image

Evli Olmak, Alzheimer Ve Bunama Riskini Azaltıyor

0

Bunama (demans) spesifik bir hastalık olmayıp, hatırlama, düşünme veya günlük aktiviteleri yapmayı engelleyen karar verme yeteneğinin bozulması için kullanılan genel bir terimdir. Alzheimer hastalığı en yaygın türüdür. Demans çoğunlukla yaşlı yetişkinleri etkilese de, normal yaşlanmanın bir parçası değildir.

Norveç Halk Sağlığı Enstitüsü’nde yapılan bir araştırmaya göre evli olmak, Alzheimer ve bunama riskini azaltıyor. Hakemli bilimsel dergi Journal of Aging and Health’de yayımlanan bulgular, yaşlılıkta bekar olmanın bilişsel gerileme riskini artırdığı anlamına geliyor.

Araştırma, Norveç devletinin sağlık kayıtlarında yer alan 44 ila 68 yaşındaki 8 bin 706 yetişkinin verileri üzerinden yapıldı. Araştırma ekibi öncelikle bu yaşlı yetişkinlerin medeni durumlarını not etti. Daha sonra bu kişiler 70’li yaşlara kadar takip edildi ve kaçında 70 yaşından sonra bunama görüldüğüne bakıldı.

Araştırmanın başyazarı Vegard Skirbekk, “Orta yaşlarını evlilik birliği içinde geçirmekle yaşlılıkta daha düşük bunama riski arasında bağlantı tespit ettik” diye konuştu: Verilerimiz, demans vakalarının önemli bir kısmının boşanmış kişilerden oluştuğunu gösteriyor.

Araştırmacılara göre bu kişilerde bunama riskinin daha düşük olması, evliliğin önemli bir sosyal temas kaynağı olduğunu düşündürüyor.

Önceki araştırmalar, sosyal açıdan izole yaşamanın, özellikle erkeklerde ve çocuğu olmayanlarda demans için güçlü bir risk faktörü olduğunu ortaya koymuştu. Öte yandan, bu çalışma hem erkekleri hem de kadınları ve hem çocuklu hem de çocuksuz kişileri içeriyor.

Skirbekk, “Çalışmamızda evlilik hem erkekler hem de kadınlar için eşit derecede önemliydi” ifadelerini kullandı.

Bulgular verileri incelenen kişilerin yüzde 11,6’sında bunama, yüzde 35,3’ünde ise hafif bilişsel bozukluk geliştiğini ortaya koydu.

Katılımcılar arasında en düşük demans riski yaşam boyu evli kalanlarda, en yüksek risk ise evlenmemiş kişilerde tespit edildi. Evlenmemiş olanları sırasıyla boşanmış kişiler ve aralıklı olarak eşlerinden ayrılanlar izledi.

Araştırmacılar, hiç evlenmemiş kişilerdeki yüksek bunama riskinin çocuksuz olmalarına da bağlanabileceğini belirtiyor.

Skirbekk, “Çocuk sahibi olmak önemli gibi görünüyor” diyor: Öte yandan analizler, çocuksuz olmanın veya evlenmemenin bunama riskini artıran birincil mekanizma olup olmadığını belirleyemedi.

(Kaynak: Independent Türkçe)

Paylaşın

Sandhoff Hastalığı Nedir? Belirtileri, Nedenleri, Tedavisi

0

Sandhoff hastalığı nadir görülen bir lizozomal depo hastalığıdır. Sinir hücrelerinin yıkımına (nörodejenerasyon) neden olur. Bu durum, düşünme ve hareket etme ile ilgili sorunlara yol açar. Sandhoff hastalığı, HEXB genindeki zararlı değişikliklerden kaynaklanır. 

Haber Merkezi / Bu gendeki zararlı değişiklikler, hücrenin geri dönüşüm merkezlerinde (lizozomlar) iki enzimin miktarının azalmasına neden olur. Bu enzimler olmadan, bazı yağlar (lipitler) sinir hücrelerinde büyük miktarlarda birikir. Bu beyne ve omuriliğe (merkezi sinir sistemi) zarar verir. Sandhoff hastalığı, Tay Sachs hastalığına çok benzer.

Belirtileri ve semptomları

Sandhoff hastalığının en yaygın türü olan infantil sandhoff hastalığı, bebeklik döneminde hızla ilerleyen zihinsel ve motor gerilemeye neden olur. Sandhoff hastalığı olan bebeklerde yaşamın ilk altı ayında zayıflık görülür; dönme, oturma ve emekleme gibi becerilerini kaybederler. Ayrıca beslenme, yüksek seslere aşırı tepki verme, konuşma gecikmesi, erken körlük, nöbetler, kalp üfürümleri ve sürekli kasılan kaslar (spastisite) ile ilgili sorunlar yaşayabilirler.

Sandhoff hastalığının diğer belirtileri, büyük bir kafa (makrosefali) ve benzersiz yüz özelliklerini içerebilir. Sandhoff hastalığının bu formuna sahip bebekler genellikle 2-5 yıldan fazla yaşamazlar.

Jüvenil ve yetişkin sandhoff hastalığı büyük çocuklarda ve yetişkinlerde de görülebilir. Bu bireyler, infantil sandhoff hastalığına göre daha yavaş bir zihinsel ve motor gerileme yaşayacaklardır. Semptomların başlangıcı ve şiddeti değişebilir.

Sandhoff hastalığının daha sonra başlayan spesifik bir semptomu, kol, bacak ve kalça kaslarını etkileyen kas güçsüzlüğüdür. Diğer belirtiler arasında kas kaybı (kas atrofisi), denge sorunları, kontrol edilemeyen kas kasılması (distoni), istemsiz bedensel işlevleri kontrol eden sinirlerde hasar (otonom nöropati), zihinsel işlev kaybı (bilişsel işlev bozukluğu), psikiyatrik hastalık ve bunama yer alır.

Nedenleri

Sandhoff hastalığına HEXB adı verilen bir gendeki zararlı mutasyonlar neden olur. Bu gen mutasyonları, iki önemli enzim olan beta-heksosaminidaz A ve beta-heksosaminidaz B’nin miktarının azalmasına neden olur. Bu enzimler, hücrenin geri dönüşüm merkezlerinde (lizozomlar) bulunur ve görevleri, GM2 gangliyositleri ve globosidler olarak adlandırılan yağlı maddeleri parçalamaktır. Sandhoff hastalığının belirtileri, bu yağların (lipitler) beyin ve sinir hücrelerinde zararlı miktarlarda birikmesinden kaynaklanır. Bu beyne ve omuriliğe (merkezi sinir sistemi) zarar verir.

Sandhoff hastalığı, otozomal resesif bir modelde kalıtılır. Resesif genetik bozukluklar, bir birey her bir ebeveynden çalışmayan bir gen miras aldığında ortaya çıkar. Bir birey, hastalık için bir çalışan gen ve bir çalışmayan gen alırsa, kişi hastalığın taşıyıcısı olur, ancak genellikle semptom göstermez. Taşıyıcı iki ebeveynin her ikisinin de çalışmayan geni geçirme ve dolayısıyla etkilenen bir çocuğa sahip olma riski her hamilelikte %25’tir. Ebeveynler gibi taşıyıcı olan bir çocuğa sahip olma riski her hamilelikte %50’dir. Bir çocuğun her iki ebeveynden de çalışma genleri alma şansı %25’tir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.

Teşhisi

Sandhoff hastalığı genellikle beta-heksosaminidaz A ve beta-heksosaminidaz B enzimlerinin (enzim tahlilleri) aktivitesi test edilerek teşhis edilir. Sandoff hastalığı olan kişilerde her iki enzimin aktivitesi azalmıştır veya yoktur. Teşhisi doğrulamak için genetik testler kullanılır.

Tedavisi

Şu anda sandhoff hastalığının tedavisi yoktur. Yönetim semptomlara dayanır ve çoğunlukla destekleyicidir. Destekleyici tedavi, uygun beslenme ve hidrasyonun sağlanması, hava yolunun açık tutulması ve antikonvülsanlarla nöbet kontrolünü içerir. Etkilenen bireyler ve aileleri için genetik danışmanlık önerilir.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Sakati Sendromu Nedir? Belirtileri, Nedenleri, Teşhisi, Tedavisi

0

Sakati sendromu, akrosefalopolysindaktili (ACPS) olarak bilinen ve nadir görülen bir grup genetik bozukluğa ait son derece nadir bir hastalıktır. ACPS’nin tüm formları, kafatasının belirli kemikleri (kraniyosinostoz) arasındaki fibröz eklemlerin (kranial sütürler) erken kapanması ve başın tepesinin sivri görünmesine (akrosefali) ile karakterizedir.

Haber Merkezi / Sakati sendromu, belirli el veya ayak parmaklarının (rakamların) kaynaşması (sindaktili), bacak kemiklerindeki anormallikler, doğumda var olan yapısal kalp bozuklukları (doğuştan kalp kusurları) ve/veya diğer bulgularla ilişkilidir. Sakati sendromunun rastgele meydana gelen genetik değişiklikten (mutasyon) kaynaklandığı düşünülmektedir.

Belirtileri ve semptomları

Sakati sendromunda, kafatasındaki kemikler (kafa sütürleri) arasındaki fibröz eklemler erken kapanır (kraniosinostoz) ve bu durum, bebeğin kafasının yukarı doğru büyümesine neden olur. Sonuç olarak, baş uzun, dar ve tepede sivri görünür (akrosefali). 

Düz, küçük bir yüz, pörtlek göz (gözler arasında geniş boşluk), uzun burun, büyük ve kusurlu (displastik) kulaklar, belirgin bir alın.

Anormal derecede kısa parmaklar (brakidaktili), geniş başparmaklar ve ayak başparmakları, normalden fazla sayıda el ve/veya ayak parmağı (polidaktili) dahil olmak üzere ellerin ve ayakların çeşitli şekil bozuklukları.

Bu bozuklukla ilişkili ek semptomlar, fazla dişler, az gelişmiş üst çene kemiği (maksiller hipoplazi), öne doğru çıkıntı yapan çene (prognatizm), kısa boyun, düşük saç çizgisi, saç yokluğu (alopesi).

Nedenleri

Sakati sendromunun kesin nedeni tam olarak anlaşılamamıştır. Sendromun genetik değişiklikten (mutasyon) kaynaklanabileceğine inanılmaktadır.

Teşhisi

Sakati sendromu, klinik bir değerlendirmeye ve karakteristik fiziksel bulguların tanımlanmasına dayalı olarak doğumda tespit edilebilir.

Tedavisi

Tedavi öncelikle malformasyonların cerrahi olarak düzeltilmesinden oluşur. Kafatasındaki kemiklerin erken kapanmasını (kraniosinostoz) önlemek için erken kraniyofasiyal cerrahi yapılabilir.

Ek kraniyofasiyal cerrahi, yaşamın ilerleyen dönemlerinde ve ayrıca el ve ayaklardaki şekil bozukluklarını düzeltmek için yapılabilir. Ek olarak, etkilenen bireylerin yürüme yeteneğini iyileştirmek için bacaklardaki kemik anormalliklerinin cerrahi onarımı da yapılabilir.

Doğuştan kalp kusurları olan sakati sendromlu bebekler de cerrahi yöntemlerle tedavi edilebilir. Gerçekleştirilen cerrahi prosedür, kalp kusurlarının ciddiyetine, yerine ve bunlarla ilişkili semptomlara bağlı olacaktır.

Diğer tedavi semptomatik ve destekleyicidir. Genetik danışmanlık, etkilenen bireyler ve aileleri için faydalı olacaktır.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Saethre Chotzen Sendromu Nedir? Belirtileri, Nedenleri, Tedavisi

0

Saethre-Chotzen sendromu, kafatasının normal büyümesini önleyen ve baş ve yüz şeklini etkileyen belirli kafatası kemiklerinin erken füzyonu ile karakterize edilen genetik bir durumdur. Saethre-Chotzen sendromu yaklaşık 25.000 ila 50.000 bebekten 1’inde görülür.

Haber Merkezi / Bir ebeveynde Saethre-Chotzen sendromu varsa, çocuğun bu hastalıkla doğma olasılığı yüzde 50’dir. Saethre-Chotzen sendromlu bir çocuğu olan etkilenmemiş ebeveynler, nadiren bu durumdaki ikinci bir çocuğu doğurur.

Saethre-Chotzen sendromu, kalıtsal bir genin veya daha az sıklıkla genetik bir mutasyonun sonucudur.

Belirtileri

Saethre-Chotzen sendromunun semptomları, aynı aileden hastalığa sahip olan kişilerde bile büyük farklılıklar gösterir. Sendromlu çocukların çoğunda yüz ve kafa şeklinde farklılıklar vardır.

Bu değişiklikler, kafatası kemikleri arasındaki yumuşak, lifli sütürlerin (dikişlerin) erken kapanmasından kaynaklanır. Saethre-Chotzen sendromu sıklıkla kafatasının üstünden kulaktan kulağa geçen koronal sütürleri etkiler.

Normalde, dikişler beyin büyüdükçe kafatasının da büyümesini sağlar. Bir dikiş erken kapanırsa, başın şeklini değiştirir ve büyüyen beyin için alanı azaltır. Bu, çocuğun kafatası içindeki basıncı artırabilir.

Saethre-Chotzen sendromlu birçok çocuğun alnı uzun, düz veya pürüzlüdür. Diğer farklılıklar:

  • Yüzün bir tarafının diğer tarafı ile uyuşmaması (yüz asimetrisi)
  • Düşük göz kapakları (pitoz)
  • Geniş aralıklı gözler
  • Düşük saç çizgisi
  • Alışılmadık şekle sahip küçük kulaklar (mikrotia)

Bu duruma sahip çocukların çoğu normal zekaya sahiptir. Bazılarının öğrenme sorunları olabilir. Daha az yaygın farklılıklar:

  • Kısa boy
  • Ağzın çatısında bir boşluk
  • Omurga kemiklerindeki anormallikler
  • Perdeli parmaklar
  • Bozuk büyük ayak parmakları
  • İşitme kaybı
  • Kalp kusurları

Teşhisi

Doktor, Saethre-Chotzen sendromunu doğumda fiziksel belirtilerle teşhis edebilir. Teşhisi doğrulamak için yapılabilecek testler şunları içerir:

  • Röntgen
  • Bilgisayarlı tomografi taraması (BT veya CAT taraması da denir)

Doktor ayrıca kesin bir genetik teşhis yapmak için bir kan örneği alabilir.

Tedavisi

Çocuk deneyimli bir ekibin üyeleri tarafından değerlendirilmelidir. Tedavi genellikle birçok uzmanlık alanını içerdiğinden, hiçbir uzman Saethre-Chotzen sendromunu ve bununla ilişkili sorunları yönetemez.

Bozukluğun ciddiyetine bağlı olarak, çocuk aşağıdaki tedavilerin bazılarına veya tümüne ihtiyaç duyabilir:

  • Kafatasını yeniden şekillendirmek için ameliyat
  • Burun veya göz kapaklarını onarmak için ameliyat
  • Perdeli parmakları veya ayak parmaklarını ayırmak için ameliyat
  • Bir göz doktoru ile düzenli göz muayeneleri
  • Bir odyolog ile işitme testleri
  • Konuşma terapisi
  • Ortodonti, dişleri düzeltmek için
  • Ortopedi, iskelet deformitelerinin bakımı için

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Sakrokoksigeal Teratom Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Tedavisi

0

Sakrokoksigeal teratom (SCT), yaklaşık 40.000 canlı doğumdan 1’nde görülen alışılmadık bir tümör türüdür. Tümör, koksiks adı verilen kuyruk kemiğinin tabanında ortaya çıkar. Kadınlarda erkeklerden daha yaygındır. Tümörler çok büyüse de, genellikle kötü huylu (kanserli) değildirler.

Haber Merkezi / SCT tipik olarak gebeliğin 16. haftasında doğum öncesi kan testi yüksek alfa fetoprotein (AFP) seviyesi gösterdiğinde veya uterus anormal derecede büyük olduğu için ultrason yapıldığında teşhis edilir. Uterusun artan boyutuna genellikle polihidramnios adı verilen ekstra amniyotik sıvı neden olur. SCT’li yenidoğanların çoğu hayatta kalır ve doğumdan sonra tümörün cerrahi olarak çıkarılmasıyla tedavi edilir.

SCT tümörleri, tümörün konumuna göre sınıflandırılır.

  • Tip I: Tamamen vücudun dışındadır.
  • Tip II: Çoğunlukla vücudun dışında, küçük bir kısmı pelvisin içindedir.
  • Tip III: Bir kısmı vücudun dışında, büyük bir kısmı ise vücudun içindedir.
  • Tip IV: Tamamen vücudun içindedir.

Belirtileri

Sakrokoksigeal teratomlarda ortaya çıkan semptomlar, tümörün boyutuna ve konumuna bağlı olarak değişir. Küçük tümörler genellikle herhangi bir belirtiye neden olmazlar (asemptomatik) ve doğumdan sonra cerrahi olarak çıkarılabilirler. Bununla birlikte, daha büyük sakrokoksigeal tümörler doğumdan önce ve sonra çeşitli komplikasyonlara neden olabilirler.

Nedenleri

Sakrokoksigeal teratomların nedeni bilinmemektedir. Sakrokoksigeal teratomlar germ hücreli tümörlerdir. Germ hücreleri, embriyoda gelişen ve daha sonra kadın ve erkeğin üreme sistemini oluşturan hücrelerdir.

Teşhisi

Sakrokoksigeal teratomlar doğumda teşhis edilir. Rutin bir doğum öncesi ultrason taramasında ortaya çıkarsa, ilk olarak bir sakrokoksigeal teratomdan şüphelenilebilir. Bazen, rahim (rahim) hamilelik aşaması için beklenenden daha büyükse veya rahimde bebeği çevreleyen daha fazla amniyotik sıvı varsa, ek daha ayrıntılı taramalar önerilebilir.

Tedavisi

Doğar doğmaz bebeğin genel durumunu ve solunumunu kontrol altına aldıktan sonra kitle üzerine ıslak steril gazlı bezlerle pansuman yapılır. Çok büyük bir alan olduğu için buradan ısı kaybı fazladır. Serum verilmek üzere damar yolu açılır ve bebek ısıtılır.

Ameliyata uygun duruma geldiğinde ameliyathanede genel anestezi altında bebek hazırlanır. Yüzüstü pozisyonda kitle steril solüsyonlarla silinir ve ameliyat sahası açıkta bırakılır.

Amaç kitlede zedelenme olmadan kitleyi tüm olarak çıkarmak, kuyruk sokumundaki kemiği (koksiks) kitle ile çıkarmak makatın etrafındaki kasları korumak ve normal pozisyonda makat (anüs) oluşturmak ve popo şekillendirmesini mümkün olduğu kadar normale yakın yapmaktır. Tümör sadece dışarı doğru büyüdüyse kitle üzerinden kesi ile çıkarılır, karın içine doğru da büyümüşse karın kesisi ve kitle üzerinden kesi yapılarak kitlenin tamamı çıkarılmalıdır.

Ameliyat sonrası takip

Ameliyat sonrası kitlenin patolojik incelemesi yapılır. İyi huylu tümör ise başka tedaviye gerek yoktur. Ancak genital bölge ve anal bölgenin muayeneleri 2-4 daha sonra 6 ayda bir yapılarak hastanın idrar ve gaita kontrolü 3 yaşına kadar izlenir.

Kötü huylu tümör sonucunda ise bebeğin kemoterapi (ilaç tedavisi ) alması gereklidir. Kitlenin tekrar etmesi açısından uzun dönem izlemleri çocuk cerrahisi ve çocuk onkoloji bölümleri tarafından 3-6 ayda bir yapılmalıdır. Kitle aynı bölge veya başka bir bölgede tekrarlarsa cerrahi olarak çıkarılması ve tekrar kemoterapi verilmesi gerekir. Böyle hastalarda uzun dönem yaşam sonuçları daha kötüdür.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Trunkus Arteriyozus Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

0

Trunkus Arteriyozus, kanı kalpten taşıyan normal iki yerine tek bir ana kan damarının olduğu, doğuştan nadir görülen bir kalp hastalığı türüdür. Kanı akciğerlere taşımak için ayrı pulmoner artere ve vücudun geri kalanına kan taşımak için aortaya sahip olmak yerine, trunkus arteriozuslu bir bebekte kalpten ayrılan ve daha sonra diğer kan damarlarına dallanan tek bir kan damarı vardır.

Haber Merkezi / Bu durum, kalbin her iki ventrikülünden gelen kan karışır, bu da oksijence zengin kanın bir kısmının gereksiz yere akciğerlere, oksijence fakir kanın bir kısmının da vücudun geri kalanına gittiği bir duruma yol açar.

Belirtileri

Trunkus arteriyozus belirtileri genellikle yaşamın ilk birkaç gününde ortaya çıkar.

  • Düşük oksijen seviyeleri nedeniyle mavi veya gri cilt
  • Aşırı uyku hali
  • Zayıf besleme
  • Zayıf büyüme
  • Çarpıcı kalp atışı
  • Hızlı nefes alma
  • Nefes darlığı

Nedenleri

Truncus arteriozus, hamilelik sırasında bebeğin kalbi oluştuğunda ortaya çıkar. Durumu açıklayan net bir sebep yoktur. Genetik ve çevresel faktörler rol oynayabilir.

Teşhisi

Truncus arteriozus genellikle çocuk doğduktan hemen sonra teşhis edilir. Bebek mavi veya gri görünebilir ve nefes almakta güçlük çekebilir.

Doktor, bebek doğduğunda nefes alış verişini kontrol etmek için bebeğin ciğerlerini dinler. Bebekte trunkus arteriozus varsa, doktor bu muayene sırasında akciğerlerde sıvı sesleri duyabilir. Doktor ayrıca düzensiz kalp atışlarını veya üfürüm adı verilen vızıltı sesini kontrol etmek için bebeğin kalbini dinler.

Testler

  • Nabız oksimetresi: Parmak ucuna yerleştirilen bir sensör kandaki oksijen miktarını kaydeder. Çok az oksijen kalp veya akciğer probleminin bir işareti olabilir.
  • Göğüs röntgeni: Bu test kalp ve akciğerlerin durumunu gösterir.
  • Ekokardiyogram: Bu, trunkus arteriyozus teşhisi için ana testtir. Kalp ve kalp kapakçıklarından kan akışını gösterir. Test trunkus arteriozuslu bebekte, kalpten çıkan tek bir büyük damarı gösterir.

Tedavisi

Trunkus arteriyozuslu bebeklerin kan akışını ve oksijen seviyesini iyileştirmek için ameliyat olması gerekir. Özellikle çocuk büyüdükçe birçok prosedür veya ameliyat gerekebilir. Kalp sağlığını iyileştirmeye yardımcı olmak için ameliyattan önce ilaçlar verilebilir.

Trunkus arteriyozus cerrahi olarak onarılmış kişilerin ömür boyu düzenli sağlık kontrollerine ihtiyacı vardır.

İlaçlar

Trunkus arteriozus ameliyatından önce verilebilecek ilaçlardan bazıları şunlardır:

  • Su hapları: Diüretikler olarak da adlandırılan bu ilaçlar, böbreklerin vücuttaki fazla sıvıyı atmasına yardımcı olur. Sıvı birikmesi, kalp yetmezliğinin yaygın bir belirtisidir.
  • Pozitif inotroplar. Bu ilaçlar, kan akışını iyileştiren kalbin daha güçlü pompalanmasına yardımcı olur. Ayrıca kan basıncını kontrol etmeye yardımcı olurlar.

Cerrahi veya diğer prosedürler

Trunkus arteriozuslu bebeklerin çoğu doğumdan sonraki birkaç hafta içinde ameliyat olurlar. Ameliyat türü bebeğin durumuna bağlıdır.

Bazı durumlarda, pulmoner hipertansiyonu azaltarak durumu hafifletmek için tasarlanmış, ancak tedavi etmeyen bir ön cerrahi prosedür (pulmoner arter bandı) uygulanabilir.

Düzeltici cerrahi (açık kalp ameliyatı), pulmoner ve aortik arterleri ayıracak, ventrikül duvarındaki deliği kapatacak ve pulmoner arteri güçlendirilmiş sağ ventrikül duvarına bağlayacaktır.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Tropikal Döküm Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

0

Tropikal döküm, ince bağırsağın besinleri emme yeteneğinin bozulduğu (malabsorpsiyon) nadir görülen bir sindirim hastalığıdır. Bu bozukluğun kesin nedeni bilinmemekle birlikte en yaygın olduğu tropik bölgelerdeki çevresel ve beslenme koşullarıyla ilgili olabilir.

Haber Merkezi / Tropikal döküm en çok Hindistan ve Pakistan’da görülmektedir, ancak Burma, Malezya, Endonezya, Singapur ve Vietnam’dan da görülmektedir. İskoç doktor Sir Patrick Manson, 1880’de Çin’de tropikal hastalıkları incelerken bu hastalığı ilk olarak teşhis etmiştir.

Belirtileri

  • İshal
  • Megaloblastik
  • Yağlı dışkı
  • Karın krampları
  • Tükenmişlik
  • İştah kaybı
  • Kilo kaybı
  • Ağrılı dil
  • Gece körlüğü
  • Asteni (enerji ve güç eksikliği)
  • Ateş

Nedenleri

Tropikal Döküm’ün kesin nedeni henüz bilinmiyor. Tropikal döküm, çevresel ve beslenme faktörleriyle ilişkili olabilen edinilmiş bir hastalık veya bulaşıcı bir organizma (viral veya bakteriyel), diyet toksini, parazit istilası veya folik asit gibi bir beslenme eksikliği ile ilişkili olabilir.

Teşhisi

Doktor, karakteristik semptomları ve beslenme yetersizlikleri olan ve tropik bir ülkede ikamet eden bir hastada tropikal döküm hastalığından şüphelenebilir.

Tropikal döküm, temel besinlerin ince bağırsak yoluyla emilimini etkiler. Enteroskopi adı verilen bir teşhis prosedürü, ince bağırsaktaki villus ve mikrovillusların durumunu incelemeye yardımcı olabilir. Enteroskopi, doktorun endoskop adı verilen aydınlatılmış bir tüpü ince bağırsağa yerleştirdiği minimal invaziv tedavi prosedürüdür.

Endoskopta, doktorun herhangi bir yapısal değişiklik olup olmadığını kontrol etmesine yardımcı olan bir mikroskop bulunur. Bazen doktor, daha ileri histolojik inceleme için ince bağırsaktan küçük bir doku örneği alabilir. Bir kan testi, beslenme düzeyini incelemeye yardımcı olur.

Doktor ayrıca aşağıdaki testleri isteyebilir:

  • Tam kan sayımı
  • Kalsiyum kan testi veya kalsiyum idrar testi
  • Albümin testi
  • Demir testi
  • Folat testi
  • B12 vitamini testi
  • A vitamini testi
  • D vitamini testi
  • E vitamini testi
  • K vitamini testi
  • Dışkı yoluyla atılan yağ miktarını değerlendirmek için bir dışkı muayenesi.

Tedavisi

Tedavinin seyri, hastalığın ciddiyetine bağlıdır. Enfeksiyonu kontrol altına almak için doktor besin takviyeleri ile birlikte bir dizi antibiyotik reçete edebilir.

Antibiyotikler: Hastaya genellikle bir ila iki ay boyunca tetrasiklin (250 mg, günde dört kez) verilir. Daha sonra doktor dozu altı ay boyunca günde iki kez değiştirebilir. Alternatif olarak doksisiklin (100 mg, günde iki kez) reçete edilebilir. Hem tetrasiklin hem de doksisiklin, mide bulantısı ve kusma, ishal ve iştahsızlık gibi yan etkileri olan güçlü antibiyotiklerdir.

Besin takviyeleri: Hastalara bir ay boyunca folat takviyesi (5 mg ila 10 mg/gün) ve birkaç hafta B12 vitamini takviyesi (1 mg/hafta) verilir. Doktor, fizik muayene ve testler yoluyla diğer temel besinlerin ciddi eksikliklerini tespit edebilecek ve vücuttaki açığı yönetmek için takviyeler önerebilecektir.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Edwards Sendromu (Trizomi 18) Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Tedavisi

0

Edwards sendromu (trizomi 18), fetal gelişim sırasında fiziksel büyüme gecikmelerine neden olan genetik bir durumdur. Edwards sendromu teşhisi konan çocuklar için yaşam beklentisi, durumun yaşamı tehdit eden çeşitli komplikasyonları nedeniyle kısadır. 

Haber Merkezi / Edwards sendromu (trizomi 18), genellikle kalıtsal değildir, tesadüfen oluşur. Bir ebeveynin edwards sendromlu (trizomi 18) bir çocuğa sahip olma olasılığı, hamilelik sırasında annenin yaşıyla birlikte artar. Bir ebeveynin edwards sendromlu bir çocuğu varsa ve tekrar hamile kalırsa, aynı duruma sahip başka bir çocuğa sahip olma olasılığı düşüktür (%1’den fazla değil).

Edwards sendromu (trizomi 18), tahmini olarak her 5.000 ila 6.000 canlı doğumdan 1’inde görülür.

Edwards sendromu türleri

Semptomlar ve bebeğin ne kadar etkilendiği genellikle tam, mozaik veya kısmi edwards sendromuna sahip olup olmadığına bağlıdır.

Tam edwards sendromu

Edwards sendromlu bebeklerin çoğunda tüm hücrelerde fazladan bir 18. kromozom bulunur. Buna tam edwards sendromu denir.

Tam edward sendromunun etkileri genellikle daha şiddetlidir. Ne yazık ki, bu forma sahip bebeklerin çoğu doğmadan önce ölecektir.

Mozaik edwards sendromu

Edwards sendromlu az sayıda bebek (yaklaşık 20’de 1) sadece bazı hücrelerde fazladan 18. kromozoma sahiptir. Buna mozaik edwards sendromu (veya bazen mozaik trizomi 18) denir.

Bu, ekstra kromozoma sahip hücrelerin sayısına ve türüne bağlı olarak durumun daha hafif etkilerine yol açabilir. Canlı doğan bu tür edward sendromuna sahip bebeklerin çoğu en az bir yıl yaşar ve yetişkinliğe kadar yaşayabilirler.

Kısmi edwards sendromu

Edwards sendromlu çok az sayıda bebek (yaklaşık 100’de 1) hücrelerinde fazladan bir 18. kromozomun tamamı yerine, fazladan 18. kromozomun sadece bir kısmına sahiptir. Buna kısmi edwards sendromu (veya bazen kısmi trizomi 18) denir.).

Edwards sendromunun bir bebeği nasıl etkilediği, hücrelerinde 18. kromozomun hangi bölümünün bulunduğuna bağlıdır.

Nedenleri

Vücuttaki her hücre, ebeveynlerden alınan genleri taşıyan 23 çift kromozom içerir. 18 numaralı kromozom, 2 yerine 3 kopyaya sahip olursa Edwards sendromu ortaya çıkar. Bu durum, bebeğin anne karnında normal şekilde büyümesini ve gelişmesini engeller. Sendroma yol açan durum, embriyoyu oluşturan sperm veya yumurtadaki bir bozukluk nedeniyle gerçekleşir.

Bu sendromun en sık görülen nedeni ise annenin ileri yaşta olmasıdır. Kadınların yaşı ilerledikçe yumurtaların da yaşı ilerler. Yaşlı bir yumurta genç yumurta kadar sağlıklı değildir; yumurtanın yeteri kadar sağlıklı olmaması da kromozomların yapısını etkileyebilen bir faktördür.

Belirtileri

Edwards sendromunun belirtileri doğumdan önce de fark edilebilir. Genellikle bu sendromla doğan bebeklerde şu semptomlar görülür:

  • Yetersiz beslenme
  • Kalp bozuklukları
  • Yarık dudak
  • Normalden düşük kilo
  • Küçük ve anormal şekilli kafa
  • Anormal derecede küçük çene ve ağız
  • Üst üste binen parmaklar ve perdeli ayak parmakları
  • Yumruk şeklinde sıkılı duran eller
  • Anormal şekilli göğüs kafesi
  • Çapraz bacaklar
  • Büyüme geriliği
  • Zekâ geriliği
  • Nefes alma, görme ve duyma ile ilgili sorunlar.

Teşhisi

Edwards sendromunun hamilelik sırasında teşhis edilmesi mümkündür. Bebek 11 ila 13 haftalıkken, ultrason aracılığıyla Edwards sendromu belirtileri görülebilir. Hamileliğin 10. haftasında yapılan kan testleriyle de sendromun fark edilmesi mümkündür.

Edwards sendromunu kesin tespit etmenin yolu ise genetik hastalıkları tespit etme amacıyla yapılan tarama testleridir. Bu testler, üçlü veya dörtlü test şeklinde uygulanır. Üçlü test, genellikle hamileliğin 16-19. haftaları arasında uygulanır, hormonların kandaki değerlerine bakılarak hastalıklar tespit edilir. Dörtlü test ise hamileliğin 16-22. haftaları arasında uygulanır. Kandaki hormonlarda olan değişimler tespit edilir. Bu değişimlerden bazıları, olası hastalıklar konusunda bilgi verir.

Edwards sendromu, nadiren de olsa, hamilelik sırasında yapılan testlerde kendini göstermeyebilir. Teşhis, bebek dünyaya geldikten sonra da konulabilir.

Tedavisi

Edwards sendromlu bebekler için uzun süreli ve etkili bir tedavi yöntemi bulunmamaktadır. Bebeklerin çoğunun yaşamları doğumdan yaklaşık bir hafta sonra sona erer. Doğumdan sonra yaşamaya devam eden bebekler beslenmede zorluk yaşayabileceği için beslenme tüpüyle beslenmeleri gerekebilir.

Bebek büyüdükçe, Edwards sendromu bebeğin hareketleri üzerinde de etki etmeye başlar. Bu durumdaki bebekler fizyoterapi gibi destekleyici tedavilerden yararlanabilir. Bebeğin spesifik semptomlarına bakılarak uzman eşliğinde farklı tedaviler de uygulanabilir.

Edward sendromunu önlemenin yollarından biri genetik danışmanlık hizmeti almaktır. Bu sayede, genetik rahatsızlıklar öngörülebilir ve önlenebilir. Bebek bekleyen aileler, kadın doğum uzmanlarının yönlendirmesiyle genetik danışmanlık hizmeti alabilir.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Nekrotizan Fasiit Namı Diğer Et Yiyen Hastalık Nedir?

0

Nekrotizan fasiit (NF), vücudu dolaşan bağ dokusu sisteminin bir parçası olan yumuşak doku olan “fasyanın çürüyen enfeksiyonu” anlamına gelen ve nadir görülen bir enfeksiyondur.

Haber Merkezi / NF’ye deriye, derinin hemen altındaki dokuya ve bu dokuların ölmesine neden olan fasyaya (nekroz) saldıran bir veya daha fazla bakteri neden olur.

Bu enfeksiyonlar ani, şiddetli ve hızlı yayılabilir. Antibiyotiklerle ve/veya enfekte dokunun debridmanıyla hızlı bir şekilde tedavi edilmezse, hasta hayatını kaybedebilir.

Nekrotizan Fasiit’in belirtileri veya semptomlar nedelerdir?

NF’nin erken belirtileri genellikle griple karıştırılır. Nekrotizan Fasiit’in erken belirti ve semptomları;

  • Vücut ağrıları
  • Ateş
  • Titreme
  • Mide bulantısı
  • İshal
  • Yaralanan bölgede şiddetli ağr

Nekrotizan fasiit çok hızlı ilerleyen bir durumdur. Belirti ve semptomlar:

  • Kızarmış ve/veya rengi bozulmuş cilt
  • Etkilenen bölgedeki dokuların şişmesi
  • Kararsız kan akışı
  • Kanlı veya sarımsı sıvı ile dolu kabarcıklar
  • Doku ölümü (nekroz)
  • Düşük kan basıncı
  • Sepsis

Nekrotizan fasiit neden olur?

Nekrotizan fasiite yakalanmanın en yaygın yolu, bakterilerin ciltteki bir kesikten içeri girmesi vücudu istila etmesidir. Bakterilerin girebileceği yollar:

  • Kesikler, sıyrıklar veya yanıklar
  • Böcek ısırığı
  • Delinme yaralarına neden olan iğnelerden ve diğer şeylerden kaynaklanan yaralar
  • Ameliyat
  • Nekrotizan fasiitin en yaygın nedeni grup a strep bakterileri olsa da, suda yaşayan bakteriler de dahil olmak üzere birçok farklı bakteri türü bu rahatsızlığa neden olabilir.

Nekrotizan fasiit nasıl teşhis edilir?

Doktor, hastanın nekrotizan fasiit olduğunu düşünürse, aşağıdakiler dahil olmak üzere farklı teşhis testleri isteyebilir:

  • Tam kan sayımı gibi kan testleri
  • Derin dokudan alınan örnekler
  • Doku biyopsisi
  • Görüntüleme testleri, büyük olasılıkla bilgisayarlı tomografi (BT) taraması
  • Etkilenen bölgenin tam incelenmesi

Nekrotizan fasiit nasıl tedavi edilir?

Nekrotizan fasiitinin ilerlemesini engellemek için hızlı müdahale gereklidir. İlk olarak nekrotizan fasiit tanısını doğrulamak için keşif ameliyatı yapılacaktır.

Enfeksiyonu kontrol altına almak ve tüm ölü dokuyu çıkarmak için birden fazla ameliyat gerekebilir. Tüm enfeksiyonun ortadan kalktığına emin olmak için ortalama üç ameliyat gerekir. Doktor, ayrıca muhtemelen antibiyotik ve intravenöz (IV) kremler yazacaktır.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

Dijital Göz Yorgunluğunu Önlemenin 5 Yolu

0

Her gün bilgisayara, tablete, telefona veya televizyona bakarak ne kadar zaman harcıyorsunuz? İster tüm gün işte bilgisayar kullanın, ister kişisel zamanınızı sosyal medyayı takip ederek geçirin, bu çok fazla saat demektir. 

Haber Merkezi / Bütün gün ekranlara bakmak muhtemelen görüşünüzü kalıcı olarak etkilemez, ancak dijital göz yorgunluğu sendromu adı verilen ve giderek yaygınlaşan bir soruna yol açabilir. Dijital göz yorgunluğu, kuru gözler, bulanık görme, baş, boyun veya omuz ağrısı gibi bir dizi semptomu içerir.

Ekran süresi günlük hayatımızın kaçınılmaz bir parçasıdır, ancak gözlerinizi korumak için yapabileceğiniz bir çok şey vardır. Haber Kaos ekibi olarak sizler için araştırdık…

1. Çalışma alanınızı yeniden yapılandırın

Çalışma alanınızda yapacağınız yeniden yapılandırmanın amacı, üretkenliği ve konforu artırmaktır. Vücudunuzun üst bölümünü destekleyen ve boynunuz nötr bir pozisyonda dik oturmanızı teşvik edecek bir masa ve sandalyesi tercih edin.

Masaüstü monitörünüzü yaklaşık bir kol mesafesi uzaklıkta ve göz hizanızda veya göz hizanıza yakın olacak şekilde ayarlayın. Hangi tür ekran kullanıyor olursanız olun, gözlerinizi ve boynunuzu zorlamamak için ekranın kafanızla aynı hizada olduğundan emin olun. Maksimum rahatlık için ekran doğrudan yüzünüzün hizasında veya göz hizasının biraz altında olmalıdır.

2. Işıkları ayarlayın

Kullandığınız cihazın yaydığı ışık, ekrandaki parlama ve etrafınızdaki ışık seviyesi gözlerinizin üzerindeki yükü artırabilir. Dijital göz yorgunluğunu önlemek için cihazınız ışığı odadaki en parlak ışık olmalıdır.

Ofis veya dış mekan gibi aydınlık bir ortamda iseniz cihazınızın parlaklığını artırmayı düşünün. Karanlık bir odadaysanız parlaklığı azaltın. Kullandığınız cihazın ekranını düzenli olarak temizlemek, parlamayı daha kötü hale getirebilecek toz ve lekelerin de ortadan kaldırılmasına yardımcı olur.

3. Daha sık göz kırpın

Ekrana bakmadığınız zamanlarda dakikada 15-20 kez göz kırpıyorsunuz ama baktığınız zaman bu sayının yarısından daha azını kırpıyorsunuz. Göz kırpma, gözlerinizin rahat etmesi için gözyaşlarını gözlerinizin yüzeyine dağıtır, ancak ekrana odaklandığımızda doğal olarak daha az göz kırparız. Bir cihaz kullanırken veya TV izlerken daha sık göz kırpma alışkanlığı edinin. 

4. Düzenli molalar verin

Daha sık göz kırpmaya çalışmanın yanı sıra, gözlerinizi dinlendirmek için gün boyunca düzenli aralar verme alışkanlığı edinin. 20-20-20 kuralını uygulamayı düşünün: her 20 dakikada bir 20 saniye uzaktaki bir şeye bakmak için 20 saniye ayırın.

Birkaç dakika bile ekrandan başka bir şeye odaklanmak, gözlerinizin üzerindeki yükü azaltmaya yardımcı olacaktır. Ayrıca, ayağa kalkmak veya esnemek, kas yorgunluğu ve boyun ağrısı riskinizi azaltabilir.

5. Mavi ışığı engelleyen gözlükleri deneyin

Mavi ışık dalgaları güneş ışığında doğal olarak bulunur, ancak cihazlar ayrıca yüksek düzeyde mavi ışık yayar. Yapay mavi ışığa uzun süre maruz kalmak göz yorgunluğuna katkıda bulunabilir ve hatta geceleri uyumanızı etkileyebilir.

Bilgisayar gözlükleri veya mavi ışığı engelleyen gözlükler, aşırı mavi ışığın gözünüze ulaşmasını engeller. Bilgisayarınızı, tabletinizi, telefonunuzu kullanırken veya TV izlerken mavi ışıklı gözlük takmak dijital göz yorgunluğu belirtilerini iyileştirebilir.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.

Paylaşın

KÜNYE

MESAJ

– Borsa ve Döviz
– Finans
– Enerji
– Otomobil
– Emlak
– Diğer Ekonomi

 

0 (537) 883 27 00

haberkaos.com@gmail.com

Sosyal Medyada Haber Kaos