Ewing sarkomu, çoğunlukla ergenlerde görülen nadir bir kemik tümörüdür. Ayrıca kemiğin dışında yumuşak dokuda da ortaya çıkabilir (ekstraosseöz Ewing sarkomu). Ewing sarkomu, primitif nöroektodermal tümör (PNET) olarak bilinen başka bir tümör türüyle ilişkilidir.
Haber Merkezi / Araştırmacılar, bu tümörlerin aynı kromozomal anormallikle (dengeli karşılıklı translokasyon) ilişkili olduğunu ve birçok fizyolojik özelliği paylaştığını öğrendi. Sonuç olarak, bu tümörler bazen toplu olarak Ewing tümör ailesi (EFT) olarak sınıflandırılır. Bu genel terim Ewing kemik sarkomunu, ekstraosseöz Ewing sarkomunu, primitif nöroektodermal tümörü ve Askin tümörünü (göğüs duvarının bir tümörü) kapsar. Ewing kemik sarkomu bu ailedeki tümörlerin yaklaşık yüzde 70’ini oluşturur.
Genellikle Ewing sarkomu terimi tercih edilir çünkü: Farklı isimlere rağmen moleküler olarak tek bir tümördür. Ewing kemik sarkomu çoğunlukla bacakların uzun kemiğini (femur) ve pelvis ve göğüs boşluğunda bulunanlar gibi düz kemikleri etkiler. Ewing sarkomu, akciğerlere, diğer kemiklere ve kemik iliğine yayılabilen (metastaz yapabilen) potansiyel olarak yaşamı tehdit eden komplikasyonlara neden olabilen agresif bir kanserdir. Bu tümörlerin kesin nedeni bilinmemektedir.
Ewing tümör ailesindeki bir tümörü olan bireyler, vücudun etkilenen kısmında ağrı, hassasiyet ve şişlik sergileyebilir. Ağrı sıklıkla başlangıçta gelir ve gider (aralıklı), sonunda daha tutarlı hale gelir. Etkilenen bölgede zayıflık ve uyuşukluk da meydana gelebilir. Bazı durumlarda, etkilenen bireylerde ateş, enerji eksikliği, kilo kaybı, dolaşımdaki kırmızı kan hücrelerinin düşük seviyeleri (anemi) ve dolaşımdaki beyaz kan hücrelerinin artan seviyeleri (lökositoz) görülebilir. Çoğunlukla ele gelen bir kitle mevcuttur.
Ewing sarkomu en sık kol ve bacaklardaki uzun kemiklerin orta kısmını (diyafiz bölgesi), özellikle de bacağın uzun kemiğini (femur) etkiler. Bu tümörler aynı zamanda genellikle pelvis, göğüs duvarı ve omurgada (omurga) bulunanlar gibi düz kemikleri de etkiler. Ewing sarkomu, ayak kemikleri, el, alt çene (alt çene), kafatası ve/veya ek yerler gibi vücudun herhangi bir kemiğinde ortaya çıkabilir. Yumuşak doku tümörleri en sık gövde ve göğüste gelişir. Bununla birlikte, en yaygın başvuru yeri vakaların yaklaşık %25’ini oluşturan pelvistir. Ewing sarkomu bazen kemikleri zayıflatarak kırıklara neden olabilir.
Bu tümörler genellikle agresiftir ve vücudun diğer bölgelerine, özellikle diğer kemiklere ve akciğerlere yayılabilir (metastaz yapabilir). Nadir durumlarda kemik iliği de etkilenebilir.
Bu tümörlerle ilişkili semptomlar bulundukları yere göre ikincildir. Örneğin, bacaktaki bir tümör topallamaya neden olabilir, akciğerlerdeki bir tümör solunum problemlerine ve akciğerleri ve göğüs boşluğunu kaplayan doku katmanlarında sıvı birikmesine (plevral efüzyon) veya akciğerlerde bir tümöre neden olabilir. omurga etkilenen kaslarda zayıflığa veya felce neden olabilir (parapleji).
Ewing sarkomunun kesin nedeni bilinmemektedir ve altta yatan hücre tipi belirlenmemiştir. Vakaların çoğunun rastgele, belirli bir sebep olmaksızın (ara sıra) meydana geldiği düşünülmektedir.
Kromozomal (sitogenetik) çalışmalar, Ewing sarkom hücrelerinin sıklıkla genetik yapılarında karşılıklı translokasyon olarak bilinen anormal bir değişiklikle karakterize edildiğini bulmuştur. Karşılıklı translokasyon, iki ayrı kromozomun parçalarının kopması ve “yer değiştirmesi” anlamına gelir. İnsan hücrelerinin çekirdeğinde bulunan kromozomlar, her bireyin genetik bilgisini taşır. İnsan kromozom çiftleri 1’den 22’ye kadar numaralandırılır ve ek olarak erkeklerde bir X ve bir Y kromozomu ve kadınlarda iki X kromozomu içeren 23. cinsiyet kromozomu çifti bulunur. Her kromozomun “p” ile gösterilen kısa bir kolu ve “q” ile gösterilen uzun bir kolu vardır. Kromozomlar ayrıca numaralandırılmış birçok banda bölünmüştür.
Ewing sarkomunda, ilgili kromozomal alanlar, kromozom 11 ve 22’nin (11q24-22q12) uzun kollarıdır (q). Bu parçalar kırılır ve yer değiştirir. Çoğu durumda bu, genellikle EWS ve FLI genleri olmak üzere iki genin anormal füzyonuyla sonuçlanır. Genler normalde vücutta çeşitli işlevlere sahip proteinler üretir (kodlar). EWS ve FLI genlerinin anormal füzyonu, anormal bir protein ürünü üreten bir “füzyon” geniyle sonuçlanır.
Araştırmacılar, bu anormal proteinin Ewing sarkomunun gelişimine katkıda bulunabileceğine veya gelişimini etkileyebileceğine inanıyor, ancak şu anda bu proteinin kesin işlevleri veya etkisi tam olarak anlaşılmış değil. 11. ve 22. kromozomlar arasında kromozomal translokasyonun meydana gelme nedeni de bilinmemektedir. Ancak bazı tahminlere göre Ewing tümör ailesindeki tümörlerin yüzde 85’inden fazlasında bu translokasyon vardır. Daha az sıklıkla EWS geni, FLI geni dışında başka bir genle birleşebilir; bunlar genellikle FLI1 ile aynı aileden olan ve çoğunlukla ERG genini içeren genlerdir.
Son derece nadir durumlarda, Ewing sarkomu ikinci bir malignite olarak gelişebilir; bu, bozukluğun, başka bir kanser türü için erken tedavinin geç başlangıçlı bir komplikasyonu olarak geliştiği anlamına gelir.
Ewing tümör ailesindeki bir tümörün tanısı, kapsamlı bir klinik değerlendirmeye, karakteristik semptomların ve fiziksel bulguların tanımlanmasına, ayrıntılı bir hasta geçmişine ve çeşitli özel testlere dayanır. Bu tür testler, tümör hücrelerinin ve etkilenen dokunun mikroskobik değerlendirmesini (histopatoloji) ve EWS-FLI1 translokasyonunu arayan moleküler analizi içerir.
Özellikle ele gelen bir kitle varsa başlangıçta röntgen çekilebilir. X ışınları, tümörün veya etkilenen bölgenin görüntülerini elde etmek için kullanılır. Tümörün boyutunu, yerleşimini ve yayılımını (örneğin yumuşak dokuya veya kemik iliğine) değerlendirmeye yardımcı olmak ve tümörün vücudun diğer bölgelerine yayılıp yayılmadığını (metastaz yapıp yapmadığını) (örneğin; , akciğerler ve diğer kemikler) ve gelecekteki cerrahi prosedürlere yardımcı olarak hizmet etmek. Bu tür görüntüleme teknikleri, bilgisayarlı tomografi (BT) taraması, manyetik rezonans görüntüleme (MRI) ve kemik taramalarını içerebilir. Kemik iliği biyopsisi, tümörün kemik iliğine yayılıp yayılmadığını ortaya çıkarabilir.
Ewing sarkomunun tanısı, etkilenen dokunun bir kısmının cerrahi olarak çıkarılması (biyopsi) ve mikroskobik değerlendirilmesi yoluyla yapılabilir. Ewing tümör ailesindeki çoğu tümörde CD99 olarak bilinen özel bir yüzey proteini bulunur. Bu proteinin varlığının tespit edilmesi Ewing sarkomu tanısının konulmasına yardımcı olabilir.
Ewing sarkomunu teşhis etmek için kullanılan diğer bir test polimeraz zincir reaksiyonudur (PCR). PCR, “fotokopi” olarak tanımlanan bir laboratuvar tekniğidir. Araştırmacıların DNA dizilerini büyütmesine ve tekrar tekrar kopyalamasına olanak tanır. Sonuç olarak, DNA’yı yakından analiz edebiliyorlar ve Ewing sarkomunu karakterize eden karşılıklı translokasyon gibi genleri ve genetik değişiklikleri daha kolay tanımlayabiliyorlar. Bu test araştırma bazında mevcuttur.
Ewing sarkomlu bireylerin terapötik yönetimi, çocuklarda kanserin tanı ve tedavisinde uzmanlaşmış doktorlar (pediatrik onkologlar), yetişkin onkologlar, tedavi amacıyla radyasyon kullanımında uzman doktorlar gibi tıp uzmanlarından oluşan bir ekibin koordineli çabalarını gerektirebilir. kanser (radyasyon onkologları), cerrahlar (ortopedi cerrahları), onkoloji hemşireleri ve diğer uzmanlar (birincil tümör bölgesine bağlı olarak).
Spesifik terapötik prosedürler ve müdahaleler, primer tümörün konumu, primer tümörün boyutu (evresi) ve malignite derecesi (derecesi) gibi çok sayıda faktöre bağlı olarak değişebilir; tümörün lenf düğümlerine veya uzak bölgelere yayılıp yayılmadığı; bireyin yaşı ve genel sağlığı; ve/veya diğer unsurlar. Belirli müdahalelerin kullanılmasına ilişkin kararlar, hekimler ve sağlık ekibinin diğer üyeleri tarafından, hastanın durumunun özelliklerine dayalı olarak hastayla dikkatli bir şekilde istişarede bulunularak alınmalıdır; potansiyel faydalar ve risklerin kapsamlı bir şekilde tartışılması; hasta tercihi; ve diğer uygun faktörler.
Ewing sarkomu olan kişiler ve aileleri, teşhisten sonra ve tedaviden önce danışmanlık almaya teşvik edilir; çünkü teşhis kaygıya, strese ve aşırı psikolojik sıkıntıya neden olabilir. Etkilenen bireyler ve aileleri için hem profesyonel olarak hem de destek grupları aracılığıyla psikolojik destek ve danışmanlık önerilmektedir.
Ewing tümör ailesindeki bir tümörü olan bireyler, cerrahi prosedürler ve/veya radyasyonla birlikte birden fazla antikanser ilacıyla (kemoterapi) tedavi edilir. Primer tümör bölgesini tedavi etmek için malignitenin ve etkilenen dokunun cerrahi olarak çıkarılması veya radyasyon kullanılır. Kemoterapi, birincil bölgedeki kanser hücrelerinin yanı sıra vücudun diğer bölgelerine yayılmış olabilecek gizli kanser hücrelerini de öldürür. Genellikle ilk önce sistemik kemoterapi uygulanır, ardından cerrahi veya radyasyon uygulanır. Adjuvan kemoterapi olmaksızın cerrahi veya radyasyon tedavisi, kombinasyon terapisinden çok daha az etkili olmuştur. Radyasyon sıklıkla ameliyat edilemeyen tümörleri ve bazen de metastatik hastalıkları tedavi etmek için kullanılır.
Doktorlar birden fazla kemoterapötik ilaç kullanır çünkü farklı ilaçların tümör hücrelerini yok etmede ve/veya bunların çoğalmasını önlemede farklı etki mekanizmaları vardır. Ewing sarkomlu bireyleri tedavi etmek için sıklıkla kullanılan kemoterapi ilaçları arasında doksorubisin, vinkristin, siklofosfamid, daktinomisin, ifosfamid ve etoposid bulunur.
