Mehmet Zaman Saçlıoğlu Kimdir? Hayatı, Eserleri
23 Şubat 1955 yılında Bursa’da dünyaya gelen Mehmet Zaman Saçlıoğlu, Mimar Kemal İlkokulu, TED Anakara Koleji ve Devlet Tatbiki Güzel Sanatlar Yüksek Okulu Tekstil Sanatları Bölümü’nü bitirdi. 1977- 1981 yılları arasında Ege Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi’nde asistanlık yaptı.
Haber Merkezi / 1981’de Devlet Tatbiki Güzel Sanatlar Yüksek Okulu’nda öğretim görevlisi olarak çalıştı. 1984’ten sonra Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Tekstil Anasanat Dalı’nda öğretim üyelisi olarak görev yapan Saçlıoğlu, 1996’da profesör oldu. Tekstil Anasanat Dalı’nda lisansüstü çalışmalar yürüttü. Royal Academy of Gent (Belçika) ve Wollongong University’de (Avusturalya) konuk öğretim üyesi olarak kısa sürelerle görev yaptı.
İlk şiir kitabı, 1985’te Günden Önce adıyla Yazko yayınlarınca yayımlandı. Çağdaş Türk Dili, Yazko, Düşün, Broy, Varlık, Hürriyet Gösteri, Milliyet Sanat, Adam Öykü, Yaşasın Edebiyat, Dünden Bugüne Edebiyat, Notos, Dünyanın Öyküsü, Atika gibi dergilerde şiir, öykü ve akademik yazılar kaleme aldı.
2007’de Marmara Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesinden emekli olduktan sonra İstanbul Gedik Üniversitesinde çalışmaya başladı. Ekin isminde bir kız çocuğu babası olan Mehmet Zaman Saçlıoğlu, Türkiye Yazarlar Sendikası, PEN Yazarlar Derneği ve Edebiyatçılar Derneği üyesidir.
1993’te Yaz Evi kitabına aldığı ilk yedi öyküsü ile Yunus Nadi Yayımlanmamış Öykü Ödülü’nü Vüs’at O. Bener ile paylaştı. 1994’te Sait Faik Hikâye Ödülü’nü (Yaz Evi ile), 1998’de Haldun Taner Öykü Ödülü’nü (Topaç ile), 2012’de Dil Derneği 80. Yıl Onur Ödülü’nü (Türkçe duyarlılığı ile) ve 2014’te Yunus Nadi Roman Ödülü’nü (General Uçtu ile) aldı.
1985’te yayınlanan Günden Önce adlı şiir kitabı ile edebiyat okurlarının karşısına çıkan Saçlıoğlu, 1994’te yayınlanan Yaz Evi adlı eseri ile öykü türüne yönelir ve eserlerinin çoğunu bu türe bağlı kalarak verir. Bu eseri ile edebiyat kamuoyunun dikkatini üzerinde toplayan Saçlıoğlu, gerek kurgu bakımından gerekse söyleyiş açısından özgün bir sanatkar olduğunu göstermiş olur. Öykülerindeki şiirsel dilin baskınlığı, yazarın, şiir türünden kopmadığını ve bu iki türü anlatı açısından birleştirme arzusunda olduğunu da gösterir.
Mehmet Zaman Saçlıoğlu, öykülerinde okurun alışkanlıklar ve kabuller dünyasını soyutlayıcı bir dil ile sorgulanmaya çalışır. Haldun Taner ve Sait Faik öykücülüğüne yakınlaşmakla birlikte kendine özgülüğü ile dikkati çeken bir kurgu tekniği vardır. Olay öykücülüğü ile durum öykücülüğünün harmanlandığı ve yer yer öykülerde şiirsel anlatımın baskın kılındığı bir dil ve üslup benimseyen Saçlıoğlu, çok katmanlı ve çok izlekli metinler ortaya koyar. Geleneksel öykücülüğü yadsımadan Türkçe’nin inceliklerinden ve somutlama gücünden yararlanan yazar, öykülerinin merkezine insanı koyarak yeni olanakların, anlatım biçimlerinin izini sürer.
Okurunu, günlük yaşam gerçeklerinden bilinçaltının karışık ve karmaşık evrenine imgesel yolla taşıyan Saçlıoğlu, incelikli gözlem ve eleştirel bir bakışla insanoğlunun aç gözlülüğünü, sahip olma ve tüketme tutkusunu, kıskançlık, çatışma, öfke, korku, özlem, yaşlılık gibi içsel gerçeklikleri, insanın doğaya ve kendi iç dünyalarına bakışını öykülerinin anlatı konuları yapar. Sade bir dil ve anlatımla yoğun ve derinlikli metinler yazarak, öyküyü şiire yakınlaştırır. (Kaynak: teis.yesevi.edu.tr)
