Primer ailesel beyin kalsifikasyonu (PFBC), beyinde anormal kalsiyum/hidroksiapatit birikimlerinin (kalsifikasyonlar) varlığı ile karakterize edilen nadir bir nörodejeneratif hastalıktır. Genellikle bu beyin kalsifikasyonlarına atfedilen klinik tablolar, asemptomatik hastalardan ilerleyici nöropsikiyatrik özelliklere sahip ciddi vakalara kadar oldukça heterojendir.

Haber Merkezi / Bugüne kadar altı gende hastalığa neden olan değişiklikler (patojenik varyantlar veya mutasyonlar) PFBC ile ilişkilendirilmiştir: SLC20A2, PDGFB, PDGFRB, XPR1, MYORG ve JAM-2 . PFBC son zamanlarda bu durum için tercih edilen isim haline geldi çünkü spesifik genlerdeki varyantların artık bu durumun nedeni olduğu biliniyor. Daha önce ailesel idiyopatik bazal ganglion kalsifikasyonu tercih edilen isimdi ve Fahr hastalığı sıklıkla ailesel veya sporadik beyin kalsifikasyonu için kullanılıyordu ve bunların aynı mı yoksa farklı hastalıklar mı olduğu bilinmiyor.

PFBC, esas olarak bazal ganglionlarda simetrik ve iki taraflı beyin kalsifikasyonları ile karakterize edilir, ancak aynı zamanda beyincik, talamus, serebral beyaz madde ve/veya ponsta da görülür. Bu kalsiyum fosfat birikintileri genellikle yaşamın dördüncü ila beşinci on yılında bulunurken, PFBC’li bazı kişiler birkaç on yıl boyunca klinik olarak asemptomatik olsa da semptomlar genellikle yaşamın üçüncü ila beşinci on yılında başlar. PFBC çocuklar arasında nadirdir ancak mevcut olduğunda bu çocukların çoğunda nöbet görülür. Nöropsikiyatrik ve hareket bozuklukları yetişkinlerde PFBC’nin ana klinik belirtileridir.

Erken belirtiler arasında beceriksizlik, yorgunluk, yavaş veya geveleyerek konuşma ve yutma güçlüğü (yutma güçlüğü) yer alabilir. Zihinsel/bilişsel yeteneklerde ilerleyici bozulma (demans) ve önceki motor gelişimin kaybı, spastik felç ve bazı hastalarda el ve ayaklarda dönme hareketleri (atetoz) ile birlikte görülür. Bu bozuklukta bulunan Parkinson hastalığının özellikleri arasında titreme ve sertlik (Parkinsonizm), maske benzeri bir yüz ifadesi, ayak sürüyerek yürüme ve parmaklarda hap yuvarlanma hareketi bulunabilir.

Kas krampları (distoni), düzensiz, hızlı, sarsıntılı hareketlerle (kore) karakterize edilen kontrol edilemeyen spazmodik düzensiz hareketler ve nöbetler de meydana gelebilir. Ara sıra görülen semptomlar arasında duyusal değişiklikler, baş ağrıları ve idrar kaçırma yer alır. İlişkili diğer semptomlar arasında gerçeklikle temasın kaybı (psikoz), ruh hali değişimleri, depresyon ve edinilmiş motor becerilerin kaybı yer alır. Durum ilerledikçe, kas sertliğinin artması (rijidite) ve hareketlerin kısıtlanması (spastik felç) ile ilişkili olarak felç gelişebilir. Son zamanlarda risk faktörü olmayan gençlerde felç, MYORG gen varyantlarıyla ilişkilendirilmiştir.

Yakın zamanda yapılan bir çalışma, 44 PFBC hastasından oluşan bir grupta en sık görülen semptomun Parkinsonizm olduğunu, bunu bilişsel bozukluk, psikiyatrik semptomlar ve serebellar belirtilerin takip ettiğini göstermiştir (Ramos ve ark., 2018). Diğer analizler ayrıca erkeklerin, özellikle SLC20A2 gen varyantlarına sahip olanların ve ardından PDGFB ve PDGFRB gen varyantlarına sahip olanların kadınlara göre daha ciddi şekilde etkilendiğini ileri sürmüştür.

PFBC, birkaç farklı gendeki varyantlardan kaynaklanır ve kalıtsal olabilir veya kendiliğinden gelişebilir. Kalıtsal vakalarda büyük çoğunluk otozomal dominant kalıtımı takip eder, ancak otozomal resesif kalıtım da rapor edilmiştir.

Daha önce de belirtildiği gibi, otozomal dominant genetik bozukluklar, bir hastalığa neden olmak için anormal bir genin tek bir kopyasının gerekli olması durumunda ortaya çıkar. Anormal gen her iki ebeveynden de miras alınabilir ve anormal genin etkilenen ebeveynden yavruya geçme riski her hamilelik için %50 olup, erkekler ve kadınlar için aynıdır. Dört farklı gendeki varyantların otozomal dominant bir şekilde PFBC’ye neden olduğu açıklanmıştır: SLC20A2, PDGFB, PDGFRB ve XPR1 .

Wang ve arkadaşları (2012), Çin, İspanya ve Brezilya’dan, bir fosfat inorganik taşıyıcısını (PiT-2) kodlayan, kromozom 8 üzerindeki SLC20A2 geninde farklı varyantlara sahip 7 PFBC ailesini bildirmiştir . İlerleyen yıllarda bu gende 50’den fazla varyant tanımlanmış olup, bu gendeki varyantlar PFBC’nin en yaygın nedenidir. O zamandan bu yana, diğer üç gen, PFBC’nin otozomal dominant formlarıyla ilişkilendirilmiştir: kan beyin bariyerinin bütünlüğünde rol oynayan trombosit türevli büyüme faktörünün beta alt birimi (PDGFB) ve onun reseptörü.

Otozomal resesif genetik bozukluklar, bir hastalığa neden olmak için anormal bir genin iki kopyasının gerekli olması durumunda ortaya çıkar. Çocuklarda hastalığa neden olabilmesi için anormal genin her iki ebeveynden de miras alınması gerekir. Şimdiye kadar iki gen resesif bir kalıba bağlandı: MYORG ve JAM-2. Bu genlerdeki varyantlara sahip hastalar genellikle daha ciddi şekilde etkilenir. MYORG gen varyantlarına sahip hastalarda sıklıkla öngörülebilir bir bulgu olarak ponsta kalsifikasyon mevcuttur.

Son olarak, bazı bireylerde bozukluk, yumurta veya sperm hücresinde oluşabilecek spontan (de novo) genetik varyantlardan kaynaklanmaktadır. Yeni bir gen varyantının sonucu olarak kaç kişinin PFBC’ye sahip olduğu bilinmiyor, ancak SLC20A2 ile bağlantılı bir vaka ve PDGFB patojenik varyantlarıyla bağlantılı ikizler var. Bu gibi durumlarda bozukluk ebeveynlerden miras alınmaz ancak yine de çocuklara aktarılabilir.

Beyindeki kalsiyum birikintilerini teşhis etmek için beynin bilgisayarlı tomografisi (BT) (en hassas teknik) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi nörogörüntüleme teknikleri kullanılır. Gerekli olmasa da, bu bulguların ilerleyici bir hareket bozukluğu, 40’lı veya 50’li yaşlarda başlayan nöropsikiyatrik sorunlar ve biyokimyasal anormalliklerin veya bilinen diğer nedenlerin (enfeksiyon, toksik maruziyet, travma) bulunmaması ile birleşmesi tanıyı kuvvetle muhtemel kılar.

PFBC’ye neden olan genlerdeki varyantlar ( SLC20A2, PDGFB, PDGFRB, XPR1, MYORG ve JAM-2 ) için genetik test yapılmalıdır çünkü bu, şu anda bir bireyin PFBC’ye sahip olup olmadığını kesin olarak belirlemenin en iyi yoludur. Moleküler genetik test, DNA dizilimi, tam ekzom dizilimi (WES) veya tam genom dizilimi (WGS) olabilir.

Bugüne kadar PFBC’ye yönelik spesifik bir tedavi bilinmemektedir. Hareket bozuklukları, nöbetler, anksiyete, baş ağrıları, depresyon, psikoz ve idrar kaçırma gibi bu durumla ilişkili semptomları tedavi etmek için ilaçlar kullanılabilir. Psikiyatri klinik pratiğinde yerleşik ilaçlar genellikle, depresif belirtilerin, sinirliliğin, öforinin veya ajitasyonun yönetilmesinde yararlı olabilecek duygudurum dengeleyiciler (çoğunlukla antikonvülzanlar) gibi diğer bozuklukları kontrol etmek için reçete edilir. Antipsikotikler ayrıca sanrılar ve halüsinasyonlar gibi semptomları tedavi etmek için de kullanılır, ancak aynı zamanda psikomotor ajitasyonun yönetilmesinde de faydalıdırlar.