21 Mart 1923 yılında Yozgat’ın Aşağı Çatak Mahallesi’nde dünyaya gelen Abbas Sayar, 12 Ağustos 1999 yılında hayatını kaybetti. Dumlupınar İlkokulu’nda başladığı ilköğrenimini Sakarya İlkokulu’nda tamamladı (1935). Yozgat Lise’ni bitirdi (1941). Ortaokul ve lise yıllarında gittiği Yozgat Halkevi, hayatında ve edebî şahsiyetinde etkili oldu.
Haber Merkezi / Bir müddet vekil öğretmenlik ve iaşe memurluğu yaptı. Vatani görevini 1943 Mart’ından 1945 Eylül’üne kadar yedek subay olarak; İskenderun, Ankara, Merzifon, Amasya, Havza, Vezirköprü, ve Gümüşhacıköy gibi yerlerde yaptı. Hayrünnisa Nefesli Hanım ile yaptığı evlilik edebî şahsiyeti açısından dönüm noktası oldu. İçgüveyisi olarak İstanbul’a gitti.
Kayınpederinin Fatih’teki evinde yapılan bir düğün töreniyle dünya evine girdi (1946). Daha sonra, İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Türkoloji Bölümü’ne kayıt yaptırdı. Burada öğrenciyken Bozlak adlı kültür ve sanat gazetesini çıkardı. İşten çıkarılıp, gazeteden de beklediği geliri elde edemeyince iflas etti. Ekonomik sıkıntılar ve biraz da gururuna yediremediği içgüveyilik yüzünden fakültedeki eğitimini, eşini ve çocuğunu da bırakıp Yozgat’a döndü. 1948’den, ikinci evliliğini yaptığı 1989’a kadar düzenli bir hayatı olmadı.
Yozgat’a döndükten sonra bir müddet tarımla uğraştı. Ardından gazete satıcılığı, kitapçılık, matbaacılık ve çiftçilik gibi işlerle meşgul oldu. 1952 ile 1970 yılları arasındaki hayatı Yozgat’la İstanbul arasında geçti ve bu sıralarda ticari faaliyetlerde bulundu.
İstanbul’da üç, Yozgat’ta iki iş yeri oldu: “Evet. Beş iş yeri. Yozgat, Yerköy hariç İstanbul’da öbek gibi para akıyor. İstanbul’da iş görmeyen İstanbul’da dönen deli parayı anlayamaz. Biz de bol kazanıyor, bol yiyoruz. Günlük masrafım… Doğal Beyoğlu… Sayın Turgut Özal’ın bugünkü (1985) değer parası ile on binden yirmi binden, bazı günler kırk binden elli binden aşağı değil. Şiirler, sohbetler, sazlar, sözler… İyi canım varmış. Hem Beyoğlu’na dayanmışım, hem de İstanbul Yozgat arasına… Yozgat’a, hem gazeteme, hem politikaya parmağımı kıstırmışım. Politika 957’de sona eriyor. Bozok’a eğiliyorum. 1953’ten 60’lara, 70’lere kadar gazetemin beni bağlayışı İstanbul işlerimi aksatıyor.”
Yerköy’de de Yerköy gazete ve matbaasını kurdu. Tarım işinden elde ettiği gelirle ekonomik sıkıntılarını giderdi ve bir matbaaya ortak oldu. Bir müddet sonra Abbas Sayar Matbaası’nı kurdu. 10 Nisan 1948’de Bozlak’ın bir devamı gibi görebileceğimiz Bozok gazetesini çıkarmaya başladı. Bozok’u 23 sayı yayımladıktan sonra, 30 Ekim 1952 tarihli 24. sayıya -İstanbul’da Abbas Sayar Matbaası’nın kuruluşuna- kadar ara verdi. Gazeteyi önce İstanbul’da daha sonra Yozgat’ta 30 Ekim 1952 tarihli 24. sayısıyla kaldığı yerden tekrar çıkarmaya başladı.
Bozok, bu tarihten itibaren aralıksız bir şekilde 29 Aralık 1995 tarihine kadar yayın hayatına devam etti. Seyahat sanatçının hayatının bir parçası oldu ve çok sayıda seyahat gerçekleştirdi. Bu seyahatlerdeki notlarını ve izlenimlerini Bozok gazetesinde yayımladı. 1946’dan 1957 genel seçimlerine kadar aktif bir şekilde politikayla ilgilendi. Yozgat’ta Demokrat Parti’nin kurucuları arasında yer aldı; partide hatiplik yaptı, seçim kampanyalarına katıldı.
1988’de tatil yapmak için gittiği Ayvalık’ta Ayvalık Lisesi edebiyat öğretmeni Hanife Ender Atabek ile tanıştı. Hanife Ender Atabek’in, Abbas Sayar ile okulun gazetesi adına yaptığı edebî söyleşi, onları evliliğe kadar götürdü. 1989 yılında ikinci evliliğini yaptı ve ömrünün sonuna kadar yaşayacağı Ayvalık’a yerleşti.
Türkiye Yazarlar Sendikası, Edebiyatçılar Derneği, PEN ve Türk Dil Kurumu üyeliklerinde bulundu. Abbas Sayar; Yılkı Atı ile 1970 TRT Sanat Ödülleri Başarı Ödülü’ne, Çelo ile 1973 TDK Roman Ödülü’ne ve Can Şenliği ile 1975 Madaralı Roman Ödülü’ne layık görüldü. Sayar’a, Kültür Bakanlığının 50. Sanat Yılı plaketi ile Ankara Yozgatlılar Derneği ve Yozgat Gazeteciler Derneği plaketleri verildi. Ankara Edebiyatçılar Derneği kendisini onur üyesi yaptı. Aynı kurum, sanatçıya 1994 Yılı Onur Ödülü Altın Madalyası ve Onur Belgesi verdi.
Abbas Sayar’ın eserleri: Gönül Sandalı (1946 Şiir), Sere Serpe (1953 Şiir), Neco’ya Mektuplar (1957 Şiir), Gibi (1959 Şiir), Şey (1966 Şiir), Esinti (1969 Şiir), Yılkı (1970 Roman), Çelo (1972 Roman), Can Şenliği (1974 Roman), Yorganımı Sıkı Sar (1976 Hikaye), Dik Bayır (1977 Roman), Tarlabaşı Salkım Saçak (1987 Roman),
Anılarda Yumak Yumak (1990 Diğer), Noktalar (1991 Diğer), Boşluğa Takılan Ses (1992 Şiir), Şiirler (2002 Şiir), El Eli Yur, El de Yüzü (2003 Roman), Yozgat Var Yozgatlı Yok (2007 Diğer).
