Keratokonus, korneanın ilerleyici incelmesi ve şeklindeki değişikliklerle karakterize bir göz (oküler) bozukluğudur. Kornea gözün ince, şeffaf dış tabakasıdır ve normalde kubbe şeklindedir. Korneanın yavaş yavaş ilerleyen incelmesi, en fazla incelmenin olduğu bölgelerde korneanın merkezine doğru koni şeklinde bir çıkıntı oluşmasına neden olur.
Haber Merkezi / Etkilenen bireylerde bulanık veya çarpık görme, ışığa duyarlılık (fotofobi) ve ek görme sorunları gelişir. Keratokonus sıklıkla ergenlik çağında başlar ve çoğunlukla ergenlik çağında veya genç erişkinlerde görülür. Altta yatan spesifik neden tam olarak anlaşılamamıştır ve büyük olasılıkla bu durum, genetik ve çevresel olanlar da dahil olmak üzere birçok faktörün etkileşiminden kaynaklanmaktadır.
Keratokonusun ilerlemesine katkıda bulunduğu bilinen faktörlerden biri de göz ovuşturmaktır. Bazı durumlarda keratokonus daha büyük bir hastalığın parçası olarak ortaya çıkabilir. Keratokonus, hastalığın erken döneminde gözlük veya kontakt lenslerle tedavi edilir. Az sayıda kişi ameliyat gerektirebilir.
Her iki gözdeki kornealar genellikle etkilenir (iki taraflı), ancak her iki gözdeki durumun ilerlemesi ve ciddiyeti farklı olabilir (asimetrik gelişim), bu da bir gözün diğerinden belirgin şekilde daha kötü olabileceği anlamına gelir. Semptomlar genellikle ergenlik veya genç yetişkinlik döneminde belirgin hale gelir.
Keratokonus, yavaşlamadan önce 10 ila 20 yıl boyunca giderek kötüleşebilir. Yaşlı yetişkinlerde genellikle keratokonusta kötüleşme görülmez. Bozukluğun ilerleyici doğası nedeniyle, etkilenen kişiler sıklıkla gözlük değiştirmek zorunda kalabilir.
Korneanın birincil işlevi, gözün en güçlü merceği gibi davranarak gelen ışığı daha düşük güçlü iç merceğe yönlendirir ve burada ışık daha sonra retinaya (gözün arkasındaki, ışığı algılayan hücrelerin membranöz tabakası) yönlendirilir. Retina, ışığı spesifik sinir sinyallerine dönüştürür ve bunlar daha sonra görüntü oluşturmak üzere beyne iletilir. Korneanın, gelen ışığı iletebilmesi ve odaklayabilmesi için açık ve uygun şekilde kalması gerekir.
Keratokonusu karakterize eden anormal koni şekli, korneanın ışığın retina üzerinde uygun şekilde odaklanmasına yardımcı olma yeteneğinde değişikliklere (yani kırılma anormallikleri) yol açar. Keratokonus başlangıçta hafif görme bulanıklığına, parlamaya veya parlak ışığa karşı anormal derecede artan hassasiyete ve geceleri görme zorluğuna (zayıf gece görüşü) neden olabilir.
Bazı kişiler çift görme (diplopi) yaşayabilir veya baktıkları şeyin etrafında kısmi, tamamlanmamış bir görüntü görebilir. Bazı kişilerde görüş netliğinde (görme keskinliğinde) kayıp olabilir. İlerleyen kornea değişiklikleriyle, etkilenen bireyler uzağı görmede artan zorluk (yakın görüşlülük veya miyopi) ve görüş netliğinde daha da azalma yaşarlar.
Genel görme değişiklikleri bir kişiden diğerine değişebilir ve ciddiyet, hafif görme kaybından, düzeltici lenslerle bile net görme yeteneğinin azalmasına neden olan daha ciddi görme kaybına kadar değişebilir. Etkilenen bazı bireylerde, gözün düzensiz bir eğriliğinin olduğu düzensiz bir astigmatizma gelişebilir.
Nadiren, etkilenen bireylerde korneanın belirli katmanlarında sıvı birikmesi (akut korneal hidrops) nedeniyle korneanın şişmesine neden olan bir kornea kabarcığı gelişebilir. Bu durum ağrılı olabilir ve gözde kızarıklığa neden olabilir. Korneada yara izi oluşabilir.
Keratokonus tanısı hastanın ve aile öyküsünün tam olarak alınması ve ayrıntılı bir göz muayenesine dayanarak konulabilir. Böyle bir muayene, gözlerin dış görünüşünün, görme keskinliğinin, göz hareketlerinin ve görme alanlarının değerlendirilmesini; doktorların gözü yüksek büyütme (yarık lamba muayenesi) ve/veya ek testler veya prosedürler yoluyla görmesine olanak tanıyan özel, ışıklı bir mikroskobun kullanılması.
Kornea topografisi olarak bilinen spesifik bir görüntüleme testi, kısmen kornea değişikliklerinin göze bakan bir doktor tarafından görülemediği (subklinik) keratokonusu çok erken tespit ederek keratokonus tanısına yardımcı olmak için kullanılır. Buna bazen “forme fruste” keratokonus denir.
Kornea topografisi, kornea yüzeyine bir dizi ışık halkası yansıtmak için tipik olarak bir alet kullanan bir görüntüleme çalışmasıdır. Bu ışık halkaları enstrümana geri yansıtılarak kaydedilir. Bu kayıtlar korneanın şeklindeki ve bütünlüğündeki değişiklikleri gösterebilir. Kornea topografisi keratokonusun şiddetini belirlemek ve hastalığın ilerlemesini izlemek için faydalıdır.
Keratokonusun tedavisi, bireydeki durumun ciddiyetine ve bozukluğun ilerleme hızına göre belirlenir. Hafif semptomları olan bazı kişilerde, uygun gözlük veya yumuşak kontakt lens kullanımıyla görme iyileştirilebilir. Ancak görmedeki ilerleyici değişiklikler çoğu zaman reçetenin sık sık değiştirilmesini gerektirir.
Birçok kişide sert gaz geçirgen kontakt lensler (‘sert’ kontakt lenslerin modern bir versiyonu) gerekli olabilir. Bu lensler, korneanın altta yatan koni şeklindeki kusurunu gizlemek veya maskelemek için kornea yüzeyini yeniden şekillendirebilir. Bazı kişilerde bu kontakt lensler rahatsız edici olabilir ve iyi tolere edilemeyebilir. Bu gibi durumlarda bireyler, sert kontakt lenslerin yumuşak lenslerin üzerine yerleştirildiği ‘bindirmeli’ kontakt lensleri kullanabilirler.
Alttaki yumuşak mercekler rahatlık ve destek sağlarken, sert mercekler görüşü iyileştirir. Kullanılabilecek diğer kontakt lens türleri arasında sert bir merkezi ve dış tarafında yumuşak bir halka bulunan hibrit lensler veya daha büyük geleneksel kontakt lensler olan ve skleranın (gözlerin beyaz kısmı) üzerinde duran ve monte edilen skleral lensler yer alır. korneanın üstünde.
Bununla birlikte, ciddi şekilde etkilenen bazı bireyler, giderek şiddetli kornea incelmesi, kornea skarlaşması ve/veya kontakt intoleransı nedeniyle kontakt lens kullanamayabilir. Kontakt lenslerin görüşü yeterince düzeltemediği veya tolere edilemediği ciddi görme bozukluğu vakalarında intrakorneal halka segmentleri veya kornea nakli (keratoplasti) gibi ameliyatlar gerekebilir.
2004 yılında ABD Gıda ve İlaç İdaresi, keratokonuslu bireylerin tedavisi için intrakorneal halka segmentlerini onayladı. Bu işlem sırasında korneaya hilal şeklinde iki küçük plastik parça yerleştirilir. Bu ekler korneanın düzleştirilmesine, güçlendirilmesine ve desteklenmesine ve görüşün iyileştirilmesine yardımcı olabilir. Tipik olarak, düzgün görüş için gözlük veya kontakt lensler hala gereklidir.
Kornea nakli, anormal kornea dokusunun çıkarılıp yerine sağlıklı donör kornea dokusunun yerleştirildiği cerrahi bir işlemdir. Bu ameliyat genellikle ciddi hastalığı olan (örneğin, kornea aşırı derecede ince ve/veya görüş önemli ölçüde zayıflamış) veya daha konservatif tedavileri tolere edemeyen veya yanıt vermeyen kişiler için uygundur. Diğer tedavi seçeneklerine yanıt vermeyen kornea şişmesi (kornea hidrops) sonrasında da kornea nakli endike olabilir.
Kullanılabilecek birkaç farklı kornea nakli prosedürü vardır. Kornea nakilleri genellikle keratokonuslu bireylerin tedavisinde etkilidir, ancak bağışlanan dokunun vücut tarafından reddedilmesi (greft reddi) dahil olmak üzere küçük bir komplikasyon riski taşırlar. Kornea nakli olan bireylerin genellikle nakilden sonra da sert kontakt lenslere ihtiyaç duyması dikkat çekicidir çünkü kornea daha düz olmasına rağmen hala mükemmel bir şekle sahip değildir.
Keratokonuslu bireyleri başarılı bir şekilde tedavi etmek için korneal çapraz bağlama (CXL) olarak bilinen bir prosedür kullanılmıştır. Bu prosedürde keratokonusun ilerlemesini yavaşlatmak veya durdurmak için ultraviyole A (UVA) ışığı ve bir tür B vitamini olan riboflavin kullanılır.
İşlem sırasında göz damlası yoluyla korneaya riboflavin damlatılır. Riboflavin, kornea dokusunun ultraviyole ışığı emmesine izin veren bir ışığa duyarlılaştırıcı görevi görür. Temel olarak bu prosedür, korneanın kollajeninde yeni kimyasal bağlar oluşturarak korneayı güçlendirir ve ilerlemeyi durdurur. Bazı durumlarda kornea CXL sonrasında daha düz bir şekil alır ancak tamamen ‘normal’e dönmez.
Topografi kılavuzluğunda fotorefraktif keratektomi olarak bilinen bir prosedür, hafif ila orta dereceli keratokonuslu bazı kişileri tedavi etmek için kollajen çapraz bağlama ile birleştirildi. Fotorefraktif keratektomi, hafif veya orta derecede yakın görüşlülük, uzak görüşlülük veya astigmatizmi olan kişileri tedavi etmek için sıklıkla kullanılan bir tür lazer göz ameliyatıdır.
Genel olarak keratokonuslu bireylerde lazer ameliyatı önerilmez (kontrendikedir). Bu prosedür sırasında etkilenen kornea(lar)ı yeniden şekillendirmek için bir lazer kullanılır. Keratokonuslu belirli bireyler için bu potansiyel prosedürün uzun vadeli güvenliğini ve etkinliğini belirlemek için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir.
