Ömer Şişman Kimdir? Hayatı, Eserleri
25 Şubat 1980 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Ömer Şişman, Marmara Üniversitesi İşletme Fakültesi’nden mezun oldu. Heves, Ağır Ol Bay Düzyazı, Mahfil gibi dergilerde çalıştı. İstanbul’da yaşamakta ve 160. Kilometre adlı şiir dizisinin editörlüğünü yapmaya devam etmektedir.
Haber Merkezi / Ömer Şişman’ın şiirleri ilk kitabından itibaren deneysel gerçekçilik şeklinde tanımlanabilir. İlk kitabının yayınlanmasından sonra kendisiyle yapılan bir röportajda şiirlerini şöyle değerlendirir: “Hata Devam Ediyor bir girizgahtı. Bakarsınız, sonrası gelmeyebilir de; hayat devam eder öylece. Bilemiyorum. Bu şiirlerdeki dil sürçmeleri, sözcük türetmeleri vs. sadece değişik bir eda bulma isteğiyle giriştiğim şeyler değildi. Mecbur olduğum şeyi bulmaya çalışıyordum. Bu arayış devam edecek. Ama acelem yok, dinlemek de güzel”.
Kelimelerin anlamlarından başka şekillerde kullanmak, dil üzerinde oyunlar yapmak şiirlerinin belirgin özelliklerindendir. Şiir dilinin alışılmış özelliklerinin tamamen dışına çıkarak eksik kelimeler, eksik harfler kullanarak kendine has bir şiir dünyası oluşturmaya çalışır. Bâki Asiltürk, Şiir Yüklü Gemi adlı kitabının Ömer Şişman’la ilgili kısmında şairi, “çok yönlü bir gerçek algısı kuran ve görsel şiire açılımlar kazandıran” bir isim olarak değerlendirir. (Kaynak: teis.yesevi.edu.tr)
“Evren’in kalbi”
“Hangi hüzün ömürle sınırlı
Hepsi dönüp duruyor,
Ve acıtıyor Evrenin kalbini
Zaman, uzam tanımaksızın”
Her bildiği yaşamdan insanın,
Biraz ölüm kıyılanıyor ömrüne, biraz acı
-Bu cihanda bıraktığınız aksiseda, güzel efendim,
Çarptıkça yakıp dağlıyor kalbimi
Bir yıldız titriyor,
Dağ başında üşüyorum, yazgımız bir.
Matemini düşünüyorum, geceden kara, gözlerinden kara…
Senden kıyılanan acıyı!..
-Sizsiz ben, canım efendim,
Sükûnete, o soylu acıya müptelayım
Ve varıp varacağımız ölüme
İdare lambasında ancak görebiliyorum,
Buruşuklarından açtığım bir kâğıdı,
Sana yazmışım, geceymiş yine,
Son satırda eğiliyorum:
“Sen bir acıçiğdemsin!..”
Doğruluyorum,
Titrek alevinden usulca alıyorum gözlerimi,
O an görüyorum işte,
Gecenin karanlığından ağanı.
