Klippel – Feil sendromu (KFS), servikal omurganın iki veya daha fazla omurunun boyun içinde konjenital füzyonu ile karakterize nadir bir iskelet bozukluğudur. Etkilenen bazı bireylerde ayrıca anormal derecede kısa bir boyun, baş ve boynun kısıtlı hareketi ve başın arkasında alçak bir saç çizgisi bulunabilir.
Haber Merkezi / Bozukluk doğumda mevcuttur (doğuştan), ancak hafif vakalar, semptomların kötüleştiği veya ilk kez ortaya çıktığı ileriki yaşamlara kadar teşhis edilemeyebilir. Bazı bireylerde KFS, çeşitli ek semptomlar ve fiziksel anormalliklerle ilişkilendirilebilir. Bunlar, omurganın anormal eğriliğini (skolyoz) ve/veya vertebral instabiliteyi, spina bifida occulta’yı, yükseltilmiş skapulayı (Sprengel deformitesi), kaburganın/kaburgaların yokluğunu ve servikal kaburgalar dahil diğer kaburga defektlerini, kulağın iskelet malformasyonları dahil diğer iskelet anormalliklerini içerebilir.
İşitme bozukluğu ve yarık damak dahil olmak üzere burun, ağız ve gırtlak, baş ve yüz (kraniyofasiyal) bölgedeki malformasyonlar; idrar yolu ve/veya böbrek anomalileri (yok veya at nalı böbrek dahil); veya kalbin yapısal anormallikleri (konjenital kalp defektleri), ayna hareketleri, parmaklarda perde oluşumu ve dijital hipoplazi. Ayrıca bazı durumlarda omurilik yaralanmasına bağlı olarak nörolojik komplikasyonlar da ortaya çıkabilir. KFS izole bir anormallik (Klippel – Feil anomalisi) veya ilişkili anomalilerle birlikte bir sendrom olarak ortaya çıkabilir.
KFS’li birçok bireyde, bu durumun bilinmeyen nedenlerle rastgele (ara sıra) ortaya çıktığı görülmektedir. Diğer durumlarda KFS, otozomal dominant veya otozomal resesif bir şekilde kalıtsal olabilir. Araştırmacılar, bazı KFS vakalarının GDF6 genindeki değişikliklerle (varyantlar veya mutasyonlar) ilişkili olduğunu belirlemişti.
GDF6 genindeki varyantlar aynı zamanda multipl sinostoz sendromu tip 4’e (SYSN4) de neden olur; bu sendromun KFS’den ayırt edilmesi çok zordur çünkü SYSN4 aynı zamanda konjenital ve vertebral lezyonlarla ilerleyicidir. çok erken yaşlardan itibaren füzyon. Bazı kişilere yanlışlıkla KFS teşhisi konmuş olmasına rağmen aslında SYSN4’e sahipler.
KFS, boyunda iki veya daha fazla omurun anormal birleşme ve füzyonunun olduğu nadir bir iskelet durumudur. Omurga veya omurga, omur olarak bilinen 33 adet düzensiz şekilli kemikten oluşur. Bu kemikler farklı kategorilere ayrılmıştır. Kafatasının tabanından başlayan ilk yedi omur, servikal omurlar olarak bilinir. KFS öncelikle servikal omurları etkiler.
KFS ile ilişkili spesifik semptomlar kişiden kişiye büyük farklılıklar gösterir. Tarihsel olarak KFS, özellikle anormal derecede kısa boyun, başın ve boynun kısıtlı hareketi ve başın arkasında alçak bir saç çizgisi (arka saç çizgisi) gibi klasik bir semptom üçlüsüyle ilişkilendirildi. Ancak araştırmacılar, bu semptomların, etkilenen bireylerin yüzde 50’sinden azını oluşturan bir KFS sınıfını tanımlayabildiğini belirlediler.
Belirli omurların füzyonuna ek olarak KFS, vücudun birçok farklı organ sistemini etkileyen çok çeşitli ek anomalilerle ilişkilendirilebilir. KFS’nin ilerlemesi ve ciddiyeti, spesifik ilişkili komplikasyonlara ve KFS Sınıfına bağlı olarak büyük ölçüde değişebilir. Bazı vakalar hafif olabilir; diğerleri ciddi, yaşam boyu komplikasyonlara neden olabilir.
Etkilenen bireylerin aşağıda tartışılan semptomların tümüne sahip olmayacağını unutmamak önemlidir. Etkilenen bireyler, doktorları ve sağlık ekibiyle kendilerine özgü vakalar, ilgili semptomlar ve genel prognoz hakkında konuşmalıdır.
Etkilenen bireylerin yaklaşık yüzde 30’unda belirli kaburgaların füzyonu veya diğer kaburga kusurları gibi ek iskelet anormallikleri vardır; omurganın yana doğru anormal eğriliği (skolyoz); veya Sprengel deformitesi olarak bilinen bir durum. Bu durum, kürek kemiğinin (skapula) yükselmesi ve/veya az gelişmesi, etkilenen taraftaki kolun sınırlı hareketi ve kürek kemiğinin yükselmesi nedeniyle boynun tabanında bir yumru oluşması ile karakterize edilir.
Ayrıca KFS’li bazı bireylerde, belirli omurların (spina bifida occulta) tam olarak kapanmaması nedeniyle omuriliğin bir kısmı açığa çıkabilir. İlgili bulgular, altta yatan anormalliğin üzerinde bir tutam saç veya gamzenin varlığını ve bazı durumlarda bacak zayıflığını, idrara çıkmayı kontrol edememeyi (idrar kaçırma) veya diğer bulguları içerebilir. Yukarıda belirtildiği gibi, KFS tip II, belirli omurların yarısının (hemivertebra) eksik gelişimi ve boynun ilk omurunun (atlas) kafatasının arkasındaki kemikle (oksipital kemik) füzyonu ile ilişkili olabilir.
KFS’li bireylerin yaklaşık yüzde 25 ila 50’sinde işitme bozukluğu da vardır. Bu tür işitme kaybı, sesin dış veya orta kulaktan iç kulağa iletilmesindeki bozukluktan (iletim tipi işitme kaybı) kaynaklanabilir; ses uyarılarının iç kulaktan beyne iletilmemesi (sensorinöral işitme kaybı); veya her ikisi (karışık işitme kaybı). Vertebral füzyonla ilişkili iletim tipi işitme kaybı, multipl sinostoz sendromu tip 4 (SYSN4) olan bireylerde de mevcuttur.
Bir gözün diğerine sapması (şaşılık veya yakınsak şaşılık) gibi çeşitli göz (oküler) anormallikleri de KFS ile ilişkilendirilebilir; istemsiz, hızlı göz hareketleri (nistagmus); veya oküler dokunun yokluğu veya kusurları (kolobomlar). Ek olarak, etkilenen bazı bireylerde, yüzün bir tarafının diğer taraftan farklı göründüğü ve bir gözün diğerinden daha yüksek olduğu yüz asimetrisi de dahil olmak üzere baş ve yüz (kraniyofasiyal) bölgesinde başka anormallikler bulunabilir. Ayrıca boynun anormal bir şekilde bükülmesi (tortikollis) de olabilir, bu da başın anormal bir pozisyona dönmesine neden olur. Bazı raporlara göre, KFS’li bireylerin yaklaşık yüzde 17’sinde damak damağının tam kapanmaması (yarık damak) da mevcut.
KFS bazen ek fiziksel anormalliklerle ilişkilendirilebilir. Bunlar, kalbin yapısal malformasyonlarını (konjenital kalp defektleri), özellikle ventriküler septal defektleri (VSD’ler) içerebilir. VSD’ler, kalbin iki alt odacığını ayıran fibröz bölümde (septum) anormal bir açıklığın varlığıyla karakterize edilir. Bazı bireylerde ayrıca bir veya her iki böbreğin az gelişmişliği (hipoplazi) veya yokluğu (agenezi) gibi böbrek (böbrek) kusurları da bulunabilir; anormal böbrek rotasyonu veya yerleşimi (ektopi); veya idrarı mesaneye taşıyan tüplerin (üreterler) tıkanması veya daralması nedeniyle böbreklerin idrarla şişmesi (hidronefroz).
Bozukluğu olan bazı bireylerde, omurilik yaralanmasına bağlı olarak nörolojik komplikasyonlar da gelişebilir. Böyle bir yaralanma servikal omurların dengesizliğinden kaynaklanabilir. Örneğin, kaynaşmış servikal omurlara bitişik kaynaşmamış vertebral segmentler anormal derecede hareketli (hipermobil) olabilir, bu da onları artan strese karşı savunmasız hale getirebilir ve bu da vertebral instabiliteye veya dejeneratif değişikliklere yol açabilir. İlişkili nörolojik komplikasyonlar yaşamın ikinci ve üçüncü dekatları arasında gelişme eğilimindedir ve kendiliğinden veya küçük bir travmayı takiben ortaya çıkabilir.
Bu tür komplikasyonlar arasında ağrı; karıncalanma, karıncalanma veya yanma gibi anormal duyular (parestezi); veya belirli istemli eylemlere (sinkinezi veya ayna hareketleri) eşlik eden istemsiz kas hareketleri. Ayrıca bazı kişilerde refleks reaksiyonlarında artış (hiperrefleksi) gelişebilir; Vücudun bir tarafında (hemipleji) veya bacaklarda ve vücudun alt kısmında (parapleji) zayıflık veya felç; veya beyinden çıkan bazı sinirlerin bozulması (kranyal sinir felci).
KFS’li bireylerin çoğunda, durumun bilinmeyen nedenlerle rastgele (ara sıra) ortaya çıktığı görülmektedir. Ancak diğer vakalarda otozomal dominant veya otozomal resesif kalıtıma işaret eden ailesel modeller rapor edilmiştir. Büyük olasılıkla, KFS çok faktörlüdür; bu, genetik faktörler de dahil olmak üzere birçok farklı faktörün hepsinin nedensel bir rol oynadığı anlamına gelir. Ayrıca farklı genetik değişiklikler de farklı kişilerde KFS’ye (genetik heterojenite) neden olabilir.
Araştırmacılar bazı ailesel KFS vakalarının otozomal dominant geçişle ilişkili olduğunu belirlediler. Genetik hastalıklar, anne ve babadan alınan kromozomlarda bulunan belirli bir özelliğe ait genlerin birleşimiyle belirlenir. Baskın genetik bozukluklar, hastalığın ortaya çıkması için anormal bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar. Anormal gen, ebeveynlerden herhangi birinden miras alınabilir veya etkilenen bireyde yeni bir mutasyonun (gen değişikliği) sonucu olabilir. Otozomal dominant kalıtım için anormal genin etkilenen ebeveynden yavruya geçme riski her hamilelik için yüzde 50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.
2008 yılında araştırmacılar, bazı otozomal dominant ve sporadik KFS vakalarının GDF6 genindeki mutasyonlardan kaynaklandığını belirledi. GDF6 geni, gelişen embriyoda kıkırdak üretimi ve işlevinde rol oynayan bir büyüme faktörü üretir. Kıkırdak, eklemlerde tampon veya yastık görevi gören özel bir dokudur. Embriyonun iskeletinin büyük bir kısmı yavaş yavaş kemiğe dönüşen kıkırdaktan oluşur.
Araştırmacılar, GDF6 geni tarafından üretilen büyüme faktörünün, omurlar arasında bulunan omurga disklerinin düzgün çalışması için gerekli olduğunu belirlediler. Bu diskler omuriliğe esneklik ve koruma sağlar. GDF6 genindeki mutasyonların KFS ile ilişkili tüm semptom ve fiziksel bulgular yelpazesine nasıl katkıda bulunduğu henüz bilinmemektedir. Çoklu sinostoz 4 (SYNS4), GDF genindeki mutasyonlarla da ilişkilidir.
Otozomal resesif kalıtımı düşündüren bazı KFS vakaları rapor edilmiştir. Resesif genetik bozukluklar, bir bireyin her bir ebeveynden aynı özellik için aynı anormal geni miras almasıyla ortaya çıkar. Bir kişi hastalık için bir normal gen ve bir de hastalık geni alırsa, kişi hastalığın taşıyıcısı olacaktır, ancak genellikle semptom göstermeyecektir.
Taşıyıcı iki ebeveynin her ikisinin de kusurlu geni aktarması ve dolayısıyla etkilenmiş bir çocuğa sahip olma riski her hamilelikte yüzde 25’tir. Anne-baba gibi taşıyıcı olan bir çocuğa sahip olma riski her hamilelikte yüzde 50’dir. Bir çocuğun her iki ebeveynden de normal genler alma ve söz konusu özellik açısından genetik olarak normal olma şansı yüzde 25’tir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.
KFS ile ilişkili altta yatan spesifik nedenler ve mekanizmalar tam olarak anlaşılamamıştır. Bununla birlikte, bu durumun normalde omurlara dönüşen embriyonik dokunun uygun şekilde bölünmesinin (segmentasyonunun) başarısızlığından kaynaklandığı görülmektedir.
Yukarıda açıklandığı gibi, bazı vakalar kıkırdak ossifikasyonunu düzenleyen GDF6 genindeki mutasyonlarla bağlantılı olup hem konjenital kemik oluşumunu hem de doğumdan sonra ilerleyen kemikleşmeyi etkileyebilir. Diğer vakalar diğer genlerdeki mutasyonlardan veya başka nedenlerden kaynaklanabilir. KFS’den sorumlu olabilecek çeşitli temel mekanizmalar ve genetik ile diğer faktörlerin hastalığın gelişiminde oynadığı kesin roller hakkında daha fazla bilgi edinmek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.
KFS tanısı, kapsamlı bir klinik değerlendirmeye, karakteristik fiziksel bulguların tanımlanmasına ve özel testlere dayanarak doğumda konulabilir. Tanısal çalışmalar, belirli servikal ve diğer omurlar arasındaki açık boşlukları (ara boşlukları), anormal vertebral birleşme veya füzyonun boyutunu ve omurların omurgaya olası çarpmasını karakterize etmeye yardımcı olmak için manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi ileri görüntüleme tekniklerini içerebilir. kordon.
MRI sırasında manyetik alan ve radyo dalgaları, iç yapıların ayrıntılı kesit görüntülerini oluşturur. KFS ile ilişkili olabilecek diğer anormalliklerin (örneğin işitme bozukluğu, doğuştan kalp kusurları, böbrek anormallikleri, göz kusurları vb.) tespit edilmesine ve/veya karakterize edilmesine yardımcı olmak için ek özel testler de yapılabilir.
KFS’nin tedavisi, her bireyde belirgin olan spesifik semptomlara ve ilişkili fiziksel bulgulara yöneliktir. Bu tür bir tedavi, etkilenen bireyin tedavisini sistematik ve kapsamlı bir şekilde planlaması gerekebilecek tıp uzmanlarından oluşan bir ekibin koordineli çabalarını gerektirebilir.
Bu profesyoneller arasında çocuk doktorları; cerrahlar; iskelet, kas, eklem ve ilgili doku bozukluklarını teşhis ve tedavi eden doktorlar (ortopedistler); nörolojik bozukluklar konusunda uzmanlaşmış doktorlar (nörologlar); kalp anormalliklerini teşhis eden ve tedavi eden doktorlar (kardiyologlar); işitme sorunlarını değerlendiren ve tedavi eden uzmanlar (odyologlar); göz uzmanları (göz doktorları); ve/veya diğer sağlık profesyonelleri.
KFS tedavisi, servikal yakalık, destek, traksiyon, steroidal olmayan antiinflamatuar ilaçlar (NSAID’ler) ve çeşitli ağrı kesici ilaçların (analjezikler) kullanımı dahil olmak üzere çeşitli konservatif önlemleri içerebilir.
Etkilenen bazı bireylerde nörolojik komplikasyon riski artabileceğinden, bu kişilerin doktorlar tarafından düzenli olarak takip edilmesi gerekir. Ayrıca travmaya veya boyun omurlarının yaralanmasına yol açabilecek faaliyetlerden de kaçınmalıdırlar.
KFS’li bazı bireylerde tedavi, belirli iskelet, işitsel, oküler, kardiyak, renal veya hastalıkla potansiyel olarak ilişkili diğer anormalliklerin cerrahi onarımını içerebilir. Örneğin, servikal omurilik basısı olanlarda, bu tür bir basıyı veya ilişkili vertebral instabiliteyi düzeltmek için ameliyat yapılabilir. Gerçekleştirilen cerrahi prosedürler anatomik anormalliklerin ciddiyetine, bunlarla ilişkili semptomlara ve diğer faktörlere bağlı olacaktır.
Ayrıca işitme engelli bazı kişiler özel işitme cihazlarının kullanımından da faydalanabilir. Genetik danışmanlık aynı zamanda KFS’li bireyler ve aileleri için de faydalı olabilir.
