Halil İbrahim Polat Kimdir? Hayatı, Eserleri
1981 yılında dünyaya gelen Halil İbrahim Polat, İstanbul Teknik Üniversitesi Deprem Mühendisliği bölümünden mezun oldu. Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Fakültesinde doktorasını tamamladı.
Haber Merkezi / Bir süre Fransa’da, Grenoble Mimarlık Okulu’nda mimari ve edebiyat üzerine araştırmalar yaptı.
‘Uzak Su’ adlı şiir dosyası ‘2010 Yaşar Nabi Nayır Şiir Ödülü’ne değer görüldü. ‘Sonrası Yaz’ isimli şiir dosyası ‘2011 Homeros Şiir Ödülü’nde ikincilik derecesi aldı. Son şiir verimleri olan ‘Lirik Dualar Kitabı’nı yazdıktan sonra şiiri bıraktığını açıkladı ve bir daha şiir yazmadı.
2014 yılında ‘Viyolonsel’ adlı romanı yayımlandı. ‘Arafta Zaman’ adlı roman dosyası 2017 Tudem Roman Ödülü’ne değer görüldü. Şiir, deneme ve poetik metinleri, Varlık, Yasak Meyve, Akatalpa, Sincan İstasyonu, Eliz, Dize gibi dergilerde yayımlandı.
Yapıtları:
Şiir:
Uzak Su (Şiir, 2010)
Sonrası Yaz (Şiir, 2012)
Lirik Dualar Kitabı (Şiir, 2014)
Roman:
Viyolonsel (Roman, 2014)
Ödülleri:
2010 Yaşar Nabi Nayır Şiir Ödülü / Uzak Su
2010 Arkadaş Z. Özger Şiir Ödülü Adı Anılanlar / Eminönü 22.30
2012 Homeros Şiir Ödülü İkincilik / Sonrası Yaz
2017 Tudem
“Aşkın ihtilâli”
geçkin yazları unutamam
bir albatros uçuşu
mesafelerde düğümlenmiş sesin
gözyaşları yazgı sarmaşığı
farkındalık paranoyası
yaşam
gizi düş kırıklığı
su da yanarmış dokunma!
aşk bir ömre ihtilâl yaşatır…
“Aşkkırığı”
yeryüzüne sürdün
tanrım!
aceleyle böldüm elmayı
sözün alevi asıldı boynuma
tansıktım
meleklerin şiir yazar mı?
yarpuzları, böğürtlenleri, aztekleri
kavimler göçünü, komagene krallığını
yeryüzü atlaslarını
“krallığına git” dedin
incir çekirdeğinde kırıldı dişim
yarın beklemedi dünü
“şaşmaya gerek yok kalbim” derken
sevdiğim kuytusunda gizlermiş rölans
sorguya çekildim zaman varken
jan valjan ve günah
birlikte şamdana sığar mı bilmedim?
yalnızlığın büstüne poz verdiler
tanrım krallığından korkar mı kral?
nereye koysam iğreti düştü tarih
kemerden izi silinmedi valens’in
derin bir uyku için madem bunlar
daha burda ne işim var?
tanrım!
şiirden testiyim
aşkyolunda kırılayım
“Uzak su”
“çevresi yüksek surlarla çevrili bir kent gibidir
bir kaptanın yalnızlığı”
-Ahab-
ay vurduğunda
uykusu kaçar balıkların
su titrer
kıtalar doğurur
sıradağlar rotamın korsanları
nasıl sırnaşırım bilseniz
ahab’ın peşisıra beyaz balinaya
okyanuslar yutar zamanı
karanlığımı kancalayan
kasırga tutuşsun
herkesten sonra kalsam buralarda
su dolarım hacimlere
dolarım da donmam
susun!
bi de kaptan konuşsun…
“Varlık”
VI.
bana “aşk” dediler
var’edildim
azgın okyanusları yuttum, köpükleri yüzdüm
geceyi susmanın kavında erittim
kana susayan uykuları kovup
tutundum bir günah gibi sevabın ayağına
bana ilk seni gösterdiler
sonra hep seni gösterdiler
yüzümü karanlıktan sakladım
ben sonsuzluğun levhasında birikmiş
ve lirik duanın kitabında söylenmiş
ateşte büyütülen bir gül ağacıydım
