19 Kasım 1965 yılında Eskişehir’de dünyaya gelen Selma Fındıklı, 27 Mayıs 2015 yılında hayatını kaybetmiştir. Liseyi Eskişehir’de bitiren Selma Fındıklı, Hacettepe Üniversitesi Fransız Dili ve Edebiyatı Bölümü’nde okudu. 1986 yılından itibaren TRT Ankara Radyosu Tiyatro Yayınları Birimi’nde dramaturg olarak çalıştı.
Sahne ve radyo oyunu, öykü ve roman türlerinde eserler yazdı. Yazarlık hayatı Hector Malot’un Kimsesiz adlı romanından uyarlanan Umut Ören Çocuk (1983) adını taşıyan radyo oyunuyla başladı. Otuzu aşkın oyunu vardır. Kitap olarak yayımlanan ilk eseri Nereye Yüreğim (1994) romanıdır.
Öykü kitaplarından Loş Sokağın Kadınları (1996) Haldun Taner Ödülü’nü, Ankara İstasyonu (1998) İş Bankası Edebiyat Büyük Ödülü’nü, İmbatta Karanfil Kokusu ise (2007) Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazandı. Eserleri bütün olarak değerlendirildiğinde kadına dair ayrıntıların çokluğu göze çarpar.
Kadın karakterler yaş, kişilik, aile, statü, ekonomik durum, eğitim, din ve yaşadıkları ortam bağlamında büyük bir çeşitlilik gösterirler. Aynı çeşitlilik mekân unsuru için de geçerlidir.
Kendini sadece “yazar” olarak tanımlar ve öykü ile roman arasında tercih yapmaz. Eserlerinde, Osmanlı ve Cumhuriyet tarihinin çeşitli kesitlerini ele alır. Tarihi, bir dekor olarak kullanır. Bütün eserlerinde birinci tekil şahıs anlatıcının kısıtlayıcı yönlerini, kendine has birtakım yöntemlerle aşma veya genişletme imkânları bularak kullanması üslubunu bu yönüyle farklılaştırır.
Eserlerinde sürekli anlatıcının sesinin duyulması sayesinde okur, kendini okuma eyleminden ziyade adeta dinleme eylemi içinde hisseder.
Selma Fındıklı’nın eserleri: Nereye Yüreğim (1994 Roman), Loş Sokağın Kadınları (1995 Hikaye), Gözüm Yaşı Tuna Selidir Şimdi (1997 Roman), Ankara İstasyonu (1997 Hikaye), Saray Meydanı’nda Son Gece (1999 Roman), Gümüşlü Martı (2001 Roman),
Gecenin Yalnızlığında (2002 Roman), Kum Gülü (2004 Roman), İmbatta Karanfil Kokusu (2006 Hikaye), Vardar Rüzgârı (2009 Roman), Tütün İskelesi’nde Bir Köhne Vapur (2012 Hikaye).
