Türkiye İşçi Partisi’nin Doğu Anadolu ve Güney Anadolu bölgelerindeki örgütleri toplu şekilde istifa ederken, partinin İstanbul, İzmir gibi güçlü olduğu şehirlerde de istifalar gerçekleşti.

Haber Merkezi / Türkiye İşçi Partisi (TİP) istifalarla çalkanıyor. TİP’in Doğu Anadolu ve Güney Anadolu bölgelerindeki örgütleri toplu şekilde istifa ederken, partinin İstanbul, İzmir gibi güçlü olduğu şehirlerde de istifalar gerçekleşti.

İstifa edenler, sosyal medya üzerinden yaptıkları “Türkiye Sol/Sosyalist Kamuoyuna” başlıklı açıklamaya, “TİP’in kuruluşundan bu yana partiyi büyüten veya süreç içerisinde sosyalist mücadeleye TİP aracılığıyla katılmış yüzlerce üye, partiden ayrılma ve mücadeleyi yeni bir yol açarak sürdürme kararı almıştır” notunu düştüler.

İstifa edenler açıklamada ise, “Parti merkezinin, devrimcileri kapsamak yerine onları tasfiye etmeye yönelik tercihi sonucunda, TİP’in kuruluşundan bu yana partiyi büyüten veya süreç içerisinde sosyalist mücadeleye TİP aracılığıyla katılmış yüzlerce üye, partiden ayrılma ve mücadeleyi yeni bir yol açarak sürdürme kararı almıştır.

Bizler bu deklarasyonda temsili düzeyde imzası bulunan isimler ve yüzlerce yoldaşımız, TİP başta olmak üzere, sosyalist siyasetin devrimci özünden arındırılmaya çalışıldığı ve düzen siyasetinin sınırlarına hapsedilmek istendiği bu dönemde, sosyalist devrim mücadelesini aşağıda belirttiğimiz ilkeler doğrultusunda yeniden filizlendirecek bir mücadeleye ülkemizdeki tüm devrimcileri çağırıyoruz” ifadelerine yer verdiler.

TİP’ten istifa edip ortak bir açıklama yapan imzacılar şu şekilde;

TİP’ten istifa edip ortak bir açıklama yapan imzacılar şöyle:

TİP Ağrı İl Örgütü
TİP Diyarbakır İl Örgütü
TİP Batman İl Yönetimi
TİP Dersim İl Örgütü
TİP Mardin İl Örgütü
TİP Muş İl Örgütü
TİP Siirt İl Yönetimi
TİP Van İl Örgütü

Abdullah Aslı: Iğdır İl Yönetim Kurulu Üyesi
Ahmet Derinsu: Iğdır İl Yönetim Kurulu Üyesi
Ahmet Gire: İstanbul Kadıköy Caferağa Mahalle Temsilcisi
Anıl Eren Pekesen: İstanbul Kartal Yönetim Kurulu Üyesi
Anıl Utku Yıldırım: İstanbul Beylikdüzü Yönetim Kurulu Üyesi
Aylin Doğan Gül: İstanbul Avcılar İlçe Örgütü

Baran Panzeroğulları: Muğla Gençlik Sorumlusu
Beyza Nur Öztürk: İzmir Buca Hukuk Sorumlusu & Adalet İçin Hukukçular İzmir YK Üyeliği
Burak Çetiner: İstanbul Kadıköy Göztepe Mahalle Temsilcisi
Büşra Türer: Bağcılar İlçe Yöneticisi
Can Görtan: İstanbul Kadıköy İlçe Örgütü
Cansu Demir: İstanbul Gaziosmanpaşa İlçe Örgütü
Cansu Yıldız: İstanbul Küçükçekmece Yönetim Kurulu Üyesi

Çiğdem Özdemir: İstanbul Sultangazi İlçe Sekreteri
Ekin Yavuz: Adalet İçin Hukukçular
Enes Kuruçay: İstanbul Bahçelievler Yönetim Kurulu Üyesi
Eren Çağlar Başbağ: İstanbul Kartal İlçe Başkanı
Furkan Kaçmaz: Kars İl Sekreteri
Gaye Bulut: İstanbul Kadıköy Acıbadem Mahalle Temsilcisi

Gün Çağ Aydın: Parti Meclisi Üyesi
Güneş Harputlu: İstanbul Kartal Yönetim Kurulu Üyesi
Hakan Akay: İstanbul Bağcılar ilçe Başkanı
Hamza Mete: Şırnak İl Sorumlusu
Hasan Karadeniz: İstanbul Beyoğlu Yönetim Kurulu Üyesi
Hüseyin Demir: İstanbul Gaziosmanpaşa İlçe Örgütü

İlayda Naz Karataş: İstanbul Bağcılar Kadın Sorumlusu & Adalet İçin Hukukçular
İlke Turaç Dolu: İstanbul Küçükçekmece Yönetim Kurulu Üyesi
İrfan Balık: Kürt Sorununda Barış ve Eşit Yurttaşlık Komisyonu
Kemal Salman: Yurtdışı Örgütü Disiplin Kurulu Üyesi
Metehan Akman: İstanbul Ataşehir İlçe Sekreteri
Müslüm Etleç: Erzincan İl Örgütü

Müslüm Karasu: İstanbul Sultangazi Yönetim Kurulu Üyesi
Nadir Şeran: İstanbul Sultangazi Yönetim Kurulu Üyesi
Nihat Doğangün: Kars İl Başkanı
Nur Sancaktar: İstanbul Güngören İlçe Başkanı
Onur Emre Yağan: Kürt Sorununda Barış ve Eşit Yurttaşlık Komisyonu
Ozan Dolaş: İstanbul Küçükçekmece İlçe Sekreteri

Pervin Eryılmaz: İstanbul Bakırköy İlçe Başkanı
Raife Yılmaz: Kürt Sorununda Barış ve Eşit Yurttaşlık Komisyonu
Rıdvan Çöpürkaya: İstanbul Küçükçekmece İlçe Başkanı
Rıdvan Gül: İstanbul Avcılar İlçe Örgütü
Rıdvan Uzun: İstanbul 3. Bölge Emek Çalışmaları Sorumlusu
Sinan Köksal: İstanbul Sultangazi Yönetim Kurulu Üyesi

Sonat Ergür: İzmir Menemen Yönetim Kurulu Üyesi
Taner Andağ: İstanbul Başakşehir İlçe Başkanı
Tuğrul Uçak: İstanbul Bahçelievler İlçe Başkanı
Umut Taş: İstanbul Başakşehir Yönetim Kurulu Üyesi
Ümit Bayrak: Toplumcu Mimar Mühendis Şehir Plancıları
Zehra Taş: İzmir Çiğli Gençlik Sorumlusu

Zelal Soylu: İstanbul Küçükçekmece Yönetim Kurulu Üyesi
Zeynep Demir: İstanbul Güngören Yönetim Kurulu Üyesi
Zilan Yıldırım: İstanbul Ataşehir İlçe Örgütü
Zülfü Yazar: Elazığ İl Sorumlusu

Türkiye İşçi Partisi (TİP)

Türkiye İşçi Partisi (TİP), 7 Kasım 2017 tarihinde Erkan Baş ve Barış Atay liderliğinde tekrar kuruldu. Erkan Baş, Barış Atay, Tuncay Çelen, Metin Çulhaoğlu’nun da aralarında olduğu geçmiş TİP ve TKP üyesi, çeşitli kitle örgütü ve sendika temsilcisi, işçi, öğrenci ve akademisyenlerin bulunduğu 146 kişi imzasının olduğu çağrı metni kamuoyuna duyuruldu.

Türkiye İşçi Partisi, Türkiye’de kapitalizm yerine, sosyalist bir sistemin kurulmasını önermekte ve neoliberalizm karşıtı bir tutum almaktadır. Programını Marksizm teorisi üzerine inşa eder.

Mehmet Ali Aybar liderliğindeki ilk dönem TİP’in politikalarına yakın olup aynı zamanda Behice Boran döneminin politikalarından da beslenmektedir. Laiklik, cumhuriyetçilik ve toplumsal cinsiyet eşitliği gibi konular partinin tutum ve politikalarında önemli yere sahiptir. TİP, tarikat ve cemaatlerin kamu hizmetlerinden alıkonulması ve toplumsal hayatta yer almaması görüşüne sahiptir.

Parti parasız, eşitlikçi, bilimsel ve laik bir eğitim sistemi öngörmekte ve tarikat ve cemaatlere ait yurt, ev ve okulların da kamulaştırılmasını önermektedir. Elektrik, su, doğal gaz ve internet gibi temel hizmetlerin kamulaştırılması ve bu hizmetlerin kâr amacı gütmeden topluma sunulmasını talep etmektedir.

Kamucu ve planlı bir ekonomi anlayışıyla yönetilen bir ülke amacıyla siyasette yer alan parti, Kürt sorununda barış ve kardeşlik temelli çözüm arayışını, bölgede ve dünyadaki savaş ortamlarına karşı barışı savunduklarını belirtmektedirler. Ayrıca parti, NATO’yu “terör örgütü” olarak gördüklerini söylemektedir.

“Eşit yurttaşlık” politikası altında işçilerin yanı sıra kadınların, Alevilerin, Kürtlerin, LGBT’lerin, çocukların, engellilerin ve türcülüğe karşı tüm canlıların yaşam hakkını savunduğunu ifade eden parti, dinselleşme karşısında ilericiliği esas aldığını aktarmıştır.

Türkiye İşçi Partisi (TİP), siyasal gelişmelerin değerlendirildiği parti meclisi toplantısı sonrası yaptığı açıklamada, Erdoğan’ın “siyasette yumuşama veya normalleşme” mesajına ilişkin, yumuşamanın bir oyun olduğu ve Erdoğan’ın daha da otoriterleşeceği vurguladı:

Haber Merkezi / “Saray Rejimi’nin ve Erdoğan’ın bir tür ‘yumuşama ‘dönemine gireceği beklentisi yersizdir ve muhalefeti yönetmek için başvurulan bir oyun kurma niyetinden öteye geçmesi mümkün değildir. Üstelik Şimşek Programı’nın devamını dayatan koşullar iktidarın toplumsal tepkiyi kontrol edebilmek için daha da otoriterleşmesini gerektirecek ve Şimşek Programı’yla bir uyumsuzluğu bulunmayan düzen muhalefeti de bu otoriter adımlara onay vermeye zorlanacaktır.”

İstanbul’da toplanan Türkiye İşçi Partisi (TİP) Parti Meclisi toplantısı sonuç bildirgesi yayınlandı. Bildirgede şu ifadelere yer verildi:

“31 Mart seçimleri ülkemizin yakın ve orta vadeli geleceğini etkileyecek çok sayıda sonuç yaratmıştır. Bunlar arasında en önemlisi ise, Türkiye’nin yapısal krizinin kırılganlık düzeyinin yükselmiş olmasıdır. Türkiye, önümüzdeki dönem boyunca siyasal, iktisadi ve ideolojik boyutlarıyla derinleşen bir yapısal kriz sürecinde olacaktır ve 31 Mart seçimleriyle oluşan tablo bu kriz sürecini dinginleştirmek yerine daha da kırılganlaştırmıştır. Dahası, bu kriz sürecinde olası bir kırılmanın hangi gündemlerde olabileceğine dair de ciddi ipuçları ortaya çıkmıştır.

Saray Rejimi’nin 31 Mart seçimlerinden ağır bir yenilgiyle çıkmış olmasının birçok nedeni bulunmakla birlikte, gerçek hızı ve şiddetine şimdi ulaşacak olan Şimşek Programı’nın bu kayıpta önemli bir yeri olduğu görülmektedir. Esas olarak emekçilerin haklarına ve yaşamlarına yönelik kapsamlı bir saldırı anlamına gelen ve kemer sıkma politikalarıyla birlikte ülkemiz emekçilerini daha da derinleşmiş bir yoksulluk ve işsizlik ortamına sokacağı belli olan Şimşek Programı hem büyük sermayenin hem uluslararası kapitalizmin hem de Saray iktidarının zorunlulukları ve çıkarları gereği yürürlükte tutulacaktır. Şimşek Programının kararlı biçimde uygulanacak olması önümüzdeki dönemin siyasal ve toplumsal gündemlerine dair veriler sunmaktadır.

Son yıllarda yaşanan bölüşüm şoku ve bunun yol açtığı toplumsal yıkım telafi edilebilir ve geri döndürülebilir olmaktan çıkarak kalıcılık kazanma eğilimindedir. Ücretlerin asgari ücret ortalamasına çekilmesi, enflasyon sonucunda alım gücünün düşmesi, emeklilerin yaşamını sürdürmekte zorlanacak denli yoksullaşması, gençlerin hem eğitim hayatlarının hem ekonomik geleceklerinin tamamen kararması, işgücü dışına düşen ve sosyal yardımlarla yaşayabilen kent ve kır yoksullarının durumunun hiçbir umut barındırmaması gibi yıkıcı sonuçların yanı sıra, enflasyonun maliyetinin emekçilere yıkılmasıyla birlikte işsizlik sorununun da katlanarak büyümesi gündemdedir. Bu bölüşüm şokunun bir bölüşüm kavgasına dönüştürülmesi en önemli siyasal görevlerdendir.

Saray Rejimi’nin ve Erdoğan’ın bir tür “yumuşama” dönemine gireceği beklentisi yersizdir ve muhalefeti yönetmek için başvurulan bir oyun kurma niyetinden öteye geçmesi mümkün değildir. Üstelik Şimşek Programı’nın devamını dayatan koşullar iktidarın toplumsal tepkiyi kontrol edebilmek için daha da otoriterleşmesini gerektirecek ve Şimşek Programı’yla bir uyumsuzluğu bulunmayan düzen muhalefeti de bu otoriter adımlara onay vermeye zorlanacaktır.

Yeni Anayasa tartışmalarının da “yumuşama” beklentisi gibi siyasal karşılığının olmadığı, Anayasayı ve AYM kararlarını Can Atalay ve 1 Mayıs örneklerinde olduğu gibi yok sayan bir iktidarın yeni anayasa yapma ehliyeti olmadığı açıktır. Bu haliyle muhalefet cephesinin de saray rejiminin açmaya çalıştığı Anayasa tartışmalarını meşrulaştırmama görevi önünde durmaktadır.

Erdoğan’ın en önemli özelliği, farklı sınıf ve fraksiyonların çıkarlarını devlet nezdinde temsil ve regüle edebilme gücünü elinde toplaması olmuştur. Bu anlamda “tek adam” sadece keyfi siyasal/ideolojik kararlar aldığı için değil esas olarak sınıfların devletle ilişkisinin kendi aracılığından geçmesini zorunlu kıldığı için tek adamdır. Bu “tek adam” konumunun sarsılma olasılığı 31 Mart seçiminin yine çok önemli sonuçlarından biridir. YRP gibi partilerin yükselişinde de dinci/gerici ajandaya sadakatten çok Erdoğan’ın bazı sınıf ve fraksiyonlar için devlete ulaşma kanalı olma rolünü, en başta Şimşek Programı nedeniyle, yerine getirememesi etkili olmuştur.

YRP’nin yükselişini salt dinci/gerici ideoloji/kimlik ekseninde anlamlandırmak yeterli değildir. Elbette, başta Filistin konusunda olmak üzere AKP’nin sergilediği etik-politik tutarsızlıklar YRP tarafından kullanılmış ve sonuç alınmıştır. Ama daha önemlisi, YRP’ye akan oyların arkasında derinleşen ve kalıcılaşmaya başlayan bölüşüm şokunun en çok emekçiye, esnaf ve küçük işletmeciye vurması, Şimşek Programıyla büyük sermayenin alenen kollanması, rantiyenin büyümesi ve gösterişçi tüketim, yolsuzluk ve rüşvetin sıradanlaşması gibi etkenler bulunmaktadır.

CHP, hiç kimsenin tahmin etmediği bir başarıya imza atmıştır. CHP’nin başarısının arkasında yatan en önemli neden, bir tür “kendiliğinden popülizm” olarak adlandırılabilecek, eklektik, geniş halk kesimleri açısından alternatif olacak bir makro ekonomik programa dayanmayan, daha ziyade sosyal hizmet sunumunu ve alımını sorunsallaştıran pragmatik söylemidir. İmamoğlu ve Yavaş’ın ulusal çapta siyasal figürlere dönüşmesi de CHP’nin halka seslenme kanallarını açmıştır. Ayrıca bu seçimde ittifak modelinin kullanılmaması da seçmende olumlu yansıma bulmuştur.

Son olarak, Kürt siyaseti ile optimum mesafenin korunması da bu başarıda pay sahibi olmuştur. CHP’nin başarısında cumhuriyetçi bir konsolidasyonun ya da laikliğe yönelik bir kararlılığın etkisi olmadığı gibi, seçmenin CHP tercihinde de böylesi bir aktif siyasal/ideolojik temsilden ziyade AKP’den kurtulma isteğinin ivediliği belirleyicidir.

CHP’nin birinci parti konumuna gelmesi, devletin ve uluslararası güçlerin de dikkate almak zorunda olacağı bir olgudur ve içinden geçtiğimiz süreçte CHP yönetiminin hem devlet hem de uluslararası güçler nezdinde yeni pazarlıklar/taahhütler için zemin yoklama çabalarına tanık olunacaktır. Bu yoklamaların bir diğer anlamı da bir tür Post-Erdoğan dönemi senaryosunun daha ciddi bir olasılık haline gelmesidir. Sermayenin kazanımlarının korunması ve Şimşek Programı’nın devamlılığı, uluslararası politikadaki misyon ve rolün sürdürülmesi, Kürt sorununda devlet yönelimine uyumlanma ve emekçiler ile sol üzerinde hegemonya tesis edilmesi CHP’nin bu ilişkilerdeki gerilimli başlıklarını oluşturacaktır.

“Kürt halkı ile dayanışmayı büyütmek ve süreklileştirmek vazgeçilmez bir görevdir”

DEM Parti, 31 Mart seçimlerinden hem Kürt halkının kazanımlarını koruyacak hem de ülkemizin Saray iktidarı karşısındaki direncini büyütecek bir başarıyla çıkmıştır. Onca hukuksuzluğa ve adaletsizliğe rağmen DEM Parti ve Kürt halkı Saray baskısına karşı koyabilmeyi, haklarını ve mevzilerini kazanabilmeyi, bu arada metropollerde AKP adaylarına kaybettirecek tutumu sergilemeyi başarmıştır ve bu başarı örgütlü bir halk mücadelesinin önemini ortaya koymuştur. Buna karşın, seçimin hemen ertesinde Van’da gerçekleştirilmek istenen irade gaspı girişimi, her ne kadar bu girişim Kürt halkının ve ilerici demokrat kamuoyunun dayanışması ile boşa düşürülmüş olsa da, Saray Rejimi’nin kayyum ve baskı politikalarına devam etme niyetini göstermiştir. Saray Rejimi’ne karşı direnişinde Kürt halkı ile dayanışmayı büyütmek ve süreklileştirmek vazgeçilmez bir görevdir.

Türkiye İşçi Partisi, Saray Rejimi’ne karşı yürütülen ve önümüzdeki dönemde birçok başlıkta derinleşerek büyümesi gereken toplumsal muhalefet direncinin parçası, öncü gücü olmaya devam edecektir. TİP, ülkemizin muhalefet saflarını terk etmeyecek, muhalefetin ortak gücünü büyütecek, ancak kişiliksizleşmeye ve belirgin özelliklerinin silikleşmesine de izin vermeyecektir. TİP, muhalefet safları içerisinde mevcut direnci geriye çeken ve pasifize etmeye çalışan her girişimle mücadeleyi sürdürecektir. Esas olarak da TİP, muhalefet safları içinde uzlaşmaz ve devrimci bir çizginin sadece temsilciliğini yapmayıp bu çizginin güçlendirilmesini ve baskın hale getirilmesini hedefleyecektir. Bunu yaparken muhalefetin toplam gücünü zayıflatmak yerine güçlendirmeyi gözetecektir.

Türkiye İşçi Partisi, kurulduğu günden bu yana, ülkemiz işçi sınıfının çıkarları ve hakları için mücadele etmeyi ilk sıraya koymuştur ve bundan sonra da bu çizgisini koruyacaktır. Ülkemizin temel sorunlarında devrimci bir sınıf çizgisi izlemeyi başaran TİP, cumhuriyet fikrinin savunulmasından laikliğin yok edilmesine, kadınların haklarının budanmasından gençlerin geleceksizliğe mahkum edilmesine, doğa ve kentlerin talan edilmesinden uluslararası savaş politikalarına dahil olunmasına kadar tüm mücadele gündemlerinde işçi sınıfının çıkarlarını merkeze alan bir devrimci çizgiyi temsil edecek ve bu ayrıksı gibi duran tüm mücadele gündemlerini ortak bir siyasal hata doğru yönelten ideolojik hegemonya mücadelesinde ısrar edecektir.

Şimşek Programı’yla birlikte her geçen gün daha da derinleşen ve emekçileri nefes almanın imkansız olduğu bir yoksulluk ve işsizlik cenderesine sokan kriz karşısında mücadele ise TİP’in doğal ve birincil gündemidir. Asgari ücret, geçim sıkıntısı, yoksulluk ve işsizlik, adaletsiz vergi düzeni, kamusal/sosyal hizmetlerin tasfiyesi gibi gündemlerde TİP, net, uzlaşmaz ve çözüm önerilerini de içeren tezlerini ülke çapında seslendirecek, örgütleyecek ve mücadeleye dönüştürecek, bu tezlerini, kazandığı yerel yönetimlerde örnek halkçı belediyecilik uygulamaları yaratarak hayata geçirecektir.

TİP, kitleselleşme perspektifi sayesinde hem hızla büyüyerek emekçilerin temsilciliğini üstlenmiş hem de bir bütün olarak sosyalist harekete uzun zamandır sahip olmadığı seslenme imkanları sağlamıştır. Kitleselleşme perspektifi kararlılıkla sürdürülerek, büyümenin aynı zamanda örgütlenmeye dönüştürüleceği önlemlerle TİP emekçilerle buluşmaya ve büyümeye devam edecektir. Sosyalist hareketin tarihsel sorunlarından biri olan toplumsal mevzi ve aygıtlar yaratamamak, bu nedenle de kalıcı, tutarlı ve odaklanmış bir siyasal çizgi izleyememek sorunu da bu sayede çözülebilecektir. Bu açıdan, TİP, önümüzdeki dönemde kitleselleşme perspektifini toplumsallaşma aşamasına bağlayacak; parti yapısı ve işleyişinin kurumsallaşması ile parti örgütlerinin ülke toprağına daha sıkı bağlarla kök salması için kalıcı mevziler kazanmaya odaklanacak ve üye sayısını artırmaya devam ederken örgütlülüğünü güçlendirecektir.”