Nekrotizan Fasiit Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

Nekrotizan fasiit (NF), vücutta uzanan bağ dokusu sisteminin bir parçası olan yumuşak doku olan “fasyanın çürüyen enfeksiyonu” anlamına gelen nadir bir enfeksiyondur. NF, cilde, derinin hemen altındaki dokuya (deri altı doku) ve bu dokuların ölmesine (nekroz) neden olan fasyaya saldıran bir veya daha fazla bakteriden kaynaklanır.

Haber Merkezi / Bu enfeksiyonlar ani, şiddetli ve hızlı yayılabilir. Antibiyotiklerle ve/veya enfekte olmuş dokunun debridmanıyla hızlı bir şekilde tedavi edilmezse hastada toksik şok sendromu veya toksik şok benzeri sendrom gelişebilir ve bu da çoklu organ yetmezliğine ve ölüme yol açabilir.

NF’nin erken belirtileri sıklıkla grip veya lokal cilt tahrişiyle karıştırılır. Bunlar arasında yüksek ateş, boğaz ağrısı, karın ağrısı, mide bulantısı, ishal, üşüme ve genel vücut ağrıları yer alır. Aynı zamanda hastalar kırmızı alanın çevresinde kızarıklık (eritem) ve ağrı veya hassasiyet fark edebilirler. Kırmızı alan genellikle enfeksiyon noktasında meydana gelir; bu, cerrahi bölgeleri, kesik, sıyrık, morarma, çıban, sivilce, ilaç veya ilaç enjeksiyonu bölgesini veya günlük yaşamda meydana gelebilecek herhangi bir küçük yaralanmayı içerebilir. Etkilenen bölge enfeksiyon noktasından hızla yayılabilir, bazen saatte bir inç kadar hızlı bir şekilde yayılabilir.

NF ilerlemiş semptomlar gösterecek şekilde ilerlerse, hastanın ateşi çok yüksek olmaya devam edecek (102 Fahrenheit derecenin üzerinde) veya hipotermik (düşük ateş) hale gelebilir ve susuz kalabilir. Enfekte bölgedeki ağrı sürekli ve delici hale gelir ve sıklıkla kırmızı alanın ötesine uzanır. Ağrı, orijinal yaralanmaya bağlı olarak beklenenden çok daha şiddetli olabilir. Enfekte olan bölge parlak kırmızı, parlak, şişmiş ve dokunulduğunda çok sıcak görünebilir. Enfeksiyon ilerledikçe, etkilenen bölge şişmeye devam edecek, mor veya benekli hale gelecektir (siyah, mor ve kırmızı lekeler) ve buna kabarcıklı döküntüler eşlik edebilir ve bu cilt nekrozunun bir işaretidir.

Enfeksiyonun neden olduğu şişlik/iltihaplanma (sertleşme) nedeniyle etkilenen bölge sertleşebilir. Ağrı, ilk 24-48 saatte dayanılmaz hale gelse de, enfeksiyonun çok geç bir belirtisi, etkilenen bölgede ağrının ani iyileşmesi veya duyu kaybıdır. Bu, bölgedeki sinirlerin ölmeye başlamasıyla ortaya çıkabilir ve sıklıkla cildin mor/siyaha dönmeye başlamasıyla aynı anda meydana gelir. Hastada aşırı düşük kan basıncı (hipotansiyon) ve zayıf, hızlı kalp atışı (taşikardi) olabilir; bu da baş dönmesi, halsizlik ve kafa karışıklığına neden olur.

Eğer NF kritik semptomlar gösterecek şekilde ilerlerse, hastanın kafa karışıklığı ve zayıflığı belirginleşecek ve hasta hezeyan haline gelebilir. Bağırsak/mesane kontrolünü veya bilincini tekrar tekrar kaybedebilirler ve enfeksiyonlu bölge normal boyutunun birkaç katına kadar şişer. Bazen şişmiş bölge yarılarak açılabilir ve çok miktarda ince, bulanık drenaj sıvısı açığa çıkabilir, ancak bu yaygın değildir. Kanlı veya sarımsı bir sıvıyla dolu büyük kabarcıklar (büller) ve kararmış nekrotik lezyonlar ortaya çıkar ve cildin çatlamasına neden olur.

Ağrı, sinirler tahrip edildiğinden yavaş yavaş azalır ve duyu eksikliğine (anestezi) neden olur. İdrar çıkışı durur (anüri), kan basıncı ciddi şekilde düşer, kalp atış hızı hızlı olmaya devam eder ve nefes alma hızlı ve yüzeysel hale gelir (taşipne). Sonunda hastanın hayati organları (böbrekler, karaciğer, akciğerler vb.) toksik şok nedeniyle kapanır. Deri ve diğer dokular öldükçe kararmaya devam eder ve vücuttan dökülebilir. Ölüm yakındır.

NF, bir bakterinin (monomikrobiyal NF) veya birkaç bakterinin (polimikrobiyal NF) derinin hemen altındaki dokuyu (deri altı doku) enfekte etmesinden kaynaklanır. Bakteri veya bakteri vücuda harici bir yaralanma (cerrahi alanlar, kesik, çizik, morarma, çıban veya herhangi bir küçük yaralanma) yoluyla veya delinmiş / delinmiş bir iç organdan (özellikle kolon, rektum veya anüs) doğrudan yayılarak vücuda girer veya cinsel organ.

Enfeksiyon üzerine, bakteri veya bakteri fasya yoluyla yayılır ve dokuya (dokuya) kan akışını kısıtlayan endo-toksinler (bakteriler ölüp parçalanırken veya lize edilirken salınan toksinler) ve ekzotoksinler (bakteriler tarafından atık olarak salınan toksinler) üretir. iskemi), hücrelerin enzimler tarafından sindirilmesi ve bunun sonucunda irin ve ölü dokudan kalan sıvı kalıntılarından oluşan bir lezyon ve sıklıkla sistemik hastalık (herhangi bir ana organ sisteminin hastalığı veya sonuçta tüm vücudu etkileyen herhangi bir durum).

Bu dokulara kan akışı bozulduğu için ne antibiyotikler ne de vücudun enfeksiyonla mücadele mekanizmaları bu dokulara ulaşamaz. Bu nedenle tedavi, cerrahi debridman (ölü ve enfekte dokunun cerrahi olarak çıkarılması) gerektirir. NF’ye neden olan tüm bakterilerin yaygınlığı göz önüne alındığında, enfeksiyonu en aza indirmek için dış yaraların temiz tutulması önemlidir.

NF’nin erken ve hızlı bir şekilde teşhis edilmesi, hayatta kalma oranını artırmak için hayati öneme sahiptir. Ancak çalışmalar, çok nadir görüldüğünden (doktorlar yaşamları boyunca ortalama iki NF vakası görürler) yanlış teşhisin yaygın olduğunu göstermiştir. Bu nedenle hastalar ve doktorlar yüksek bir şüpheye sahip olmalı ve NF’nin mümkün olan en kısa sürede ortadan kaldırılmasını istemelidir.

Hastaneye vardıklarında hastalara laboratuvar testleri yapılacaktır. Çoğu zaman hastalarda beyaz kan hücresi sayımı 15.400 hücre/mm3’ün üzerinde veya sodyum düzeyi 135 mmol/L’nin altında olacaktır. Doktorlar ve bilim adamları, bir hastada NF olup olmadığını tahmin etmek için nekrotizan fasiit skoruna yönelik laboratuvar risk göstergeleri geliştirmeye çalışsa da, bu puanlama aracı henüz büyük ölçekli çalışmalarda doğrulanmamıştır.

Mevcut semptomlara dayalı klinik teşhisin (yani doktorun deneyim ve gözlemlerine dayalı ilk görüşü) dışında, doktorların NF tanısına yardımcı olmak için iki seçeneği vardır. Birincisi radyografik testlerdir (örneğin, X-ışını, CT taramaları ve MRI’lar). X ışınları, yalnızca NF hastalarının küçük bir kısmında mevcut olan, yalnızca derinin altında sıkışan havayı (deri altı amfizemi) gösterdiğinden, teşhis testi için zayıf bir seçim olma eğilimindedir.

BT taramaları kolaylıkla elde edilebilir ve gaz oluşumuna ek olarak fasyada sıvı birikmesi (ödem), kalınlaşma veya irin toplanması (apse) gibi inflamatuar değişiklikleri gösterebildiği için doktorların NF’yi teşhis etmelerine yardımcı olma konusunda iyi bir iş çıkarır. MRI’lar daha az kullanılabilir ve durumu kritik veya stabil olmayan hastalara uygulanması genellikle zordur, bu da çoğu zaman tanıda gecikmeye neden olur. Bununla birlikte, yumuşak doku veya fasiyal kalınlaşma göstererek doktorların NF tanısı koymasına da etkili bir şekilde yardımcı olurlar.

İkinci seçenek, NF tanısında altın standarttır; yani “bulaşık suyu” veya kötü kokulu akıntı, nekroz veya kanama eksikliği ve fasyanın parmak diseksiyonuna karşı normal direncinin kaybının yaygın olduğu keşif amaçlı cerrahidir. Gram boyama ile intraoperatif biyopsi bazı durumlarda kullanılabilir, ancak keşif ameliyatından elde edilen bulgular genellikle kesin olduğundan gerekli değildir.

NF tanısı konulduktan sonra doktorlar, enfeksiyona neden olan bakterileri belirlemek için sıklıkla enfekte doku üzerinde doku kültürleri gerçekleştireceklerdir. Bununla birlikte, kültür sonuçları elde edilmeden önce (genellikle kültürden yaklaşık 3 gün sonra) NF tedavisine başlamak önemlidir.

Hastaneye vardığınızda doktorların durumu değerlendirmesi ve hastaya en uygun tedavilerden hangilerinin ilk olarak başlanması gerektiğine karar vermesi önemlidir. NF’den kaynaklanan ek komplikasyonlara (toksik şok sendromu gibi) yönelik tedavilerin tartışılması bu belgenin kapsamı dışındadır. Bu bölüm spesifik olarak NF’yi tedavi etmeye yönelik tedavilerin tanımlanmasına odaklanacaktır: cerrahi debridman, antibiyotik tedavisi, hiperbarik oksijen tedavisi ve IV immün globulin (IVIg) tedavisi.

Cerrahi Debridman: Cerrahi debridman NF tedavisinin temel taşıdır. Geriye kalan sağlıklı dokunun daha etkili bir şekilde iyileşmesini sağlamak için ölü, hasarlı veya enfekte dokunun çıkarılmasıdır. Birçok çalışma, ilk debridmanın zamanlamasının ve yeterliliğinin mortalite üzerinde en büyük etkiye sahip olduğunu göstermiştir. Enfeksiyon tek bir ameliyattan sonra nadiren ortadan kaldırıldığından sıklıkla birden fazla debridmana ihtiyaç duyulur. Enfeksiyonu kontrol altına almak için ortalama olarak 12 ila 36 saat arayla üç debridmana ihtiyaç vardır.

Çoğunlukla kas gruplarının tamamı enfekte olur ve cerrah tarafından çıkarılması gerekir. Cerrah, enfeksiyonu kontrol altına almak ve enfeksiyonun hayati organlara (genellikle gövdeye) yayılmasını önlemek için ölü veya enfekte olan tüm doku ve yapıları çıkarmalıdır; bu bazen önemli miktarda doku ve hatta uzuvların çıkarılmasıyla sonuçlanabilir.

Ameliyattan sonra yaralar açık bırakılmalı ve ıslak-kuru pansumanlarla (veya “paketleme”) tedavi edilmelidir. Seyreltik sodyum hipoklorit (çamaşır suyu), iyot solüsyonları (örn. Betadin) veya antibiyotik solüsyonları gibi enzimatik debridman ajanlarının veya kostik solüsyonların ameliyat sonrası bakımda herhangi bir faydası olduğuna dair çok az kanıt vardır. Son zamanlarda, yaraya sürekli olarak tuz solüsyonları veya düşük dereceli enzimatik solüsyonlar damlatan ve emen bir sistemin kullanılmasının, debridman sonrası enfeksiyonun kontrolünü hızlandırmaya yardımcı olabileceğini öne süren bazı çalışmalar yapılmıştır.

Vakum destekli kapatma cihazları, enfeksiyon kontrol altına alındıktan sonra büyük yaraların tedavisinde yararlı olabilir, ancak NF hastalarında yara yönetiminde veya bu cihazların kullanımından kaynaklanan iyileşmede iyileşme gösteren önemli çalışmalar yapılmamıştır. Daha fazla ameliyat gerekmediğinin doğrulanması üzerine, yaraların tamamen kapatılması için deri grefti ve/veya plastik cerrahi gerekebilir.

Antibiyotik Tedavisi: Antibiyotikler nekrotik enfekte dokuya nüfuz edemediğinden, tedavinin ilk önceliği cerrahi debridmandır. Bununla birlikte, eş zamanlı antibiyotik tedavisi sepsisin kontrol altına alınmasına ve enfeksiyonun daha fazla yayılmasının önlenmesine yardımcı olmak açısından önemlidir. Önerilen başlangıç ​​tedavi yöntemi, MRSA ve gram pozitif bakterileri tedavi etmek için vankomisin veya daptomisin, anaerobik bakterileri tedavi etmek için bir ajan (örn. klindamisin veya metronidazol) ve gram negatif bakterileri tedavi etmek için bir ajanın kullanılmasıdır. Alternatif olarak anaerobik ve gram negatif bakteriler, her ikisini de kapsayan tek bir ilaçla tedavi edilebilir.

Klindamisine karşı direnç artsa da bakteriyel endo ve ekzotoksinlerin üretimini engellediği için yine de kullanılmalıdır. Kinolonların yanı sıra piperasilin / tazobaktam veya meropenem de sıklıkla gram negatif organizmaları kapsamak için kullanılır.

Antibiyotik tedavisinin uygun uzunluğunu belirlemek için herhangi bir çalışma bulunmamasına rağmen, mevcut en iyi uygulamalar, ilave cerrahi debridman gerekmeyene ve hasta artık sistemik inflamasyon belirtileri göstermeyene kadar antibiyotik tedavisine devam etmektedir.

Antibiyotik tedavilerinin yaygın kombinasyonları şunları içerir: 1. Vankomisin veya Daptomisin, Klindamisin ve Piperasilin/tazobaktam, 2. Hastanın şiddetli penisilin alerjisi varsa Vankomisin veya Daptomisin, Klindamisin ve Levofloksasin, Klindamisin, Streptokok (gram pozitif) enfeksiyonlarında toksin üretimini engelleme yeteneği nedeniyle önerilmektedir.

Hiperbarik Oksijen (HBO) Tedavisi: NF tedavisinde HBO kullanımı tartışmalıdır ve insanlarda yeterli geniş ölçekli klinik çalışmalarla kanıtlanmamıştır. NF için HBO tedavisinin kullanımı, hiperbarik koşulların clostridia tarafından enfeksiyonu ve ekzo-toksin üretimini engellediğini gösteren hayvan ve insan çalışmalarına dayanmaktadır. Hayvan çalışmaları, klostridial NF’de HBO ile mortalitenin azaldığını göstermiştir.

HBO, antibiyotikler ve cerrahi debridmanla birlikte NF için etkili bir tedavi olabilirken, hasta için risk-fayda dikkatle değerlendirilerek kullanılmalıdır. Dikkate alınması gereken bazı noktalar arasında Clostridial NF’nin yaygın olmadığı ve HBO kullanımının, hastayı acil müdahalenin güvenli ve hızlı bir şekilde sağlanabileceği yoğun bakımdan çıkarmak anlamına geldiği (HBO tedavisi sırasında durum böyle değildir) yer almaktadır.

IV İmmün Globulin (IVIg) Tedavisi: İmmün globulinler, hayvanların kanında veya diğer vücut sıvılarında bulunan antikorlardır (proteinlerdir). Bağışıklık sistemi tarafından bakteri ve virüs gibi yabancı nesnelerle savaşmak için kullanılırlar. IVIg tedavisi NF için FDA onaylı bir tedavi değildir ve kullanımı ve etkinliği tartışmalıdır.

IVIg tedavisinin kullanımı, IVIg’nin stafilokoklar ve streptokoklar tarafından salınan ekzotoksinlere bağlanarak bu toksinlerin verdiği zararı sınırlayabileceği teorisine dayanmaktadır. Bu, bazı küçük klinik çalışmalarda doğrulanmıştır, ancak bu çalışmalar geniş popülasyonlarda kapsamlı bir şekilde yapılmamıştır. Kullanıldığı takdirde, IV immün globülin, IVIg tedavisinin ekzotoksinleri kontrol edebildiği, stafilokokal veya streptokokkal NF’si olan kritik hastalarla sınırlandırılmalıdır.