Özgen Seçkin Kimdir? Hayatı, Eserleri
23 Ocak 1951 yılında Artvin’in Şavşat ilçesinin Yavuz Köyü’nde dünyaya gelen Özgen Seçkin, ilkokulu köyünde, ortaokulu ise Şavşat’ta ve Ardanuç’ta okudu. Artvin Lisesinden mezun olduktan sonra Gazi Eğitim Enstitüsü Türkçe Bölümünden 1978 yılında mezun olan sanatçı Ankara’daki Keçiören ve Demetevler liselerinde edebiyat öğretmeni olarak görev yaptıktan sonra Refahiye Yatılı Bölge Okulu’nda Türkçe öğretmeni olarak görevine devam etti.
Haber Merkezi / 1993 Mayıs’ında Dört Mevsim Türküleri II adlı şiir kitabının içeriğinin sakıncalı bulunması nedeniyle gözaltına alındı. 1402 sayılı yasaya göre öğretmenlikten uzaklaştırıldı. Kitabı toplatılan şair ancak beş yıl sonra suçsuzluğunu ispatlayarak öğretmenlik mesleğine geri dönebildi. İlk öyküsü ve ilk şiiri Tarla Degisi’nde, İstanbul’da 1965’te yayınlandı. Öğrencinin Dünyası adlı öykü ve denemelerini içeren ilk kitabını 1968 yılında çıkaran sanatçı Böldüm Yüreğimi Avuçlarına adlı ilk şiir kitabını ise 1976’da yayınladı. Şiir yazmayı aralıksız sürdüren şair şiir hakkında yazdığı düzyazılarını da kitaplaştırdı.
Devrimci Sanatçılar Derneği, AYKO (Ankara Yayın Üretim Kooperatifi), Edebiyatçılar Derneği ve Cumalı-Seferis Gökyüzü Kültür ve Sanat Derneği kurucularından olan Özgen Seçkin, aynı zamanda bu derneklerin yönetim görevlerini de çeşitli zaman aralıklarıyla üstlenmiştir. Ortaokullar için Türkçe, edebiyat ders kitapları yazdı. Birçok derleme yapan sanatçı, eğitim dergileri ve antolojiler hazırladı. 1991’de başlattığı Damar Edebiyat Dergisini onyedi yıl (201 sayı) sürdürdü ve 1989’da kurduğu Damar Yayınlarını yirmi yıl yönetti.
Sanatçının eserlerinin yayınlandığı başlıca dergiler şunlardır: Varlık, Karşı, Yapıt, Evrensel, Kıyı, İnsancıl, Lacivert, Kum, Kurgu, Deliler Teknesi, Çini Kitap, Damar, Karakalem, Eliz, Şiir Saati, Cumhuriyet Kitap vb…
Dört Mevsim Türküleri adlı kitabı 1993’te Çocuk Hakları Derneği “En İyi Çocuk Şiiri” ödülünü kazandı. 2004 yılında da Yaşadığımız Kimi Saatler adlı kitabıyla Avni Ölmez şiir ödülünü aldı. Ayrıca “İnsanım Arıyorum” başlıklı tek şiiri ile 1994 yılı TC Kültür Bakanlığı Şiir Ödülüne layık görüldü..
Özgen Seçkin, sanatçının toplumsal sorumluluklarının olduğuna inanan bir aydın kimliğiyle eserler vermesi gerektiğine inanmıştır. Onun sanat anlayışı seçkin bir sınıfın sanat zevkiyle ilişkili değildir. O daha çok sokağın, halkın ve emekçinin şiirini yazmak istemiştir. İdeolojik bakış açısının da bu tutumunda önemli bir etkisi olduğu göz ardı edilemez. Bunun yanı sıra şiirlerini basit slogan şiiri olmaktan uzak tutmayı da ihmal etmeyen şairin sanat ve toplumsal sorumluluk arasında bir denge kurduğunu söyleyebiliriz. Özgen Seçkin’in söyleminde topluma yönelik mesajlar her zaman önceliğini korumuştur.
Şairin Hayat Eğrisi adlı kitabında yayın dünyasını değerlendiren yazılarını bir araya getiren sanatçı, uzun yıllar Damar Dergisi çevresinde birçok sanatçının sesini duyurmasına olanak sağladığını göstermektedir. Şairin hayat karşısındaki sorumluluğunu sanatta esas alan Özgen Seçkin şunları söyler: “ömrümü bir suç bilmişimdir, kısacık ömürler karşısında; aklıyla emeğini yoğurup kendini insanlık için çürüten ömürler karşısında. Sen de ömrünü bir suç bilmelisin, insanlık uğrunda sürmüyorsa ömrün.” (2004: 5). Şairin bu tutumu şiirlerinde özneyi dışlayan ve ben’i ötekiyle birlikte anlamlı bulan bir tutuma dönüşmüştür.
Özgen Seçkin, öğretmen kimliğinin etkisiyle olsa gerek çocuklar ve gençler için hikâyeler kaleme almıştır. Bu hikâyelerde eğitme ve mesaj iletme kaygısının öne çıktığı söylenebilir. Deneme ve incelemeleri ise daha çok sanatın ne olduğu ya da olması gerektiği hakkındadır. Sanatçı, toplumcu gerçekçi sanat anlayışını benimsemiş ve eserlerini bu doğrultuda kaleme almıştır. Dolayısıyla denemelerinde de bu ideolojik çizginin izdüşümünde sanatın ne olduğu hakkında yazılar kaleme almış, edebiyatın güncel sorunlarını değerlendirmiştir. Ayrıca toplumcu gerçekçi anlayışı benimsemiş Bedrettin Cömert ve Enver Gökçe gibi şairler hakkında yaptığı araştırma ve incelemelerini de kitaplaştırarak yayınlamıştır. (Kaynak: teis.yesevi.edu.tr)
