Özdemir Asaf Kimdir? Hayatı, Eserleri

11 Haziran 1923’te Ankara’da dünyaya gelen Özdemir Asaf, 28 Ocak 1881 yılında hayatını kaybetti. Özdemir Asaf, gerçek adı Halit Özdemir Arun’dur. İlk ve orta öğreniminin bir bölümünü Galatasaray Lisesi’nde yaptı. Kabataş Erkek Lisesi’nden mezun oldu.

Haber Merkezi / Üniversite öğrenimine, İstanbul Üniversitesi Hukuk Fakültesi’nde başladı, sonra İktisat Fakültesi’ne, bir süre sonra da Gazetecilik Enstitüsü’nde devam etti. Daha sonra yüksek öğrenimini yarıda bırakarak sigorta prodüktörlüğü başladı. ‘Zaman’ ve ‘Tanin’ gazetelerinde çevirmen olarak çalıştı. 1951’de Sanat Basimevi’ni kurarak matbaacılık yaşamına girdi. Dört yıl sonra ‘Yuvarlak Masa Yayınları’nı kurdu. ilk kitaplarını kendi yayınevinde bastı.

İlk yazısı 1939’da ‘Servetifünun-Uyanış’ dergisinde çıktı. İkilikler ve dörtlüklerden oluşan ilk şiirlerinde yoğun bir söyleyiş özelliği göze çarpar. İnsan toplum ilişkilerine yönelik temaları konu edinerek düşündürücü bir şiir evreni kurmuştur. Duygu ve düşünce yoğunluğuyla birlikte, alay ve taslama şiirine egemen olan öğelerdir. İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel yanlarını sen ben ikileminde vermiştir. Çok kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son dönem şiirlerinde giderek yerini kaçış ve umutsuzluğun tedirginliğine bırakmıştır.

Şiirin bir görüşü yansıtması, bir iletisinin olması düşüncesinden yola çıkmıştır. Yaşadığı çağla ve kendisiyle hesaplaşmasının öfkesi sezilir. Bu yaklaşımla yeni taşlama biçimleri üreterek hiciv şiirinin öğelerini ustaca kullandı. İnsan ilişkilerinin toplumsal ve bireysel düzlemlerdeki çelişkilerini “sen-ben” ikilemini, Özgün ve etkileyici bir dille işledi.

Yuvarlağın Köseleri kitabında şiirin ve yazarın işlevi konusundaki görüşlerini dile getirmiştir. Batı şiiri ve geleneksel Türk şiirinden yararlanarak verdiği bileşim sanatını zenginleştirip geliştirmiştir. Özellikle son dönem şiirlerinde dize sayısını azaltarak duygu ve zeka pırıltılarının kaynaştığı kısa şiirler yazdı. Şiirlerinde çok sık kullandığı sevgi, ayrılık, ölüm temaları, son şiirlerinde yerlerini kaçış, umutsuzluk ve tedirginliğe bıraktı.

Eserleri;

Şiir; Dünya Kaçtı Gözüme (1955), Sen Sen Sen (1956), Bir Kapı Önünde (1957), Yumuşaklıklar Değil (1962), Nasılsın (1970), Çiçekleri Yemeyin (1975), Yalnızlık Paylaşılmaz (1978), Benden Sonra Mutluluk (ölümünden sonra 1984)

Etika; Yuvarlağın Köşeleri (1961), Yuvarlağın Köşeleri – 2 (ö.s. 1986)

Öykü; Dün Yağmur Yağacak (ö.s. 1987)

Otokopi, deneme; Özdemir Asaf’ça (ö.s. 1988)

Çeviri; Oscar Wilde-Reading Zindanı Baladı

“Lavinia”

Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.

Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
İncinirsin.

Sana gitme demeyeceğim.
Ama gitme Lavinia.
Adını gizleyeceğim,
Sen de bilme Lavinia

“Seni saklayacağım”

Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.

Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.

Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.

Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.

Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.

Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.

Bir gün, tam anlatmaya…
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım…
Anlayacaksın.

“Aşk şarkısı”

Ellerini ver, öpeceğim,
Binlerce el içindeyim,
Şu beyaz çizgilerden gideceğim.
Ellerini ver, ellerini…
Seni öldüreceğim.

Gözlerinden gireceğim,
İçinde yer edeceğim.
Sana oradan sesleneceğim;
Ellerini ver, ellerini…
Seni öldüreceğim.