Melnick Needles Sendromu Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

Melnick Needles sendromu (MNS), belirli bir yüz görünümüne sahip iskelet ve kraniyofasiyal anormallikler ile karakterize, nadir görülen bir genetik kemik hastalığıdır. İskelet anormallikleri arasında uzun kemiklerin eğilmesi, s şeklinde kavisli bacak kemikleri, şerit benzeri kaburgalar ve kafa tabanının sertleşmesinin yanı sıra omurga deformiteleri yer alıyor.

Haber Merkezi / Tipik yüz özellikleri arasında belirgin, çıkıntılı gözler, dolgun yanaklar, son derece küçük bir alt çene ve kıllı bir alın bulunur. Bu durum vücudun birçok kemiğini etkileyerek deformasyonlara ve çoğunlukla kısa boylara neden olabilir. Semptomları yönetmek için düzenli değerlendirmelerin yanı sıra cerrahi tedaviye de ihtiyaç duyulabilir. MNS’nin X’e bağlı dominant kalıtım modelini takip ettiği ve genellikle FLNA genindeki yeni bir değişiklikten (mutasyon) kaynaklandığı düşünülmektedir.

MNS doğuştan gelen bir durumdur, yani doğumdan itibaren mevcuttur. Ancak aynı ailenin farklı bireylerinde semptomların şiddeti farklılık gösterebilir. Bu değişkenlik nedeniyle bireylerin tanı anındaki yaşları farklılık gösterebilir.

MNS’li bireyler belirgin, geniş aralıklı gözlere (hipertelorizm), dolgun yanaklara, küçük yüz kemiklerine ve alışılmadık derecede küçük bir alt çeneye (mikrognati) sahip özel bir yüz görünümüne sahiptir. Kafatasının gelişimi yavaş olabilir ve MNS’li bireylerin dişlerini bir araya getirme (ısırma) şekli anormal olabilir. Ayrıca yanlış hizalanmış dişlere veya kısmi diş yokluğuna (oligodonti) sahip olabilirler.

Üst kollar ve parmakların son kemikleri (distal falankslar) normalden kısa olabilir. Kolun (radius) ve bacağın (fibula) kısa kemiklerinden biri eğilmiş olabilir. Kolun uzun kemiğinin (humerus) ve bacağın iki kısa kemiğinin (tibia, fibula) distal (vücuttan en uzak) uçları genişleyebilir. Bacağın uzun kemiği (femur) ile kalça arasındaki bağlantının hizası bozulabilir (coxa valga), alışılmadık bir yürüme düzenine (yürüyüş) neden olabilir.

MNS’li bireyler ayrıca düzensiz şerit benzeri kaburgalara, kısa bir köprücük kemiğine (klavikula) ve dar omuzlara sahip nispeten küçük bir göğüs boşluğuna (göğüs kafesi) sahip olabilir. Göğüslerinin alt kısmı içi boş bir şekle sahiptir (pektus excavatum). Omurlar normalden uzun olabilir. Omurganın anormal eğriliği (skolyoz) gibi omurga anormallikleri rapor edilmiştir. Pelvisin (ilium) bir kısmı da genişleyebilir. Sıklıkla boy kısalığı görülür.

Bazen kalçada çıkık meydana gelebilir. Diğer anormallikler de not edilebilir. Örneğin, böbrekten mesaneye (üreter) giden tüp anormal derecede dar olabilir, bu da idrar tutulmasına ve böbrek sorunlarına yol açabilir. Ayrıca kalp yapısında sorunlar (doğuştan kalp kusurları) ve akciğerlerde yüksek tansiyon (pulmoner hipertansiyon) da olabilir.

MNS’li bireylerde ilerleyen yıllarda sırt ve/veya kalçada eklem hastalığı (osteoartrit) gelişebilir. Kadınlarda leğen kemiğinin şekli normal doğumu onlar için zorlaştırabilir. MNS’li bireyler solunum yolu enfeksiyonlarına alışılmadık derecede duyarlı olabilir.

MNS’li bireylerde entelektüel gelişim normaldir. MNS’li bazı bireylerde işitme kaybı olabilir.

MNS daha şiddetlidir ve erkeklerde öldürücü olabilir. Çoğu erkekte hamilelik sırasında veya doğumdan kısa bir süre sonra ölümcül olmakla birlikte, çocukluk-ergenlik döneminde MNS’nin tipik özelliklerini taşıyan erkeklerde de vaka bildirimleri bulunmaktadır. Bu raporlarda, erkekler sağlıklı ebeveynlerden doğmuş ve ailelerinde semptomları gösteren ilk kişiler olmuştur. MNS’li erkeklerde görülen anormallikler arasında gözlerin şişkinliği, iç organların karın duvarından dışarı çıkması (omfalosel) ve majör iskelet anormallikleri yer alır.

MNS, filamin A adı verilen bir proteinin oluşturulmasına yönelik talimatları içeren FLNA genindeki bir anormalliğin (mutasyon) neden olduğu X’e bağlı dominant bir genetik hastalıktır. FLNA geni, Xq28 kromozomuna haritalanmıştır.

Filamin A, hücrelere yapı ve esneklik kazandıran bir protein ağı olan hücre hücre iskeletinin önemli bir parçasıdır. Araştırmacılar, FLNA geninin aşırı aktif hale gelmesine (işlev kazanımı) neden olan mutasyonların, onun iskelet gelişimindeki rolünü etkilediğine inanıyor, ancak MNS’de görülen semptomlara yol açan kesin mekanizmalar bilinmiyor.

İnsan hücrelerinin çekirdeğinde bulunan kromozomlar, her bireyin genetik bilgisini taşır. İnsan vücut hücrelerinde normalde 46 kromozom bulunur. İnsan kromozom çiftleri 1’den 22’ye kadar numaralandırılır ve cinsiyet kromozomları X ve Y olarak adlandırılır. Erkeklerde bir X ve bir Y kromozomu, kadınlarda ise iki X kromozomu bulunur. Her kromozomun “p” ile gösterilen kısa bir kolu ve “q” ile gösterilen uzun bir kolu vardır. Kromozomlar ayrıca numaralandırılmış birçok banda bölünmüştür. Örneğin “Xq28 kromozomu”, X kromozomunun uzun kolundaki 28. bandı ifade eder. Numaralandırılmış bantlar, her kromozomda bulunan binlerce genin konumunu belirtir.

X’e bağlı dominant bozukluklar, X kromozomundaki çalışmayan bir genden kaynaklanır ve çoğunlukla kadınlarda görülür. Bu nadir rahatsızlıklara sahip dişiler, belirli bir hastalık için çalışmayan gene sahip bir X kromozomuna sahip olduklarında etkilenirler. X’e bağlı dominant bozukluk için çalışmayan bir gene sahip olan erkekler, kadınlara göre daha ciddi şekilde etkilenir ve çoğu zaman hayatta kalamazlar.

MNS genellikle FLNA genindeki kalıtsal olmayan yeni bir mutasyonun sonucu olarak ortaya çıkar , ancak bazı ailelerde ailesel kalıtım da kaydedilmiştir.

MNS tanısı, FLNA geninin klinik ve radyografik (örn.: X-ışını) değerlendirmesi ve/veya moleküler genetik testi yoluyla konur. X’e bağlı kalıtımı gösteren pozitif bir aile öyküsü de tanıya yardımcı olabilir.

MNS’li erkekler tipik olarak otopalatodigital sendrom tip 2’ye benzer klinik özelliklere sahiptir. MNS’li kadınlar önemli klinik değişkenlik gösterir. MNS’li bazı bireyler hiç semptom göstermeyebilir veya çok az semptom gösterebilir ve yetişkinlikte etkilenen bir akraba hakkında bilgi sahibi olduktan sonra teşhis edilirken, diğerlerine doğumdan önce veya kısa bir süre sonra teşhis konulabilir.

Annede FLNA geninde bilinen hastalığa neden olan (patojenik) bir varyant varsa koryon villus örneklemesi (CVS) veya amniyosentez yoluyla gebelik tanısı konulabilir. Her iki prosedür de invazivdir ve doğum öncesi tanıyı doğrulamak için fetal DNA’yı inceler, ancak hamilelik sırasında ne zaman önerildiğine bağlı olarak zamanlama açısından farklılık gösterir. Doğum öncesi ultrasonlar MNS’yi düşündüren fiziksel özellikleri tespit edebilir, ancak tanıyı doğrulamak için moleküler genetik test gereklidir.

MNS tedavisi bireysel semptomların ele alınmasına dayanmaktadır. Klinik bakım, ortopedi, kardiyoloji, odyoloji, diş hekimliği, cerrahi ve nefroloji gibi birden fazla uzmanı kapsayabilir. Şu anda MNS’nin tedavisi yoktur.