Yenidoğan hemokromatozisi fetüsleri ve yenidoğanları etkileyen bir hastalıktır. Karaciğerde ve vücudun diğer bölgelerinde aşırı demir birikmesiyle ilişkili karaciğer hastalığı ile karakterizedir. Yenidoğan hemokromatozuna şiddetli fetal karaciğer hastalığı neden olur.
Haber Merkezi / Bazı ciddi vakalar ölü doğumla sonuçlanırken, neonatal hemokromatozlu canlı doğan bebekler genellikle doğumdan sonraki 48 saat içinde belirtiler gösterir. Yenidoğan hemokromatozu sıklıkla karaciğer yetmezliği gibi hayatı tehdit eden komplikasyonlara neden olur. Ancak bazı bebekler diğerlerine göre daha az ciddi şekilde etkilenir.
Yenidoğan hemokromatozisli çocuğu olan kadınların sonraki gebeliklerinde tekrarlama riski yüksektir. Her ne kadar bozukluğun kesin nedeni tam olarak anlaşılmasa da, araştırmacılar neonatal hemokromatozis vakalarının çoğunun, anneden gelen antikorların plasenta üzerinden geçerek yanlışlıkla fetüse saldırdığı bir durum olan, annenin fetal alloimmünitesinden kaynaklandığına inanıyor.
Yenidoğan hemokromatozisi fetüste veya doğumda (konjenital) mevcut olan karaciğer hastalığı ile karakterizedir. Karaciğer hasarı hamilelik sırasında meydana gelir ve sonuçta doku içinde anormal demir birikmesine yol açar. Fetüs rahimde gelişirken demir birikimi meydana gelir ve neonatal hemokromatoz öyküsü olan ailelerde hamileliğin sonlarında fetal kayıp yaygındır. Rahim içindeki büyüme gecikmeleri (intrauterin büyüme eksiklikleri) de yaygındır ve birçok yenidoğan erken doğar.
Karaciğer hastalığı genellikle doğumdan kısa bir süre sonra ortaya çıkar, ancak nadir durumlarda günler veya haftalar sonra ortaya çıkmayabilir. Karaciğer hastalığının belirtileri arasında düşük kan şekeri (hipoglisemi), kanın pıhtılaşmasında anormallikler (koagülopati), ciltte ve göz beyazlarında sararma (sarılık), idrar üretiminde azalma veya hiç idrar üretiminin olmaması (oligoüri) ve sıvı birikmesine bağlı şişlik veya şişkinlik yer alır. Çoğu durumda, bazen doğumdan birkaç saat sonra yara izi (siroz), son dönem karaciğer hastalığı ve karaciğer yetmezliği meydana gelir. Pankreas, kalp, tiroid ve tükürük bezleri gibi diğer organlarda da demir birikimi meydana gelebilir.
Yenidoğan hemokromatozisi, hem ciddi şekilde etkilenen hem de daha az ciddi şekilde etkilenen bebekleri içeren bir hastalık spektrumu olarak kabul edilir. Bazı araştırmacılar, neonatal hemokromatozisli bazı bebeklerde hiçbir semptomun bulunmadığını ve bu gibi durumlarda bozukluğun tespit edilemeyebileceğini öne sürüyor. Tıp literatüründe ikizlerde neonatal hemokromatoz gelişmiştir ve ikizlerden biri ciddi şekilde etkilenirken diğeri hafif derecede etkilenmiştir.
Yenidoğan hemokromatozisinin nedeni tam olarak anlaşılamamıştır. Yenidoğan hemokromatozlu bir çocuğu olan bir kadının, bu bozukluğa sahip başka bir çocuğa sahip olma şansı yaklaşık yüzde 80’dir. Bu tekrarlanma şekli normal kalıtım kalıplarıyla açıklanamaz. Bu nedenle neonatal hemokromatozun konjenital ve ailesel olduğu ancak kalıtsal olmadığı görülmektedir.
Önemli kanıtlar, neonatal hemokromatoz vakalarının çoğunun, gebelik alloimmün karaciğer hastalığı olarak adlandırılan bir durum olan, annenin fetal alloimmünitesi nedeniyle fetal karaciğer hastalığından kaynaklandığını göstermektedir. Gelişmekte olan bir fetüs, yabancı maddelerden (örn. bakteriler), anneden gelen ve plasenta yoluyla anneden fetüse geçen antikorlar tarafından korunur. Antikorlar, vücuttaki yabancı maddelere karşı reaksiyona girerek onların yok olmasına neden olan özel proteinlerdir.
Bununla birlikte, materno-fetal alloimmün hastalıklarda, bazı maternal antikorlar yanlışlıkla bazı fetal hücreleri veya proteinleri tanıyarak fetal hasara neden olur. Gestasyonel alloimmün karaciğer hastalığında fetal karaciğer hedeflenir. Karaciğer hücreleri (hepatositler) antikor tarafından hasar görür veya öldürülür ve karaciğerin hasar görmesi sonuçta vücutta aşırı demirin anormal birikmesine ve neonatal hemokromatozis semptomlarına neden olur.
Maternal fetal alloimmünite, daha önce bu bozukluğa sahip bir çocuğu olan kadınların çocuklarında neonatal hemokromatozun yüksek tekrarlama oranını açıklayabilir. Ayrıca bazı kadınların, çocukları farklı babalara sahip olmasına rağmen neonatal hemokromatozlu birden fazla çocuğu olmuştur, bu da annenin fetal alloimmünitesi ile açıklanabilir.
Maternal fetal alloimmünite neonatal hemokromatoz vakalarının çoğunu açıklasa da, nadir vakaların farklı bir nedeni olabilir. Yenidoğan hemokromatozisinin, mitokondriyal hastalık (DGUOK gen mutasyonları), metabolik hastalık (safra asidi sentetik defekti) ve kromozomal anormallikler (trizomi 21) gibi genetik hastalıklarla ilişkili olduğu görülmüştür. Yenidoğan hemokromatozunun gelişmesine yol açan tüm nedenleri ve iç mekanizmaları belirlemek için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.
Doğumdan önce (doğum öncesi) veya doğumdan kısa bir süre sonra karaciğer hastalığı gösteren bebeklerde neonatal hemokromatoz tanısından şüphelenilmelidir. Kan testleri, kan serumunda karaciğer hastalığının ve demir birikiminin göstergesi olabilecek yüksek ferritin düzeylerini ortaya çıkarabilir. Ferritin, vücudun demir depolarının göstergesi olarak kullanılan bir demir bileşiğidir.
Yenidoğan hemokromatozis tanısı, kapsamlı bir klinik değerlendirmeye, ayrıntılı hasta ve aile geçmişine ve karaciğer dışındaki dokuda aşırı demir varlığını (ekstrahepatik sideroz) gösterebilen çeşitli özel testlere dayanarak doğrulanabilir. Dokunun cerrahi olarak çıkarılması ve mikroskobik değerlendirmesi (biyopsi) fazla demiri ortaya çıkarabilir. Belirli organların ve vücut dokularının kesit görüntülerini üretmek için manyetik alan ve radyo dalgalarını kullanan manyetik rezonans görüntüleme (MRI), dokudaki fazla demiri tespit etmek için de kullanılabilir.
Yenidoğan hemokromatozisinin tedavisi tartışmalıdır. Son kanıtlar, etkilenen bebeklerin çift hacimli kan değişimi transfüzyonu ve yüksek doz intravenöz immünoglobulin ile tedavi edilmesi yoluyla alloimmün karaciğer hasarına müdahale edilmesinin, hayatta kalma oranını önemli ölçüde artırabileceğini göstermektedir. Diğer tedavi seçenekleri arasında karaciğer nakli yer alır. Bazı ilaçlar ve antioksidanların kombinasyonuyla yapılan tedavinin etkisiz olduğu kanıtlanmıştır. Bu tedavilerin sonuçları farklılık göstermiştir. Tedavi seçeneği ne olursa olsun, erken tanı ve hızlı tedavi, olumlu bir sonuç elde etmek için çok önemlidir.
Yenidoğan hemokromatozisi yenidoğanlarda karaciğer transplantasyonunun en sık nedenidir ve prosedür bazı durumlarda uzun süreli sağkalım sağlamıştır. Bununla birlikte, karaciğer nakliyle ilgili çok sayıda risk (örneğin, bağışıklık sistemini baskılayan ilaçlara bağlı kanser riski) ve neonatal hemokromatozisli bebeklerde ek komplikasyonlar (prematürite, gebelik yaşına göre küçük boyut, diğer organlarda potansiyel hasar) vardır.
Nadir durumlarda, neonatal hemokromatozisli bazı bebekler, standart destekleyici yoğun bakım dışında herhangi bir tedaviye gerek kalmadan iyileşir (spontan iyileşme). Yenidoğan hemokromatozisini oluşmadan önce önlemeyi amaçlayan tedavinin çok etkili olduğu kanıtlanmıştır.
Araştırmacılar hamile kadınları (hepsi daha önce neonatal hemokromatozisli bir çocuğu olan) hamilelik sırasında yüksek doz IVIG ile tedavi etti ve %95’ten fazla başarılı sonuç elde etti. IVIG tedavisi bağışıklık sisteminin aktivitesini değiştirir (immünomodülasyon). IVIG, sağlıklı bireylerden bağışlanan ve doğrudan damara uygulanan antikorları içeren bir solüsyondur. NH’den etkilenen bir bebeği olan her kadın, sonraki gebeliklerinde bu tedaviyi düşünmelidir.
