1928 yılında Hatay’ın Yayladağ İlçesi, Hisarcık Köyü’nde dünyaya gelen Ali Yüce, 29 Nisan 2015 yılında hayata gözlerini yumdu. 1951’de Düziçi Köy Enstitüsü’nü bitirdikten sonra Anadolu’nun çeşitli köylerinde ilkokul öğretmenliği yaptı. 1961’de yeterlik sınavlarını dışardan vererek Gazi Eğitim Enstitüsü İngilizce Bölümü’nden diploma aldı.

Haber Merkezi / Vefatına kadar çeşitli liselerde İngilizce öğretmenliğiyle eğitim alanındaki hizmetini sürdürdü. İlk şiiri 1956’da Yücel dergisinde yayınlandı. Daha sonraki şiirleri Yeditepe, Türk Dili, Soyut, Sanat Rehberi dergilerinde çıktı. İlk şiirlerinde İkinci Yeni’ye yakın bir söyleyiş tarzını benimsedi. Bu bakımdan, dikkat çekici boyutta Edip Cansever etkisi görülür. Şiirlerinde, benzeşme, niteleme, tamlama bolluğu, aşırı soyutlamalar ve dil oyunları, aşırı bir konuşkanlık etkindir.

Olgunluk dönemi şiirlerinde ise Metin Eloğlu ve Can Yücel şiirinin bazı özellikleri dikkat çeker. Sözcüklerin yan yana dizilmesiyle izlenimler yaratma diye tanımlanabilecek ilginç bir teknik kullanır. İlginç ritimler, konuşma dili ve sesleniş özellikleri kullanarak şiirini geliştirdi. Yaşadığı çevreyi, toplumsal sorunları yansıtan, yer yer taşlamaya yönelen, yergi ve eleştirinin ağır bastığı toplumcu şiirler de kaleme aldı. Tanınmasında da bu şiirlerin etkisi oldu.

Yapıtları; Boyundan Utan Darağacı, Halk Çağı, Anamı Arıyorum, Ortadoğu Şiirleri, Şiir Sıcağı, Antakya Çarşıları, Şiir Tufanı, Taş Tanrılar, Asılacak Kitap, İnsan Tomurcukları, Yunuslama, Havalı Meryem, Sevgim Servetimdir

Ödülleri; 1980 Nevzat Üstün Şiir Ödülü, 1982 Yeditepe Şiir Armağanı, 1982 Türk Dil Kurumu Şiir Ödülü, 1985 Ömer Faruk Toprak Şiir Ödülü, 1994 Akdeniz Şiir Ödülü (İtalya)