Post Polio Sendromu (Çocuk Felci Sonrası Sendromu / PPS), çocuk felci (poliomyelit) geçiren bazı kişileri etkileyen ve ilk enfeksiyonun iyileşmesinden yıllar sonra (tipik olarak 10 ila 40 yıl arasında) ortaya çıkan bir sendromdur.
Haber Merkezi / Orijinal çocuk felci enfeksiyonundan etkilenen kaslarda ilerleyici zayıflığın gelişmesiyle karakterizedir. Ayrıca etkilenen kişiler aşırı yorgunluk ve eklem ağrısı yaşayabilir. Bu sendromun sonucunda skolyoz gibi iskelet deformiteleri ortaya çıkabilir. Semptomların şiddetinde farklılıklar vardır.
Şiddetli vakalarda semptomlar, Lou Gehrig hastalığı (amyotrofik lateral skleroz) olarak bilinen nadir hastalığın semptomlarını taklit edebilir. Çocuk felci sonrası dönemdeki kas atrofisinin derecesi, başlangıçtaki çocuk felci enfeksiyonunun etkisinin ciddiyetini yansıtıyor gibi görünmektedir.
Çocuk felcinden önemli ölçüde etkilenen kişilerin, çocuk felci sonrası sendromdan kaynaklanan ciddi semptomları yaşama olasılıkları daha yüksektir. Bu sendromun nedeni bilinmemektedir. Kesin rakamlar mevcut olmasa da, Amerika Birleşik Devletleri’nde çocuk felcinden sağ kurtulan 300.000 kişinin olduğu ve bunların dörtte biri ila yarısı arasında bir dereceye kadar çocuk felci sonrası sendrom geliştirebileceği tahmin edilmektedir.
Çocuk felci sonrası sendrom, bir kişinin çocuk felci geçirmesinden en az 10 yıl sonra ortaya çıkar. Kas fonksiyonunun kademeli olarak bozulması ve genellikle çocuk felcinden en ciddi şekilde etkilenen uzuvlarda meydana gelen zayıflığın artmasıyla karakterizedir. Bazen bozukluk, solunum için gerekli kaslar da dahil olmak üzere, tamamen iyileşmiş gibi görünen veya orijinal çocuk felci krizinde yer almayan kasları içerir. Diğer semptomlar yorgunluk, kas ağrısı ve seğirmeyi (fasikülasyonlar) içerebilir.
PPS ile ilişkili yorgunluk beklenmedik bir şekilde, bazen de tüm vücutta tam bir bitkinlik hissi olarak ortaya çıkar. Kaslarda ve eklemlerde ağrı nadir değildir. Ayrıca etkilenen kişi yutma, nefes alma ve uyku ile ilgili sorunlar yaşayabilir. PPS’li kişiler soğuğa daha az tolerans gösterirler ve banyo yapma, giyinme ve yürüme gibi günlük aktiviteleri daha az sürdürürler.
Çocuk felci sonrası sendromun nedeni şu anda bilinmemektedir. Bir teori, bunun orijinal çocuk felcinin iyileşmesiyle ilgili olabileceğidir. Çocuk felcinden iyileşme sırasında, etkilenen kaslardaki sinir hücreleri, sinir hücrelerinin mesaj ileten büyük dallarından (aksonlar) çok sayıda küçük dal (dendrit) yeniden büyüyebilir. Bu filizler, çocuk felci virüsünün öldürdüğü nöronların işlevini devralır.
Yıllarca kapasitesinin üzerinde çalıştıktan sonra sinir hücrelerinin zayıfladığı ve bu küçük dendritleri koruma yeteneklerini yitirdikleri, daha sonra küçülmeye başladıkları ve tüm kasın zayıfladığı düşünülmektedir. Bunun aslında çocuk felci sonrası sendromun nedeni olup olmadığını belirlemek için ek araştırmalara ihtiyaç vardır. Bu sendrom bazen amyotrofik lateral skleroza (ALS) benzese de, bu hastalığın bir formu olarak kabul edilmez.
Çocuk felci sonrası sendromun tanısı, kapsamlı bir öykü, nörolojik muayene ve çeşitli testlerle diğer olası hastalıkların dışlanması sürecine dayanarak yapılır. Teşhis koyarken doktorlar üç faktörün farkında olacaktır. Çocuk felci tanısının önceden konması, orijinal akut dönemden bu yana bir veya daha fazla on yıl geçmesi ve yavaş, istikrarlı, ilerleyici bir bozulma.
Şu anda PPS için spesifik bir tedavi mevcut değildir. Bu bozukluğun tedavisinin amacı hastayı mümkün olduğu kadar konforlu hale getirmektir. Etkilenen bireylere, aktivitelerini hızlandırarak ve bunları dinlenme dönemleriyle birleştirerek enerji tasarrufu sağlamaları öğretiliyor. Baston, yürüteç ve scooter gibi mekanik yardımcılar faydalı olabilir.
Orta derecede egzersiz, birçok doktor tarafından etkilenenler için faydalı olarak görülmektedir. Yüzme bazen önerilen bir egzersiz türüdür. Konuşma terapisi, yutkunması etkilenen kişiler için yararlı olabilir. Ayrıca mesleki terapi, ev ortamında, etkilenen kişilerin daha az enerji tüketen yollarla ortak faaliyetler gerçekleştirmesine olanak tanıyabilecek düzenlemelere yol açabilir.
