2 Nisan 1915 yılında Niğde’de dünyaya gelen Şahap Sıtkı, 4 Eylül 1991 yılında hayatını kaybetti. Şahap Sıtkı, soyadı kanununun çıkmasından sonra İlter soyadını alır. Babası A. Sıtkı Bey’in görevi dolayısıyla öğrenim hayatını Anadolu’nun çeşitli şehirlerinde geçer.

İlkokulu Niğde’de Cumhuriyet İlkokulu’nda, ortaokulu Isparta Ortaokulu’nda, liseyi ise Antalya Lisesi’nde tamamlayan Şahap Sıtkı, lise öğreniminden sonra 1936’da Matbuat Müdürlüğü’nde çalışmaya başlar ve bir yıl sonra 1937’de PTT’de, aynı yılın sonunda ise Ankara Radyosu’nda memur olarak görev alır. 1940’a kadar Ankara Radyosu’nda çalışan yazar, aynı yıl Millî Eğitim Bakanlığı Tercüme Bürosunda da çalışmaktadır.

1941’de Ankara Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nden mezun olan Şahap Sıtkı İlter, 1948’de Basın Yayın Genel Müdürlüğü’nde çalışmaya başlar. 1952-1954 yılları arasında Çocuk Esirgeme Kurumu’nda Neşriyat Müdürü olarak görev yapan yazar, Ziraat Bankası’nda basım bürosu amiri iken emekli olur.

Şahap Sıtkı İlter’in, Ümit İlter’le olan evliliğinden ikisi erkek birisi kız olmak üzere üç çocuğu dünyaya gelir. Genç yaşta kaybettiği oğlu Osman, yazarın hayatı ve sanat anlayışı üzerinde önemli ölçüde etkili olur. Çocuğunun ölümünden sonra yazdığı eserlerde çoğunlukla ölüm konusunu işler.

1937’de Varlık dergisinde yayımladığı şiirlerle edebiyat kamuoyuna ismini duyuran Şahap Sıtkı, kısa zaman sonra şiir yazmaktan vazgeçer ve aynı dergide bu kez şiir eleştirisi ve sanat yazıları kaleme alır. Yine aynı dergide hikâye türüne yönelen yazar Varlık, Seçilmiş Hikâyeler, Yenilik, Çağrı, Yaratış, Doğuş ve Yeditepe gibi dergilerde hikâyelerini yayımlar.

Hikâyelerinde hayatın zorlukları, geçim kaygıları altında bunalan yoksul insanların yaşam biçimleri, toplum düzenindeki haksızlıklar ve eşitsizlikleri işleyen Şahap Sıtkı, hikâyelerinin kahramanlarını da konularına bağlı olarak işçiler, balıkçılar, köylüler ve gibi toplumun orta ve alt gelirli sınıfından seçer. Yer yer anlatı kahramanları arasına aydınları, sanatkârları da dâhil ettiği görülür.

Yazarın bu yolla toplumdaki eşitsizliklere ve sınıflar arasındaki farka dikkat çekmek istediği açıktır. Şahap Sıtkı İlter’in anlatılarında psikolojik bir atmosfer içinde gözleme dayalı, eleştirel gerçekçilikle örülmüş kurgu dikkati çeker. Modern insanın yalnızlığını ve iç çatışmalarını anlattığı hikâyelerinde zaman zaman Sait Faik etkisi hissedilir.

Şahap Sıtkı’nın eserleri, Çırılçıplak (1957), Bulut Gelir Pare Pare (1958), Gülen Ayva Ağlayan Nar (1959), Şubat Gecesi (1964), Acı (1970), Gün Görmeyen Sokak (1958), Toprak (1962), Gökkuşağı (1965), Horoz Değirmeni (1967), Kimin İçin (1967), Ayrı Dünyalar (1961), Orhan Peker’den Anılar / Sergiler / Mektuplar / Şiirler (1980), Ziraat Bankası: Dün-Bugün (1967).