Otozomal dominant polikistik karaciğer hastalığı (ADPLD) olarak da adlandırılan polikistik karaciğer hastalığı, 10.000 kişiden 1’inden azını etkilediği tahmin edilen kalıtsal bir hastalıktır. Karaciğer boyunca dağılmış çeşitli boyutlardaki kistlerin ilerleyici büyümesi ile karakterizedir.
Haber Merkezi / Bu durumdan etkilenen kişiler yaşlandıkça daha fazla ve daha büyük kistlere sahip olma eğilimindedir ve genellikle 30 yaş gibi erken bir zamanda semptomlar göstermeye başlar. Ancak etkilenen birçok kişide semptom görülmez. Karaciğerin büyümesi (hepatomegali), karın ağrısı ve rahatsızlığına, nefes darlığına (nefes darlığı), erken doymaya ve gastroözofageal reflüye neden olabilir.
Nadir görülen komplikasyonlar ise hepatik kist kanaması, enfeksiyon veya rüptürdür. Semptomları yönetmek için cerrahi ve tıbbi tedavi mevcuttur, ancak bu durumun tek kesin tedavisi karaciğer naklidir. Vakaların çoğu otozomal dominant kalıtsal olarak kalıtsaldır, ancak bazıları ailede bu durumla ilgili geçmişi olmayan ailelerde ortaya çıkar. Bazen karaciğerde ODPKD ile ilişkili kistler bulunur. Aslında ODPKD’li kişilerin çoğunda karaciğer kistleri vardır.
Polikistik karaciğer hastalığı, karaciğerde boyutları birkaç milimetreden 15 cm’ye kadar değişen 10’dan fazla kistin büyümesiyle karakterize edilir. Kistler büyüdükçe ve yaşla birlikte sayıları arttıkça semptomlar genellikle üçüncü on yılda ortaya çıkmaya başlar. Bazı insanlar erken yetişkinlik döneminde semptomlar göstermeye başlar, ancak etkilenen birçok bireyde semptom görülmez.
Kistlerin büyümesi ve birikmesi karaciğerin büyümesine (hepatomegali) ve bitişik anatomik yapıların sıkışmasına neden olabilir, bu da karın ağrısı ve rahatsızlığına, nefes darlığına (nefes darlığı), hazımsızlığa (dispepsi), gastro-özofageal reflüye ve sınırlı hareket kabiliyetine yol açabilir. Daha nadiren karaciğer kistleri safra kanalını da sıkıştırabilir ve cildin sararmasına (sarılık) yol açabilir. Karaciğerdeki kan damarlarının kistlerle sıkışması, karın içinde sıvı birikmesine (asit), kanamaya ve bağırsaklardan karaciğere giden kan akışında yüksek tansiyona (portal hipertansiyon) neden olabilir.
Nadir durumlarda, hastalarda kist kanaması (karaciğer kisti kanaması) veya kistin bakteriler tarafından enfekte olması (karaciğer kisti enfeksiyonu), ağrı ve ateşe neden olabilir. Nadiren büyük karaciğer kistleri yırtılarak şiddetli karın ağrısına neden olabilir. Çok sayıda kistin varlığına rağmen polikistik karaciğer hastalığı olan bireylerin karaciğeri normal şekilde çalışır.
Birçok farklı gendeki değişiklikler (mutasyonlar veya patojenik varyantlar) ADPLD’ye neden olabilir. PRKCSH’deki mutasyonlar vakaların yaklaşık %20’sine, SEC6’daki mutasyonlar ise vakaların yaklaşık %15’ine neden olur. ADPLD ile ilişkili diğer genler arasında ALG8, GANAB, LRP5, PKHD ve SEC61B3 bulunur . Ancak polikistik karaciğer hastalığı olan bireylerin %50’sinden azında bu genlerden birinde mutasyon vardır, dolayısıyla bu duruma başka genler de dahil olabilir.
SEC63 ve PRKCSH’deki patojenik varyantlar, yeni sentezlenen glikoproteinlerin işlenmesinde, katlanmasında ve translokasyonunda kusurlara yol açar. Bu, karaciğerde sıvı dolu kistlerin oluşumuna katkıda bulunan embriyolojik malformasyonlarla ilişkilidir.
Çoğu polikistik karaciğer hastalığı vakası otozomal dominant bir şekilde kalıtsaldır. Baskın genetik bozukluklar, belirli bir hastalığa neden olmak için anormal bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar. Anormal gen, ebeveynlerden herhangi birinden miras alınabilir veya etkilenen bireydeki mutasyona uğramış (değişmiş) bir genin sonucu olabilir. Anormal genin etkilenen ebeveynden çocuğuna geçme riski her hamilelik için %50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.
Kistlerin mevcut olup olmadığını görmek için karaciğerin fotoğraflarını çekmek için manyetik rezonans görüntüleme (MRI), bilgisayarlı tomografi (BT) taraması ve ultrason (US) kullanılır. Görüntüler kist büyümesinin teşhisi ve izlenmesi için kullanılır. SEC63, LRP5 ve PRKCSH genlerindeki mutasyonları aramak için moleküler genetik testler mevcuttur ve hastalığı ebeveynlerinden birinden miras alan bireylerde özellikle yararlı olabilir. Karaciğer ve safra kanalı hastalığının iki belirtecinin kan seviyelerini test etmek de mümkündür: gama-glutamiltransferaz (GGT) ve alkalin fosfataz (ALP). Şiddetli polikistik karaciğer hastalığı olan hastalarda bu iki belirteç yükselebilir.
Birçok polikistik karaciğer hastalığı vakasında tedavi gerekli olmayabilir ve yalnızca ciddi şekilde etkilenen veya semptomatik hastalarda endikedir. Büyük kistler (>5 cm), kistin delinmesini, sıvının alınmasını ve kist duvarının etanol gibi dokuların sertleşmesini sağlayan bir kimyasalla (sklerozan ajan) tedavi edilmesini içeren aspirasyon skleroterapisi ile tedavi edilebilir.
Birden fazla büyük kist semptomlara neden olduğunda anahtar deliği ameliyatı bir tedavi seçeneği olabilir. Cerrah kistlerin ‘tavanını’ delerek çıkarır. Bu işleme laparoskopik fenestrasyon denir. Hepatomegali ile ilgili semptomları azaltmak için karaciğerin bazı kısımlarının çıkarılması (hepatik rezeksiyon) da mümkündür. PLD’nin yalnızca en ağır vakalarda kullanılan tek kesin tedavisi karaciğer naklidir.
Karaciğerdeki kist büyümesini ve sıvı salgısını yavaşlatmaya yönelik ilaçlar (somatostatin analogları, yani oktreotid ve lanreotid) karaciğer hacminin azaltılmasında da faydalıdır. Çok pahalı oldukları için bu ilaçlar genellikle orta ila şiddetli hastalığı olan ve yaşam kalitesi düşük olan hastalar için ayrılmıştır. Uzman bir merkeze sevk edilmesi tavsiye edilir. Östrojen kistlerin büyümesini teşvik ettiğinden, polikistik karaciğer hastalığı tanısı alan kadınların hormonal kontraseptifleri veya östrojen replasman tedavisini bırakması önerilir.
