Creutzfeldt Jakob hastalığı (CJD), son derece nadir görülen, dejeneratif bir beyin hastalığıdır. Dünya çapında her yıl yaklaşık her milyon kişiden birini etkilemektedir. CJD’li kişiler genellikle yaşamın ilerleyen dönemlerinde semptomlar geliştirir ve davranış değişiklikleri, hafıza sorunları, koordinasyon eksikliği ve görme sorunları gösterebilir. 

Haber Merkezi / Hastalık ilerledikçe zihinsel işlevlerde, hafızada (demans) ve kas kontrolünde hızla ilerleyen bozulmalar meydana gelebilir. CJD ölümcül bir hastalıktır. Etkilenen bireylerin çoğunda, semptomları göstermeye başladıktan bir yıldan daha kısa bir süre sonra yaşamı tehdit eden komplikasyonlar gelişir.

CJD’nin üç ana alt tipi vardır. Hastaların yüzde 85-90’ında, kişinin aile öyküsü veya çevresel maruziyet (sporadik CJD) gibi bilinen bir risk faktörü olmamasına rağmen CJD rastgele ortaya çıkar. Hastaların yaklaşık yüzde 10-15’inde ailede CJD (genetik CJD) öyküsü olabilir. 

Hastaların yüzde 1’inden azında hastalığa, tıbbi tedavi (iyatrojenik) veya sindirim (ağızdan) (edinilmiş CJD) yoluyla enfekte beyin veya sinir sistemi dokusuna maruz kalma neden olabilir. Edinilmiş CJD’nin varyant CJD (vCJD) veya yaygın olarak “deli dana hastalığı” olarak adlandırılan bir alt kümesi ilk olarak Birleşik Krallık’ta ortaya çıktı ve sığır süngerimsi ensefalopati (BSE) ile enfekte olmuş sığır etinin yenilmesinden kaynaklanıyor. Bu vCJD genç insanlarda görülür (ortalama başlangıç ​​yaşı 28’dir).

Tüm CJD türleri, prion adı verilen hastalığa neden olan bir proteinin varlığından kaynaklanır. Hastalığa neden olan prionlar beynin yapısını bozarak dejenerasyona yol açabilir. Şu anda CJD’nin ilerlemesini iyileştirebilecek veya durdurabilecek hiçbir tedavi yoktur. Tedavi destekleyicidir ve kişiyi mümkün olduğu kadar konforlu hale getirmeyi amaçlar.

Creutzfeldt-Jakob hastalığının (CJD) tüm türleri, ani başlayan bilişsel bozukluklar ve nöromüsküler semptomlarla karakterize, son derece nadir görülen dejeneratif beyin bozukluklarıdır (yani süngerimsi ensefalopatiler). Her türün spesifik belirti ve semptomları aşağıda özetlenmiştir.

Sporadik CJD ve genetik CJD: Sporadik CJD (sCJD) ve genetik CJD’de (gCJD), semptomlar tipik olarak 40-60 yaşları arasında ortaya çıkar. Başlangıçta, bu belirtiler kafa karışıklığı, depresyon, unutkanlık, uyku güçlüğü (uykusuzluk) ve/veya davranış değişiklikleri gibi hafif belirtiler gibi görünebilir. Etkilenen bireyler ayrıca görme bozukluğu, anormal fiziksel duyular ve/veya istemli hareket koordinasyonunda zorluklar yaşayabilir.

Daha sonra bireyler, hafıza ve muhakeme yeteneğinde bozulma ve belirgin kişilik değişiklikleri (demans) göstererek hızla ilerleyen entelektüel yetenek kaybı yaşayabilirler. Nöromüsküler anormallikler, bozukluğun bu aşamasında daha belirgin hale gelir ve kas güçsüzlüğü ve kas kütlesi kaybı (israf); kas sertliği; titreme; Tekrarlanan, istemsiz, şok benzeri kas spazmları (miyoklonus) ve/veya özellikle kol ve bacaklarda yavaş, sürekli, istemsiz kıvranma hareketleri (atetoz); gönüllü hareketlerin giderek bozulan koordinasyonu; ve/veya bozulmuş kas kontrolü nedeniyle konuşma güçlüğü (dizartri). Görme giderek daha da bozulabilir.

sCJD ve gCJD’li bireylerde nörolojik ve nöromüsküler bozukluk ilerlemeye devam eder ve bozukluğun sonraki aşamaları fiziksel ve entelektüel işlevlerde kayıp, koma ve tekrarlanan solunum yolu enfeksiyonlarına (örn. zatürre) karşı artan duyarlılıkla karakterize edilebilir. Birçok hastada yaşamı tehdit eden komplikasyonlar, bozukluğun ortaya çıkmasından bir yıldan daha kısa bir süre sonra gelişme eğilimindedir.

Edinilen CJD: Edinilmiş CJD (aCJD) ve Creutzfeldt Jakob hastalığının spesifik bir varyant formu (vCJD) çok nadir görülür (tüm CJD’lerin yüzde < yüzde 1’i; bilinen 500’den az vaka). Semptomlar diğer CJD formlarına benzer, ancak üç temel fark vardır. Birincisi, edinilmiş CJD formları, sCJD ve gCJD’de olduğu gibi 40’lı ve 50’li yaşlardan ziyade tipik olarak genç yetişkinlerde (yani gençler ve 20’li yaşlarda) ortaya çıkar. İkincisi, hastaların klinik seyri biraz daha uzun olma eğilimindedir. Üçüncüsü, edinilen formlar genellikle daha belirgin psikiyatrik semptomlarla başlar. Bazen sanrılar da rapor edilir. Bozukluğu olan bazı kişilerde anormal duyular (diestezi) veya yüz, kol ve bacaklarda ağrı olabilir. 

Birkaç hafta veya ay içinde, aCJD veya vCJD’li bireyler, istemli hareketi koordine etme yeteneğinde bozulma (serebellar ataksi) dahil olmak üzere ilerleyici nöromüsküler semptomların başlangıcını yaşarlar; kas tonusunun ciddi şekilde azalması (hipotoni); ve yavaş, duraksayan konuşma. Bazı hastalarda nöromüsküler anormallikler düzensiz, hızlı, istemsiz sarsıntılı hareketleri (kore) içerebilir. Hastalık ilerledikçe, aCJD veya vCJD’li bireylerde demansa kadar ilerleyen artan hafıza bozukluğu görülür. Bozukluğun ilerleyen aşamalarında, etkilenen bireyler tekrarlanan, istemsiz, şok benzeri kas spazmları (miyoklonus) yaşayabilir.

Tüm CJD türleri, beyindeki anormal prion proteinlerinin varlığından kaynaklanır. Prion proteinindeki anormal değişikliklerin, beynin belirli bölgelerinde sünger benzeri delikler ve boşluklar (dolayısıyla süngerimsi ensefalopati terimi) olarak ortaya çıkan bozulmaya neden olmada rol oynadığı düşünülmektedir. Bu tür süngerimsi bozulma, CJD ile ilişkili ilerleyici nörolojik ve nöromüsküler semptomlarla sonuçlanır. Anormal prion proteininin nasıl ortaya çıktığı, CJD’nin farklı alt tiplerinde farklıdır.

Sporadik CJD: sCJD, CJD’nin %85’ini oluşturur ve prion protein yapısındaki rastgele (sporadik) değişikliklerden kaynaklandığı düşünülmektedir. Bazı araştırmacılar normal hücresel prion proteininin (PrPc) beyin hücrelerinin dejenerasyonunu ve kaybını önlemede önemli bir rol oynadığını öne sürüyor. Bir laboratuvar çalışması sırasında araştırmacılar normal prion proteinini sinir hücrelerinden (yani kültürlenmiş nöronlardan) çıkardılar ve hücreler hayatta kalamadı. Ancak araştırmacılar, protein içermeyen hücrelere normal PrPc’yi geri yüklediğinde, etkilenen nöronlar sağlığına kavuştu. Bu, normal prion proteininin nöronların sağlığı için önemli olduğunu göstermektedir. Bu tür bulguların sonuçlarını ve PRP c’nin spesifik rolünü belirlemek için daha fazla araştırma yapılması gerekmektedir .

PrP c’nin hastalığa neden olan değiştirilmiş veya “yanlış katlanmış” formu, PrP sc (scrapi prion proteini için) olarak bilinir . PrP sc, normal PrP c’nin şeklinin hastalığa neden olan forma dönüşmesine neden olabilir . PrP sc’nin yanlış katlanmış şeklinin, vücut tarafından uygun şekilde parçalanmasını önlediği düşünülmektedir. Sonuç olarak, giderek daha fazla normal PrPc , PrPsc’ye dönüşür ve bunlar yavaş yavaş birikerek beyinde sabit birikintiler (plaklar) oluşturur.

Genetik CJD: gCJD , insan prion proteininin üretimini düzenleyen (kodlayan) PRNP genindeki değişikliklerden (mutasyonlardan) kaynaklanır . CJD’nin genetik formları nadirdir (vakaların yüzde 10-15’i) ve otozomal dominant kalıtım modelini takip eder. Baskın genetik bozukluklar, belirli bir hastalığa neden olmak için çalışmayan bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar. Çalışmayan gen, ebeveynlerden herhangi birinden miras alınabilir veya etkilenen bireydeki değiştirilmiş (mutasyona uğramış) bir genin sonucu olabilir. Çalışmayan genin etkilenen ebeveynden çocuğuna geçme riski her hamilelik için %50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır. gCJD durumunda çalışmayan gen PNRP’dir .

(aCJD): Edinilmiş CJD formları tüm CJD’lerin yüzde 1’ini oluşturmaktadır (dünyada şimdiye kadar bildirilen vaka sayısı 500’den azdır). PrP sc ile doğrudan kontaminasyon (bulaşma) edinilmiş forma neden olur. Bu bulaşmanın tıbbi tedaviler (iyatrojenik) yoluyla, en önemlisi de büyüme hormonu ve PrP sc ile enfekte insan dokusundan yapılan dura mater greftleri veya PrP sc ile kontamine et tüketimi yoluyla meydana geldiği rapor edilmiştir .

Mart 1996’da İngiliz hükümeti, bulaşıcı beyin bozukluğu sığır süngerimsi ensefalopatisi (BSE) olan ineklerden elde edilen sığır eti tüketiminin, Birleşik Krallık’taki birçok gençte Creutzfeldt-Jakob hastalığının (vCJD) farklı bir formuna neden olduğunu duyurdu. BSE veya “deli dana hastalığı” olan inekler, insanlarda CJD ile ilişkili olanlara benzer şekilde hızla ilerleyen nörolojik ve nöromüsküler semptomlar yaşarlar. CJD’de olduğu gibi prion proteinlerindeki anormal değişikliklerin de BSE ile ilişkili beyin dejenerasyonunda rol oynadığı düşünülmektedir.

Hastalığın genetik formları, klinik semptomlar, aile öyküsü ve PRNP genindeki varyantlar için genetik testlerle teşhis edilebilir . Genetik CJD şüphesi olan bireylere genetik danışmanlık önerilmektedir.

Yaşayan bir hastada sCJD tanısını doğrulamak veya dışlamak zor olabilir. 2018 yılında Hastalık Kontrol ve Önleme Merkezleri (CDC), sCJD tanı kriterlerini güncelleyerek kesin bir CJD tanısının yalnızca pozitif beyin dokusu testiyle belirlenebileceğini belirtti. Bu, standart nöropatolojik teknikleri (yani histoloji ve immünohistokimya); ve/veya western blot, proteaza dirençli PrP’yi doğruladı. Bu test genellikle otopsi sırasında yapılır.

Klinik semptomların yanı sıra, yaşayan bir hastada olası CJD tanısını belirlemek için yararlı olabilecek testler vardır. Bunlardan ilkine gerçek zamanlı sarsıntı kaynaklı dönüşüm (RT-QuIC) adı veriliyor. Bu yöntem, omurilikten gelen sıvıda prion agregatlarının oluşması yoluyla anormal prion proteinini arar. 

İkincisi, uzmanların nörodejenerasyonun farklı modellerini aramasına olanak tanıyan manyetik rezonans görüntüleme (MRI) ile beyin görüntülemedir. Uzmanlar, RT-QuIC, MRI ve klinik semptomlardan elde edilen sonuçları kullanarak bir kişinin olası CJD tanısı kriterlerini karşılayıp karşılamadığını belirleyebilir. Göz önünde bulundurulabilecek diğer olası testler arasında beynin elektriksel uyarılarını kaydeden elektroensefalogram (EEG) yer alır. Creutzfeldt Jakob hastalığının tedavisi semptomatik ve destekleyicidir.

Not: Sunulan bilgilerin amacı herhangi bir hastalığı teşhis veya tedavi etmek, iyileştirmek veya önlemek değildir. Tüm bilgiler yalnızca genel bilginize yöneliktir, tıbbi tavsiye veya belirli tıbbi durumların tedavisinin yerine geçmez. Uygulamadan önce bu bilgileri doktorunuzla görüşün.