Nail Patella Sendromu Nedir? Belirtileri, Nedenleri, Teşhisi, Tedavisi

Nail patella sendromu (NPS), genellikle doğumda veya erken çocukluk döneminde ortaya çıkan nadir bir genetik hastalıktır. NPS ile ilişkili semptomların ve fiziksel özelliklerin kapsamı ve şiddeti büyük ölçüde değişebilse de, karakteristik anormallikler arasında el ve ayak tırnaklarının uygunsuz gelişimi (displazi); kolayca çıkabilen diz kapaklarının (patella) yokluğu (aplazi) ve/veya az gelişmişliği (hipoplazi); Yarıçapın (dirseğin bir parçası olan önkol kemiği) az gelişmişliği veya yerinden çıkması ve/veya dirsek(ler)in kıvrımında cilt dokusunun neden olduğu uzatma ve dönme dahil olmak üzere dirseğin sınırlı hareketi; ve/veya kalça kemiğinin her iki tarafının üst (üst) kısmından (bilateral iliak boynuzlar) anormal kemik çıkıntıları.

Haber Merkezi / Ek olarak, NPS’li bazı bireylerde gözlerdeki sıvı basıncında anormal derecede artış (glokom) olabilir. Bu durum, gözlerin ön odasından (açık açılı glokom) sıvı çıkışının (sulu mizah) ilerleyici tıkanması nedeniyle ortaya çıkar. Uygun tedavi olmadan, sıvı basıncındaki kademeli artış, görme alanlarının daha da daralmasına ve sonunda körlüğe neden olabilir. NPS ile ilişkili diğer bir yaygın göz (oküler) farkı, gözlerin renkli kısmının (irides) iç kenarı (pupiller kenar boşluğu) çevresinde anormal derecede koyu (hiperpigmente) ve “yonca yaprağı” şeklinde bir renk değişikliğidir. Bu (Lester belirtisi) olarak bilinir ve görmede herhangi bir soruna neden olmaz.

NPS’li bireylerin yaklaşık %30-50’sinde çocukluk döneminde veya daha sonraki yaşamlarında böbrek fonksiyonunda anormallikler (nefropati) de gelişebilir. Tüm NPS hastalarının %5’ine kadar böbrek yetmezliği ortaya çıkabilir. NPS otozomal dominant bir genetik durumdur. Bu, cinsiyetine bakılmaksızın NPS’li herhangi bir bireyin bu durumu kendi çocuklarına geçirme şansının %50 olduğu anlamına gelir. NPS’li bireylerin neredeyse %90’ının bunu etkilenen bir ebeveynden miras aldığı ve geri kalan %10’unun ailede etkilenen ilk kişi olduğu tahmin edilmektedir.

Tırnak değişiklikleri NPS’nin en sabit özelliğidir (%98). NPS’li bireylerin çoğunda, tırnakların uygunsuz gelişimi (displazi) doğumda veya erken bebeklik döneminde belirgindir. Küçük resimler neredeyse her zaman etkilenirken, diğer tırnaklar daha hafif etkilenebilir veya hiç etkilenmeyebilir. Tipik olarak tırnak displazisinin şiddeti başparmaktan 5. parmağa doğru azalır. Tırnaklar anormal derecede küçük ve dar olabilir (yani normal boyutun yarısı ila üçte biri), bölünmüş, anormal derecede kalınlaşmış, çökmüş ve/veya rengi solmuş olabilir. Ayrıca çoğu insanda tırnak tabanındaki hilal şeklindeki soluk alan (lunula) bozuk ve/veya üçgen şeklindedir. Ayak tırnaklarının hatalı gelişimi (displazi) genellikle el tırnaklarından daha az görülür; ayak tırnakları etkilenirse, etkilenen genellikle küçük ayak tırnağıdır.

NPS’li bireylerin çoğunda belirli kemiklerde anormallikler de vardır. Çoğu insanda diz kapaklarından biri veya her ikisi (patella) anormal derecede küçük, az gelişmiş (hipoplastik) ve şekli bozuk (örneğin üçlü, çokgen) olabilir. Bazı kişilerde diz kapaklarından biri veya her ikisi de eksik olabilir. Ek olarak, etkilenen bireylerde dizin dış kısmını oluşturan iki kemikte (bacağın alt kısmındaki fibulanın üst kısmı ve/veya uyluk kemiğinin alt, yuvarlak çıkıntısı) az gelişmişlik (hipoplazi) görülebilir. bacağın üst kısmı). Bu tür anormallikler nedeniyle, NPS’li bireyler sıklıkla patellada kısmi çıkık (sublüksasyon) ve diz(ler)de sınırlı hareket aralığı sergiler; bu, bir veya her iki bacağın dizden dışarı doğru bükülmesi (“eğri bacak”) şeklinde bir deformitedir. veya genu varum) ve/veya diz(ler)de ilerleyici dejenerasyon, sertlik, hassasiyet ve ağrı (osteoartrit). Ciddi vakalarda, osteoartrit sonunda diz(ler)in kullanımını sınırlayabilir.

NPS’li çoğu insanın dirseklerinde de anormallikler vardır. Dirsek(ler)de birleşen kemik kısımları (yani kapitellum, yarıçap başı) anormal derecede küçük ve az gelişmiş olabilir (hipoplastik). Ek olarak, etkilenen bazı bireylerde dirsek(ler)in kıvrımında anormal cilt dokusu (antekübital pterjium) bulunabilir. Bu tür anormallikler nedeniyle, etkilenen kişiler kollarını tamamen uzatamayabilir, avuç içleri aşağıya bakacak şekilde kolları vücuda doğru içe doğru döndüremeyebilir (pronasyon) veya avuç içleri yukarı bakacak şekilde kolları dışarı doğru döndüremeyebilir (supinasyon). Etkilenen bazı bireylerde dirseklerde kısmi çıkık (sublüksasyon) yaşanabilir. NPS’li bireylerde ayrıca, ciddi vakalarda dirsek fonksiyonunu sınırlayabilen ilerleyici dirsek osteoartriti de gelişebilir.

NPS’li bireylerin çoğunda kalça kemiğinin her iki tarafının üst (üst) kısmından (bilateral iliak boynuzlar) anormal kemik çıkıntıları da vardır. Bazı durumlarda ek iskelet anormallikleri mevcut olabilir. Bunlar, kürek kemiklerinin (skapula) az gelişmesini (hipoplazi) ve/veya omurganın yana doğru anormal eğriliğini (skolyoz) içerebilir.

Belirli ailelerdeki bazı etkilenen bireylerde, gözlerdeki sıvı basıncının anormal derecede arttığı bir durum (glokom) da bulunabilir. Bu durum, gözlerin ön odasından (açık açılı glokom) sıvı çıkışının (sulu mizah) ilerleyici tıkanması nedeniyle ortaya çıkar. Başlangıçta, etkilenen bireylerde belirgin semptomlar olmayabilir (asemptomatik). Sıvı basıncı arttıkça, bu duruma sahip bazı kişilerde hafif baş ağrıları, bulanık görme ve/veya belirli ışıkların etrafında “haleler” görünümü gelişebilir. Glokom asemptomatik olabileceğinden NPS’li tüm hastalarda bu duruma yönelik yıllık tarama yapılmalıdır. Uygun tedavi olmadan, yüksek sıvı basıncı, kademeli olarak periferik görme kaybına, görme alanlarının daralmasının artmasına ve sonunda körlüğe yol açabilir.

Diğer göz (oküler) anormallikleri de NPS ile ilişkili olabilir. Etkilenen bireylerin yaklaşık yüzde 45’inde, gözlerin renkli kısmının (irides) iç kenarı (pupilla marjı) anormal derecede koyu (hiperpigmentasyon) ve “yonca yaprağı şeklinde” (Lester işareti) görünebilir. Bazı kişilerde ayrıca göz merceklerinde anormal bulanıklaşma (katarakt) ve/veya alışılmadık derecede küçük kornealar (mikrokornea) görülebilir. Kornea, ışığın geçtiği gözün ön ve şeffaf kısmıdır. İlişkili görme bozukluğunun derecesi, mevcut göz anormalliklerinin ciddiyetine ve/veya kombinasyonuna bağlıdır.

NPS’li bireylerin yaklaşık %30-50’sinde, çocuklukta veya yaşamın ilerleyen dönemlerinde belirgin olabilecek böbrek fonksiyonunda anormallikler (nefropati) de görülebilir. Bu tür böbrek hastalığı, idrarı toplayan, ileten ve salgılayan küçük tüplerin (böbrek tübülleri) anormal dejenerasyonuna (nefrotik böbrek hastalığı) ve/veya geçen kanı filtreleyen kılcal damar kümelerinin (böbrek glomerülleri) iltihaplanması ve dejenerasyonuna bağlı olabilir. böbrekler yoluyla (glomerüler böbrek hastalığı).

Etkilenen bireylerin çoğunda, nefropatinin ilk belirgin belirtileri arasında idrarda az miktarda kan bulunması (mikrohematüri); yüksek tansiyon (hipertansiyon); ve/veya deri altındaki doku katmanları arasında anormal sıvı birikmesi (ödem). Çoğu insanda nefropati nispeten iyi huylu olabilir. Ancak etkilenenlerin yaklaşık %5’inde ilerleyici böbrek yetmezliği ortaya çıkabilir ve bu da potansiyel olarak yaşamı tehdit eden komplikasyonlara neden olabilir.

Örneğin, nefropatisi olan bazı etkilenen bireyler, anemi, ödem ve/veya diğer karakteristik, anormal laboratuvar bulgularını içeren çeşitli semptomlar (nefrotik sendrom) sergilemeye başlayabilir (daha fazla bilgi için bkz. “Standart Tedaviler, Tanı”). Bazı kişilerde böbrekler, idrar yoluyla atık maddeleri dışarı atma, vücuttaki tuz ve su dengesini düzenleme ve diğer hayati işlevlerini (böbrek yetmezliği) yerine getirme yeteneklerini sonunda kaybedebilir ve bu da potansiyel olarak yaşamı tehdit eden komplikasyonlara neden olabilir. NPS’li hastalarda böbrek yetmezliğine ilerleme nadirdir, eğer meydana gelirse genellikle yetişkinlerde görülür.

NPS otozomal dominant bir genetik durumdur. Klasik genetik hastalıklar da dahil olmak üzere insan özellikleri, her genin iki kopyasının etkileşiminin ürünüdür. Bir nüshası babadan, bir nüshası da annesinden alınır. Baskın genetik bozukluklar, belirli bir hastalığa neden olmak için anormal bir genin yalnızca tek bir kopyasının gerekli olduğu durumlarda ortaya çıkar. Anormal gen, ebeveynlerden herhangi birinden miras alınabilir veya etkilenen bireyde yeni bir mutasyonun (gen değişikliği) sonucu olabilir. Anormal genin etkilenen bireyden her çocuğa geçme riski her hamilelik için %50’dir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır. NPS’li kişilerin yaklaşık %90’ının etkilenen bir ebeveyni vardır ve bu nedenle %10’u yeni bir mutasyon sonucu bu durumu geliştirir.

LMX1B , şu anda NPS’ye neden olduğu bilinen tek gendir. Ancak gelecekte NPS’ye neden olacak bir veya daha fazla genin bulunması muhtemeldir çünkü NPS’nin tüm klasik özelliklerine sahip olan ve LMX1B geninde mutasyon bulunmayan nadir aileler vardır . LMX1B geni , kollar ve bacaklar (uzuv tomurcukları) haline gelen ve gövdeye göre büyüyen embriyonik yapıların yönünü kontrol eden bir proteinin üretimini düzenler. LMX1B genindeki mutasyonlar , diz kapakları ve dirseklerin gelişiminde bozulma, tırnak displazisi ve böbrek anormallikleri dahil olmak üzere iskelet kusurlarına neden olur.

NPS’li kişilerde LMX1B geninin birçok farklı mutasyonu tanımlanmıştır. Spesifik LMX1B gen mutasyonları ile durumun aralığı ve ciddiyeti arasında bir korelasyon olmadığı görülüyor . Ancak izole böbrek hastalığı olan kişilerde bu genin küçük bir bölgesinde mutasyonlar bulunmuştur. Bu eşsiz sunum hakkında daha fazla bilgi edinmek için daha fazla araştırmaya ihtiyaç vardır.

Bazı karakteristik bulguların (örn. tırnak displazisi, hipoplastik veya patellanın olmaması, antekübital pterjiyum, iki taraflı simetrik iliak mahmuzlar/boynuzlar) tanımlanmasına dayanarak doğumda veya erken çocuklukta NPS’den şüphelenilebilir. Ancak diğerlerinde bu bozukluktan yaşamın ilerleyen dönemlerine kadar şüphelenilmeyebilir. NPS, kapsamlı bir klinik değerlendirme, karakteristik fiziksel bulguların tanımlanması, ayrıntılı hasta ve aile öyküsü, ileri görüntüleme teknikleri ve laboratuvar testlerine dayanarak doğrulanabilir.

Röntgen çalışmaları, bilgisayarlı tomografi (BT) taraması ve/veya manyetik rezonans görüntüleme (MRI) gibi özel görüntüleme teknikleri, karakteristik olarak NPS ile ilişkili belirli kemik anormalliklerinin (örneğin patella hipoplazisi ve/veya) varlığını ve/veya boyutunu doğrulayabilir. aplazi, hipoplastik kapitellum ve radius başı, iki taraflı iliak mahmuzlar vb.). CT taraması sırasında, belirli doku yapısının kesit görüntülerini gösteren bir film oluşturmak için bir bilgisayar ve röntgen kullanılır. MRI sırasında kesitsel görüntüler oluşturmak için manyetik alan ve radyo dalgaları kullanılır.Tanıyı doğrulamak için LMX1B genindeki mutasyonlara yönelik moleküler genetik testler mevcuttur.

NPS tedavisi, her bireyde belirgin olan spesifik semptomlara yöneliktir. Tedavi, uzmanlardan oluşan bir ekibin koordineli çabalarını gerektirebilir. Çocuk doktorları, cerrahlar, kemik anormalliklerini teşhis ve tedavi eden doktorlar (ortopedistler), böbrek bozukluklarını teşhis ve tedavi eden uzmanlar (nefrologlar), göz uzmanları (oftalmologlar), fizyoterapistler, diyetisyenler ve/veya diğer sağlık profesyonelleri ihtiyaç duyabilir. Etkilenen bir çocuğun tedavisini sistematik ve kapsamlı bir şekilde planlamak.

NPS tedavisine yönelik spesifik tedaviler semptomatik ve destekleyicidir. Bazı durumlarda, ilişkili kemik anormalliklerinin tedavisi, diz kapaklarının yapay cihazlarla (protezlerle) cerrahi stabilizasyonunu veya değiştirilmesini ve/veya diz ve/veya dirsek bölgelerindeki hipoplastik kemiklerin düzeltilmesini ve/veya yeniden yapılandırılmasını içerebilir. Dirseğin kıvrımındaki anormal doku (antekübital pterjiyum) da kol ekstansiyonunun iyileştirilmesine yardımcı olmak için cerrahi olarak serbest bırakılabilir. Bununla birlikte, dirseklerin daha ileri cerrahi manipülasyonu oldukça zor olabilir çünkü dirsek iç yapıları anormal embriyolojik gelişim nedeniyle yanlış yerleşebilir. Bu nedenle dirsek (veya diz) ameliyatı öncesinde manyetik rezonans görüntüleme önerilir. Skolyoz, egzersiz ve fizik tedavi, diğer destekleyici teknikler, diş telleri, alçılar ve/veya düzeltici cerrahi kombinasyonuyla tedavi edilebilir.

Açık açılı glokomu olan bireylerde tedavi önlemleri, gözlerdeki sıvı basıncını azaltmaya yardımcı olan ilaçlı göz damlalarının kullanımını, ağızdan alınan bazı ilaçları ve/veya ameliyatı içerebilir. NPS ile ilişkili diğer oküler anormallikleri olan etkilenen çocuklarda, bazı durumlarda görmeyi iyileştirmeye yardımcı olmak için düzeltici gözlükler, kontakt lensler ve/veya ameliyat kullanılabilir. NPS’li hastalarda glokom tedavisinde bu duruma sahip olmayanlara göre hiçbir fark yoktur.

Nefropatiden etkilenen bireyler, özellikle de nefrotik sendrom tanısı almış olanlar, böbrekleri etkileyen hastalıklar konusunda uzmanlaşmış doktorlara (nefrologlar) sevk edilmelidir. Kan basıncı ve böbrek fonksiyonu her yıl taranmalıdır. Anormal böbrek fonksiyonu olanlarda, tedavinin ne zaman/endikasyon olup olmadığını belirlemek için nefrolog tarafından daha yakından takip edilmelidir.

NPS’li çocukların potansiyellerine ulaşmasını sağlamak için erken müdahale önemlidir. Etkilenen çocuklara faydalı olabilecek özel hizmetler arasında fizik tedavi, özel sosyal destek ve diğer tıbbi, sosyal ve/veya mesleki hizmetler yer alabilir. Etkilenen bireyler ve aileleri için genetik danışmanlık önerilir. NPS’li bireylerin aile üyeleri de, hastalıkla potansiyel olarak ilişkili belirli anormallikleri tespit etmek için kapsamlı klinik muayenelerden ve diğer uygun testlerden geçmelidir. Bu bozukluğun diğer tedavisi semptomatik ve destekleyicidir.