Miyotonik distrofi, aslında vücudun birçok sistemini etkileyen iki nadir genetik kas bozukluğunu ifade eder. Bozukluk, distrofi miyotoni anlamına gelen DM olarak kısaltılmıştır. İki ana tip DM vardır. DM tip 1 (DM1) ayrıca hafif DM1, klasik DM1 ve konjenital DM1 olarak da sınıflandırılabilir.
Haber Merkezi / Hafif DM1, göz merceklerinin bulanıklaşması (katarakt) ve kasların kullanımdan sonra gevşemediği sürekli kas kasılmaları (miyotoni) ile karakterize edilir. Klasik DM1, kas zayıflığı ve erimesi (atrofi), miyotoni, erken başlangıçlı katarakt (yani 50 yaşından önce) ve kalbin elektriksel uyarıları iletmesindeki anormallikler ile karakterize edilir.
Konjenital DM1, kas zayıflığı (hipotoni), nefes almada zorluk, zihinsel engellilik ve erken ölüm ile karakterizedir. DM tip 2 (DM2), DM1’e benzer semptomlara neden olur, ancak genellikle daha az şiddetli bir hastalıktır ve doğuştan hastalığa neden olmaz. DM1, DMPK genindeki bir değişiklikten kaynaklanır. DM2, CNBP genindeki bir değişiklikten kaynaklanır . Bu değişiklikler otozomal dominant bir şekilde kalıtsaldır.
DM1 veya DM2’nin belirti ve semptomları etkilenen bireyler arasında büyük farklılıklar gösterebilir. Bu aynı ailenin üyeleri arasında bile geçerlidir. Pek çok kişi aşağıda tartışılan semptomların tamamını geliştirmeyecektir. Her insan benzersizdir ve bu bozuklukların kişiyi nasıl etkilediği çok farklı olabilir. Ek olarak, DM1 ve DM2’de örtüşen birçok semptom vardır, ancak aynı zamanda her bozukluğa özgü, onları açıkça farklı bozukluklara işaret eden semptomlar da vardır.
DM1 doğumda (konjenital form), çocukluk döneminde (juvenil form) ve yetişkinlik döneminde (erişkin form) gelişebilir. Yetişkin formu en yaygın formdur ve genellikle kişinin 30’lu yaşlarında başlar. Genellikle bu bozuklukların belirti ve semptomları yavaş ilerler.
DM1, miyotonik distrofi protein kinaz ( DMPK ) genindeki bir değişiklik veya değişiklikten kaynaklanır . DM2, nükleik asit bağlayıcı protein ( CNBP ) genindeki bir değişiklik veya değişiklikten kaynaklanır ; bu gene aynı zamanda ZNF9 geni de denir . Genler, vücudun birçok fonksiyonunda kritik rol oynayan proteinlerin oluşturulması için talimatlar sağlar. Bir gende mutasyon meydana geldiğinde protein ürünü hatalı, verimsiz veya mevcut olmayabilir. Belirli bir proteinin işlevlerine bağlı olarak bu, beyin de dahil olmak üzere vücudun birçok organ sistemini etkileyebilir.
Bu genleri etkileyen değişiklik veya değişikliğe tekrarlanan genişleme denir. Bu, gendeki bir DNA bölümünün birçok kez tekrarlandığı anlamına gelir. DM1’de tekrarlanan segment, DNA’nın üç yapı bloğunu (nükleotidler) içerir. Bu bölüm CTG olarak yazılır ve çoğu insanda 5 ila 34 veya 37 kez tekrarlanır. Bu segment 34 defadan fazla tekrarlanırsa bu anormal kabul edilir.
Bir kişide 38-49 arasında CTG tekrarı varsa genellikle semptom gelişmez ancak çocukları miyotonik distrofi gelişme riski altında olacaktır. Genel olarak tekrarlar ne kadar fazla olursa semptomlar da o kadar şiddetli olur. Örneğin, DM1’in hafif formuna sahip kişilerde, klasik veya konjenital formlara sahip kişilere göre daha az tekrarlama görülür. Doğuştan forma sahip insanlar en fazlasına sahiptir.
DM2’de tekrarlanan segment DNA’nın dört yapı bloğunu içerir ve CCTG olarak yazılır. Tekrarların sayısı yaklaşık 75 ila 11.000’den fazla olabilir. Ortalama yaklaşık 5.000’dir. DM2’de semptomların şiddeti ile tekrarlanan genişlemenin boyutu arasında bir korelasyon yoktur.
DM1 ve DM2’de görülen DNA tekrar genişlemeleri aslında bağlı oldukları genleri etkilememektedir. Bunun yerine, kas klorür kanalı, insülin reseptörü ve kalp kası protein geni gibi daha uzak birkaç genin kodlanmasına müdahale ettikleri, “RNA fonksiyon kazanımı” adı verilen genetik bir mekanizma aracılığıyla çalışırlar. Bu, hastalığın iskelet kası üzerindeki sistemik etkilerini, diyabet riskini ve kalp problemlerini açıklamaktadır.
Ayrıca DM1, “beklenti” adı verilen bir olguyla ilişkilidir. Genetikte beklenti, bozukluğu olan ebeveynlerin çocuklarında semptomların çok erken yaşta başladığı ve daha şiddetli semptomlara sahip olduğu bulgusunu ifade eder.
Bunun nedeni kısmen genişletilmiş CTG ve CCTG tekrarlarının kararsız olması ve zaman içinde ve birbirini takip eden nesillerle daha da genişlemesi muhtemel olmasıdır. Araştırmacılar ayrıca DM’li kadınların konjenital DM’li (en şiddetli form) çocuk sahibi olma ihtimalinin daha yüksek olduğunu belirtmişlerdir. Bunun nedeni tam olarak anlaşılamamıştır. DM2’de herhangi bir beklenti raporu yok.
DM1 ve DM2 otozomal dominant bir şekilde kalıtsaldır. Genetik hastalıkların çoğu, biri babadan, diğeri anneden alınan bir genin iki kopyasının durumuna göre belirlenir. Baskın genetik bozukluklar, belirli bir hastalığa neden olmak için anormal bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar.
Anormal gen, ebeveynlerden herhangi birinden miras alınabilir veya etkilenen bireyde yeni bir mutasyonun (gen değişikliği) sonucu olabilir. Anormal genin etkilenen ebeveynden çocuğuna geçme riski her hamilelik için %50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.
Kapsamlı bir klinik değerlendirmeye, ayrıntılı hasta ve aile öyküsüne ve karakteristik fiziksel bulguların tanımlanmasına dayanarak miyotonik distrofi tanısından şüphelenilebilir. Ailede kas zayıflığı ve miyotoni öyküsü, DM tanısının güçlü bir göstergesidir. Miyotonik distrofinin henüz bir tedavisi yok ancak araştırmacılar bu rahatsızlıkları olan insanlara yardım etmenin yollarını araştırıyor. Mevcut tedavi, her bireyde belirgin olan spesifik semptomlara yöneliktir.
Tedavi, uzmanlardan oluşan bir ekibin koordineli çabalarını gerektirebilir. Çocuk doktorları, iskelet ve ilişkili kas ve eklem problemlerini değerlendiren ve tedavi eden uzmanlar (ortopedistler), beyin ve merkezi sinir sistemi sorunlarını değerlendiren ve tedavi eden uzmanlar (nörologlar), kalp problemlerini değerlendiren ve tedavi eden uzmanlar (kardiyologlar), Akciğer sorunlarını değerlendiren ve tedavi eden uzmanların (göğüs hastalıkları uzmanları), göz sorunlarını değerlendiren ve tedavi eden uzmanların (oftalmologlar), konuşma patologlarının ve diğer sağlık çalışanlarının, etkilenen bir çocuğun tedavisini sistematik ve kapsamlı bir şekilde planlaması gerekebilir.
Kas zayıflığının spesifik bir tedavisi yoktur. Fiziksel ve mesleki terapi faydalı olabilir. Bazı kişilerin diş tellerine, ayak bileği desteklerine veya yürüteçlere ihtiyacı olabilir. Ciddi durumlarda tekerlekli sandalye gerekli olabilir. İskelet malformasyonları olan çocukların ortopedik cerrahiye ihtiyacı olabilir. Bu müdahalelere genellikle DM1’de DM2’den daha fazla ihtiyaç duyulur.
Miyotoni genellikle tedavi gerektirecek kadar şiddetli değildir. Ancak tıp literatüründe bazı ilaçların etkili olduğu bildirilmektedir. En sık kullanılanı orta derecede etkili olduğu gösterilen meksiletindir.
Ağrı kesici ilaçlar bazen tavsiye edilir. Steroid olmayan antiinflamatuarlar (NSAID’ler), gabapentin, trisiklik antidepresanlar, meksiletin ve prednizon gibi düşük dozda glukokortikoidler dahil olmak üzere çeşitli ilaçlar kullanılmıştır. Katarakt, görmeyi etkiliyorsa cerrahi olarak çıkarılabilir. Ancak kataraktın çıkarıldıktan sonra tekrar ortaya çıkabileceğine dair raporlar bulunmaktadır.
Üst göz kapağındaki düşüklük (ptosis), göz kapağını yukarı kaldırmak için mevcut gözlüğe eklenen küçük bir cihaz olan göz kapağı koltuk değneği ile tedavi edilebilir. Bazen blefaroplasti gerekebilir. Bu ameliyat fazla kas, yağ ve diğer dokuların alınmasını içerir. Uyku sırasında nefes alma sorunu yaşayan bazı kişiler, maske veya benzeri bir cihazla solunum desteğini içeren, invaziv olmayan ventilasyona ihtiyaç duyabilir.
Bazı kişilerin kalp pili veya implante edilebilir kardiyoverter defibrilatörü (ICD) vardır. Kalp pili, anormal derecede yavaş bir kalp atışı veya ritmi olduğunda kalbi hızlandırmak için darbeler gönderir. ICD, kalp atışını normale döndürmek için düzensiz atıyorsa kalbe bir şok gönderir.
Konjenital DM1’li bazı bebeklerin bir makineyle sürekli solunum desteğine ihtiyacı vardır. Bazı bebekler, küçük bir cerrahi açıklıktan doğrudan mideye yerleştirilen ince bir tüp olan gastronomi tüpüne ihtiyaç duyar. Bu, bebeklerin gerekli besinleri almasını sağlar ancak aspirasyon riskini ortadan kaldırır.
Etkilenen bazı bireylerde tiroid bezinin az çalışmasıyla karakterize bir durum olan hipotiroidizm gelişebilir. Bu, tiroidin düşük düzeyde tiroid hormonu ürettiği anlamına gelir. Hipotiroidizmin miyotonik distrofiyi kötüleştirdiği gösterilmiştir. Hipotiroidizm, az üretilen hormonların aktivitesini değiştiren ilaçlarla tedavi edilir. Hipogonadizm yaşayan erkekler hormon replasman tedavisi ile tedavi edilir.
DM1’li kişiler anestezi kullanımını içeren komplikasyon riski altındadır. DM1’li bir kişiye anestezi gerektiren herhangi bir prosedür uygulanmadan önce tıbbi ekip ve anestezi uzmanı arasında yakın konsültasyon yapılması önerilmelidir. DM1 gibi kas bozuklukları olan bireylerin tedavisinde deneyimli bir anestezi uzmanı tavsiye edilir.
