Sistiserkoz, domuz tenyası Taenia solium’dan kaynaklanır.. Sistiserkoz en çok endemik bölgelerde (Orta ve Güney Amerika, Sahraaltı Afrika ve Asya (Çin, Güneydoğu Asya ve Hindistan dahil) görülür), burada bireylerin yüzde 10 ila 20’sinde hastalık kanıtı bulunur. Sistiserkoz, göçmen popülasyonlarda endemik olmayan bölgelerde veya endemik bölgelere seyahat eden kişilerde de bulunabilir. Sistiserkoz her yaşta herkesi etkileyebilir.
Haber Merkezi / Sistiserkozun semptomları enfeksiyonun vücutta nerede olduğuna, kist yüküne ve konağın enfeksiyona karşı bağışıklık tepkisine bağlıdır. Sinir sistemindeki kistler nöbet, baş ağrısı, baş dönmesi, bulantı, kusma, zihinsel durum değişikliği, görme bozukluğu, kafatasında aşırı sıvı (beyin omurilik sıvısı) birikmesi (hidrosefali) ve beyni çevreleyen dokuda iltihaplanma gibi semptomlara neden olabilir. (araknoidit). Gözdeki kistler görme bozukluklarına veya görme kaybına, sınırlı göz hareketine, gözde iltihaplanmaya (üveit) veya retina iltihabına (retinit) neden olabilir.
Sinir sistemi dışında gelişen kistler genellikle semptomlara neden olmaz (asemptomatik), ancak deri altında küçük sert topaklar (nodüller) gelişebilir ve sonunda kaybolurlar. Sistiserkoz tedavisi enfeksiyonun vücuttaki konumuna bağlıdır ve her kişi için bireyseldir. Sinir sisteminin dışında bulunan sistiserkoz genellikle özel tedavi gerektirmez. Sinir sistemi içinde yer alan sistiserkozun (nörosistiserkoz) tedavisi antiparaziter tedavi, kortikosteroidler, antiepileptik ilaçlar ve/veya ameliyattan oluşur. veya retina iltihabı (retinit).
Semptomlar genellikle domuz tenyasının (T. solium) yumurtaları ile enfeksiyon oluştuktan yıllar sonra ortaya çıkar. Tıbbi tedavi alınmazsa belirtiler uzun yıllar sürebilir. Sistiserkozun semptomları enfeksiyonun vücutta nerede olduğuna, kist yüküne ve konağın enfeksiyona karşı bağışıklık tepkisine bağlıdır. Bu nedenle semptomlar vakadan vakaya değişir. Aşağıda açıklanan semptomlar, enfeksiyonun vücuttaki konumuna göre kategorize edilir.
Sistiserkozlu çoğu insanda sinir sistemi tutulumu (nörokistiserkoz) vardır. Nörosistiserkozun semptomları değişkendir ve spesifik değildir. Nörosistiserkozun semptomları, kistlerin belirli beyin dokularında (parenkimal nörosistiserkoz) veya kistlerin bu dokuların dışında (ekstraparenkimal nörosistiserkoz) olup olmamasına bağlıdır. Bir bireyde parankimal veya ekstraparankimal nörosistiserkoz veya her iki form aynı anda bulunabilir.
Parankimal nörosistiserkoz, insanların yüzde 60’ından fazlasında meydana gelen, sistiserkozun en yaygın şeklidir. Parankimal nörosistiserkozlu bireylerin çoğunda semptomlar yoktur (asemptomatik). Parankimal nörosistiserkozda en sık görülen semptom, parankimal nörosistiserkozlu bireylerin yüzde 50-80’inde ortaya çıkan nöbetlerdir. Bazı insanlar bir kez nöbet geçirebilir, diğerlerinde birden fazla olabilir. Tek bir kist yerine birden fazla kisti olan kişilerde birden fazla nöbet geçirme olasılığı daha yüksektir. Baş ağrıları da yaygındır ve nadiren çeşitli nörolojik semptomlar ortaya çıkabilir.
Nadiren, yüksek düzeyde maruziyete sahip kişilerde beyinde yüzlerce kist gelişebilir, bu da yoğun bir bağışıklık tepkisine yol açarak nöbetler, zihinsel karışıklık, baş ağrısı, mide bulantısı ve mide bulantısı ile ilişkili beyinde yoğun şişmeye (sistiserkal ensefalit) neden olur. kusma ve ara sıra ateş. Bu genellikle çocuklarda veya 30 yaşın altındaki kadınlarda görülür. Kistiserkal ensefalit kendiliğinden veya antiparaziter tedavinin bir sonucu olarak ortaya çıkabilir.
Ekstraparankimal nörosistiserkoz yetişkinlerde çocuklara göre daha sık görülür ve çok daha nadir olmasına rağmen parankimal nörosistiserkoz ile karşılaştırıldığında daha yüksek komplikasyon veya ölüm riski taşır. Ekstraparankimal nörosistiserkozis formları arasında beynin sıvı dolu bölgelerinde (intraventriküler sistiserkozis), beyni çevreleyen boşlukta (subaraknoid sistiserkozis), omuriliğin içinde veya çevresinde (spinal sistiserkozis) ve gözde (oftalmik sistiserkozis) kist gelişimi yer alır.
Semptomlar bireyin hangi ekstraparenkimal nörosistiserkoz formuna sahip olduğuna bağlı olsa da, tüm ekstraparankimal nörosistiserkoz formlarının ortak semptomları arasında değişen zihinsel durum ve beyinde aşırı sıvı (beyin omurilik sıvısı) birikmesi nedeniyle beyindeki yüksek basınç (yüksek kafa içi basıncı) yer alır. kafatası (hidrosefali), baş ağrısına, mide bulantısına ve kusmaya neden olur. Bazı durumlarda, hidrosefali gelişen kişilerde sıklıkla optik diskte şişlik (papilödem) gelişir. Papilödem bulanık veya çift görmeye neden olabilir.
İntraventriküler ve subaraknoid sistiserkozun semptomları arasında baş ağrısı, bulantı ve kusma, baş dönmesi, zihinsel durum değişikliği, görme değişikliği ve nadiren gözleri ilgilendiren bir dizi bulgu, esas olarak gözleri yukarı ve aşağı hareket ettirememe (Parinaud sendromu) yer alır.
Bazı vakalarda subaraknoid sistiserkoz, beyni çevreleyen bir dokunun şişmesine (araknoidit) neden olabilir; bu da boyun sertliğine, parlak ışığa karşı intoleransa ve baş ağrısına (bu üç semptom birlikte meningeal belirtiler olarak adlandırılır), felce ve hidrosefali yol açabilir. Rasemoz sistiserkoz adı verilen nadir bir subaraknoid sistiserkoz formunda, beyin tabanında kistlerin birikmesi vardır ve bu durum zihinsel bozulmaya, komaya ve yaşamı tehdit eden komplikasyonlara neden olabilir.
Spinal sistiserkoz nadirdir ve sistiserkozlu hastaların yaklaşık yüzde 1’inde görülür. Semptomlar arasında vücudun belirli bir bölgesinde atış, yanma, uyuşma veya zayıflık hissi (radiküler ağrı) veya genellikle “iğne batması” olarak tanımlanan anormal bir karıncalanma veya batma hissi (parestezi) yer alır.
Oftalmik sistiserkoz, gözlerde kistler oluştuğunda ortaya çıkar. Sistiserkoz vakalarının yaklaşık yüzde 1 ila 3’ünde görülür. Oftalmik sistiserkozlu birçok kişi asemptomatiktir. Semptomlar arasında görme bozuklukları veya görme kaybı, gözde iltihaplanma (üveit), retina iltihabı (retinit), göz hareketlerinde kısıtlılık, göz küresinin dışarı çıkması (proptoz), tekrarlayan göz ağrısı, çift görme (diplopi) ve bunlarla ilgili semptomlar yer alır. Bir gözde görme kaybı ve/veya yanıp sönen ışıklar gibi görsel bilgileri gözlerden beyne (optik sinir) ileten sinir. Nadiren, gözün görüntü oluşumundan sorumlu kısmı (retina) ayrılabilir (retina dekolmanı), bu da görmeyi tehdit edebilir ve hızlı bir şekilde tedavi edilmesi gerekir.
Kistler sinir sistemi dışında, deri altı dokusu, kas dokusu veya kalp (kalp) dokusu gibi yerlerde bulunuyorsa buna ekstranöral sistiserkoz denir. Ekstranöral sistiserkozlu bireylerde genellikle semptomlar görülmez (asemptomatik). Bazen deri altı sistiserkozlu bireylerin kollarında ve göğüslerinde ağrısız küçük sert şişlikler (nodüller) olabilir. Bu nodüller kaybolmaya başlamadan hemen önce şişecek ve ağrıyacaktır. Nadir durumlarda çok sayıda kist uzuvların büyümesine neden olabilir. Nadiren kas içinde çok sayıda kist varsa kas güçsüzlüğü (miyopati) gelişebilir. Kalp tutulumu (kardiyak sistiserki) genellikle asemptomatiktir, ancak bazen kalp atışı anormallikleri (aritmiler ve/veya iletim anormallikleri) olabilir.
Sistiserkoz hem insanlarda hem de domuzlarda görülen bir enfeksiyondur. Domuzlar enfeksiyonu, domuz tenyasının (proglottidler) bölümlerinin, enfekte insan dışkısının veya enfekte insan dışkısı ile kontamine olmuş gıdaların tüketilmesi yoluyla alırlar. Yutma sonrasında embriyolar ince bağırsakta yumurtadan çıkar, kan dolaşımına karışır ve domuzun vücudundan beyne, kaslara ve/veya diğer dokulara doğru ilerler. Üç ila sekiz hafta sonra, embriyonun hareket ettiği dokuda, içi sıvı dolu, içi sıvı dolu bir kist ve içinde skoleks (doku sistiseri) gelişir.
Bir insanda kistisyen içeren az pişmiş domuz eti tüketildikten sonra yetişkin domuz tenyasının (taeniasis) bağırsak enfeksiyonu gelişecektir. Bu nedenle bir insanın taeniasise yakalanması için tükettiği domuz etinin enfeksiyon kapmış olması gerekir. Bir insan enfekte olmuş domuz etini yediğinde, skoleks tahliye olur ve emicileri aracılığıyla insanın ince bağırsağına bağlanır. Skoleksten segmentler (proglottidler) büyümeye başlar ve sonuç, büyüyen yetişkin bir tenyadır. Yetişkin tenyalar ince bağırsakta yıllarca yaşayabilir ve çok büyük boyutlara ulaşarak bazı durumlarda 7 metreye kadar büyüyebilir.
Proglottidler insan dışkısına dökülen yumurtalar üretir. Bu yumurtalar domuzlar tarafından fekal-oral yolla yutulabilir, burada yumurtalar domuzda çatlar ve döngü yukarıda anlatıldığı gibi devam eder. Ayrıca bu yumurtalar insanlar tarafından fekal-oral yolla da alınabilmektedir. İnsanlar yumurtaları birçok yolla yutabilirler. En yaygın yöntem, asemptomatik yetişkin domuz tenyası taşıyıcısının evindedir. Diğer yöntemler arasında, bunlarla sınırlı olmamak üzere, yumurta içeren insan dışkısıyla kirlenmiş sularla sulanan ürünler, yumurtalarla kirlenmiş güvenli olmayan suyun içilmesi, tuvaleti kullandıktan sonra ellerin yıkanmaması, sebzelerin insan atıklarıyla gübrelenmesi yer alır.
Bir insan yumurtaları yediğinde, yumurtalar çatlayacak ve larvalar kan dolaşımına girecek ve daha sonra üç ila sekiz haftalık bir süre içinde bir veya daha fazla bölgeye dağılacak ve ardından kistleri (sistiserci) oluşturacaktır. Kistiserkus aynı anda birden fazla bölgede ortaya çıkabileceği gibi tek kist olarak da ortaya çıkabilir. Kistiserkus herhangi bir organda gelişebilir ancak en sık deri altı dokularda, beyinde ve gözlerde gelişir. Bu kistler beyinde oluştukları takdirde ciddi komplikasyonlara (sekuala) neden olurlar. Sinir sisteminde yer alan kistler nörosistiserkoza neden olur.
Sinir sisteminin dışında, deri altı dokusunda, kas dokusunda veya kalp (kalp) dokusunda bulunan kistler, ekstranöral sistiserkoz ile sonuçlanır. Kistlerin gelişmesinin nedeni, parazitin konağın bağışıklık tepkisinden kaçmasına ve hayatta kalmasına izin vermesidir. Kistler yıllarca hayatta kalabilir, ancak sonunda ölecek ve dejenere olacak, bu da konağın bağışıklık sistemini harekete geçirerek kisti çevreleyen dokuların şişmesine/iltihaplanmasına neden olacaktır. Şişlikten kaynaklanan basınç enfeksiyon semptomlarına neden olur, ancak semptomlar doğrudan kistin varlığından da kaynaklanabilir. Kist dejenere olup öldükten sonra bölge iyileşir ve yaşayamayan kalsifiye granüloma dönüşür. Sinir sisteminde yer alan kistler nörosistiserkoza neden olur.
Sistiserkozun doğrudan enfekte az pişmiş domuz eti yiyerek bulaşmadığını vurgulamak önemlidir. Bunun yerine, enfekte olmuş az pişmiş domuz eti yemek taeniasise neden olur, çünkü enfekte domuz eti insanlarda yetişkin domuz tenyasına dönüşecek kistleri içerir. Enfekte domuz eti sistiserkoza neden olan yumurtaları içermez. Taeniazise sahip olmak otomatik olarak sistiserkoza da sahip olduğunuz anlamına gelmez. Yetişkin domuz tenyası taşıyıcılarının tamamı olmasa da bazılarında sistiserkoz gelişir. Sistiserkoza yakalanmanın tek yolu yumurtaların fekal-oral yolla yutulmasıdır.
Ayrıca sistiserkozlu birinin hastalığı diğer insanlara yayamayacağı da unutulmamalıdır. Yumurtaları dışkı yoluyla serbest bırakabilen ve daha sonra bu yumurtaların fekal-oral olarak yutulması sistiserkoz ile sonuçlanabilecek kişiler yalnızca taeniasisli kişilerdir.
Nöbet geçiren ve/veya beyinde artan basınç belirtileri (artmış kafa içi basıncı) olan kişilerde sistiserkozdan şüphelenilmelidir. Sistiserkoz tanısı, ayrıntılı bir hasta öyküsü, nörogörüntüleme bulguları ve endemik bir bölgede yaşamak, evde yetişkin domuz tenyası enfeksiyonu taşıyıcısına maruz kalmak gibi risk faktörlerine maruz kalma yoluyla elde edilen karakteristik belirti ve semptomların kombinasyonuna dayanarak yapılır. Nörogörüntüleme çalışmaları bilgisayarlı tomografi (BT) ve manyetik rezonans görüntülemeyi (MRI) içermelidir. Nörosistiserkoz olduğundan şüphelenilen kişilerde doğrulayıcı bir test olarak bağışıklık sistemini inceleyen özel bir kan testi (enzime bağlı immünotransfer blot ile serolojik test) önerilir.
Sistiserkoz tedavisi, enfeksiyonun vücuttaki konumuna bağlıdır. Sinir sisteminin dışında yer alan sistiserkoz genellikle iyi huyludur ve tedavi edilmesine gerek yoktur. Tedaviye ihtiyaç duyanlar için sistiserkozu tedavi edecek ilaçlar mevcuttur. Sinir sistemi içinde yer alan sistiserkozun (nörosistiserkoz) tedavisi antiparaziter tedavi, kortikosteroidler, antiepileptik ilaçlar ve/veya ameliyattan oluşur. Tedavi her zaman her hasta için bireyselleştirilir.
Antiparaziter ilaçların birçok paraziti yok ettiği ve bazı durumlarda sonuçları iyileştirdiği rapor edilmiştir. Kullanılan antiparaziter ilaçlar tek başına albendazol veya albendazol ve prazikuantel kombinasyonudur. Albendazol, 1996 yılında sistiserkoz tedavisi için onaylandı. Antiparaziter ilaçların başlatılması hiçbir zaman acil değildir ve nöbetlerin ve/veya kafa içi basınç artışının semptom yönetimi önceliklidir. Bu nedenle hamile kadınlar sıklıkla antiparaziter tedaviyi hamilelik sonrasına erteleyebilirler.
Gözdeki kistleri (oftalmik sistiserkoz) aramak için antiparaziter tedaviye başlamadan önce göz muayenesi (oftalmik muayene) yapılmalıdır. Gözde kist bulunursa görmeyi tehdit edebileceğinden antiparaziter ilaçlara başlanmamalıdır. Oftalmik sistiserkozun tedavisi göz kist(ler)inin cerrahi olarak çıkarılmasıdır. Aynı zamanda antiparaziter tedavi, beyin basıncı normalden yüksek olan (artmış kafa içi basıncı) kişilerde kullanılmamalıdır (kontrendikedir).
Antiparaziter ilaçlar, tedavinin ilk haftasında başta baş ağrıları olmak üzere nörosistiserkoz semptomlarını artırabilen geçici bir inflamatuar reaksiyona neden olabilir. Bu yan etkiyi azaltmak için antiparaziter tedaviyle birlikte daima kortikosteroidler uygulanmalıdır. tedavinin ilk haftasında. Bu yan etkiyi azaltmak için antiparaziter tedaviyle birlikte daima kortikosteroidler uygulanmalıdır. tedavinin ilk haftasında. Bu yan etkiyi azaltmak için antiparaziter tedaviyle birlikte daima kortikosteroidler uygulanmalıdır.
Kortikosteroidler, sistiserkozlu hastalarda antiparaziter ilaçların neden olduğu geçici semptomların artmasını önlemek ve kafa içi basıncın artmasına neden olan beyinde sıvı birikmesini (serebral ödem) yönetmek için kullanılır. Deksametazon veya prednizon sıklıkla kullanılan kortikosteroiddir ve inflamasyonu azaltarak çalışır.
Antiepileptik ilaçlar (AED’ler), nörosistiserkoza bağlı nöbetleri tedavi etmek için kullanılır. Hangi antiepileptik ilacın kullanılacağının seçimi maliyete, ilaç etkileşimlerine ve olası yan etkilere bağlıdır. Fenitoin ve karbamazepin sıklıkla kullanılır. Hamile kadınlarda, doğmamış bebek için tehlikeli olan AED’lerden (teratojenler) kaçınılmalıdır.
Sistiserkozlu belirli bireyleri tedavi etmek için çeşitli cerrahi teknikler kullanılabilir. Kafatası içinde aşırı sıvı (beyin omurilik sıvısı) birikmesi (hidrosefali), fazla beyin omurilik sıvısını (BOS) beyinden uzağa ve BOS’un gidebileceği vücudun başka bir kısmına boşaltmak için bir tüpün (şant) yerleştirilmesiyle tedavi edilebilir. emilmek. Bazı durumlarda kistlerin cerrahi eksizyonu yapılabilir. Gözleri etkileyen sistiserkiler de cerrahi olarak tedavi edilebilir.
Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.
