MÖ 3. ve 2. binyıllar arasında, bugünkü Hindistan ve Pakistan’ın bulunduğu bölgede geliştiğine inanılan İndus Vadisi Uygarlığı, en gizemli antik kültürlerden biri olmaya devam ediyor.

Haber Merkezi / İndus Vadisi Uygarlığı yaklaşık 1.210.000 km2’lik bir alanı kaplıyordu. Karşılaştırma yapmak gerekirse, MÖ 3. binyılda Dicle ve Fırat arasında Mezopotamya uygarlığının işgal ettiği alan yaklaşık 65.000 km2 iken, eski Mısır uygarlığının ekili alanları, yani Nil Vadisi, yalnızca 34.440 km2’ydi.

1921 yılında Pakistan’ın Pencap eyaletinde Harappa ve 1922 yılında Sind eyaletindeki Mohenco-daro antik yerleşimlerinde bulunmuştur.

Bu iki kentin dışında yüzün üstünde kent, kasaba ve köyde hüküm sürdüğü bilinen İndus Uygarlığı’nın 250-500 kadar karakterden oluştuğu sanılan yazı dili henüz çözülememiştir.

İndus Irmağı’nın verimli ovalarında taşkınları önleyecek, daha verimli tarım yapılmasını sağlayacak teknikleri geliştiren uygarlık, İndus Vadisi boyunca yayılmıştır. Ağırlıklı olarak buğday, arpa, bezelye, pamuk ve susam tarımı yapılmaktadır ve kedi, köpek, sığır, kümes hayvanları, manda, domuz ve deve evcilleştirilmiştir. Fildişi takılardan, filin de evcilleştirilmiş olduğu anlaşılmaktadır.

Arkeolojik bulguların büyük bir bölümü, ince işlemeli mühürlerdir. Mühürlerde insan, hayvan ve Şiva figürleri kullanılmıştır. Bulgular, Mezopotamya ve Mısır uygarlıklarıyla ticari ilişkilerde bulunulduğunu göstermektedir.

İndus Vadisi Uygarlığı’nın çöküşüne ilişkin farklı fikirler öne sürülüyor. Bazı tarihçiler istilaları öne sürerken, savaşa dair sınırlı kanıtlar, uygarlığın çöküşüne ilişkin aşırı nüfus ve iklim değişikliği ile kaynakların tükenmesi fikrini öne çıkarıyor. İklim değişikliği, yerleşim yerlerini harap etmiş, açlığa, hastalığa ve hata siyasi istikrarsızlığa yol açmıştır.

İndus Vadisi Uygarlığı’nın çöküşüne neyin veya nelerin sebep olduğu hala spekülasyon ve konuya ilişkin araştırmalar devam ediyor.