Refsum hastalığı, kan plazmasında ve dokularda fitanik asit adı verilen bir yağın (lipit) birikmesiyle karakterize bir metabolik bozukluktur. Refsum hastalığı olan kişiler genellikle doğumda normaldir, ancak 10 ila 20 yaşları arasında gece görüş kaybı (retinitis pigmentosa) ile başlayan ve sonunda kollarda ve bacaklarda güçsüzlük veya dengesizlik (serebellar ataksi) içeren semptomlar gelişmeye başlar.
Haber Merkezi / Diğer yaygın semptomlar arasında koku alma duyusunun kaybı (anosmi), pürüzlü, pullu cilt (iktiyozis) ve yıllar sonra sağırlık bulunur.
Refsum hastalığının tedavisi, fitanik asit açısından zengin gıdaların alımını sınırlamaya dayanır. Vücudumuz fitanik asit üretemez; bunun yerine süt ürünleri, dana eti, kuzu eti ve bazı deniz ürünleri gibi gıdalarda bulunur. Refsum hastalığı, yeşil bitkilerin veya alglerin bakteriyel fermantasyonu ile elde edilen belirli bir yağ asidi türü olan fitanik asidi parçalamaktan sorumlu bir enzimi üreten gendeki bir değişiklik (mutasyon) nedeniyle oluşur. Enzimin (fitanoil-CoA hidroksilaz) işlevsizliği, kan plazmasında ve dokularda fitanik asit birikmesine yol açar. Bozukluk otozomal resesif bir şekilde kalıtılır.
Refsum hastalığı olan bireyler doğumda genellikle normal görünürler ancak ellerinde ve ayaklarında (sırasıyla metakarpal ve metatarsal kemikler) daha kısa kemikler gösterebilirler. 10 ila 20 yaşları arasında bireyler ilk semptomlarını gösterebilirler ki bu en sık gece görüş kaybıdır (retinitis pigmentosa). Bazı kişilerde 50 yaşına kadar hiçbir semptom görülmeyebilir. Retinitis pigmentosa, gözün arkasındaki bir tabaka olan retinadaki ışığı algılayan hücrelerin kademeli olarak bozulması nedeniyle oluşur. Gece görüşünün ilk kaybı genellikle çocukluk döneminde gerçekleşir ve yıllar içinde çevresel görüş kaybına ve tam körlüğe doğru ilerleme meydana gelebilir.
Refsum hastalığı olan bireylerde sıklıkla retinitis pigmentosa ve diğer semptomların bir kombinasyonu görülür. Gözdeki diğer olası sorunlar arasında anormal derecede küçük göz bebekleri, hızlı, istemsiz göz hareketleri (nistagmus) ve bireylerin parlak nesnelerin etrafında yıldız patlaması tipi haleler görmesine neden olan gözde bulanıklık (katarakt) bulunur. Bireyler koku ve tat alma duyularını kaybedebilir (anosmi) ve yıllar sonra sağırlık yaşayabilir.
Etkilenen bireyler ayrıca kötüleştikçe dengesiz bir yürüyüşle (serebellar ataksi) ilişkili olarak ellerinde ve ayaklarında uyuşma, güçsüzlük, karıncalanma hissi veya refleks kaybı (periferik polinöropati) yaşayabilirler. Ek olarak, Refsum hastalığı olan bireylerde pürüzlü, pullu cilt lekeleri (iktiyoz) ve vücutta genel bir güçsüzlük olabilir. Ellerde ve ayaklarda kemiklerin kısalması ve dizleri, omuzları ve dirsekleri etkileyen anormal büyüme plakası oluşumu (iskelet displazisi) görülebilir. Nadir de olsa Refsum hastalığı olan kişilerde fitanik asit düzeyleri çok yükselirse, hayatı tehdit edebilecek kalp aritmileri (düzensiz kalp atışı) meydana gelebilir.
Refsum hastalığı olan bireylerde görülen semptomların türü ve sayısı kişiden kişiye büyük ölçüde değişir ve şiddeti vücuttaki fitanik asit seviyesine bağlıdır. Bir kişide fitanik asit birikimi daha fazlaysa, daha şiddetli semptomlar göstermesi beklenir. Semptomların sayısı ve şiddeti yaşla birlikte de artabilir.
Refsum hastalığının çoğu vakası (%90) PHYH genindeki bir değişiklikten (mutasyondan) kaynaklanır. Geri kalan vakaların çoğu, PHYH’yi hücrelerdeki peroksisomal bölmeye taşıyan PEX7 genindeki bir mutasyondan kaynaklanır. PHYH ve PEX7 genlerindeki mutasyonlar, fitanik asit de dahil olmak üzere yağ asitlerinin parçalanmasına izin veren yapılar olan peroksisomların anormal çalışmasına neden olur. Özellikle, PHYH, fitanik asidi parçalamak için peroksisomda kullanılan fitanoil-CoA hidroksilaz enzimini kodlar.
Fitanik asit diyetten gelir ve yeşil bitkilerin veya alglerin bakteriyel fermantasyonundan elde edilir. Genellikle süt ürünlerinde, sığır etinde, kuzu etinde ve diğer geviş getiren hayvansal gıda maddelerinde ve bazı deniz ürünlerinde bulunur. Peroksisomun ve ilgili enzimlerin düzgün çalışmaması, fitanik asidin parçalanamayacağı ve böylece hücrede birikeceği anlamına gelir. Fitanik asit birikiminin nasıl toksik olduğu ve görmeyi nasıl etkilediği veya hastalığın diğer özelliklerine nasıl yol açtığı henüz net değil.
Refsum hastalığı otozomal resesif genetik bir hastalıktır. Resesif genetik hastalıklar, bir birey her iki ebeveyninden de çalışmayan bir gen miras aldığında ortaya çıkar. Bir birey hastalık için bir çalışan gen ve bir çalışmayan gen alırsa, kişi hastalık için taşıyıcı olacaktır, ancak genellikle semptomlar göstermeyecektir. Taşıyıcı ebeveynlerden ikisinin de çalışmayan geni geçirmesi ve dolayısıyla etkilenen bir çocuğa sahip olması riski her hamilelikte %25’tir. Ebeveynler gibi taşıyıcı olan bir çocuğa sahip olma riski her hamilelikte %50’dir. Bir çocuğun her iki ebeveyninden de çalışan genler alma şansı %25’tir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.
Refsum hastalığı, kan örneğinde aşırı yükselmiş fitanik asit bulunmasına dayanarak teşhis edilebilir. Yoldaki bir sonraki adım olan pristanik asit seviyeleri genellikle düşüktür. Bu ilk teşhis daha sonra PHYH veya PEX7 genlerindeki mutasyonlar için moleküler genetik testlerle veya fitanoil-CoA hidroksilaz enzim yolunun anormal aktivitesi olup olmadığını belirlemek için bir cilt biyopsisinde enzim analiziyle doğrulanmalıdır.
Refsum hastalığının tedavisi, fitanik asidin yağ veya karaciğer depolarından kana girmesini önlemeye yardımcı olan karbonhidrat alımını korurken sığır eti, kuzu eti, belirli deniz ürünleri ve süt ürünlerinin tüketimini en aza indirmeyi gerektirir. Seviyeler çok yüksekse veya derin zayıflık gibi genel semptomlar mevcutsa, kanın alınması ve tekrar infüzyonu (plazmaferez veya aferez) da gerekebilir.
Diğer tedaviler semptomlara göre düzenlenir ve genellikle destekleyici önlemlerdir. Refsum hastalığı olan hastalar oruç tutmaktan ve hızlı kilo vermekten kaçınmalıdır çünkü bu, vücutta depolanan fitanik asidin salınmasına neden olur. Hastalar, fitanik asidin bozunma yoluna müdahale edebileceğinden ibuprofen kullanmalıdır. Hastalara akut fitanik asit salınımı risklerini en aza indirme ve düşük fitanik asitli diyeti nasıl yönetecekleri konusunda eğitimli bir diyetisyen ve hekimden rehberlik sağlanmalıdır.
