24 Ekim 1977 yılında Trabzon’da dünyaya gelen Mehmet Şamil Baş, Karadeniz Teknik Üniversitesi Rize İlahiyat Fakültesi’nden mezun oldu. DEÜ İlahiyat Fakültesi’de Türk-İslam Edebiyatı Anabilim Dalı’nda Araştırma görevlisi.
Haber Merkezi / Yüksek Lisansı Aşkî Mustafa Efendi’nin Vahdetnâme Mesnevîsi (2007) üzerine. Halen ‘Ömer Hulûsî ve Divanı’ isimli doktora çalışmasına devam etmektedir. Akçaabat Yeni Haber, Karadeniz Olay gazetelerinde sanat sayfası, Trabzon Bayrak Fm radyosunda beş yıl süreyle şiir programı hazırladı.
Kertenkele Sanat ve Edebiyat dergisini yönetti ve Emanet dergisinde Genel Yayın Yönetmeni olarak çalıştı. Türkiye Yazarlar Birliği ve Karadeniz Yazarlar Birliği üyesi.
Şiirleri ve yazıları; Yedi İklim, Kırklar, Düşçınarı, Şehrengiz, Kırağı, Kertenkele, Lika, Taşra Edebiyat, İslami Edebiyat, Çınar, Ihlamur, Emanet, Cümle, Gerçek Hayat, Gençlik, İlk Damla, Bileşke, Karadeniz Günlüğü, Serencam, Okuntu, Etika, Darvakit, Dergibi, 40ikindi, Kum Yazıları, Aralık, Hayal, Sühan, Tasfiye, Tekne, Sonsuzluk ve Birgün, Ay Vakti, Ada, Reyhan ve Mor Taka’da dergilerinde yayımlandı.
Eserleri;
Gönülden Gelen Seda – Şiir-1995
Kırk Kanatlı Bahçe – Şiir-
Yangınlık / Kırk Ay Kırk Alev – Mektup-
Ödülleri;
1997 Trabzon Belediyesi şiir mansiyonu
1997 RİMDER şiir 1.liği
2000 FP şiir 1.liği
2002 SP şiir 1.liği
2002 SP şiir mansiyonu
2005 Ümraniye Belediyesi şiir 2.liği
“Dokunmak acıdır”
arka sokağı yağmuru tutmuyor akşamın
öğle vaktine saldırmasın dağ
gölgeye bağdaş kuran kimse
çeksin ellerini beyaz yüzünden ölümün
dokunmak acıtır çoğu zaman
ellerim ve dudaklarım
bitiriyor şarkıyı
çakmağı dalgaları arasında dumanın
yüzümde soluğun resmi aşikar
ömrü az olur diye
gülüne renk veriyor kıpkırmızı bir ateş
uçarı alkışların yorumsuz mısraıyım
yarım bırakıyorum sofranızda aşkları
düşer de ayrılık olur diye
hiç kimse yaşını sormuyor bir elmanın
yamalı bir bohçayız sırtında şu hayatın
“Göçmen kuşun vedası”
arka sokağı yağmuru tutmuyor akşamın
öğle vaktine saldırmasın dağ
gölgeye bağdaş kuran kimse
çeksin ellerini beyaz yüzünden ölümün
dokunmak acıtır çoğu zaman
ellerim ve dudaklarım
bitiriyor şarkıyı
çakmağı dalgaları arasında dumanın
yüzümde soluğun resmi aşikar
ömrü az olur diye
gülüne renk veriyor kıpkırmızı bir ateş
uçarı alkışların yorumsuz mısraıyım
yarım bırakıyorum sofranızda aşkları
düşer de ayrılık olur diye
hiç kimse yaşını sormuyor bir elmanın
yamalı bir bohçayız sırtında şu hayatın
