Fatih Karataş Kimdir? Hayatı, Eserleri

22 Ekim 1976 yılında Mersin’de dünyaya gelen Fatih Karataş, aslen Adıyamanlıdır. İlk ve Orta öğrenimini Mersin’de tamamladıktan sonra, 2001 yılında Mustafa Kemal Üniversitesi Su Ürünleri Fakültesinden mezun oldu.

Haber Merkezi / İlk şiiri 2003 yılında Hayal Dergisinde çıktı. 2003 yılından bu yana şiirleri Varlık, Türk Edebiyatı, Dergâh, Yasak Meyve, Patika, Ünlem Sanat, Yedi İklim, Mor Taka, Derkenar, Yolcu, Agora, Mühür, Ada, Hayâl, Yalın Ses, Andız, Yaşayan Yarın, Deyiş, Kuşak Edebiyat dergilerinde yayımlandı. Antoloji Şairleri Seçkisi (Varlık Cep Kitapları) , Yedi Tepe Gece Gündüz İstanbul (Ümraniye Belediyesi) antolojilerinde yer aldı.

Ödülleri: Kocaeli Üniversitesi Gençlik Ödülleri Seçici Kurul Özel Ödülü 2005

“Beni Gözlerimden Asın”

beni gözlerimden asın
önce onlar gördü süheylâ’yı

suallerle yıkıldı saat kulesi
zaman şimdi kör
ne yana gitse çarpıyor uykular
yüzüne su serp karıncaların
sabah oluyor onlar da uyansınlar

yaşlı bir kadın ağlar
her sabah menekşelerin üstüne
açtı ilk çiçekleri
bir çocuk güler ansızın
bir çocuk
düştü tabutun içine

tövbeler olsun
ben öpmedim o kadını
asın beni gözlerimden
gördüm
sonra onlar öldürdü süheylâ’yı

“Dedikodu”

aynaya tükürdü
yüzüne sabun bulaştı
…
yalnız seni eskitmeli
düşün/üp düşün/üp düşen
ağız dolusu çirkefine
küf böceği üşüşen

kurt düşsün fısıltılara
çiğnenirken ölü etleri
günahkâr olan konuşsun
…
bir kadın olmalı
saksıda duran bir kadın

“Düşünmek Seni”

suskun salkımlar sallanıyor
camdan şehirler üstüne
hain ıslak düşer tenlerine sabahın
bana güneş açsın toprağından
dağıtılsın uykuları küllerin
serilsin yanık benizli gebe güne

yağmur
özlemişim namahrem yağmalarını
kanatları ıslanıyor kirpiklerinde
arşınlanmış karlı saçları dağların
derin uykulardan uyanır ülkeler
nefeslik bir yudum gagasında kumruların

özlemek en nefsinden
düşünmek seni ırak zamanlarda
nerede arşa açılan ellerim
şimdi duası düşer avuçlarıma
dudakları titrek üşümüş yoncaların

“Kuşluk vakti”

cebinde sonbahar
yüzü yaşlı ağaç hüznü
dökülür adımlar uykulardan
gözleri yumulduğunda
yanar kaldırım mumları
her rüzgarda kutlanıyor yıldönümü
iki damla kan düşer
alkışlar feryat figan

sıkılırım yalnız kahkahalardan
bir elimde toprak olmalı
bir elimde ölüsü zamanların
gömmeliyim koynuna
uyuyorsa tohumları baharın

gitmek gerek
tortusu kalmış kelimelerin ardı sıra
yaralı mendil sallasın çolak ellerim
ceplerimde kesik nehirler
suya iner kumrular avuç dolusu
yudum yudum eriyor karlı saçlar
kuşluk vakti esintiler
ağlamak bugün ne güzel güler