Bilsen Başaran Kimdir? Hayatı, Eserleri

13 Mayıs 1954 yılında Erzurum’da dünyaya gelen Bilsen Başaran, Erzurum Öğretmen Okulu’ndan mezun oldu. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde ön lisans programını tamamladı. İçel, Erzurum, İstanbul’da devlet okullarında öğretmen ve yönetici olarak yirmi altı yıl görev yaptıktan sonra emekli oldu.

Haber Merkezi / İstanbul’da özel dershanelerde öğretmen, Türkçe birim başkanı ve metin yazarı olarak görevini sürdürdü. Edebiyat çalışmalarını öğretmenliğiyle iç içe yürüttü. Bilsen Başaran; MEB (Öğretmen şairler arası şiir yarışmaları) Şiir Birinciliği (1985 yılı), İstanbul İl Millî Eğitim Müdürlüğü 1992 Şiir Yarışması Üçüncülük Ödülü, 1993 Nahit Övünç Şiir Yarışması Toplumsal Dalda Birincilik Ödülü, 2002 Necati Cumalı Şiir Özel Ödülü, 2002 Aykırı Sanat Dergisi Şiir Yarışması Birincilik Ödülü ve Özgür Eğitim Yayınları Çocuk Yazını Mevlüt Kaplan Edebiyat Ödülü (Mansiyon) gibi çeşitli ödüllere değer görüldü. Türkiye Yazarlar Sendikası, Besam, Uluslararası Aktivist Sanatçılar Birliği, Cumalı-Seferis Gökyüzü Kültür ve Sanat Derneği üyesi olup hâlen İzmir’de yaşamaktadır.

Bilsen Başaran, kalem ürünlerini 1985’ten itibaren Varlık, Tömer Dil Dergisi, Agora, Damar, Şiir Defteri, Çalı, Kıyı, Edebiyat Gündemi, İskenderiye Yazıları, Berfin Bahar, Beşparmak, Akköy, Aykırı Sanat, Papirüs, Ardıç Kuşu, Öğretmen Dünyası, Çağdaş Türk Dili, Dize, İzmir İzmir Sanat Dergisi, Afrodisyas Kültür ve Sanat Dergisi, Edebiyat Güncesi, Çığ (Yugoslavya-Prizren) Sanat Dergisi ve Şiiri Özlüyorum gibi dergilerde yayımlamayı sürdürmüştür.

Bilsen Başaran’ın edebiyat çalışmaları içinde şiirin özel ve önemli bir yeri olmasının yanı sıra; çocukların dünyaya bakış açısını zenginleştirmek, ilgi, algı ve yetilerini beslemek, duygu, düşünce gelişimlerini desteklemek için nitelikli yapıtlara duyulan gereksinime gücü ölçüsünde katkı sağlamak için çocuk kitaplarına da yer vermiştir. Bu minvalde çocuklar için şiir, roman ve hikâye kitapları yayımlamıştır. İlk şiir kitabı U Dönüşü Yok adıyla 1990 yılında yayımlanmış ve Başaran şiirde istikrarlı ve üretken bir şair olmuştur.

Mustafa Yıldız onun şiirini şu cümlelerle değerlendirmiştir: “Başaran’ın şiiri biraz çaba harcamayı gerektiriyor. Eşeledikçe yeni çağrışımlara ulaşıyor; damağınızda değişik tatlar bırakan taze imgelerle tanışıyoruz. Bilsen Başaran’ın kenine özgü sayılabilecek bir şiirin izini sürdüğü söylenebilir.” (Yıldız 2001). Yazı hayatında hikâyeye de yer veren Bilsen Başaran’ın “Kül Kadınlar”a adadığı Kül Kadınlar Güncesi (2010) kitabındaki öyküler, kadının toplumsal yapı içerisindeki yerinin tekrar sorgulanmasını sağlayacak niteliktedir.

Eserleri;

Yittiğim Ülkem
Düş Çocukları
Küçük Yıldız Tohumları

“Boyunduruk”

Gözlerinin uzun öykülere düşmesi ne güzel
Hüzünlerin çalınması gerdanından…

Seni korkuların dudaklarımın en uzun uykusu
Öyle bir sıcaksın ki
-alev sağıyor aramızdaki zaman-
İnceden inceye bir kan sızıntısı…
Kanatların yüreğime düşüyor
Ne güzel kanlarımızın seviştiğini bilmek.

Pusuya düşmüş yirmilik güz yatışın.

Mülteci bir yüreği buyruksuzluğuna sundum
Dil bilmezliğine…
Bu ülke benim değil
uçurumlar sustukça
kartalların intiharına.

Elvan bakışın gecikmiş köprüm uzanmış Zap üstüne
Zaman kelepçelemiş yeri göğü.

Derin karanlıklarda uyumuş aklımın karasevdalısı
Kendi kendini kurşunlar mı mavzer
Anadandoğma bırakılır mı inanmak.

Kaldır gözkapaklarını sağnağım
Bu gümüş boyunduruk altında susuşun
ömrümün en uzun yemini.

Paylaşın

Bilal Kolbüken Kimdir? Hayatı, Eserleri

1975 yılında Eskişehir’de dünyaya gelen Bilal Kolbüken, ilk ve orta okulu Eskişehir’de okudu, Gümüşhane Adalet Meslek Lisesini, Ankara Üniversitesi Adalet Yüksek Okulu’nu bitirdi. 

Haber Merkezi / 18 yaşında başladığı Adliye memuriyetinden 2002 yılı nisan ayında istifa ederek ayrıldı. Selçuk Üniv. Hukuk Fakültesi’nden mezun olan Bilal Kolbüken, halen aylık “Kül” edebiyat dergisini ve iki aylık “Külöykü” dergisini yayımlıyor. Şiire ortaokul yıllarında başlayan Kolbüken’in şiirleri birçok dergide yayımlanmaktadır.

“Haluk Bilginer’in gözyaşları”

reklamlardan sonra devam edecek

bir yaşamın izini sürüyor, trapezde
traşlanmamış bir kadının kaba etleri-
ne hazırlıyor keskisini

(yazabilmek için saçlarını kazıtıp
odalara kapanan bir eksik etikti
yüzünde şarkılar )

ağlıyordu ve örtülen bir erkek sesi

gövdesinde iki ejder
ve son halini almamış bir kara defterin
kalkıyordu sisi, yazıldıkça
”bir aşkın darmadağınık parmak izleri
ve ahşap çerçevede içkanama”

(yarı gece sokaklara çıkar eski sevgilisine
aşık bir yarım yazar)

“Kolay değildi”

işte böyle böyle, sizi unuttum
başka kadınlar denedim anlatmaya değmez
başka avlularda başka biçimlerde dikildim

gözlerim, uzağı pek seçemez
başka uzakları başka başka düşlerim
fena değildi ve
sayılmaz

işte böyle böyle sizi unuttum
kadınlar denedi beni sizden mi saklicam
başka gecelerde
başka otobüsler kaçırdım

böyle böyle işte, sizi unuttum
başka kadınlar da terk etti beni laf aramızda
başka kapıları başka sözlerle çarptılar suratıma

gözlerim, uzağı pek seçemez -hâlâ mı, hâlâ-

“Örümcek”

(saati durmuştu zamanın
siz saate bakıyordunuz
ağzınızın kenarında bir kızçocuğu
saçlarınızdaki gecekonduları okşuyordu)

babaların ağladığı saatlerde biterdiniz yanımda
kendi kendine konuşan saatlerde
fosforlu saatlerde ahşap saatlerde
kendine geç kalmış saatlerde

(zamanı durmuştu saatin
siz zamana bakıyordunuz
örümcek ağını örüyordu)

babaların ağladığı saatlerde biterdiniz yanımda
kendi kendine konuşan babaların
fosforlu babaların ahşap babaların

kendine geç kalmış babaların–

“Gri”

birbirine düşen iki boşluktunuz, zamanla
mürekkep salgılayan ve suları kirleten
bir apartmanın sarışın uykusuyla uyanıp
kalıyordunuz geride

çizgilere basmadan yürüyen bir peygamber

birbirine düşen iki boşluktunuz, zamanla
mürekkep salgılayan ve suları kirleten
bir apartmanın sarışın uykusuyla uyanıp
kalıyordunuz geride

çizgilere basmadan yürüyen bir peygamber–

Paylaşın

Bilal Kayabay Kimdir? Hayatı, Eserleri

7 Eylül 1947 yılında Adana’nın Tufanbeyli ilçesinin Şar Köyünde dünyaya gelen Bilal Kayabay, Artvin’in Aşağı Maden köyünden halk şairi Kabakçıoğlu’nun torunudur. Çerkes kökenli olan ailesi Kafkasya’dan 1864’da Türkiye’ye göç etti, değişik illerde yaşadıktan sonra Adana’ya yerleşti.

Haber Merkezi / İlkokulu Şar Köyü İlkokulunda, ortaokulu Saimbeyli-Feke Ortaokullarında okudu. Ankara Atatürk Akşam Lisesinden sonra, Ankara Gazi Eğitim Enstitüsü ve Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesinde öğrenim gördü. Öğrencilik yıllarında değişik işlerde ve Milli Eğitim Bakanlığı’nda çalıştı. 2 Ocak 1980’de silahlı saldırıya uğradı, ağır yaralandı. Türk Dili ve Edebiyatı öğretmenliğinden 1996’da emekli oldu ve İstanbul’a yerleşti. Türkiye Yazarlar Sendikası ve Dil Derneği üyesidir.

Bilal Kayabay’ın ilk şiiri İnsanlar Sence, Öğretmen Dünyası dergisinin Kasım 1987 sayısında yayınlandı. Daha sonraki eserleri Damar, İnsancıl, Türk Dili, ABC, İzlek ve Yaba Öykü dergilerinde yayınlanan Kayabay, halk şiirinden faydalanarak ironi dolu, coşkulu ve fikrî ağırlıklı şiirler yazdı. Sözcükleri altalta sıralayıp bir sözcük koridoru açarak yoğun bir şiir kümesi oluşturmada da çok başarılıdır. Şiirlerinde hece vezni ile yazdı; aşk, hasret, acı, vb.konuları işledi. Kayabay’ın beşi yayımlanmış, biri yayına hazır altı şiir kitabı vardır.

“Ben kendi mavimdeyim”

yelin suyla öpüştüğü
zamanlara saklıyorum
kendimi

bir damladan
denizlere varana
sular hep değişirken
bengiledim yelimi

şimdi okyanustayım
unutsun göller beni

her yakamoz
bir gülücük
bebek yanaklarından

ben uçuk mavimdeyim

“Yasaklıyım büyümeye”

gelmelerin
avcumda sarı bir yirmibeşlik
çocukluk ağzımda kınalı şeker
yabanıl dudaklar kalır hediye

yanar su içmem üstüne

gitmelerin
oyunlarda yitirmem ki paramı
çocukluğumun gönlünde cehennem
samanıl yangınlar kalır geriye

yanar su serpmem üstüne

dün çocuktum
bugün ozan

yasaklıyım büyümeye

“Yüreğini dört aç sevdam”

beni sevmek
en çok
sana yakıştı

sırtlan sizsiliğinde sokulur
sevgilere
korkular
yüreğini dört aç sevdam

gönlümün tan vaktidir
gözlerimdeki yangın
üç sesli bir kuş konar
kirpiklerine
gizil sevdaları diler

yeraltı sularına benzeyen aşkın

soluğun
soluğumda baharlar
soluğun
toroslar’dan esen poyraz gibidir
dağlı çiçekleri taşır
içime

seni sevmek
en çok
bana yakışır

yüreğini dört aç sevdam

“Eytişim”

Mırnavlara çıkmalıyım bir gece
Gönül koyup gitmemeli mart ayı
Uğramayabilir bize bir daha

Bu yolculuk karayerde…
Nah biter

Ben uğrarım kedilerin ayına

Hangi dalda bir gül açsa kırmızı
Suboyu yazıyabanda
Düğün kurmuş kelebekler türküsü
Güzel dönüşüm/dür çirkin dünyaya

Paylaşın

Zehra Betül Yazıcı Kimdir? Hayatı, Eserleri

1966 yılında Eskişehir’de dünyaya gelen Zehra Betül Yazıcı, 1989’da Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesini bitirdi.1997’de İstanbul Üniversitesi Çapa Tıp Fakültesinden radyodiagnostik dalında uzman hekim olarak mezun oldu.

Haber Merkezi / Şiirleri ve yazıları Varlık, Hürriyet Gösteri, Yasakmeyve, Virgül, Papirüs, Koridor, Şiir Sanatı gibi dergilerde yayımlandı. 2003’ten bu yana şiir, özellikle de şiirde kadın üzerine yazılar yayımlamaktadır. Eskişehir’de özel bir hastanede doktorluk mesleğine devam etmektedir.

Zehra Betül’ün şiirlerine duyguların hâkim olduğu söylenebilir. Şiirlerine sanata ve hayata dahil olan her şey girer. Sürdürülen hayatın izleri takip edilebilir.

Şiirlerindeki en önemli temalardan biri “zaman”dır. Zaman kavramını sürekli irdeleyerek, çoğaltarak okura yeniden sunmak ister. Umut, direnç, güvensizlik, yalnızlık gibi temalar da zamana eşlik ederler. İnsan ile doğa arasındaki etkileşim de şairin duyarlılıkla yaklaştığı meselelerden biri olarak değerlendirilebilir.

“Beyoğlu”

duvarlarımız yıkıldı, tunçtan çanını giyinmiş,
zangoç yoktu,
süslü çantalarda unutulmuş
saki kadınlardık hepimiz

aç gözlü çocukluğumuza
uçan halısıyla kondu
şairin son virgülü,
sonlar birer kara delik

baharın soğuk gecesi çöktü üzerimize,
kendimden söz etmeyeceğim,
kör aynadaki asla kadar uzun
kahve çekirdeğindeki sır

mevlevisiz bir düşün ölümü düştü
şiirlerden şehrinize,
ben de
şehrinizdeydim galiba

“Bir varmış bir yokmuş”

acımsı çiçek adlarını aydınlatan
mor takım yıldızları geçiyor alacakaranlığımdan
büyüyüp duran arpacık soğanından anlıyorum
fazlası var eksiği yokmuş iki gözümün

şekerlemelerine konuk olmuşum
burnumun direğini sızlatan sevgililerin
yalnızlarmış ve bayramlar varmış
iki virgül arasına sıkışmış küçücük dileklerim
yüzünü duvarındaki çatıağa saklamış bir çocukken
kulağına küpe olmuşum genç bir kadının
bugün değilse de yarın olabilir
uçurtmalarln kuyruğuna eklenişim

bayramlar varmış ya da öyle bir şey
uyurmuşum amonsız bir sessizliğin içinde
o bir türlü dile gelmeyen gözlerinde sonsuzluğun
kuyruklarını kovalayon kırçıl kediler yurdunda
herkesin bir babası varmış
içlerine pembe ponterler saklanırmış

zar kadar ince bir şeymiş gecenin gündüze vedası
tam tutunacakken
kristal bir vaaza sarınıp gitmiş tanyeri
herkesin uykusu varmış
ve Araf’ta dinlenen rüyaları

“Şahmaran”

damarlarını gördüm senin
alnımın yanı başında senin
akan, sessiz, derin kanımızın uğultusunu
orada bildim
kendini bilmenin bir taşı avuçlarında tutmak
kayaların üstünde kavını bırakmak olduğunu

ellerini gördüm
süs kirazlarına parmaklarını aşılıyor diye değil
hiç nedensiz sevdim onları
parmaklarımı öpüşünü
sonra o öpüşü alnının ortasına taşıyan amennayı
kadınlarınla birlikte bana yükselmiş höyüklerinde
küçük bir demon olarak yaşamayı sevdim

yutağından geçerken bir elmanın çığlığında
bütün peygamberler meryem’den doğmaydı
hepsi meryem’in aşığı, duydum
asla’ya çıkan dört yol ağzıydı bütün çarmıhlar

dudaklarının tadını salome olarak aklıma yazdım
sürünerek derinine ulandım, tılsımına
çok sonra da senin olduğunu bilecek
kazınsa da çıkmayacak kadar derinime
kumruların ötüşlerini hiç nedensiz bıraktığı arka bahçeye
kaç kuşun
kaç kadının biriktiği dokunuşlarını
bir hiç olan yüzüme yazdım

sınırlarında ara sokakların
kim bilir ne zamandır bizi bekliyordu bu aşk

Paylaşın

Betül Tarıman Kimdir? Hayatı, Eserleri

7 Eylül 1962 Edirne’nin Keşan İlçesinde dünyaya gelen Betül Tarıman, Bingöl Yenişehir İlkokulunu (1974), Konya Atatürk Lisesini (1980) bitirdi. İlk ve orta öğrenimini farklı şehirlerde tamamladı. Türkiye Yazarlar Sendikası üyesi olan Betül Tarıman, Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümünden mezun oldu (1986).

Haber Merkezi / İlk şiiri Ağustos 1992 tarihli Kıyı dergisinde çıktı. Şiirlerini Varlık, Şiir Odası, Yeni Biçem, Edebiyat ve Eleştiri, İnsan, Bahçe, Şiiri Özlüyorum başta olmak üzere çeşitli dergilerde yayımladı. Şiirlerle fotoğraf sergisi açtı. Dünya Yerel Yönetim ve Demokrasi Akademisi (WALD) tarafından “Mahalleleri ve Muhtarlıkları Güçlendirme Projesi” kapsamında kurulan Kastamonu Mahalle Evinde gönüllü olarak sanat danışmanlığı yaptı.

Şair ve yazar Rıfat Ilgaz anısına 2001 yılından bu yana şiir dalında verilen Rıfat Ilgaz Şiir Ödülü ile Oğuz Atay Öykü Ödülü ve Roman Ödülünün kurucusu olan Betül Tarıman, Cumhuriyet Kitap ekinde aralıklarla kitap tanıtımları yapmaktadır. Şair, 2004 yılında Necatigil Ödülünü kazandı. Betül Tarıman, Antalya’da yaşamaktadır.

Betül Tarıman, ağırlıklı olarak şiir türünde ürünler vermiştir. Şiir kitapları çocuklar ve yetişkinler için olmak üzere ikiye ayrılır. İlk şiir kitabı 1997 yılında Volkan Matbaacılık tarafından basıldı. Bunu Kardan Harfler, Güle Gece Yorumları, Yol İnsanları, Kar Merdiveni, Ağır Tören gibi şiir kitapları takip etti.

Betül Tarıman şiir dilinin günlük dilden farklı olduğuna inanır. Şair, Ağır Tören (2009) ve kendisine 2005 Behçet Necatigil Şiir Ödülünü kazandıran Kar Merdiveni (2007) adlı kitaplarında kadın sorununu da şiirlerinde işlemiştir. Tarıman’ın çocuklar için yazdığı hikâyelerinde ise yaratıcılık ve hayal gücünün ön planda olduğu, yalın bir dilin kullanıldığı görülmektedir.

“Dantel çorapları behiye teyzenin”

varsa yoksa düşleriniz
ve bir masumiyet rengi gözlerinizden akan
eteklerinizden çözülen ipi tutturun
o r d a kalın
sizde aitlik duygusu var
taşınmaz malları gibi evlerin
ağır bir esans kokusu
gelişigüzel sürülmüş
geceyle sütliman

sizde tıklım tıklım çarşılar
kandil simitleri kumaşlar
açsanız sandığı sandıkta
nüfus cüzdanı yeni yetmenin
doğum hanesinde nisan üşümüş
vişneyle yaz karıştırılmış sabahla

ihanet duygusu var sizde
üşüyen sorularla daha zor
evetlerle daha kolay
“bilinmedi bilinmesin” istediğiniz
söz ayrımı saçlarından akan
hiç çıkarmadığınız o çorap
dantel, gül işlemeli
eski bir rüzgâr belki esen
böyle durup dururken

“Duvar yazısı”

gitmekten başka
yalanı yoktur gidenin

sonsuz ve siyahtır
veda mektubu yazmak
durup durup çöl halini şeylerin
bunu hep yapıyoruz
aynı şeyi
adını güz koyuyoruz nesnelerin

buğuya sır diyoruz
cümle sır oluyor ağzımıza
aksın da erisin
batsın diye içimize
o diken tan

kötü kış olduk
yazılmaya çıktık duvara
yontulduk tenha parklar
karıştık şikayet
‘şiir yazıyorum”
zaman gül satıyor
şimdi zamana eklendik

sonrası korkaklığı şehrin
uzun bir itiraz sevişmelerde
dokunsam kiri çıkar göğün
açtığım pencerelerde
çatallanır çocuk kadar gece
gitmek geçer içimden
artık gitmek de kalmadı

yasaktır ömrün taşrasında rüyaya inmek

“Tehlikeye işarettir sınırda kalmak”

ağ örülüdür göğüm bakılınca
parantezim ol kalbime ak

gövdesinde üşüyen adam
kardeşliğin uzun yakınıma dur
bahçen geniş girebilirim
doruklarım derindir yolcuyken
zamanım bol ufkuma kan

zarafetin sızdırıp serinliği içime
ne bir sonum ne de başlangıç
kükreyiş ol tenimi şaşırtan

şaşırt korkunç sularımı
taylar içimi deli koşuyor
yarasalar koşuyor, kurbağalar
aşka karşı duruyor
evlilik resmi duvarda
gerginlik hissi ya da
gitme hakkımı kullanıyorum
itiraz çocukluğumdur
varlığını çelişkime sunan adam

içimden dışıma bir dağ boşalıyor!

Paylaşın

Betül Dünder Kimdir? Hayatı, Eserleri

12 Ağustos 1975 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Betül Dünder’in çocukluğu Üsküdar Çiçekçi-Selimiye hattında geçti, âdeta kütüphanede büyüdü. Eskişehir Anadolu Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Sosyoloji Bölümünden mezun oldu.

Haber Merkezi / Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinde “Şairler Arası Kadın Olmak: 80 Sonrasında Şair Kadınlarda Kimlik ve Temsil Problemi” adlı tezi ile yüksek lisansını tamamladı. 1990-2003 yılları arasında tiyatro çalışmaları yapan, tiyatro toplulukları kuran, oynayan ve oyun yöneten şair Betül Dünder hâlen İstanbul’da 20 yıldır Felsefe Öğretmeni olarak görev yapmaktadır.

Betül Dünder, 2000’li yılların Türk şiirinde öne çıkan isimlerden biridir. Bu dönem, onun şiir anlayışının oluştuğu, eğilimini, yönelimini netleştirip geliştirdiği ve şair kimliğinin ön plana çıktığı dönemdir. İlk şiiri 1990’da Çizgi Ötesi dergisinde yayımlanır. Daha sonra şiir, yazı ve söyleşileri Haliç Edebiyat, Varlık, Ütopiya , Öteki-siz, 3 Nokta Edebiyat, Kum, Kuzey Yıldızı, Edebiyat ve Eleştiri, Kül, Yaratım dergilerinde yer almıştır.

2002 Yaşar Nabi Nayır Gençlik Ödüllerinde “Dikkate Değer” bulunur. 2005 Rıfat Ilgaz Şiir Ödülünü ve 2004 Arkadaş Zekai Özger Şiir Ödüllerinde, “Ayna Yorgunluğu” adlı dosyasıyla Jüri Özel Ödülü’nü alır. 2005 Rıfat Ilgaz Şiir Ödülüne lâyık görülür. Betül Dünder’in şiirlerinde dikkat çeken en önemli özellik olan doğa ve sır temasını, abartısız ve lirik bir üslupla ele almasıdır. Ayna Yorgunluğu (2005) kitabındaki şiirler, şairin iç algılarını, iç çatışmalarını yansıtır. Unutmanın Kısa Tarihi (2018) kitabında; toplam yirmi şiiri yer alır. Bu kitabıyla, 2018 Ruhi Su Şiir Ödülü’nü kazanmıştır.

“Aklını uyutan”

Unutmaya vermiştir aklımı
al dedim tamım nasıl biliyorsan öyle yap
madem affedilerek için birikiyor insan
kabuğum dökülür azalır bendeki kabahat
beni aşkla sulayan bu gürültülü kabuk
ne zaman ki açıklayacak
çıkacaktır ağzım yüzümde kadim bir harabe olmaktan
kesildiği yerde kalsaydı bu baş
daha kimi konuşturabilirdi yıldızlar
ve yıldızlar tevratan bir satır kadar kalabalıklar

saydım kemiklerimi – yedi mızrak olurmuşum ben-
­al dedim tamım ne kadar istersen o kadar kemik
beni nasıl biliyorsan öyle yap
kar yağdıkça hatırlamış yaprağını ağaç
inansam o kardan benim de adım
aklanacak
uçuşurdum ahalinin dilinde beyaz bir
entari olarak

söyle ben için mi şimdi bunca adem
öyleyse çalışır arplar bu kovukta da
oynatım ben
bir kara fısıltıyla büyüdüm ki mektebinde senin

katran benim
katran benim

-aklını uyutan gövdesini unutur
budur birinci kusur-

“Harfzeden”

Çalıları çıldırtan bordo bir yel
kalbimi de değiştiriyor bildiğin şekilden
eğer cezaysa aklımda biriken bu sesler…
göller üşümesin!
bağışlanmak için önümde durdu
karadan kara o kevser
bilmiyordum henüz bendeki saf acıymış o cevher

Ey kuleler!! göğe doğru açılan kapı…
bu bir karadüzen!
yaprakların sesi birikirken yüzüme
yalnız bırakılan bir yıldız gibi
tek gözümle gördüğüm
tarih: yoktur sevgilim!
sadakatle söylenen bir ağırlıktır cümlemiz
çekip almak isterdim seni elbet
ezberlediğin tenhadan ve sözlerden
bende biriken öğütülmez bir aşksın sen
karadüzen içinde oysa dönmekte değirmen

külün ateşten yana tavrı değişirken
beklerim ben de değişsin gölün rengi
ve değişsin karşılıklı iki kalbin yeri
sen acıyan
yerlerimde kalan susmanın bereketi
zaman kalmadı hata yapmak için
sırtımda çürürken taşıdığım nefesler
yüzümüz bir defter gibi birbirine açılırken
Aşk…yokluktan büyüyen kırmızı bir kitaptır
parçalanır elimizde sevgiden

“Kiraz bahçesi”

C.’ye dair…

kiraz bahçelerinden geliyordum
yakamda hınzır çocukların gülümsemeleri
seni sevmekten geliyordum
bir çeşit yalansızından sevda cümleleri
tren yolculuklarında
kiraz bahçelerinin resmi geçitleri

o hınzır çocuklar yok şimdi
seni o denli sevmek yok
tren yolculukları yok

sek sek oynuyorum sanmıştım
önümde çizdiğin kareleri atlarken
geri döndüğümde
tüm eski yollarımı silmiştin

büyümek
kiraz bahçelerinden kaçmakmış
ya ben ne anlamıştım

Paylaşın

Berrin Taş Kimdir? Hayatı, Eserleri

1957 yılında Kayseri’de dünyaya gelen Berrin Taş, ilk ve ortaöğretimini Ceyhan Sarsar Kolejinde tamamladı. 1974 yılında Adana Kız Lisesinden mezun oldu. 1990 yılından itibaren İnsancıl Kültür Sanat dergisinin sahibi ve yazı işleri müdürlüğünü yürütmektedir.

Haber Merkezi / Kasım 1990’da İnsancıl dergisinin ilk sayısında ‘’Ne Çok, Düşler Nerde, Kendine Uzak, Uyanmak’’ adlarını taşıyan dört şiiri yayımlanan Taş’ın ilk yazısı Mart 1991’de İnsancıl dergisinin beşinci sayısında “Kişiliksiz Kişilik” adıyla yayımlanmıştır.

Yazma amacını varoluşsal sorunlar, insanın kendisini arayışı olarak tanımlayan şair; şiirlerinin ve yazılarının bir arayışın simgesi olduğunu, bu dünyada olmayanı aradığını, bu dünyadan su gibi akıp gittiğini, bazen ayağının çakıl taşlarına takıldığını bazen de bahar baharın gelişinin esenliğini yaşadığını dile getirmiş; yaratıcılığın güzelliğinde kendisini ve insanı bulduğunu, her durumda sevgiyle yaşamayı seçtiğini ve sevginin yazılarına ve şiirlerine yansıdığını ifade etmiştir.

2016 yılında, “Ankara” ve “Ellerim Sevgilim” adlı şiirleri Azad Karadereli tarafından Azericeye çevrilmiş, yazı dergisinde yayımlanmıştır.

Eserleri;

İnsana Gecikmeden (1992)
İnsanın Ayak Sesleri (1994)
Bir Kenti Ağlıyorum (1996)
Işığa Doğrulum (1996)
Aşk: Yeni İnsanın Dili (1997)
Karanfil Alevleri (2003)
Cehennem Şiirleri (2005)
Bir Çift Martı Görmüştü Çocuk (2007)
Peluşko (2007)
Gelecek Ağacı (2008)
Zamanın Hırçın Soluğu (2010)
Fırtına (2010)
Değerler Kitabı: Güzele Şarkı (2011)

“Sevmeyi yaşamak”

Sizi ölesiye sevmek
yaşamın en ağır yüküydü
taşıdım ağrıyan soluğunuzu
anlamayı geceler boyu sesinizde
oynaşan titreşim ulaştı en ince sancılarla bana
kapalıydı duyumlarınız-işitmediniz
Sizi ölesiye sevmek yaşamın en ağır bedeliydi
ödedim.

“Anlam”

Çektim iyiliklerden örülmüş bir yük olan ellerimi
yaşamınızdan
bıraktım sizi kendi boşluğunuzda
yaşam sandığınız o sığlıkta
şimdi anladınız güzellikleri yaşamanın
ağır olduğunu
aramaya başladınız
boşluğunuzu dolduracak anlamı

“Sevmek güzel olacak”

Bir bulutun yere inişini gözlerinde izlemeliyim
Öfkelerini bilmeliyim fırtınadan önce
Sevinçlerine dokunmalıyım bahar gelmeden
Kızgınlık…. neye…. kime…. sezmeliyim
Seni anlamalıyım gideceğin yönü
işaret etmeden önce
Sevmeliyim.

Paylaşın

Berna Olgaç Kimdir? Hayatı, Eserleri

27 Mart 1975 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Berna Olgaç. ilk ve ortaöğrenimini İstanbul’da tamamladı. Yükseköğrenimini ilk önce Trakya Üniversitesi Güzel Sanatlar Bölümü Dekoratif Resim ve sonra da Eskişehir Anadolu Üniversitesi Kamu Yönetimi Bölümünde tamamladı.

Haber Merkezi / Çalışma hayatına özel bir şirkette devam eden Berna Olgaç Mühür Kitaplığı Yayınları’nın ve ayrıca Mühür Şiir ve Edebiyat dergisinin sahibidir. Olgaç, yazar Mustafa Fırat’la evli ve bir kız çocuğu annesidir. Yaşamını İstanbul’da sürdürmektedir.

Yazı ve şiirle ilgisinin küçük yaşlarda babasının “görgüsü”ne bağlayan şair, dergilerin dünyasına da böylece girdiğini dile getirmiştir. Çok beğendiği Edip Cansever’i fark etmesi ve okumaya başlaması da dergiler sayesinde gerçekleşmiştir. İlk şiirlerinin yer aldığı Ben-siz ve Öteki adlı kitabı 2006’da yayımlanan Olgaç’ın yazıları, şiirleri ve söyleşileri Ada, Akatalpa, Alaz, Andız, Bahçe, Budala, Cumhuriyet Kitap, Deller Teknesi, Dize, Eliz Edebiyat, Eski, Hayâl, Hürriyet Gösteri, Kurşun Kalem, Mor Taka, Mühür, Öteki-siz, Papirüs, Patika, Şiir Ülkesi, Şiiri Özlüyorum, Şiirli Çıkın, Temren, Yolcu, Zaman gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.

Ben-siz ve Öteki (2006), Hiç ve Her Şey (2009), Duman (2012) adlı şiir kitapları bulunan Olgaç, şiirlerinin üçer yıl düzenli aralıklarla yayımlanmasını, belli bir istikrarın göstergesi olarak değerlendirmemiş, bu süreyi “yıllardan ziyade içeriğindeki istikrar önemlidir benim için. Güçlü bir zincirin halkaları olarak görmek istiyorum kitaplarımı çünkü. İç dünyamın, dış dünya ile olan çatışması neticesinde kendimi ifade etmek gibi yazmayı dert edindiğim bir yönüm oluştu yıllar içerisinde” sözleriyle açıklamıştır.

Berna Olgaç, şiir dünyasının bileşenlerini ve şiir anlayışlarını şu sözlerle dile getirmiştir: “Günün saatlerinde doğan her şey, gerçekliğe varan her yol dikkatlice incelenen nesneler, eskimiş yüzeylere dokunan eller, ayak izleri, insanın teriyle, dumanıyla, dokusuyla yaşattığı varlığını ispata koyulduğu tüm saflığı ile, düşleriyle, vuruşuyla, uyanışıyla yaşattığı aşkla, nefretle bağlandığı hayatın kesitlerinde saklı olan şiiri; hiçbir zaman ölçülememiş derinliklere dalış ve özgün bütünlük içinde bir görkemlilik olarak algılıyorum”.

Karmaşık yapılarla örülü bir şiir anlayışına uzak duran şair, ne anlatmaktan çok nasıl anlatabildiğinin ve kendisine en yakışan söylemle üslup oluşturmanın gayretindedir. Şiir anlayışını açımlayan esas sorunun ise “herkesin baktığı; fakat göremediği noktalara temas etmek (ne de olsa şairler bakan değil görenlerdir) kolay gibi görünen oysa belli bir birikim, yoğunluk ve gözlem gerektiren bu zorlu anlatım yolunu en iyi şekilde ifade etme gayretinde saklı” olduğunu ifade etmiştir.

Yazarken yeni tat ve dokunuşlarla küçük farklılıklar yaratmayı seven Olgaç, ilk kitabı Ben-siz ve Öteki de dokuz bölümlük anne çocuk diyalogları arasında nesneleri konuşturarak ‘Cenin Şiirleri’ni yazmış, Hiç ve Her Şey’de ise hiçin her şey, her şeyin de bir hiçten ibaret olduğunu vurgularken noktalama işaretlerinden yararlanarak imlemeye çalışmıştır. Duman, adlı son şiir kitabında çocukluğu, babasını ve babasızlığını şiire taşımıştır.

Şair, Duman’daki şiirlerini, “Bir iç hesaplaşmadır. Zihnimde yarattığım her kavramı kâğıda dökerkenki süreçte başkalaştırdığım her şeyin iç içe geçip alabora olduğu bir hesaplaşmadır hem de. Bu yüzden de kendi sınırlarım dâhilinde değerlendirebildiklerimle içsel yaşamımdan yükselerek beslenen hisli şiirlerin asıl renginin açığa çıkması için zorlamadan uzak bir titizlikle ele almaya gayret ettim” sözleriyle açıklamıştır. Gültekin Emre, Olgaç’ın ilk şiirleri için süssüz ve yalın bir anlatım sahip olduğu ve “kadınla erkek arasındaki duyguların anakarasını çıkardığı” değerlendirmesini yapmıştır.

İlk çocuk kitabı Bay küçük Ressam 2014 yılında yayımlandı ve bunu sırasıyla Krem Şanti ile Bayan Marmelat, Sütlü Çikolata Fındıklı Kurabiye, Beni Duyan Yok Mu?, Canavarlar Hayâlde Yaşar, Düş Koleksiyonu, Garaj Kedisi Sıdıka ve Eyvah Yine Mi Terlik kitapları takip etti. Yazın yaşamını çocuk kitapları yazmakla sürdüren Berna Olgaç, bu türe önem vermesinin nedenlerini meramın en saf haliyle anlatılabildiği bir alan olmasının yanı sıra yetişkinlerin çekişmeli dünyasından sıyrılmanın huzur ve mutluluğu içinde olma halinin verdiği haz ile açıklar. Çocuk kitaplarında genellikle bir sanat dalını öne çıkararak çocukların kendi içlerindeki yeteneklerini keşfetmelerini sağlayan başarı öyküleri ortaya koymaya çalışmıştır. (Kaynak: teis.yesevi.edu.tr)

Paylaşın

Berin Taşan Kimdir? Hayatı, Eserleri

1926 yılında Amasya’nın Merzifon İlçesinde dünyaya gelen Berin Taşan, 17 Haziran 2018 tarihinde hayata veda etti. Cenazesi İzmir’de defnedilen Berin Taşan’ın adı Karşıyaka’da bir sokağa verildi.

Haber Merkezi / Babası “Merzifon Tarihi” yazarı Aziz Taşan’dır. Ortaöğrenimini Samsun Lisesi’nde, yüksek öğrenimini Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde tamamladı. İlk görevi İzmir Savcı yardımcılığı (1954), “İmece” dergisinde çıkan bir şiirinden Türkiye İşçi Parti’sinin yayın organında alıntı yapılması üzerine Sinop’a gönderildi. Şiran (Gümüşhane), Karaburun ve tekrar Izmir’de (1960-1965) savcılık yaptı.

Otuz üç yıl cumhuriyet savcılığı yaptıktan sonra, 1985 yılında İzmir Karşıyaka Başsavcısı olarak emekli oldu. On üç yıl avukatlık yaptı. “Hukukçu, Şair, Yazar” kimliği nedeniyle Karşıyaka Adliyesine bitişik sokağa Karşıyaka Belediyesi tarafından adı verildi. Yetmiş yaşında Türkiye Yazarlar Sendikası tarafından onur plaketiyle ödüllendirildi.

İlk şiiri Varlık dergisinde yayımlandı, daha çok; Varlık, Yeni Ufuklar, Dost dergilerinde şiirlerini yayımladı. Toplumcu ve bireysel izlekleri inançlı ve kendine özgü bir ses rengiyle, akışkan ve doğal bir coşkuyla duru şiirler yazdı. Şiirin yanı sıra edebiyatla ilgili araştırmalar, incelemeler yaptı, “İçerdeki Adam” adında bir oyun ve Merzifonlu Şeyh Abdurrahim Rumi (15. yy.) üzerine bir incelemesi yazdı.

Bekir Yurdakul şair hakkında “Tam kırk çeşidini bilse de sarmaşık gülün, kırk düşünür, kırk tartar, bir söyler; alçak gönüllü bir dil dervişidir O” demiştir. Bu tanımlamanın eksiği belki vardır, ama fazlası asla…

Attilâ İlhan, üstat için “Bizim Kuşaktan hukukçu kimliğini sonuna kadar koruyan bir o kaldı ” demiştir.

Tarık Dursun K ise; “Eski ustalar ile yeniler arasına sıkışıp kalmış iki şair var: Berin Taşan biri, öteki de Hilmi Yavuz. Bakın yayınladıkları kitaplarına: Hem, Yüzünün Bir Yanında –hem de- Bakış kuşu- nda şiirin dikâlâsını bulacaksınız. Ama yine de adları çevresinde bir gürültü halesi yoktur. Neden? Belki de herhangi bir dergici bayın kanadı altına girmeyi kabullenememelerinden, özgür kalmayı yeğlemelerinden, sofra desteklerinden uzak durmalarından” demiştir.

Eserleri;

Ellerim,  Gözlerim, Yüreğim (1960)
Yüzünün Bir Yanında (1969)
Önce (1986)
Şahdamarından (seçilmiş şiirler, 200
İçerdeki Adam
Merzifonlu Şeyh Abdurrahim Rumi (15. yy.) İnceleme

Paylaşın

Bekir Sıtkı Erdoğan Kimdir? Hayatı, Eserleri

8 Aralık 1926 yılında Karaman’da dünyaya gelen Bekir Sıtkı Erdoğan, 24 Ağustos 2014 yılında İstanbul‘da tedavi gördüğü GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesinde hayatını kaybetti. Kuleli Askeri Lisesinde mezun oldu. Sonra Harp Okulunu 1948 yılında bitirdi.

Haber Merkezi / Askeri birliklerde 10 yıl görevini yaparken bir yandan da Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi’nde eğitime devam ederek oradan da mezun oldu. Ardından Heybeliada Deniz Lisesinde edebiyat öğretmeni olarak görev yaptı.

Daha sonra ise İstanbul Alman Lisesinde ve Marmara Koleji’nde edebiyat öğretmenliği yaptı. Şiirleriyle tanındı. Kıdemli albaylıktan emekli oldu. Bunlardan divan ve halk şiirimizin sadeleşmiş şekline benzer yazdığı ilk 22 şiirini bir kitap halinde 1949‘da çıkardı. Çeşitli edebiyat ve sanat dergilerinde şiirleri yayınlandı.

Aruz, hece ve serbest vezinle şiirler yazdı. Şiirlerinden bazıları bestelendi. 1963 yılında yaptığı “Kara Gözlüm Efkarlanma Gül Gayri” adlı eseri pek meşhurdur. En çok tanınan şiiri, Hancı adıyla meşhur olan Binbirinci Gece adlı manzumesidir. Şiirleri his ve hasret yüklüdür. Aruzla yazdıklarında bir varlık gösterememiştir.

1977 yılında yazdığı “Gurbetten Gelmişim Yorgunum Hancı” adlı şiiri de bestelendi. Gurbetten gelmişim, yorgunum hancı Şuraya, bir yatak ser yavaş yavaş… Aman karanlığı görmesin gözüm! Beyaz perdeleri ger yavaş yavaş.

Eserleri;

Bir Yağmur Başladı (1949-1957)
Dostlar Başına (1965)
Kışlada Bahar (1970)
Binbirinci Gece

Ödülleri;

Cumhuriyet’in 50. Yılı Şiir Yarışmasını Ellinci Yıl Marşı ile kazandı (1973).

“Acı salkım”

Vakit yaklaşıyor toparlan ahbap
Yarın bir gün bu meydanda talan var
Nasıl olsa görülecek şu hesap,
Sanma bu dünyada baki kalan var!

Nic’oldu ticaret, hani karımız?
Yağmaya gidiyor bütün varımız
Görmesek, şahittir kulaklarımız
Duymasak da kapımızı çalan var

Haramdan bir eksik tartıp helalı
Dengeye getirdik zehirle balı
Has diye yutturduk en sahte malı
Sanki kendimizden başka alan var.

Ne haklı iş tuttuk ne doğru sanat
Ayağa baş dedik, kuyruğa kanat
Komaz yakamızı şol meşhur inat
Ağızda gem, arkamızda palan var.

Bir kuru mantıkla kalmışız yayan
Menzile varır mı yerinde sayan
Bu dünyada ab-ı hayat tatmayan
Beklesin, ahrette kevser falan var.

Bekir Sıtkı’m kalem banıp özüne
Uykuları haram ettin gözüne…
Oysa kim aldanır şair sözüne
Sende dokuz köyden dönmüş yalan var!…

“Ayak sesleri”

Her akşam işte böyle gam gelir bana,
Benden kederli bir adam gelir bana!

Dostum değil gelen, benim garipliğim,
Dostum mu var ki bir selam gelir bana?

Zehr oldu yar elinden içtiğim kadeh
Zemzem de sunsalar, haram gelir bana!

Ağlar gönül o yemyeşil baharlara,
Meltemlerin hayali sam gelir bana!

Hüzzam olup giden o gizli yankılar,
Hala döner, makam makam gelir bana…

Toprak bu ızdırabı örtmez yarın,
Taş yağsa kubbe kubbe tam gelir bana!..

Dinler elif adım adım bu sesleri,
Her akşam işte böyle gam gelir bana

Paylaşın