Crouzon sendromu nadir görülen bir genetik hastalıktır. Bu, kafatasının belirli kemikleri arasındaki fibröz eklemlerin erken kaynaşmasının olduğu bir durum olan kraniosinostozun bir şeklidir.
Haber Merkezi / Fibröz eklemler bebeğin kafasının büyümesine ve genişlemesine izin verir. Sonunda bu kemikler birleşerek kafatasını oluşturur. Crouzon sendromunda fibröz eklemlerin zamanından önce kaynaşması, kafatasının ve başın uygun şekilde büyümesini etkiler ve potansiyel olarak kafatasının şeklini ve gelişimini değiştirir.
Yüzdeki bazı kemikler de etkilenebilir. Kraniosinostozun şiddeti bir bebekte diğerine göre farklı olabilir. Semptomlar öncelikle yüz ve kafadaki farklılıkları içerir. Zeka genellikle etkilenmez. Crouzon sendromuna genellikle FGFR genlerinden birindeki değişiklikler (patojenik varyantlar veya mutasyonlar) neden olur. FGFR2 ve otozomal dominant bir şekilde kalıtsaldır.
Kraniyofasiyal dizostoz olarak da bilinen Crouzon sendromu, öncelikle kafatasındaki belirli kemikler arasındaki fibröz eklemlerin (kraniyal sütürler) erken kapanması (kraniyosinostoz) ve ayırt edici yüz özellikleri ile karakterize edilir. Kranial ve yüz malformasyonları, aynı ailenin üyeleri (akrabalar) dahil olmak üzere, hafiften potansiyel olarak şiddetliye kadar değişebilir.
Örneğin, kranyal malformasyonun derecesi değişkendir ve ilgili spesifik kranyal sütürlerin yanı sıra ilerleme sırasına ve hızına da bağlıdır. Etkilenen bireylerin çoğunda, alnı oluşturan kemikler (frontal kemik) ile kafatasının üst tarafları (parietal kemikler) arasındaki dikişlerin (yani koronal ve sagittal dikişler) erken kaynaşması vardır. Ayrıca bazı kişilerde kafatasının arkası ve yanları arasındaki dikiş (yani lambdoidal dikiş) veya başka dikişler de tutulmuş olabilir.
Crouzon sendromlu bireylerin çoğunda erken sütür füzyonu, başın alışılmadık derecede kısa ve geniş görünmesine (brakisefali) neden olur. Diğer hastalarda baş uzun ve dar (skafosefali) veya üçgen (trigonosefali) görünebilir. Nadiren, Çoklu dikişlerin erken kapanması (Kleeblattschadel tipi kraniyosinostoz olarak bilinir), kafatasının üç loba bölünmesine (yonca yaprağı kafatası deformitesi) neden olur. Crouzon sendromlu çocuklarda kraniyosinostoz tipik olarak yaşamın ilk yılında başlar ve yaklaşık iki ila üç yaşına kadar ilerler.
Bununla birlikte, kraniyosinostoz bazen doğumda belirgin olabilir veya daha nadiren erken çocukluk döneminde fark edilmeyebilir. Çoğu bireyde, gözbebeklerini barındıran kafatasının yörüngelerinde veya kemik boşluklarında olağandışı bir sığlık vardır. Sonuç olarak, gözbebekleri dışarı doğru çıkmış veya öne doğru çıkıntı yapmış gibi görünür (proptoz). Etkilenen bireyler, gözlerin ön kısmındaki şeffaf bölgelerde (yani maruz kalma keratiti) ve ayrıca göz kapaklarının iç yüzeylerini kaplayan ve gözlerin beyazlarını kaplayan zarlarda (maruz kalma konjonktiviti) gelişen iltihaplanmaya alışılmadık derecede duyarlıdır.
Bu etki en çok 2 yaş öncesinde belirgindir. Crouzon sendromu ayrıca sıklıkla, normalden daha geniş aralıklı gözler (hipertelorizm) ve çapraz veya aynı yöne işaret etmeyen gözler (şaşılık) gibi ek göz özellikleriyle de ilişkilendirilir; bunlar yörüngenin şekline bağlı olabilir. veya göze bağlı kaslardaki anormallikler (anormal göz dışı kaslar). Ayrıca genel popülasyona göre kırma kusurlarının görülme sıklığı daha yüksektir. Bireylerin 1/3’ünden fazlasında çeşitli göz anormallikleri görme kaybına neden olabilir.
Crouzon sendromu ek kraniyofasiyal özelliklerle ilişkilidir. Etkilenen bireylerin genellikle belirgin bir alnı vardır (önden çıkıntı); kavisli bir burun; alışılmadık derecede düz veya az gelişmiş orta yüz bölgeleri (orta yüz hipoplazisi); ve kısa bir üst dudak. Ayrıca, alt çenenin öne doğru çıkıntı yaptığı (göreceli mandibular prognatizm) küçük, az gelişmiş bir üst çene (hipoplastik maksilla) da ortaya çıkabilir. Dudak ve/veya damak yarıklığı (damağın tam kapanmaması veya üst dudakta anormal bir oluk) nadiren meydana gelebilir. Tipik diş problemleri arasında çapraşık dişlerle birlikte oldukça kemerli dar bir damak ve ısırma sırasında birleşmeyen üst ve alt dişler (maloklüzyon) yer alır.
Crouzon sendromlu kişilerin yaklaşık %30’unda hidrosefali gelişir; bu durum beyindeki ve omurilik kanalındaki boşluklar (ventriküller) boyunca dolaşan sıvının (yani beyin omurilik sıvısı) akışında veya emiliminde bozulma ile karakterize edilir ve potansiyel olarak bu duruma yol açabilir.
Etkilenen bazı bireylerde, ses uyarılarının beyne iletilmemesi nedeniyle işitme bozukluğu vardır (sensörinöral işitme kaybı). Bazı bebeklerde hava yolunun kesit alanının büyük ölçüde azalması nedeniyle ilk birkaç yılda solunum sorunları ortaya çıkabilir. Ciddi durumlarda bu, cerrahi bir hava yolu (trakeostomi) oluşturulmasını gerektiren hayatı tehdit eden solunum komplikasyonlarına yol açabilir.
Crouzon sendromunda ekstrakranial belirtiler diğer kraniyosinostoz sendromlarında olduğu kadar yaygın olmasa da bireylerin 1/3’üne kadar C2-C3 vertebral füzyonu olabilir.
Crouzon sendromuna, FGFR genlerinden birinde , en yaygın olarak FGFR2’de meydana gelen değişiklikler (patojenik varyantlar veya mutasyonlar) neden olur . Genler, vücudun birçok fonksiyonunda kritik rol oynayan proteinlerin oluşturulması için talimatlar sağlar. Bir gende bir varyant oluştuğunda protein ürünü hatalı, verimsiz veya mevcut olmayabilir. Proteinin işlevlerine bağlı olarak bu durum vücudun birçok organ sistemini etkileyebilir.
Crouzon sendromuna neden olan FGFR genindeki varyantlar otozomal dominant şekilde kalıtsaldır. Baskın genetik bozukluklar, hastalığa neden olmak için mutasyona uğramış bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar. Mutasyona uğramış gen, ebeveynlerden herhangi birinden miras alınabilir veya etkilenen bireydeki değişen genin sonucu olabilir. Mutasyona uğramış genin etkilenen ebeveynden çocuğa geçme riski her hamilelik için %50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır. .
Çoğu bireyde bu bozukluk, yumurta veya sperm hücresinde meydana gelen kendiliğinden genetik mutasyonlar nedeniyle ortaya çıkar . Bu gibi durumlarda bozukluk ebeveynlerden miras alınmaz.
FGFR2 geni, fibroblast büyüme faktörü reseptörü (FGFR) olarak bilinen bir proteinin üretimini düzenler. Bu tür proteinlerin işleyişini bozan varyantlar, kemik büyümesi ve gelişmesinde anormalliklere neden olabilir ve sonuçta kraniyofasiyal alanda belirli malformasyonlara yol açabilir.
Kanıtlar, FGFR2 genindeki farklı varyantların, Apert sendromu, izole koronal sinostoz, Beare Stevenson sendromu, Pfeiffer sendromu ve Jackson Weiss sendromu dahil olmak üzere diğer birçok ilgili bozukluğa neden olabileceğini göstermektedir. Ayrıca bazı raporlara göre belirli FGFR2 varyantları bazı ailelerde Crouzon sendromuna neden olurken, aynı varyantlar bazı ailelerde Pfeiffer sendromuna neden olmaktadır. Bu tür bulguların sonuçları tam olarak anlaşılmamıştır.
Crouzon sendromu genellikle doğumda veya bebeklik döneminde kapsamlı bir klinik değerlendirmeye, karakteristik fiziksel bulguların tanımlanmasına ve çeşitli özel testlere dayanarak teşhis edilir. Bu tür testler, bilgisayarlı tomografi (BT) taraması veya manyetik rezonans görüntüleme (MRI) veya diğer görüntüleme çalışmaları gibi ileri görüntüleme tekniklerini içerebilir.
CT taraması ve MRI’lar, bozuklukla ilişkili olabilecek belirli anormalliklerin (örneğin, kraniyosinostoz, diğer iskelet anormallikleri vb.) tespit edilmesine veya karakterize edilmesine yardımcı olmak için kullanılır. CT taraması sırasında, iç yapıların kesit görüntülerini gösteren bir film oluşturmak için bir bilgisayar ve röntgen kullanılır.
MRI sırasında manyetik alan ve radyo dalgaları belirli organ ve dokuların ayrıntılı kesit görüntülerini oluşturur. Moleküler genetik testler bazı kişilerde Crouzon sendromu tanısını doğrulayabilir. Moleküler genetik test , bozukluğa neden olduğu bilinen FGFR2 genindeki varyantları tespit edebilir ancak yalnızca uzman laboratuvarlarda teşhis hizmeti olarak mevcuttur.
Crouzon sendromunun tedavisi, her bireyde görülen spesifik semptomlara yöneliktir. Cerrahi, etkilenen çocuklar için ana tedavi şeklidir, ancak tüm çocukların ameliyata ihtiyacı olmayacaktır. Gelişmekte olan beynin büyümesi için kafatası içinde yeterli alan yaratmak ve sağlamak için ameliyat yapılır; kafa içi basıncını hafifletmek için (varsa); ve etkilenen bir çocuğun kafasının görünümünü iyileştirmek. Gerekli görüldüğü takdirde bu ameliyatlar bebeklik döneminde başlayabilir, sonuncusu ise ergenlik döneminde yapılabilir.
Etkilenen çocuklar, genellikle büyük pediatri hastaneleri veya tıp merkezlerine bağlı kraniyofasiyal kliniklerde görülmelidir. Bu kliniklerde kraniyofasiyal bozuklukların tedavisinde deneyimli doktorlar ve diğer sağlık hizmeti sağlayıcılarından oluşan bir ekip bulunmaktadır. Bir çocuğun tedavisini planlamak ve yürütmek için uzmanlardan oluşan bir ekip birlikte çalışacaktır. Bu tür uzmanlar arasında çocuk doktorları, beyin cerrahları, plastik cerrahlar, kulak burun boğaz uzmanları, tıbbi genetik uzmanları, odyologlar, göz doktorları, diş uzmanları, sosyal hizmet uzmanları ve diğer sağlık uzmanları yer almaktadır.
Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.
