Partisinin TBMM Grup Toplantısı’nda konuşan CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, İstanbul Sözleşmesi’nin feshedilmesine değinerek, “İstanbul Sözleşmesi ne oldu? Ben feshettim diyor. Meclis Başkanı’ndan haber var mı? TBMM’nin iradesini ipotek altına alamazsın deniyor mu? diyemiyor. O zorba gidecek, İstanbul Sözleşmesi geri gelecek, hiç kimse endişe etmesin.” dedi.

Haber Merkezi / Cumhuriyet Halk Partisi (CHP) Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, partisinin grup toplantısında konuştu.

Konuşmasında, uyuşturucu kullanırken görüntüleri ortaya çıkan ve ticari faaliyetleriyle gündeme oturan Kürşat Ayvatoğlu’yla ilgili açıklama yapan Kılıçdaroğlu, “AK Partinin yarattığı gençler var. Her türlü yolsuzluğu, vurgunu görüyorlar. Benim neyim eksik diyor. Hırsızı büyükelçi yapıyorlarsa beni de yükseltirler diyor. Ortaya çıkan tablo tepeden tırnağa bir vurgun tablosudur.” dedi.

Konuşmasının devamında, AK Parti iktidarına israf ve haksız kazanç üzerinden yüklenen CHP Lideri Kılıçdaroğlu, “Bu kadar açlık, fukaralık varken kimse 50 bin avroluk çantayla gezemez” ifadelerini kullandı.

Kılıçdaroğlu, İstanbul Sözleşmesi’nin feshedilmesine değinerek, “İstanbul Sözleşmesi ne oldu? Ben feshettim diyor. Meclis Başkanı’ndan haber var mı? TBMM’nin iradesini ipotek altına alamazsın deniyor mu? diyemiyor. O zorba gidecek, İstanbul Sözleşmesi geri gelecek, hiç kimse endişe etmesin.” dedi.

CHP Lideri Kılıçdaroğlu’nun Grup Konuşması şöyle;

SMA hastalığını gayet iyi biliyorum. Aileleri ile defalarca görüştüm. Sosyal devletin varlık nedeni, bu tür ailelere her türlü yardımı yapmaktır, her türlü tedaviyi gerçekleştirmektir. Tedavinin pahalı olduğunu da biliyorum. Bu pahalılık içinde ailelerin çocuklarını tedavi ettirmek için ellerinde yeterli imkanların olmadığını da gayet iyi biliyorum. Ama bütün kardeşlerimin şundan emin olmalarını isterim: Her yerde, her koşulda sizin yanınızdayız ve sizin haklarınızı sonuna kadar savunacağız. Çünkü çocuklarınız bu ülkenin evlatları; onların sağlıklı olması, iyi bir eğitim almaları, anneleri ve babaları için gurur vesilesi olmaları hepimizin ortak arzusudur. Tekrar hoş geldiniz diyorum. Sizlere selamlarımı, saygılarımı iletiyorum.

Değerli arkadaşlarım; devletten söz ettik. Sosyal devletten söz ettik. Devlet aslında bir tüzel kişiliktir. Devletin organları vardır ve devlet, organları eliyle yönetilir. Yönetim mekanizmasının başında ise seçimle gelen iktidar vardır ve iktidar devleti yönetir ama istediği gibi değil; her devletin bir anayasası vardır, kuralları vardır, o kurallar çerçevesinde devleti yönetir, kuralların dışına çıkmamaya, hukukun üstünlüğüne özen gösterir. Bu, aynı zamanda devlete saygınlık kazandırır. Dolayısıyla o nedenle sık sık tekrar ederim: Devlet, bilgiyle yönetilir. Devlet, gelenekleri ile yönetilir. Devlet, ilimle, irfanla yönetilir. Devlet, kinle ve öfkeyle yönetilmez. Devlet, ahlakla ve adaletle yönetilir. Hazreti Ali’nin söylediği gibi, devletin dini adalettir. Dolayısıyla biz devletimizi böyle biliyoruz, devletimizi böyle kabul ediyoruz. Türkiye Cumhuriyeti Devleti sıradan bir devlet değildir. Kuruluşu bütün mazlum milletlere örnek olmuştur. Her karış toprağında şehit kanları vardır. Dolayısıyla devletimizi, yani vatanımızı, yani bayrağımızı her şeyin üstünde tutarız; canımızın, malımızın üstünde tutarız. Ama isteriz ki, devleti yönetenler aynı duyguyu yönetirken de hissetsinler. Dolayısıyla devlete böyle bakmamız gerekiyor değerli arkadaşlarım.

“Para halk için kullanılır, cep için kullanılmaz”

Devleti yönetenler aynı zamanda eleştirilere tahammül etmek zorundadırlar. Aslında devleti yönetenlerin ilham alacakları en büyük kaynak, kendilerine yönelik eleştirilerdir. Çünkü eleştirilen bir yönetim, bir iktidar, en azından eksiğinin ne olduğunu, hatasının ne olduğunu eleştirilerden öğrenmiş olacaktır. Eleştirdi diye insanı hapse atmak, insanı tutuklamak çağdaş devletlerde söz konusu değildir ve yine devleti yönetenler, devletin kaynaklarını özel çıkarları için, ailelerinin çıkarları için veya yandaşlarının çıkarları için kullanmazlar. Çünkü devleti yönetenler bilirler ki, ahlaklı olan yöneticiler bilirler ki, o paraların tamamı millete, yani halka aittir. Dolayısıyla para halk için kullanılır, cep için kullanılmaz. Bunun da altını özellikle çizmek isterim.

Devleti yönetenler, harcadıkları her kuruşun hesabını yine bu millete vermek zorundadırlar. Bu zorunluluğu hisseden bir yönetim, Türkiye’ye ya da yönettiği ülkeye büyük katkılar yapan yönetimdir. Her kuruşun hesabını vermek demek, millete saygı duymak demektir. Her kuruşun hesabını vermek demek, demokrasiye inanmak demektir. Her kuruşun hesabını vermek demek, insana saygı duymak demektir. Dolayısıyla devleti yöneten siyasi iktidarın, toplanan her kuruşun hesabını millete vermesi lazım.

“Devleti yönetenler kinle, öfkeyle devleti yönetmezler intikam duygusuyla devlet yönetilmez”

Değerli arkadaşlarım; yine çağdaş devletlerde devleti yöneten siyasal iktidar, israftan olabildiğince kaçınır. İsraf, inancımıza göre de haramdır. Mademki haramdır, mademki israftan kaçınacağız, o zaman devleti yönetenler görkemli, şatafatlı işlerden özenle kaçınırlar. Çünkü devleti yönetenler eğer israf batağında yüzenlerse, bütün dünyada alay konusu olurlar. O nedenle en saygın devletlerde, devleti yöneten, iktidarın başındaki, en tepedeki kişinin -dünyada hiçbir örneği yoktur- 13 uçağa olmaz. 13 uçak demek, milyonlarca kişinin hakkını gasp etmek demektir. O nedenle devleti yönetenler israftan kaçınırlar. Tam tersine devleti yönetenler, kendileri, aileleri ve yakınları ile beraber topluma örnek olurlar. Mütevazı bir yaşamları olur ve toplum onları gördüğü zaman gururlanır. “Evet, bizim seçtiğimiz kişiler bize örnek oluyorlar. İsraftan kaçınıyorlar. Har vurup, harman savurmuyorlar, kaynakları yandaşlara aktarmıyorlar, toplum için kullanıyorlar” denir. Dolayısıyla bizim temel felsefemiz de budur.

Yine söyleyeyim: Devleti yönetenler kinle, öfkeyle devleti yönetmezler intikam duygusuyla devlet yönetilmez. Cumartesi Anneleri var değil mi? Cumartesi Anneleri… Nedir Cumartesi Anneleri veya Diyarbakır’daki anneler; nedir bu annelerin dertleri? Kimisi eşini arıyor, kimisi çocuğunu arıyor. Peki, devletin görevi nedir? Bu annelerin taleplerini karşılamaktır. Cumartesi Anneleri diyorlar ki: “Eşim yok, oğlum yok. Kayıp, mezarını bilmiyorum, bari mezarın yerini gösterin” diyor. Cumartesi Annelerini yani hak arayan anneleri topluyorsunuz, yargılıyorsunuz, toplantı ve gösteri yürüyüş kanununa muhalefet etti diye. Hangi devlet anlayışında bu vardır? Hakkı teslim etmesi gereken devlet, kişinin elinden hakkı alıyor. Hakkını talep eden anneyi zorla, baskıyla mahkemeye çıkarıyorsun, “neden hakkını talep ettin?” diye. Hangi vicdan bunu kabul eder, hangi ahlak bunu kabul eder, hangi insanlık bunu kabul eder? Bunları niye anlatıyorum biliyor musunuz? Geçmişte Ak Parti’ye oy veren bütün kardeşlerime, geçmişte Milliyetçi Hareket Partisi’ne oy veren bütün kardeşlerime anlatıyorum: Böyle bir devlet yönetimi olmaz. Böyle bir devlet yönetimi kaos getirir. Böyle bir devlet yönetimi şiddet getirir. Biz şiddetten ve kaostan uzak, huzurlu bir toplum istiyoruz. Devleti yönetenler, adaletle devleti yönetmek zorundadırlar.

Değerli arkadaşlarım; devleti yönetenler, hukukun üstünlüğüne inanmak zorundadırlar. Yargı bağımsızlığına, medya özgürlüğüne inanmak zorundadırlar. Yargıya müdahale etmemek zorundadırlar. Yargıya müdahale ettiğimiz andan itibaren, devlette çürüme başlar. Devletin en temel organında çürüme başlar. Nedir çürümenin özü? Çürümenin özü, vatandaş mahkemeye, yani hakka hukuka inanmamaya başlar. “Bu mahkeme adalet dağıtmıyor” der. “Bu mahkeme siyasi otoritenin emrindedir” der. “Bu mahkemenin başkanı, falan partilidir” der. O zaman adalet çürüyorsa, devlet de çürümeye başlar. O nedenle yargı bağımsızlığına devleti yönetenlerin dikkat etmesi gerekir. O nedenle defalarca söylüyorum. Ak Partili kardeşlerim defalarca söylüyorum. Bir siyasi partinin genel başkanı mahkemelere hakim tayin edemez, etmemelidir. Aksi halde devlette çürüme başlar. Bunu söylüyorum.

Devleti yönetenler adalete gerekli önem verdikleri zaman, huzurlu bir toplum inşa etmiş olurlar. Ne demek huzurlu bir toplum? Kendi içinde barışık olan, farklılıkları zenginlik olarak gören bir toplumu inşa etmiş olurlar. Kimse kimsenin kimliğiyle, kimse kimsenin inancıyla, kimse kimsenin yaşam tarzıyla ilgilenmez. Her evde huzur, her evde bereket olur. Devleti yöneten iktidarların temel felsefesinin, temel amacının bu olması gerekiyor. Yine devleti yönetenler işsizliğin nasıl bir felaket olduğunu bilmek zorundadırlar. İşsizlik, en büyük kötülüktür. Bütün kötülüklerin anası, işsizliktir. İşsiz insandan bir şey bekleyemezsiniz, bir moral bekleyemezsiniz. İşsiz insan, kendisini toplumdan koparmış insan demektir. İç dünyasında alevlerin yandığı bir kişi demektir. Kendi iç hesaplaşmasını bile doğru dürüst yapamayan insan demektir. Hele hele üniversiteyi bitirir, hele hele aylardır, yıllardır iş arayıp da bulamayan bir kişinin derdini acaba kim bilebilir? Peki, devleti yönetenler ne yapmak zorunda? Eğer işsizlik bütün kötülüklerin anası ise, işsizlere iş bulmak zorundadır. Bunu yapmak zorundadır. Bu olmadığı takdirde ciddi sorunlar çıkar ortaya, toplumsal sorunlar çıkar ortaya.

Bakın daha bugün gazetelerde haber var. “ÇAYKUR mevsimlik işçi alacak”. Belli bir ay çalışacaklar, bir yıl bile değil. 210 kadroya, 23 bin kişi başvurmuş. Peki, Ak Partili kardeşlerime seslenmek isterim. Ak Parti’ye oy veren kardeşlerime de seslenmek isterim: “Bu tablodan memnun musunuz?” Memnun olmadığınızı gayet iyi biliyorum. Sizin içinizden bazılarının çocuklarının çok iyi yerlerde olduğunu da biliyorum. Bir değil, birden fazla maaş aldıklarını da biliyorum ama bu ülkenin evlatları hepimizin evlatlarıdır. Bu ülkenin evlatlarından bir kişi işsizse hepimizin oturup düşünmesi lazım, özellikle bu parlamento çatısı altında görev yapan bütün milletvekillerinin oturup düşünmesi lazım. Neden çocuklarımız işsiz? Hangi gerekçeyle işsiz? Ve yine geçmişte AK Parti’ye oy veren bütün kardeşlerime sormak isterim: 19 yıl devleti yönetecek, 10 milyonun üstünde işsiz yaratacak, 10 milyonun üstünde… 10 milyonu işsiz, 10 milyon hanede huzursuzluk var demektir, 10 milyon hanede sorun var demektir, 10 milyon hanede alev var demektir; alev, alev… Sarayda oturanlar farkında mı? Allah aşkına bir daha soruyorum: Sarayda oturanlar farkında mı? Bu tablonun acaba farkındalar mı? Benim içim yanıyor ama onların içi yanmıyor. Zaten temel sorunumuz da bu değerli arkadaşlarım.

Devleti yönetenler, Türkiye’nin ekonomik ve siyasal bağımsızlığına özen göstermek zorundadırlar. Ne demek bu? Devleti yöneten siyasi kadro, Türkiye’nin siyasi ve ekonomik bağımsızlığını korumak ve devleti ve o devlette yaşayan yurttaşları bir avuç kişiye muhtaç etmemek zorundadırlar. Yabancı kişiye… Niye söylüyorum ben, “83 milyon kişiyi Londra’daki bir avuç tefeciye hizmet eder hale getirdiniz” diye. Neden söylüyorum ben, “Türkiye’nin ekonomik bağımsızlığı ciddi yara alıyor” diye. Londra’daki tefecilere yüz milyarlarca lira faiz ödeyeceğinize, iyi bir politikayla o faizin tamamını Türkiye’de yatırıma dönüştürseydiniz ne olurdu? Yeri geldiğinde söylüyorlar: “Borç alan, emir alır.” Evet, borç alan emir alıyor. Emir aldıkları için bu hale geliyor Türkiye. Düyun-u Umumiye’yi de biliyoruz, Borçlar Genel Müdürlüğü’nü de biliyoruz. Birisi Osmanlı’ya ait, birisi bu iktidara ait. Sözüm sözdür: Allah’ın izniyle iktidar olduğumuzda, ilk yapacağımız işlerden birisi Borçlar Genel Müdürlüğü’nü kapatmaktır. Yeter artık ya, yeter artık!
Devleti yönetenler, dış politikada Türkiye’nin çıkarlarını korumak zorundadırlar. Devleti yönetenler, kendi özel çıkarları için, kendi özel gündemleri için Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni feda edemezler, feda edemezler! Kalkıyorsunuz, Mısır’la kavga ediyorsunuz. Suriye ile kavga ettiniz. Ne oldu? Ne oldu? 40 milyar dolar Suriyeliler için harcadınız, ne oldu? Türkiye’nin ne çıkarı oldu, ne kazandı Türkiye? İdlib’de şehitlerimiz oldu, hesabını bile sormaktan korktular, hesabını bile… Vuran Rusya, apar topar Rusya’ya koştular, Putin’in kapısında dakikalarca beklediler. Bu mudur devletin itibarını korumak? AK Partili kardeşlerime özellikle sesleniyorum: Türkiye Cumhuriyeti’nin Cumhurbaşkanı… 33 şehidimiz var, vuran Rusya ve sen gidiyorsun Rusya’ya, Putin’in kapısında dakikalarca bekliyorsun; sonra Türkiye’ye itibar kazandırdım diyorsun. Neyin itibarı?

“Böyle bir devlet anlayışını, böyle bir devlet yönetimini dünyanın hiçbir ülkesi görmemiştir”

Ağırıma gidiyor, ağırıma gidiyor… Gerçekten ağrıma gidiyor. Bunlar saraylarda oturuyorlar. Sizde hiç vicdan yok mu? Hiç karakter yok mu sizde? İnsanın bir karakteri olur. Hesap sorulacak yerde, hesap vermeye gidiyorsun. Karaktersiz insanlar, bir devleti yönetemezler, hele dış politikada. Ne işin var senin Mısır’la kavga ettin kardeşim? Doğu Akdeniz’deki haklarımızı kazanmak için senin Mısır’la beraber olman lazım. Tarih birliğimiz var, kültür birliğimiz var, inanç birliğimiz var. İhvancı dış politika, senin ne işine arkadaş ya ihvancı dış politika? Ne işine? İslam dünyasının terörist kabul ettiği insanları, getirip İstanbul’da ağırlıyorsun, neden? Neden? Kaybeden kim? Türkiye. Kaybeden kim? Biziz. Saraydakiler oturuyorlar? Emin olun, Allah inandırsın yüzleri bile kızarmaz bunların. Böyle bir devlet anlayışını, böyle bir devlet yönetimini dünyanın hiçbir ülkesi görmemiştir.

Değerli arkadaşlarım; devleti yönetenler işi ehline teslim ederler. İşi ehline verirsin. Bakarsın yapıyor mu, yapmıyor mu? Adamın dünyadan haberi bile yok, o işi hiç bilmiyor ama yandaş… O da malı götürüyor, o da malı götürüyor. “Bunu getirelim. Benim açığım dolayısıyla kimseye bir şey söylemez.” Ve Türkiye Cumhuriyeti Devleti -açıkça söylüyorum- soyuluyor, soyuluyor. Bu zengin ülke soyuluyor, bir avuç insan tarafından soyuluyor. Değerli arkadaşlarım; işi ehline vermek, aynı zamanda bir işin en sağlıklı ve en tutarlı şekilde yapılması ve bitirilmesi demektir. Siyasi otoriteden talimat alır, onu en mükemmel şekilde yapar, getirir siyasi otoriteye teslim eder. Kanun çıkarmışlar, kanun teklifini milletvekilleri verecek. Artık eskisi gibi bakanlar olmadığı için, Bakanlar Kurulu da olmadığı için, tek kişilik hükümet… Onlar da kanun teklifi veremiyorlar. Dünyanın her tarafında, dünyanın bütün saygın ülkelerinde, kanun teklifleri, kanun tasarıları bürokrasi tarafından hazırlanır, siyasi otoritenin talepleri doğrultusunda. Diğer yasalarla ilişkileri kurulur. Biz ne yapıyoruz? Gene hazırlanıyor bürokrasiden, veriliyor Ak Parti milletvekillerine: “Basın altına imzayı, kanun teklifini verin.” Kendi kendimizi kandırıyoruz. Komisyonlarda görüşülüyor, milletvekiline soruyorlar, nedir bu? O da bilmiyor. Altına basmış imzayı, nereden bilecek? Bilmemesi ayıp değildir. Bakın altını özenle çizeyim: Bilmemesi ayıp değildir, ayıp olan bu rejimin dayatılmasıdır, bu anlayışın dayatılmasıdır. Devleti yönetenler değerli arkadaşlarım, bütün yetkilileri kendi üstlerinde toplamazlar. Bir kişiye devletin bütün yetkilerini verdiğiniz zaman, o devlet için felaket hazır demektir. Bir kişi her şeyi bilir mi? Ameliyathaneye de o kişi girecek, kaynak ustası da o kişi olacak, efendim aynı zamanda mühendislik yapacak, aynı zamanda doktorluk yapacak… Böyle bir anlayış yoktur. Özellikle Ak Partili kardeşlerime seslenmek isterim: Gelişmiş ülke tanımı nedir? Öyle ya, “ülke gelişmiş” diyoruz. Neresi? Kanada. Neresi? Norveç. Neresi? Japonya. Neresi? Güney Kore… Ne demek gelişmiş ülke tanımı? Eskiden kişi başına milli gelir diyorlardı, baktılar bu değil. Eskiden tüketilen gazete ve okutulan, okunan kitap falan deniyordu, bu da değil. Gelişmiş ülke, küçük ayrıntılarda iş bölümüne giden ülkedir, nokta. Bir daha ifade edeyim: Gelişmiş ülke, küçük ayrıntılarda iş bölümüne giden ülkedir. Ne kadar çok toplum alt ayrıntılarda yeni kadrolar oluşturursa, o ülke gelişmiştir. Eskiden “doktordur” derdik değil mi? Şimdi, “hangi doktor” diyoruz? Kadın doğum mu, kulak-burun-boğaz mı, kalp cerrahı mı, çocuk cerrahı mı, sinir mi, bevliye mi? Neyse… Demek ki küçük ayrıntılarda iş bölümüne giden ülke, gelişmiş ülkedir. Bir kişiye bütün yetkilerin verildiği ülke de felaket ülkesidir. Kendi ülkesine, kendi halkına yardım yapmayan ülke demektir. Türkiye’yi felakete sürükleyen ülke demektir.

Değerli arkadaşlarım; devleti yöneten kadroların asgari düzeyde kendi tarihlerini bilmesi lazım. Kendi tarihini bilmeyen insan, sağlıklı bir yönetimi gerçekleştiremez, bürokrasiye sağlıklı bir talimat da veremez. Eğer Türkiye’de, Türkiye Büyük Millet Meclisi Başkanı, Montrö Sözleşmesi’nin ne anlama geldiğini, Türkiye Cumhuriyeti Devleti için ne kadar önemli olduğunu bilmiyorsa, o koltukta oturamaz, oturmamalıdır.

“Sarayın vekilleriyle, milletin vekilleri ayrıdır. Biz milletin vekiliyiz”

Şimdi, “efendim ben öyle söylemedim.” Bırakın onları, bırakın onları. Bir gece yarısı, bir kararla, Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin iradesine ipotek kondu mu, konmadı mı? Kondu. İstanbul Sözleşmesi ne oldu? “Ben iptal, feshettim” diyor. Meclisi Başkanı’ndan bir haber var mı? “Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin iradesini ipotek altına alamazsın” deniyor mu? Diyemiyor, cesaret edemiyor. Neden? Koltuğunu ona borçlu da ondan. Bir kişiye borçlu koltuğunu, bir kişiye hizmet ediyor, devlete değil. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne değil, bir kişiye hizmet edenler 83 milyona hizmet edemezler. Ak Parti milletvekilleri ve MHP milletvekilleri, parlamentodaki, tamamı ama tamamı Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nde bir kişiye hizmet ediyorlar, 83 milyona değil. Bir kişiden talimat alıyorlar. “Beyler elleri kaldırın”, hep beraber kalkıyor. “Beyler elleri indirin”, hep beraber iniyor. Ne için el kalktı, ne için indi? Haberleri var mı? Haberleri yok. İradesini bir kişiye teslim edenler, milletin vekili olamazlar. Sarayın vekilleriyle, milletin vekilleri ayrıdır. Biz milletin vekiliyiz.

Yine ifade edeyim: O zorba gidecek, İstanbul Sözleşmesi geri gelecek. Hiç kimse endişe etmesin.
Dedik ki: Kendi içinde barışık bir toplum olması lazım. Devleti yöneten kadronun, kendi içinde barışık bir toplum yaratması lazım ve dolayısıyla sosyal devleti güçlendirmesi lazım. “Emeklilere Ramazan ve Kurban Bayramı’nda birer maaş ikramiye” demiştik. Noterden taahhüt etmiştim, noterden “yapacağım” diye. Dönemin bakanı demişti ki: “Buyurun yapın bakalım. Eğer yaparsanız ben de gidip CHP’ye oy vereceğim.” Yaptılar mı, yaptılar. 2018, 2019, 2020, 2021; niye zam yok? Emeklilere niye zam verilmiyor? Enflasyon sıfır mı? Enflasyon sıfırsa, vermeyin zam, tamam biner lira verin. Hesabını yaptık değerli arkadaşlarım; 2018’den bugüne kadar eğer zam uygulansaydı, enflasyon uygulansaydı, emeklinin alacağı aylık ikramiye normalde 1658 lira olacaktı. Hadi bunu yapmıyorsun diyelim, hadi “imkanım yok diyorsun” diyelim, hadi “bütçede para yok” diyorsun. O zaman 1500 lira yap. “Ramazan ve Kurban Bayramı’nda emeklilere 1500 lira emekli ikramiyesi veriyorum” diyeceksin. “Bu toplumun huzuru için, barışı için veriyorum” diyeceksin. Verir mi? Vermesini isterim. Vermezse biz vereceğiz arkadaşlar, biz vereceğiz, biz vereceğiz.

Çiftçilerin durumu da sıkıntılı, bakın rakamları çıkardık. Kamu ve özel bankalara çiftçilerin borcu 134 milyar lira. Kamu ve özelden kredi almışlar 134 milyar lira. Tarım Kredi Kooperatiflerinden aldıkları kredi de, borç da 8 milyar 260 milyon lira. Yani toplam 142 milyar lira çiftçinin borcu var bankalara ve Tarım Kredi’ye, 142 milyar lira… Ayrıca hani mazot, ilaç, gübre, bayilere borç, su, elektrik borçları hariç bankalardan aldıkları krediler bunlar. Kanun geldi buraya, “çiftçilerle ilgili yeniden yapılandırma yapalım” dedik. Teklifler yapıldı, parlamentoda söylendi. “Hayır, yapmayacağız” dediler ve yapmadılar. Ama Bankalar Birliği şöyle bir açıklama yaptı: “173 firmanın, 35 milyar liralık borcu yeniden yapılandırıldı.” Yüzbinlerce çiftçinin borcu yapılandırılmıyor, 173 firmanın borcu yeniden yapılandırıldı. Niçin? Bunlar iktidara yakın, seçim zamanında para veriyorlar, yardım yapıyorlar, adamları destekliyorlar. Hatta biliyorsunuz Katarlı bir firma sözleşmeye bile uymadı. “Ben ödeyemiyorum borcumu” dedi. Firma, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne rest çekti, resti saray gördü. “Tamam” dedi, “sesimi çıkarmıyorum” ve indirdi. 90 milyon dolar bir seferde indirdi. Çiftçiye gelince yeniden yapılandırma yok. Çiftçilere sözüm var, bütün çiftçilere sözüm var. Pandemi döneminde Tarım Kredi’den veya bankalardan aldığınız kredilerin faizlerini sıfırlayacağız ve anaparayı da makul takside bağlayacağız. Sözümdür bu.

Efendim, “devleti yönetenlerin adaletli olması lazım” dedik ve devleti yönetenlerin devletin kurumlarına saygı göstermesi gerekir. O kurumların içinde bulunduğu sorunları da çözmesi gerekir. Muhtarlıktan söz ediyorum ve muhtarlardan söz ediyorum. Değerli arkadaşlarım; Sayın Bahçeli, 13. Olağan Büyük Kurultayı’nda açıklama yapıyor: “Kılıçdaroğlu; her muhtarlığa bir özel kalem müdürü atanırsa, işsizliğin sona ereceğini cahilce müjdelemiş.” Birazdan geleceğim… Erdoğan’da -fırsat yakalamışlar ya; Kılıçdaroğlu bir şey söyledi, nasıl eleştiririz diye- yine kendi kongrelerinde, büyük kongrelerinde: “Bay Kemal kalkmış muhtarlara özel kalem müdürleri atayacağız diyor. Eğer gelirsen atarsın.” Geleceğim ve atayacağım, geleceğim ve atayacağım.

“Haklı mıyım? Haklıyım sonuna kadar”

Az önce söyledim, az önce söyledim. Devleti yönetenlerin en azından kendi ülkelerinin tarihini bilmesi lazım. Kizir ne demektir bilirler mi acaba? Kiziroğlu Mustafa’yı da bilirler mi acaba? Kiziroğlu’nun ne olduğunu biliyorlar mı acaba? Muhtar yardımcısı demek. Ben muhtara yardımcı personel vereceğim. Niye itiraz ediyorsun? Hangi gerekçeyle itiraz ediyorsun? Muhtarı küçümsüyor, muhtarı aşağılıyor. Kardeşim belediye başkanını seçen halk, muhtarı da seçiyor mu? Evet. Milletvekilini seçiyor mu? Evet. Cumhurbaşkanını seçiyor mu? Evet. Peki, neden muhtara bir yardımcı personel vermiyorsun? Muhtar bir yere gittiğinde kapatıyor muhtarlığı. Yardımcı personel olsa kapatmayacak. Haklı mıyım? Haklıyım sonuna kadar. Kesinlikle bütün muhtar kardeşlerime sesleniyorum: Sizin hakkınızı sonuna kadar savunacağım. Onlar duymadı, bir daha söyleyeyim: Hem yardımcı personel vereceğim, hem size, her birinize özel bütçe vereceğim.

Tarihi bilmeyenler, benimle yarışmaya kalkıyorlar. Sen tarihi bil, tarihi. Tarih cahilleri bana ders vermeye kalkıyorlar. Sen ne Milli Kurtuluş tarihini bilirsin, Ne Osmanlı tarihini Bilirsin. “Beş tane Osmanlı tarihini yazan insanı say” desem, sayamazlar. Devleti yönetmek farklı bir şeydir. Devlet bilgiyle, birikimle yönetilir. Kendi ülkenin tarihini bilmeyeceksin, kalkıp bana laf edeceksin. Değerli arkadaşlarım, her kesimin sorunu var, her kesimin. Devleti yöneten insanlar -az önce söyledim- topluma örnek olmak zorundadırlar. Söylemleri ve eylemleri, yani tavırları, yani hareketleri arasında tutarlılık olması lazım, tutarlılık. Efendim pandemi var, sosyal mesafeyi koruyalım, sokağa mümkünse az çıkalım. Güzel, kim söylüyor? En tepedeki adam koro halinde söylüyorlar. Peki Türkiye niye kıpkırmızı oldu? Lebâleb doldurdunuz salonları, bir de onunla övündün, bir de doktorluğa soyundun: “Efendim, kar yağdı, mikroplar öldü.” Akla bakın Allah aşkına, akla bakın ya ve bunlar devleti yönetiyorlar.

İşin garip tarafı, bunlar devleti yönetiyorlar. Şimdi yeniden kapanma başladı. Fatura kime? Esnafa çıkacak fatura, kime çıkacak fatura? Sarayda oturanlara fatura mı çıkar? Bir elleri yağda, bir elleri balda zaten. Esnaf kardeşim, sana sesleniyorum: Beni biliyorsun, ailemi de biliyorsun, çoluk çocuğumu da biliyorsun. Nasıl yaşadığımı da biliyorsun. Saraydakileri de biliyorsun. Ben bütün bu tabloyu senin vicdanına havale ediyorum. Her kuruşun hesabını vereceğim, sana destek olacağım. Sen Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin orta direğisin. Orta direği güçlendireceğiz.
Halı saha işletmecileri perişan vaziyetteler, perişan vaziyettedir. Son 12 ayda sadece 3 ay çalışmışlar. 500 bin kişilik bir aile bunlar. Dertleriyle ilgilenen var mı? Sorunlarıyla ilgilenen var mı? “Ya arkadaş hangi derdiniz var?” diye soran var mı? İcrayla karşı karşıyalar. Yerler söküldü, ellerinden alındı ama saraydakilerin hiç haberi yok. Değerli arkadaşlarım; ne dedik? Devleti yönetenlerin topluma örnek olması lazım; davranışıyla, hareketleriyle, karakterleriyle, ahlaklarıyla topluma örnek olmaları lazım. Ailesi ile topluma örnek olması lazım. 50 bin avroluk çantayla gezemezsiniz. Bu kadar açlık, yoksulluk, fakirlik, fukaralık varken, 50 bin avroluk çantayla kimse gezemez arkadaş. Gezmemelidir, ahlaklı olan gezemez, gezemez.

“Bu mudur devleti yönetmek? Bu mudur ahlak, bu mudur adalet?”

Asgari ücretli, 2 bin 825 lira net varılıyor. 2 bin 825 lira… Brütü 3 bin 577 lira. Her ay devlete 752 lira gelir vergisi ödüyor. Zam yapın dedik, 2 bin 825 lira yaptılar. Biz bütün belediyelerimizde 3 bin 100 lira yaptık. Bizim yaptığımızı, devleti yöneten kadro yapamadı. Bizim verdiğimiz parayı, onlar veremediler. Bizim belediyelerimiz ödüyor, Gaziantep Büyükşehir ödeyemiyor ama Karkamış Belediyemiz ödüyor. En küçük belediyemizden, en büyük belediyemize kadar işin hakkını vermeye çalışıyoruz. Diyeceksiniz ki, bunu niye anlattınız? Şunun için: Bir Borsa İstanbul var malum. Onun da bir yönetim kurulu var. Onlar da maaşlarına zam yapmışlar ama asgari ücret gibi değil. Yüzde 33. Niçin? Enflasyon yüzde 33 de onun için. Yüzde 33 oranında hadi zam yaptılar, net kaç lira alıyorlar 24 bin lira alıyorlar, net 24 bin lira. Her ay tıkır tıkır 24 bin lira para alacaklar. Asgari ücretli 2 bin 825 lira. Ama bir şey var. Asgari ücretli 752 lira vergi öderken, Borsa İstanbul’un yönetim kurulu üyeleri 5 kuruş vergi ödemiyorlar. “Vergiyi Borsa İstanbul ödeyecek” diyorlar. Bu mudur devleti yönetmek? Bu mudur ahlak, bu mudur adalet?

Daha garip bir şey: Birden fazla işverenden ücret alırsa -olur ya, bir yerden, iki yerden, üç yerden, ücret almaları dolayısıyla gelir vergisi beyannameleri vermesi gereken durumlarda -çünkü birden fazla aldığı zaman gelir vergisi beyannamesi verecek- ortaya çıkacak ilave vergiyi de Borsa İstanbul ödeyecek. Kaymaklı kadayıf… Şimdi ben bütün asgari ücretlilere sesleniyorum: Sana 2 bin 825 lira veriyorlar ama kendi yandaşlarına net 24 bin lira. Ayrıca vergilerin tamamını da onlar değil başkaları ödüyor. Borsa İstanbul ödüyor, neden? Sağlıklı ve tutarlı bir devlet yönetimiyle bunun bir ilgisi var mı? Ahlakta ilgisi var mı? Adaletle ilgisi var mı? Vicdan sahibi olan herkese soruyorum, vicdan sahibi: Ne oluyor bu? Yağma Hasan’ın böreği mi orası? Bu kadar büyük uçurum neden yaratılıyor? Bir avuç kişiye neden dünyanın parası, milyonlarca kişiye neden 2 bin 825 lira? Bunu soracağız değerli arkadaşlar, sormak zorundayız. Sarayın beslemelerinden soracağız… Net şunu söylüyorum: Hesabını soracağız. Her birisinin burnundan fitil fitil getireceğiz, fitil fitil getireceğiz.

Kin ve öfkeyle devlet yönetilmez dedik. Kin ve öfkeyle devlet yönetilirse, kin ve öfke sokağa taşar. Antalya’da çöplerden kağıt toplayıp satmaya çalışan bir Suriyeli 3 kişi tarafından önce darp ediliyor. Motosikleti eziliyor, sonra yakılıyor. Sonra bu kişiyi darp edenler gözaltına alınıyor ve hepsi serbest bırakılıyor. Değerli arkadaşlarım; Ak Parti’nin Suriye politikasını en sert şekilde eleştiren benim ama asla ırkçılık yapmam, asla. Çöpte kağıt toplayan Suriyeli, kendisinin ve ailesinin geçimini sağlamak için yapıyor onu. Suriye politikasını eleştirmek ayrı, ırkçılığa kapı aralamak ayrı. Biz ona karşıyız. Herkesin kimliğine ve inancına saygılıyız.

Darp eden 3 kardeşime de seslenmek istiyorum. Kabahat o Suriyelide değil. O Suriyeliyi Türkiye’ye gelmeye mecbur edende kardeşim; sarayda oturuyor o adam. Onun adı Erdoğan; sen bilmiyor musun hâlâ? Göçmen politikası ayrı, ırkçılık ayrı; ırkçılığa karşıyız. Her insana, coğrafyanın neresinde yaşarsa yaşasın her insana saygı duyacağız.
Devlet bilgiyle yönetiliyor dedik, ehliyetle yönetilir dedik, akılla yönetilir dedik; tecrübeyle yönetilir devlet dedik. Neredeyse her hafta bir Merkez Bankası başkanı değişiyor. Ne oluyor? Ne oluyor Allah aşkına? Şimdi bir vurgunun hikayesini anlatacağım. Bir haftalık… 20 Mart’la, 27 Mart arası; 20 Mart-27 Mart ve bütün rakamlar devletin rakamları; hazineden, borsadan alınan rakamlar. Örnek vereyim size. Önce şunu söyleyeyim: Neden sık sık Merkez Bankası Başkanı değişti ve en son Merkez Bankası Başkanı neden değişti? Cumhurbaşkanı’nın başdanışmanı Cemil Ertem şu açıklamayı yapıyor: “Belki ekonomi dışı bir beyin jimnastiği olabilir.” “Belki ekonomi dışı bir beyin jimnastiği olabilir. O gerekçeyle Merkez Bankası Başkanı alınmıştır.” Ne demek beyin jimnastiği ya? Devlet bilgiyle yönetilir dedik. Devlet ahlakla yönetilir, erdemle yönetir dedik. Bakın değerli arkadaşlar; merkezi yönetimin dış borcu: 20 Mart’ta dolar kuru 7,28’di o ara, 765 milyar 800 milyon lira merkezi yönetimin dış borcu var, Türk Lirası olarak. 27 Mart’ta, o süre içinde, 7 günlük süre içinde 765 milyar, 841 milyar 600 milyon liraya çıktı. Dolar kurunu 8 liradan aldık, bugün 8 lirayı da aşmış. Şimdi bu 800 değil, belki de bugünün kuruyla çarparsak 900 milyarı falan bulacak. Merkezi yönetimin dış borcu, sadece 7 günde 75 milyar 800 milyon lira arttı. 7 günde bu milletin sırtına yüklenen yük, 75 milyar 800 milyon lira artı. Kim ödeyecek? Saraydakiler mi ödeyecek? Hayır efendim, onlar ha bire ceplerini dolduruyorlar. İşte o çöpten kağıt toplayanlar, işte o asgari ücretler, işte çiftçiler, işte esnaf, işte sanayici, KOBİ’ci, manav, bakkal, kasap… Bunlar ödeyecek bu parayı.

“Ortaya çıkan tablo, bir vurgun tablosudur. Tepeden tırnağa bir vurgun tablosudur”

Bu merkezi hükümet… Reel sektörün dış borcu bir haftada yaklaşık 126 milyar Türk Lirası arttı. Bir haftada reel sektörün dış borcu 126 milyar lira arttı, 126 milyarlık ek yük geldi. Borsa İstanbul’un değeri ise 30 milyar dolar düştü arkadaşlar. İşlem gören 100 büyük şirketin değeri 30 milyar dolar düştü. Bir haftada Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ne tam bir felaket yaşattılar, tam bir felaket. Manava soruyorum, kasaba da soruyorum, çöpten kağıt toplayan adama da soruyorum, sanayiciye de soruyorum, üreten herkese soruyorum, muhtar kardeşime de soruyorum: Böyle bir felaketin faturası sana çıkacak. Ak Partili ve MHP’li kardeşlerime de soruyorum. Az önce dedim ki, devleti yöneten kadronun Türkiye Cumhuriyeti Devleti’ni ekonomik olarak dışa bağımlı hale getirmemesi lazım. Bir haftada milyarlarca liralık yükü bu milletin sırtına yıktılar. Hesabını ben soracağım. Az önce söyledim, burunlarından fitil fitil getireceğim. Burunlarından fitil fitil getireceğim. Bu millet sahipsiz değildir. Bu millet sahipsiz değildir.
Değerli arkadaşlarım; bir tarafta bunlar yaşanırken, bir tarafta da zevki sefa içinde olan AK Partili gençler var. Dünyadan habersiz bu gençler. Yukarıya bakıyorlar. Herkesin keyfi yerinde, bohem hayatı yaşıyorlar. Altlarında lüks arabalar, her türlü imkan, vurgun deseniz, yolsuzluk deseniz gırla gidiyor. “Ben de yapayım” diyor. “Ne kadar çok çalarsan, itibarın o kadar artıyor. Eee.. siz hırsızdan büyükelçi yaptığınıza göre, o zaman ben de malı götürürsem, ben de yükselirim” diyor. Malı götürüyor ve yükseliyor. Burada hani kokain, şeker falan; bunlardan söz etmek istemiyorum. Allah şifalar versin, inşallah sağlığına kavuşur. Ama ortaya çıkan tablo, bizim değerlerimizle barışık bir tablo değildir. Ortaya çıkan tablo, bir vurgun tablosudur. Tepeden tırnağa bir vurgun tablosudur. Daha önce de AK Parti Gençlik Kolları Başkanı vardı Şanlıurfa’dan jakuzi eğlenirken ne diyordu: “Lan fakirler; oğlum beni rahatsız etmeyin tamam mı? Biraz keyif ediyorum” diye. Düşünceye bakın arkadaşlar. Vatan sevgisi var mı burada. İnsan sevgisi var mı burada? Kul hakkını korumak var mı burada? “Lan fakirler; beni rahatsız etmeyin, keyif çatıyorum burada” diyor. Kimin isteği üzerine? Sarayın isteği üzerine yapıyor. Kimi örnek alıyor? Sarayı örnek alıyor. Efendim AK Parti’de büro görevlisi olarak çalışıyormuş. Kastamonu’dan geliyor. Bütün Kastamonulular tabloyu çok iyi biliyorlar. Bütün Kastamonuluların benim başımın üstünde yeri var. Milli Kurtuluş Savaşı’nda Kastamonu ne yaptığını çok iyi biliyorum. Orada verilen mücadeleyi de biliyorum. Kuvayı Milliye silahlarının nasıl geldiğini, nasıl yönlendirildiğini de gayet iyi biliyorum. Dolayısıyla Kastamonu’yu tümüyle bunun dışında tutuyoruz. Bir kişi kalkıp lüks arabalar, debdebe şaşaa içinde yaşıyor ve bir büro personeli; kimse görmüyor mu bunu ya bu yaşam nereden geliyor böyle? Görmüyor, çünkü herkes aynı durumda, herkes aynı pozisyonda. Değerlerden söz ediyorlar. Hangi değerler? Bizim tarihimizde böyle bir değer var mı arkadaşlar? “Balık baştan kokar” demişler. Baştan da kokuyor zaten. Rüşvetçiyi büyükelçi yaptığınız andan itibaren, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin itibarını sıfırlıyorsunuz, sıfırlıyorsunuz. Bu da ortaya çıkmasaydı, bu da öyle gidecekti. Ne olacak; bunu da bir ara büyükelçi tayin ederlerdi. Yetkileri var, bir gecede parlamentonun iradesinin sıfırlıyorsun. E ne olacak? Onu da büyükelçi, üstelik Washington’a büyükelçi de atasınlar.

Değerli arkadaşlarım; ülke açlıktan kırılıyor, açlıktan, yoksulluktan kırılıyor. Binlerce çocuk yatağa aç giriyor. Bu lüks nedir? Bu şatafat nedir? Bütün gençlere sesleniyorum: Sizler hem Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin bugünü, hem de yarınısınız. Bütün gençlerle gurur ve onur duyuyoruz; ahlaklı gençlerle, ülkesini seven gençlerle… Öyle bir tablo inşa ettiler ki, gençler geleceklerini Türkiye’de değil neredeyse yurt dışında arayacaklar. Bunun hesabını soracağız değerli arkadaşlar, sormak zorundayız. Sormak zorundayız. Bu çocuğu bu hale kim getirdi, kimler getirdi, kimler görmedi? Hesabını sormak zorundayız. Dolayısıyla bütün gençlere şunu söylemek isterim: Sizden çalınan her şeyi size iade edeceğim. Sizden çalınan her şeyi, onlardan alıp, size iade edeceğim. Telafi edeceğim, bu rezaleti telafi edeceğim. Hakkınızı teslim edeceğim size.

Değerli arkadaşlarım; ülke bu durumda, ülke perişan ama kendisine milliyetçiyim diyen bir partinin genel başkanı, onun da tek gündem konusu benim. Allah aşkına ben bütün ülkücülere seslenmek isterim. Esnafa, çiftçiye, emekli, herkese seslenmek isterim. Ya Allah rızası için, bir gün ama bir gün ya Sayın Bahçeli’nin: “Ya bu esnafın derdi nedir?” diye sorduğunu duydunuz mu? Bir daha söylüyorum: Ya bir gün “bu esnafın derdi nedir?” diye sorduğunu duydunuz mu? Duymadınız, duyamazsınız. Onun derdi biziz. Peki, hadi esnafı unuttu diyelim. Bir güne bir gün Sayın Bahçeli’nin, “ya bu çiftçilerin derdi nedir?” diye bir soru sorduğunu duydunuz mu? Duyamazsınız. Onun için esnaf, çiftçi, hepsi hikaye. Onun tek bir arzusu var. Muhterem beyefendi orada nasıl kalacak? Ben de altına halı olayım. Olmaz. Ve yine Sayın Bahçeli’nin bir güne bir gün, “ben o Tank-Palet Fabrikasını alacağım, şanlı ordumuza geri iade edeceğim” dediğini duydunuz mu?

Ve yine Sayın Bahçeli’nin: “Ben milliyetçi olarak, ülkücü olarak Süleyman Şah Türbesi’nden bayrağın indirilmesine asla içime sindiremiyorum. Türbenin kaçırılmasını içime sindiremiyorum. O bayrağı alacağım, vatan toprağına tekrar dikeceğim” dediğini duydunuz mu? Duyamazsınız. Bunları kimden duyuyorsunuz? Bu kardeşinizden duyuyorsunuz, bu kardeşinizden. Kim gerçek milliyetçi? Biziz. Gerçek milliyetçi, gerçek vatansever, gerçek ülke seven, insanını seven biziz.

Değerli arkadaşlarım; iyi ki Cumhuriyet Halk Partisi var. Bir daha söyleyeyim: İyi ki bu ülkede Cumhuriyet Halk Partisi var. Bakın pandemi döneminde, 11 Mart 2020’den, 29 Mart 2021’e kadar 9 milyon 600 bin vatandaşa ayni yardım yapıldı. 9 milyon 600 bin vatandaşa belediyelerimiz ayni yardım yaptılar. 1 milyon 700 bin vatandaşımıza da nakdi para yardımı yaptılar. Sokağa çıkma yasakları sürerken, 42 milyon 500 bin öğün ihtiyaç sahiplerine yemek götürdüler. 42 milyon 500 bin öğün, evden çıkamayan insanlar aç kalmasınlar diye, imkanları yok diye onlara öğün yemek götürdüler. 42 milyon 500 bin… 78 milyondan fazla maske ve dezenfektan dağıttılar, üstelik bedava. Parayla değil, 78 milyondan fazla… Pandemi süreci boyunca 1 milyon 200 bin kişinin borcu olduğu halde suyu kesilmedi. Değerli arkadaşlarım; ayrıca 483 bin 189 fatura, askıda fatura uygulamasıyla ödendi. Toplamı 48 milyon Türk Lirası. Bu ülkeye yaptığımız hizmeti Mısır’daki sağır sultan biliyor, saraydakiler bilmiyor. Aynı şekilde bütün belediye başkanlarımız, bütün engellemelere rağmen görevlerini yapıyorlar. “Yardım yapmayacaksın” diyorlar. Yardım yapıyorlar. “Para vermeyeceksin,” veriyorlar. Efendim yapılan bağışları bankalardan el koydular, koysunlar. Fakirlere yemek yapan yere bile müdahale ettiler Eskişehir’de. Ama yaptık kararlılıkla, hiçbir belediye başkanımız şikayet etmedi. Çünkü söyledim: Şikayet yasak, göreve devam. Bütün engelleri aşacaksınız ve aştılar.

“Milletin cebini düşündük, millet için çalıştık”

AK Parti ve MHP’den devraldığımız Ankara, Adana, Antalya, İstanbul, Mersin. Bu 5 Büyükşehir Belediye Başkanımız 2018 yılında, AK Parti döneminde ve MHP döneminde 492 milyon 724 bin lira tutarında sosyal yardım yapmışlardı. Yaklaşık diyelim 500 milyon yaptıkları sosyal yardım. Biz belediyeleri devraldıktan sonra, 2020 yılında, 500 milyon değil, 959 milyon 527 bin liralık sosyal yardım yaptık. Tam iki katı. Ne diyorlardı? CHP gelirse sosyal yardımlar kesilir. Hiç kimse cebi için kavga vermedi, cebini düşünmedi. Milletin cebini düşündük, millet için çalıştık. Kısa çalışma ödeneği bitecek. Bunun sürmesi lazım. Esnaf ve çiftçinin borçlarının yeniden yapılandırılması, pandemi döneminde alınan faizlerin silinmesi lazım.

Bakın değerli arkadaşlar; AK Parti kongrelerini yaptı, Türkiye’yi bu hale getirdi. Pandemi sürecinde sokağa çıkma yasağının yeniden gelmesinin tek sorumlusu var, o da sarayda oturan zattır. Dışarıdakine ceza kesiyor. Bakın son 3 ayda 254 bin 317 kişiye para cezası kestiler. Neden? Kurallara uymadın diye. E sen hiç uymadın, hiç uymadın. Sen de uymadın. Milleti döktün sokağa, onlar da uymadılar. İnsanlar Covid-19 Türkiye haritasını kırmızıya çekti. Ceza yazıyorsun. Söyledim, bu cezaların tamamını faizleriyle beraber iade edeceğiz. Ceza yazılacaksa, bunlara yazılacak; vatandaşın ne günahı var?

Biraz da gülelim değerli arkadaşlar: Su Şura’sını açtılar, “Suyu korumak, vatanı korumak zor” diyor Sayın Erdoğan, doğrudur; su kutsaldır, kutsalımızdır. Suyu korumak, vatanı korumaktır. Şimdi Ergene ile ilgili Meclis’te bir araştırma önergesi verilmişti. Ergene Nehri, kaynakla suyun denize döküldüğü yer; bir tarafta pırıl pırıl çok güzel bir su var, öbür tarafta simsiyah bir su var ve canlı bile yaşamıyor içinde. Gereği yapıldı, yapılmadı; o tartışmayı bir tarafa bırakıyorum. 3 Kasım 2020’de Erdoğan bir açıklama yapıyor. Gene tabii dayanamamış. Artık Ergene nehrinden atık su akmadığını, Ergene Nehri’nden atık su akmadığını, tamamen arıtılmış ve içme suyu kalitesinde su olduğunu aktarıyor ve devam ediyor: “Bu durarak yapılmadı. Bu Bay Kemal’in mantığıyla olmaz. Bu emek ister, emek; bu çalışma ister, çalışma.” İşte netice ortada. O zaman bir çağrım var: Ergene Nehri’nin saraya bağla suyunu. O suyu iç bakalım, içebiliyor musun?