Ailesel Hiperkolesterolemi Nedir? Nedenleri, Belirtileri, Teşhisi, Tedavisi

Ailesel hiperkolesterolemi (FH), düşük yoğunluklu lipoprotein (LDL) kolesterolü (LDL-C) veya “kötü kolesterolü” çok yüksek olan ve yeterince tedavi edilmediği takdirde koroner arter hastalığının erken başlangıç ​​riskinin arttığı bireyleri ifade eden bir tanıdır. En yaygın olarak bireylerde, bir (etkilenmiş) ebeveynden miras aldıkları FH için tek bir DNA varyantının (değişiklik) neden olduğu heterozigot ailesel hiperkolesterolemi (HeFH) vardır. 

Haber Merkezi / Nadir durumlarda, bir bireyde iki nedensel FH DNA varyantına sahip olmanın neden olduğu, bir varyantın (etkilenen) her bir ebeveynden miras alındığı homozigot ailesel hiperkolesterolemi (HoFH) olabilir. HoFH’li bireyler tipik olarak daha şiddetli bir hastalığa sahiptir. Bu raporun amaçları doğrultusunda “FH”, aksi belirtilmediği sürece HeFH anlamına gelecektir.

FH en yaygın genetik hastalıklardan biridir ve yaklaşık 250 kişiden 1’ini etkiler. FH tanısı koymak için Hollanda Lipid Kliniği Ağı, Simon Broome ve MEDPED tanı kriterleri dahil olmak üzere çeşitli standartlaştırılmış kriterler geliştirilmiştir. FH tanısı herhangi bir kriter kullanılarak konulabilir. Bir kişiyi FH açısından değerlendirirken, yüksek LDL-C’nin ikincil nedenlerini dışlamak önemlidir. FH için klinik kriterleri karşılayan bir birey üzerinde DNA testi yapılırsa, çoğunun ilgili üç genden ( LDLDR , APOB ve PCSK9 ) birinde patojenik bir varyanta sahip olduğu bulunacaktır .

FH için klinik kriterleri karşılayan bireylerin %20-30’unda, teknik sınırlamalar (örn. mevcut teknolojinin klinik hassasiyeti) veya nedensel genlerin henüz keşfedilmemiş olması gibi nedenlerden dolayı bireylerde standart klinik genetik test negatif çıkabilmektedir. Bu nedenle, negatif FH genetik testi sonucu, FH teşhisini dışlamaz ancak FH tanısının belirsiz olduğu durumlarda FH şüphesini azaltabilir. Göz önünde bulundurulması gereken çok yüksek poligenik yük (bkz. İlgili Bozukluklar bölümü) dahil olmak üzere, klinik FH sunumunun alternatif genetik nedenlerine ilişkin yeni veriler ortaya çıkmaktadır.

FH’ye sahip olmak, kalp krizlerine, felçlere ve diğer damar rahatsızlıklarına yol açabilen arterlerin sertleşme (ateroskleroz) riskini büyük ölçüde artırır. Tedavi edilmeyen FH’li bireylerde koroner arter hastalığı (KAH) riski 20 kat artar. Tedavi edilmeyen erkeklerde 50 yaşına gelindiğinde ölümcül olmayan veya ölümcül kalp krizi (koroner arter tıkanıklığı) riski %50’dir; Tedavi edilmeyen kadınlarda 60 yaşına gelindiğinde %30 risk vardır. Özellikle sigara içimi veya diyabet gibi KAH için bir veya daha fazla başka risk faktörü mevcutsa, semptomatik KAH gelişme riski daha da yüksektir.

FH tedavi edilebilir ve ilişkili kardiyovasküler hastalık, statinler, ek ilaçlar ve diğer yöntemlerin kullanıldığı erken ve yoğun tedaviyle büyük ölçüde önlenebilir. Statin dışı diğer ilaçlar arasında PCSK9 inhibitörleri, ezetimib ve bempedoik asit bulunur. Bunlar, maksimum düzeyde tolere edilen statin tedavisine rağmen LDL-C’si sürekli yüksek olan FH’li bireyler için etkili tedavilerdir.

FH’li bireylerin erken tanımlanması ve tedavisi, kardiyovasküler hastalığın önlenmesinde anahtardır. Yüksek kolesterol, koroner arter hastalığına yol açana kadar görünmez ve tespit edilemeyen bir sorun olabileceğinden, FH’nin eksik tanısı çoğu ülkede bir sorundur. FH’li bir birey belirlendiğinde, etkilenen diğer aile üyelerinin “kademeli tarama” veya “aile taraması” yoluyla belirlenmesi önemlidir.

Henüz kardiyovasküler semptomlar göstermeyen ve uygun şekilde tedavi edilen aile üyelerinin normal bir yaşam süresi yaşaması muhtemeldir. Uygun aile taraması yapılmazsa, aile üyeleri tespit edilemeyen çok yüksek kolesterole sahip olacak ve erken başlangıçlı KAH geliştirme riskiyle karşı karşıya kalacaklardır. FH’li bireylerin güçlü bir aile öyküsünde erken KAH (erkekler <60 yaş, kadınlar <50 yaş) ve ani kalp ölümü olması yaygındır. Gelişmiş tespit ve önleyici tedaviyle ailelerde erken KAH prevalansı azalmaktadır.

HoFH çok nadirdir (~ 250.000’de 1). LDL-C düzeyleri her zaman olmasa da genellikle >400 mg/dl’dir. KAH ve aort stenozu gibi ciddi damar hastalıkları sıklıkla gençlik yıllarında görülür. LDL-C aferezi ve HoFH’ye özgü ilaçlar da dahil olmak üzere çok agresif tedavi olmadığında, 30 yaşından önce ölüm oranı yaygındır.

FH’li kişiler doğumdan itibaren çok yüksek LDL-C düzeylerine sahiptir. Çocuklarda LDL-C düzeyleri genellikle > 160 mg/dl’dir ancak daha düşük de olabilir ve yetişkinlerde LDL-C düzeyleri genellikle > 190 mg/dL’dir. Bu çok yüksek LDL-C seviyesi vücut için toksiktir ve zamanla arterlerde ateroskleroza neden olur. FH’li bireyler için yüksek LDL-C’ye maruz kalma doğumda başlar. Tedavi edilmediğinde bu durum erken KAH, serebrovasküler hastalık, periferik damar hastalığı ve/veya diğer ciddi durumlara yol açabilir.

En yaygın olanı, kalbi besleyen arterlerde aterosklerotik plak birikmesine (ateroskleroz) bağlı KAH’dır; bu da göğüs ağrısı veya rahatsızlığı (anjina), kalp krizi (miyokard enfarktüsü) veya ani ölümle sonuçlanabilir. Tedavi edilmeyen FH hastalarında KAH riski yaklaşık 10 ila 20 kat artar. Genç yaşta (<50) kalp krizi geçiren 10 kişiden 1’inde FH olduğu tahmin edilmektedir ve eğer ailede KAH öyküsü varsa ve LDL-K > 160 mg ise bu oran 10 kişiden 6’ya kadar çıkabilir. Kalp krizi anında /dl.

Daha az yaygın olanı serebrovasküler hastalık, periferik vasküler hastalık ve aort anevrizmasıdır. Beyni besleyen arterlerde kolesterol birikmesi nedeniyle serebrovasküler hastalık ortaya çıkabilir ve bu da felç veya geçici iskemik atağa (TIA) neden olabilir.

Periferik damar hastalığı, bacakları besleyen atardamarlarda kolesterol birikmesinden kaynaklanır ve bu durum, yürüme sırasında istirahatle hafifleyen ağrıya (klodikasyon) ve en şiddetli durumda istirahatte ağrıya veya kritik kan akışı eksikliğine neden olabilir.

FH’nin ekstravasküler klinik özellikleri: Ksantomlar, çok yüksek LDL-C düzeylerinin bir sonucu olarak kolesterol birikmesinin neden olduğu sert nodüllerdir. En yaygın bölgeler Aşil tendonu ve ellerin üstündeki tendonlardır (daha az yaygın). Aşil tendonu ksantomları, tendonun yırtılmasına veya yırtılmasına neden olabilecek bir iltihaplanma olan tendinite neden olabilir. Tendon ksantomları günümüzde HeFH’li bireylerin %15’inden azında, HoFH’li bireylerin ise çok daha yüksek bir yüzdesinde görülmektedir. Ksantemler, FH’li hastaların ~%5’inde göz kapaklarının üzerinde, üstünde veya altında görülebilen kolesterol birikimleridir. 

Özellikle yaşlandıkça kolesterol düzeyi normal olan kişilerde de görülebilir. Korneal arkus, gözde korneanın kenarında beyaz, gri veya mavi opak bir halkadır ve FH’li hastaların ~%30’unda görülebilir. Korneal arkus, kolesterol düzeyleri normal olan Afrikalı Amerikalılarda yaygın olduğundan ve yaşla birlikte genel popülasyonda da giderek yaygınlaştığından, yalnızca genç bireylerde, özellikle de 45 yaşın altındaki kişilerde bir teşhis aracı olarak faydalıdır.

Heterozigot FH’li çocukların bu fizik muayene bulgularıyla başvurma olasılıklarının daha düşük olduğu dikkate alınmalıdır. Ek olarak, kişi statinlerle ne kadar uzun süre tedavi edilirse, bu ekstra-vasküler bulguların ortaya çıkma olasılığı da o kadar az olur.

Homozigot Ailesel Hiperkolesterolemi: HoFH’li bireyler, genellikle 400 mg/dL’nin üzerinde, son derece yüksek LDL-C düzeyleri sergilerler. Genellikle erken çocukluk döneminde ksantomları olur. Küçük bir çocukta eller, dirsekler, kalçalar ve dizlerdeki cildi etkileyen düzlemsel ksantomlar bu durum için tanısaldır. Korneanın tüm iç kenarını çevreleyen kornea arkus sıklıkla mevcuttur. HoFH’li bireylerin çoğu, eğer agresif bir şekilde tedavi edilmezlerse, 20’li yaşların ortasında ciddi KAH yaşarlar. 

Aorta giden kalp kapağının daralması (aort stenozu) sıklıkla meydana gelir ve bu da aort kapağının değiştirilmesini gerekli kılabilir. Vasküler olay olasılığını azaltmak için çok agresif tedaviye ihtiyaç vardır. Etkilenen kişilerin çoğunda kanlarının filtrelenmesi (LDL aferezi) ve/veya FDA tarafından HoFH için özel olarak onaylanmış ilaçlar (lomitapid, PCSK9 inhibitörleri veya mipomersen) gerekecektir.

HeFH tedavisinin temelini oluşturan diğer ilaçlar (statinler gibi) sıklıkla HoFH’de nispeten etkisizdir. Bunun nedeni, statinlerin etki mekanizmasının normalde karaciğeri ilave LDL reseptörlerini eksprese etmesi için “tetiklemesidir”. En şiddetli HoFH vakalarında LDL reseptörleri tamamen aktif değildir ve bu da bu tepkiyi faydasız kılar. Statinler, bir miktar artık LDL-R aktivitesi varsa veya APOB veya PCSK9 genlerinde nedensel DNA varyantları varsa HoFH’li bireylerde etkili olabilir.

FH genetiği: HeFH, bir çocuğun FH genlerinden birinin ( LDLR , APOB , PCSK9 ) işlevsel olmayan bir kopyasını etkilenen bir ebeveynden ve işlevsel bir kopyasını da etkilenmemiş ebeveyninden miras almasıyla ortaya çıkar. Ürettikleri her yumurta veya spermin, işlevsel olmayan kopyayı (FH’yi aktarma) alma şansı %50, işlevsel kopyayı alma şansı da %50’dir. Bu nedenle, FH’yi etkilenen ebeveynden çocuğuna geçirme riski %50’dir. her hamilelikte. Yeni, spontane varyantlar çok nadir görünmektedir.

HoFH’li bireylerin çoğu, her ebeveynden bir mutasyona uğramış geni miras almıştır, öyle ki her ebeveynde HeFH bulunur. Bu ebeveynlerin her hamilelikte HoFH’li bir çocuğa sahip olma riski %25, HeFH’li bir çocuğa sahip olma şansı %50 ve çocuğun her bir ebeveynden normal bir gen alma şansı %25’tir. Risk erkekler ve kadınlar için aynıdır.

Ebeveynlerden birinde HeFH, diğerinde HoFH olduğunda, her hamilelikte HeFH’li bir çocuğa sahip olma şansı %50, HoFH’li bir çocuğa sahip olma şansı ise %50’dir.

Bir ebeveynde HoFH ve diğerinde iki normal gen varsa, tüm çocuklarda HeFH olacaktır.

Her iki ebeveyn de HoFH’ye sahip olduğunda tüm çocuklar HoFH’ye sahip olacaktır.

FH’de bir “doz etkisi” vardır, dolayısıyla HoFH, HeFH’den daha şiddetlidir.

Gene göre değişiklik: Tanımlanabilir patojenik gen varyantları olan hastalarda, LDLR gen varyantı HeFH’nin en yaygın nedenidir ve patojenik varyantların ~%90’ını oluşturur. Goldstein ve Brown tarafından keşfedilen orijinal patojenik varyanttan bu yana, aynı genin 2500’den fazla başka varyantı da tespit edildi. Kolesterolün kan dolaşımından uzaklaştırılması için yeterli sayıda çalışan LDL reseptörüne ihtiyaç vardır.

APOB genindeki patojenik bir varyant, FH vakalarının ~%10’undan sorumludur; bu varyasyon en yaygın olarak Avrupa Kafkas kökenli olanlarda görülür. Aynı zamanda çoğu FH vakasına kıyasla 160 mg/dl’ye yakın daha düşük başlangıç ​​LDL-K düzeyleriyle de ilişkilidir. Apolipoprotein B-100, LDL reseptörlerine bağlanan, lipoproteinlerin karaciğer tarafından alımını sağlayan ve kandaki kolesterol seviyesini düşüren bir proteindir. APOB genindeki patojenik varyantlar hatalı alıma ve kolesterol seviyesinin yükselmesine neden olur.

PCSK9 gen varyantları FH vakalarının yalnızca küçük bir yüzdesinden sorumludur. Normal PCSK9 geni, kolesterol reseptörlerini işlerini yaptıktan sonra parçalayan bir enzimi kodlar. Etkilenen genin fonksiyon kaybına neden olan çoğu patojenik varyantın aksine, PCSK9 patojenik varyantları aslında genin fonksiyonunu arttırır. PCSK9’daki bu fonksiyon kazanımı, LDL reseptörlerinin aşırı bozulmasına ve dolayısıyla LDL-C düzeylerinde artışa yol açar.

Son araştırmalar, farklı genlerde ( LDLR, APOB, PCSK9 ) varyantlara veya farklı tipte DNA değişikliklerine sahip FH’li bireylerin farklı bireysel risklere sahip olabileceğini öne sürüyor . Ancak bu veri setleri arasında bile yeterince geniş çeşitlilik vardır ve kişinin genotipine göre kişiselleştirilmiş risk bilgisi sağlamak zor olabilir.

Poligenik kalıtım: LDLR, APOB veya PCSK9’daki bir değişikliğe bağlı FH , monogenik bir hastalık olarak adlandırılır; burada bu genlerden herhangi birinde meydana gelen bir değişiklik, hastalığa neden olmak için yeterlidir. Buna karşılık, klinik FH sunumu olan (standart tanı kriterlerinden herhangi biri ile tanımlanan belirti ve semptomlarla tanımlanan) bazı kişilerin aslında hastalıklarının alternatif bir genetik nedeni olarak hiperlipidemiye poligenik yatkınlığa sahip olduklarını gösteren kanıtlar giderek artmaktadır.

Poligenik hastalık, çoğu zaman genel olarak kolesterol metabolizmasıyla ilişkili olan birçok gendeki değişikliklerden kaynaklanmaktadır. Herhangi bir tek genetik değişikliğin katkısı çok küçüktür ve LDL-C’nin önemli ölçüde yükselmesi için bu birçok değiştirilmiş genin kombinasyonu gerekir. Poligenik hiperlipidemi, FH kadar şiddetli olabilir, ancak sıklıkla monogenik FH’den daha hafif veya daha değişken de ortaya çıkabilir çünkü herhangi bir aile üyesi tarafından miras alınan değişikliklerin sayısı her zaman farklıdır. Poligenik hiperlipidemi “İlgili Bozukluklar” bölümünde daha ayrıntılı olarak açıklanmaktadır.

Tedavi görmemiş, LDL-C’si 160 mg/dL’nin üzerinde olan veya LDL-C’si 130 mg/dL’nin üzerinde olan ve pozitif aile öyküsü veya erken kalp hastalığı olan bir çocukta AH düşünülmelidir. Tedavi görmeyen yetişkinlerde, 190 mg/dL’nin üzerinde LDL-C, kişisel ve/veya ailede erken KAH öyküsü, “Belirtiler” bölümünde açıklananlar gibi fiziksel belirtiler veya FH olduğu bilinen bir akraba, FH şüphesini arttırmalıdır.

Klinik kriterlere göre “kesin” FH olduğundan şüphelenilen bireylerde, yaklaşık %60-80 oranında bir FH varyantı tanımlanır. Klinik kriterlere göre “olası” FH’ye sahip bireylerde, yaklaşık %20-40 oranında bir FH varyantı tanımlanır. DNA testi tanıyı doğrular ve “altın standart” olarak kabul edilir, ancak her zaman gerekli veya mümkün değildir. Bir bireyin etkilenip etkilenmediği net olmadığında DNA testi kesinlikle düşünülmelidir ve aile üyelerini test etmek için çok faydalıdır. 

Son araştırmalar ayrıca KAH için bireysel risklerin, etkilenen gen ve DNA varyasyonunun türü (bir genin ikamesi veya kısmi silinmesi vb.) arasında değiştiğini göstermektedir. LDL-C değeri >190 mg/dL olan ve FH patojenik varyantı olan bireylerde KAH için göreceli riskin (genel popülasyonla karşılaştırıldığında) 10 kat arttığı, LDL-C değeri >190 mg/dL olan ve hiçbir FH patojenik mutasyonunun KAH için göreceli riski 3 kat fazladır (genel popülasyonla karşılaştırıldığında). Bu nedenle, genetik testte pozitif sonuç veren kişiler, herhangi bir LDL-C düzeyinde genetik testi negatif olan bir kişiye göre KAH riskinin arttığı sonucunu çıkarabilir.

Bir bireye FH tanısı konulduğunda (DNA testi kullanılarak veya kullanılmadan), “kademeli tarama”, “kademeli test” veya “aile taraması” (yakın akrabaların aşamalı olarak test edilmesi) adı verilen bir işlemin yapılması önerilir. FH’li olanları semptomlar ortaya çıkmadan önce tespit etmek, böylece erken ve yoğun tedaviye başlanıp hastalık ve ölüm önlenebilir. 

Patojenik bir varyant tespit edilirse, hastanın birinci derece akrabalarında (ebeveyn, kardeş, çocuk) ve uygun olduğunda daha uzak akrabalardaki riske, değiştirilmiş genin aile boyunca izlenmesi yoluyla DNA testi yoluyla erişilebilir. DNA testi yapılmazsa, kolesterol testi kullanılarak basamaklı taramanın başka bir versiyonu uygulanabilir. Her iki yöntemle de kademeli taramanın, uygun şekilde tedavi edilmeyen FH hastalarını bulmada etkili olduğu gösterilmiştir. 

HoFH, bebeklerde ve küçük çocuklarda düzlemsel ksantomların, korneal arkusun ve aşırı yüksek toplam ve LDL-C’nin varlığıyla kolaylıkla tanımlanır; LDL-C genellikle 400 mg/dL’nin üzerindedir. Ebeveynler, aksi kanıtlanana kadar HeFH’ye sahip olduğu kabul edilen “zorunlu heterozigotlardır”.

FH tedavisi, aterosklerotik kalp hastalığı riskini azaltmak amacıyla LDL-C düzeylerini düşürmeye odaklanır.

FH’li yetişkinler

Yaşam tarzı müdahalesi: Doymuş yağın kısıtlanması ve trans yağların ortadan kaldırılması gibi diyet değişikliklerinin kolesterolü önemli ölçüde düşürücü etkisi vardır. Diyetteki kolesterolü azaltmak ve çözünür lifi arttırmak da faydalıdır. Diyet öncelikle sebzeler, bütün meyveler ve tahıllar, kuruyemişler ve baklagillerden oluşmalıdır. 

Deniz ürünleri, yağsız kümes hayvanları ve az yağlı süt ürünleri tercih edilen hayvansal protein kaynaklarıdır. Kilo kaybı ve aerobik egzersizin kolesterol düzeyi üzerinde ılımlı etkileri vardır ancak kan basıncını ve kan şekeri düzeylerini ve dolayısıyla kardiyovasküler hastalık riskini düşürmeye yardımcı olabilir.

Kolesterol düşürücü ilaç: Yetişkinler için tedaviye tanı konulduktan sonra mümkün olan en kısa sürede başlanmalıdır. Hemen hemen hepsi kolesterol düşürücü ilaç tedavisi gerektirecektir. FH’nin kesin tanısı, “bahçe çeşidi” yüksek kolesterolü olan bir hastada aksi takdirde uygulanabilecek olandan daha agresif tedaviyi teşvik etmelidir. 

Bazı kılavuzlarda tedavi edilmeyen kolesterol düzeyinin en az %50 oranında azaltılması gerektiği belirtilmektedir; diğerleri, önceden KVH olayı geçirmemiş kişiler için hedefin 100 mg/dL’den düşük olduğunu öne sürmektedir. Diyabet veya ateroskleroz gibi ek risk faktörleri mevcut olduğunda LDL-C hedefleri daha sıkıdır (tipik olarak <70 mg/dl). Birinci basamakta bu hedeflere ulaşılamıyorsa FH’li hastalar bir lipidologa yönlendirilmelidir.

Farmakoterapi başlangıçta statin bazlı olmalı, ardından statinler ve yaşam tarzı değişiklikleriyle hedeflenen LDL-K düzeyine ulaşılamıyorsa diğer ilaçların eklenmesi gerekir. Maksimum dozda kullanılan daha yüksek etkili statinlerden biri (atorvastatin veya rosuvastatin) tercih edilmelidir.

Kas hasarı (rabdomiyoliz), statinlerin en büyük riskidir ancak çok nadirdir ve bu ilaçları alanların yaklaşık 1/10.000’inde görülür. Karaciğerde hasar, statin almayan kişilere göre daha yüksek oranda meydana gelmez. Ancak miyalji (kas ağrısı) hastaların %10-15’inde görülen nispeten yaygın bir yan etkidir. Hafif kreatin kinaz yükselmeleri (normalin üst sınırının 5 katından az) ile birlikte veya tek başına hafif miyalji, mutlaka statinleri veya diğer kolesterol düşürücü ilaçları bırakmanın bir nedeni değildir.

Ezetimib (Zetia), safra asidi ayırıcılar (colesevelam, Welcol), bempedoik asit (Nexletol) ve icosapent etil (Vascepa) veya PCSK9 inhibitörleri (evolocumab; Repatha veya alirocumab; Praluent) gibi diğer ilaçlar (2015 yılında tedavisi için onaylanmıştır) HeFH ve HoFH) gerekli olabilir. İstenilen LDL-C düzeyine ulaşılamayan hastalarda LDL aferezi (böbrek hastalığı için diyalize benzer) adı verilen bir prosedür gerekli olabilir.

HeFH’li çocuklar

Ebeveynler, FH’li bir çocukta tedaviye ne zaman başlanması gerektiğini çocuk doktoruyla tartışmalıdır. LDL-C düzeyi 190 mg/dl’nin üzerinde veya 160 md/dl’nin üzerinde olduğunda ve en az iki başka risk faktörünün mevcut olduğu durumlarda tedavi düşünülmelidir. Ulusal Lipid Derneği kılavuzları, bir lipit uzmanına sevk edilmesini, erken yaşlardan itibaren diyet ve fiziksel aktivitenin yönetilmesini ve statin tedavisinin dikkate alınmasını önermektedir. Daha güçlü statinlerden ikisi olan atorvastatin ve rosuvastatinin, tüm zayıf statinler gibi çocuklarda kullanımı onaylanmıştır.

Hedef, LDL-C’yi veya LDL-C’yi en az %50 oranında 130 mg/dL’nin altına düşürmektir. Statinlere 8 ila 10 yaş gibi erken bir yaşta başlanabilir; Statinlerin çocukluk çağında olumsuz etkileri bildirilmemiştir. Çalışmalar, statin tedavisine başlayan çocukların, FH’den etkilenen ebeveynlerine kıyasla, koroner arter hastalığına yakalanma riskinin istatistiksel olarak anlamlı derecede azaldığını göstermiştir. Statin tedavisine çocukluk çağında başlanmanın amacı, LDL-C düzeylerine maruz kalmanın yaşam boyu kümülatif yükünü azaltmaktır.

HoFH’li Çocuklar veya Yetişkinler

Tedavinin erken başlatılması ve BT koroner anjiyografi ve diğer görüntüleme yöntemleri kullanılarak takip yapılması önerilir; Farmakolojik tedavi ve yaşam tarzı değişiklikleri yeterli olmayabileceğinden bu hastalar sıklıkla ek tedavi stratejilerine ihtiyaç duyarlar. Statinler genellikle tanı konulur konulmaz başlanır (ancak yukarıda açıklandığı gibi etkili olmayabilir). 

Lomitapid artık HoFH’li yetişkinler için FDA onaylı bir tedavidir ve özellikle LDL-C düzeyi diğer ilaçlar kullanılarak kontrol edilemiyorsa bu hastalar için düşünülmelidir. Bir PCSK9 inhibitörü olan evolocumab da HoFH için FDA tarafından onaylandı. 2021’de FDA, HoFH’li 12 yaş ve üzeri hastalar için ek tedavi olarak evinacumab-dgnb (Evkeeza) enjeksiyonunu onayladı ve 2023’te onay, 5-11 yaş arası çocukları da kapsayacak şekilde genişletildi. Ek seçenekler arasında LDL aferezi veya karaciğer nakli yer alır.

LDL aferezi: Böbrek diyalizine benzer bir işlem kullanılarak kan, bir kateter aracılığıyla damardan alınır ve LDL-C partiküllerini uzaklaştırmak üzere işlenir. Normal kan ürünleri başka bir kateter aracılığıyla geri gönderilir. LDL-C seviyeleri yaklaşık %50 azalacaktır ancak aferez seansları arasında yükselecektir, bu nedenle yaklaşık olarak haftada bir veya iki haftada bir gereklidir. Prosedür etkilidir ve zaman almasına rağmen iyi tolere edilir ve ABD’de yalnızca 50-60 merkezde mevcuttur.

Karaciğer nakli: Karaciğer nakli olağanüstü derecede nadirdir ve mevcut yeni ilaçlarla daha da az yaygın hale gelebilir. Donörün karaciğeri normal LDL reseptörlerine sahip olacağından, işlemden sonra LDL-C hızla normale döner, ancak herhangi bir organ naklinin riskleri önemlidir ve büyük ameliyatlardan kaynaklanan komplikasyonları ve bağışıklık sisteminin yaşam boyu baskılanmasının etkilerini içerir. Donör organları çoğunlukla mevcut değildir. Ailesel patojenik APOB veya PCSK9 gen varyantlarına sahip hastaların LDL reseptörleri normal olduğundan karaciğer nakli onlar için bir seçenek değildir.

HoFH’li bireyleri izlemek için ekokardiyogramlar, BT anjiyogramları ve kalp kateterizasyonu gibi çeşitli görüntüleme yöntemleri önerilebilir.