İlker İşgören Kimdir? Hayatı, Eserleri

26 Ekim 1982 yılında halen yaşamaktan olduğu İzmir’ de dünyaya gelen İlker İşgören, ilk, orta ve lise eğitimini İzmir’de aldı. Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi İşletme Bölümü’nden mezun oldu.

Haber Merkezi / Yazı ve şiirleri Dize, Pencere, Ünlem, Eski, Şiir Ülkesi, İle, Denizsuyukasesi, Şiiristan, Şarapya, Mortaka, Özgür Pencere, Patika, Yazılıkaya, Mühür, Şiiri Özlüyorum, Akatalpa, Sunak, Bursa Kültür Sanat Rehberi, Alaz, Mavi Liman gibi dergilerde yayımlandı, yayımlanıyor. Şairin Şiir Yüzü (2005), Toplumun Şiir Yüzü (2006) Şiir Yıllıklarına girdi. Rıfat Ilgaz ve Adnan Yücel (2004) şiir ödüllerine katıldı.

Şimdilerde yadsıdığı o şiirlerle fark edildi; övgüye değer bulundu, mansiyonlar aldı. Yunus Emre Şiir Yarışmasında ikinci oldu. (2006) “Şarap şiire yakışır.” deyip Küp şarapçılığın düzenlediği Ömer Hayyam Şiir Yarışmasında birinciliği kazandı. (2006 ) “Gözlerim Suç İçinde” adlı kitabıyla Attila İlhan Şiir Ödülünü( 1.lik) ve Kocaeli Üniversitesi İlk Kitaplar Ödülünü( Jüri Özel Ödülü ) kazandı(2007). Şairin ilk eseri olan bu kitap Etki-Dize yayınlarından Ekim 2006 da çıktı.

Eserleri;

Gözlerim Suç İçinde /Etki- Dize Yayınları Ekim 2006

Ödülleri;

2006 Bekilli Küp Şarapları Şiir Yarışması Ödülü /Birincilik
2006 Yunus Emre Şiir Yarışması / İkincilik
2007 Kocaeli Üniversitesi “İlk Kitaplar Yarışması” Özendirme Ödüllü
2007 Attilâ İlhan Şiir Ödülü / Birincilik

“Esnek Karanlıkların İçinden Ayrıklar”

Yastığım sulu göz oldu bu aralar; geçmiş olsun
Uzun zamandır şöyle içim rahat koyamadım başımı
Düşüncelerim refakatçisi beynimin, yine volta zamanı
Yorgan ya da kapı ama kesin bir yanım açık elim çok uzak

Bu geceyi bir türlü tüketemedim uykum yavan
Beş dakikalığına ölsem kurtuluşum olacak
Yaşamak diyor içim ille de yaşamak
Vardiyacısı yok ömrümün, benim yerime ağbim uyusun

Ağbim yatağı bırakmıyor ben yapışıyorum
Sen yaşadıkça geceler bitmez diyor babam
Annem desem o bir buçuk yıldır uyuyor
Hayat zor bir karambol anneler silinince

Yanımda illa diyor Leman Sam
İkna yeteneği güçlü hayatın herkes kalmak istiyor
Dışarıda üşüyen bir halk düşünüyorum
Soğuk tüm Türkiye’ ye sarılmış, bana sarılan yok

Yaramaz çocuk şehrinde yaşamasam da
Bir yanım orda sanki, kesinlikle kuklayım
Eski şarkıları bilsin sevgilim
Bulutlara sarılası gelsin, yüreğine yaz gelsin, o gelmesin

Kimi sevdiysem hayatımda
Uzakta bir kadın ölüyor
Korkularım öpüyor yanağımdan
Gitmek istemiyorum

Gece uzun boylu uzadıkça esniyor kilidi
Ben uykusunu yitirmiş bir yarım ay
Gün; kaderin el yazmalı kitabı

Anahtarım yok…

“Kum Kalesi”

Bir kuşla öpüştüm, menekşe kokuyordu ağzı
Kelebekleri güldürdüm, zamanı durdurup

Suyla örttüm yaprakları
Ağaçlar şıkırdadıkça resim yaptım

Erken kalkan düşleri gördüm çocuklarda
Göğe dondurma bulaştırarak

Birden hepsi
Hüzünlerini kuma karıştırdı
Babalarına göstermek için kalelerini

Bir parkta dünyayı yıkadım sonra