7 Eylül 1957’de Mersin’de dünyaya gelen Sevil Avşar, aslen Karadeniz kökenlidir. İlk, orta, lise öğrenimini Mersin’de tamamlayan Sevil Avşar, Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi’nden mezun oldu.
Haber Merkezi / T. İş Bankası’ndan emekli olan Sevil Avşar, İstanbul’da yaşıyor ve bir kız çocuğu annesidir. Sevil Avşar’ın şiir, öykü ve denemeleri; Varlık, Yaba, Şiir Ülkesi, Şair Çıkmazı, Karşı, Çağdaş Türk Dili, İnsancıl, Pencere, Ütopiya, Ardıçkuşu, Söylem, Şizofrengi, Tay dergilerinde yayımlandı.
Eserleri; Yaşama Dokunmak İçin, Amatör Tamircisi Kalbinin
“Nasılsa”
Harika metod defterlerine çizdiğim
Umutta saklıydı yarın
Gözü pek gezginin matarasındaki
Son damla suda
Küçük harflerle yazdım adımı her
Savrulmada yenik ve yorgun
Sıra sıra düşen barikatların gerisinde
İflâh olmayan çocuğum hâlâ
Anne beni üşüme
Çerçevesinde anlamı solan inceliğimi
Ben yine gezdiririm iyimserliğimi
Çarşılarda nasılsa
Kolayına kaçmadan gurbetin ama
Kurtarılmış bölgeler aramadan aşka
“Masaldaki Yerim Ne”
“Sokak sıçrar eteğine, uzak dur” derdi babam
Durdum
Ev yapıştı etime
Soğuktu, karanlıktı, inadına tüterdi soba
Anadan doğma koşardım sözcüklere
Giyinir kuşanırdım deniz kokan harfleri
Bilmek isterdim ben kimim, masaldaki yerim ne
Hiçlik uğultuları bırakarak ardında
Hurdaya çıktı platonik aşklarım
Horlardım teni
Ben; karasevdalı ‘Sefil’
Her aşkta ezberimi bozuyordum biraz da
İçim sıkılıyordu ütülü rüyalarınızdan
Kalabalık; o bin başlı ejderha
Çocukluğuma dikmişti gözlerini
Çocukluğumu bırakamazdım
Tuttum elinden sımsıkı
Kabahat işler gibi yazdım şiirlerimi
Kazıdım yılların isini sesimin üzerinden
Çıkaramadım anne
Bundandır gülerken ağzım yara izi
Bu yüzden kambur duruyor her sevinç bende
“Düşe Kalka”
Durmadan eksilen gölgeni bağışla
Kıblesi karanlıklar yüceltsin bırak ölümü
Sıcak bir gülüştü o solgun fotoğraftan
Hiçbir yere çağıran akşamla gitti
Mutfaklarda sayıklama sokağı
Ateşböceklerini hatırla biraz
Sığdıramazdın odalara kendini
Sayfalar arasında düşe kalka büyüdün
Yollarda kalmış heveslerin ne kadar da yabancı
Aydınlanır genişlerdi cıvıltılarıyla zaman
Sen yine serçelere ağla diz boyu karda
Dağınık sarışınlığı yakındır dolunayın
Sen yine yalnızlığa başla
