Megalensefali Kılcal Malformasyon Nedir? Bilinmesi Gerekenler
Megalensefali kılcal malformasyon sendromu (MCAP), cilt, kan damarları, bağ dokusu, beyin ve diğerleri dahil olmak üzere birçok organ sistemini içeren ve genellikle doğumda ortaya çıkan karmaşık bir hastalıktır.
Haber Merkezi / Etkilenen bireylerin çoğunda orantısız derecede büyük bir kafa ve orta hat yüz, gövde ve uzuvların derisinde kılcal damar malformasyonları dahil olmak üzere vasküler malformasyonlar bulunur. Bu kılcal malformasyonlar sıklıkla dantelli veya ağsı bir desen gösterir (bir ağa veya ağa benzer ve bazen “cutis marmorata” olarak adlandırılır). MCAP’li çocukların çoğunda beyin büyümesi (veya megalensefali) ve beyin MR taramalarında nörolojik problemlerle birlikte başka bulgular bulunur.
MCAP’ın semptomları ve şiddeti kişiden kişiye büyük ölçüde değişir. Bazı kişilerde daha hafif semptomlar gelişebilirken bazılarında daha ciddi komplikasyonlar görülebilir ve etkilenen bireylerin aşağıda tartışılan semptomların tümüne sahip olmayabileceğini unutmamak önemlidir. Etkilenen çocukların aileleri, doktorları ve sağlık ekibiyle çocukların spesifik özellikleri ve ilişkili semptomları hakkında konuşmalı ve tıbbi tedavilerini ve genel prognozlarını tartışmalıdır.
Büyüme anormallikleri: MCAP ile doğan bebeklerin büyük çoğunluğu, doğumda anormal derecede büyük bir kafaya (veya megalensefali) sahiptir ve bu, ilerleyici olma eğilimindedir ve muhtemelen doğumda büyük bir vücut boyutuyla (yani somatik aşırı büyüme veya makrozomi) ilişkilendirilebilir. Vücutta aşırı büyüme görülen çoğu bebekte, aşırı büyüme ya sabit kalma eğilimindedir, yaşla birlikte azalır ya da normalleşir ve bazılarında doğumdan sonra büyüme eksikliği yaşanabilir. Bebekler ve çocuklar ayrıca vücudun bir tarafının diğerinden açıkça daha büyük olmasından (açık hemihipertrofi) vücutta daha hafif asimetrilere kadar değişen asimetrik bir büyüme modeli sergileyebilir.
Vasküler anormallikler: Yeni doğanlar olarak MCAP’li çocukların gövde, uzuvlar ve orta hat yüzüne dağılabilen farklı cilt lezyonları vardır. Bu cilt bulguları çoğunlukla kılcal damar malformasyonları olarak bilinen spesifik bir vasküler malformasyon türüdür. Kılcal damarlar, vücut boyunca arterleri ve damarları birbirine bağlayan ince bir ağ oluşturan ve hücreler ve dokular arasında oksijen gibi çeşitli maddelerin değişiminden sorumlu olan küçük kan damarlarıdır. Anormal şekilde genişlediğinde (genişlediğinde) veya şekli bozulduğunda bu belirgin cilt lezyonları ortaya çıkar. En yaygın yerleşim orta hat yüzüdür (alın üzerinde veya üst dudağın üstü), bu durumda nevus flammeus terimi kullanılır.
Bu yüz lezyonları önemli sayıda sağlıklı çocukta görülür. Bu nedenle bunların varlığı tek başına MCAP tanısını koymaz. Ve MCAP’li çocuklar büyüdükçe kaybolsalar da, değişen derecelerde kalıcı olabilirler. Yaygın olarak görülen diğer lezyonlar arasında, Kafkasyalı bebeklerin cildinin ortak mermer görünümüne benzeyen hafif lezyonlardan, devam eden daha tanınabilir lezyonlara kadar değişebilen genelleştirilmiş kılcal malformasyonlar olan kutis marmorata yer alır. Son olarak, bazı çocuklarda vücudun herhangi bir yerinde oluşabilen infantil hemanjiyomlar olabilir. Bunlar bazı çocuklarda da devam edebilir ve nadiren iç organlarda da (örn. karaciğer, dalak) ortaya çıkabilir.
Beyin anormallikleri: Megalensefalinin yanı sıra, MCAP’li çocuklarda beyin omurilik sıvısı (veya ventrikülomegali) içeren beyindeki kese benzeri boşluklarda (ventriküller) anormal genişleme gelişebilir. Aşırı sıvı birikmesi, bu sendromun potansiyel olarak ciddi komplikasyonlarından biri olan hidrosefali’ye yol açabilir. Ayrıca beyincik bademciklerinde genişleme ve fıtıklaşma (veya Chiari malformasyonu) meydana gelebilir ve bu da hidrosefali ve beyin sapı basısına yol açabilir. Bu sendromun potansiyel olarak ciddi olan bu iki komplikasyonu göz önüne alındığında, çocukların hidrosefali ve serebellar bademcik fıtığı ile ilgili baş ağrıları, uyuşukluk, solunum anormallikleri ve tekrarlayan kusma gibi semptomlar açısından düzenli olarak izlenmesi önerilir.
MCAP’ta serebellar/serebral asimetri, serebral korteks gelişimindeki anormallikler (kortikal displazi) ve beyaz madde anormallikleri dahil olmak üzere beynin ek yapısal anormallikleri rapor edilmiştir. MCAP’ta kortikal malformasyonun özellikle yaygın bir türü, kortikal yüzeyin anormal derecede küçük ve çok sayıda kıvrımını ifade eden polimikrojidir (PMG). Korpus kallozum (iki serebral hemisferi birleştiren orta hat yapısı) genellikle normalden iki kat daha kalındır.
Tüm bu beyin anormallikleri göz önüne alındığında, MCAP’li çocuklar, gelişimsel gecikme ve nörobilişsel bozukluk (hafiften şiddetliye kadar değişen), nöbetler ve ton anormallikleri dahil olmak üzere ilişkili nörolojik anormalliklerin gelişmesi açısından genel popülasyona göre daha büyük risk altındadır.
MCAP sendromunun dijital anormallikleri ve diğer fiziksel özellikleri: MCAP’li bebeklerde genellikle 2.-3. ve 4. parmakları veya ayak parmaklarını içerebilen parmaklarda (veya sindaktilide) perdeler bulunur. Diğer fiziksel anormallikler arasında belirgin bir alın (önden çıkıntı), fazladan el ve ayak parmakları (polidaktili), gevşek (hiperelastik) deri ve gevşek eklemler (eklem gevşekliği) yer alır. Anormal büyümeye ikincil olarak, etkilenen bebeklerde yüz ve bacaklarda eşit olmayan gelişim (yüz ve uzuv asimetrisi) görülebilir. Nadir durumlarda, doğuştan kalp kusurları, anormal kalp ritimleri (aritmiler) ve genitoüriner anormallikler ortaya çıkabilir.
Çoğu MCAP vakasına PIK3CA genindeki varyantlar neden olur. Tanımlanan varyantların çoğu kalıtsal değildir, ancak bebek geliştikçe hücrelerin bir kısmında ortaya çıkar (yani, zigotik sonrası mutasyonlar). Aile bireylerinde büyük başlı (veya megalensefali) raporlar mevcutken, tıp literatüründe aile üyelerinde (örneğin kardeşler veya ebeveynler) MCAP’nin nüks ettiği rapor edilmiştir. Bazı hastalarda ileri baba yaşı kaydedilmiştir ancak bu ilişki kanıtlanmamıştır.
Makrosefali kılcal malformasyon tanısı, ayrıntılı bir öykü ve MCAP ile ilişkili özelliklerin arandığı fizik muayeneyi içeren kapsamlı bir klinik değerlendirme yoluyla doğrulanabilir. Moleküler teşhis, PIK3CA’da mozaik aktive edici bir mutasyonun gösterilmesini gerektirir ; bu, etkilenen dokular (örn. cilt fibroblastları) veya kan dışındaki numuneler üzerinde ileri genetik testlerin yapılmasını gerektirebilir. Medikal literatürde farklı tanı kriterleri önerilmiştir.
MCAP’tan etkilenen bir çocuğun tedavisi ve gözetimi, bir çocuk doktoru, nörolog, gelişim uzmanları, ortopedi cerrahı, göz doktoru ve bazı durumlarda beyin cerrahı, dermatolog ve tedaviye ihtiyaç duyabilecek diğer sağlık uzmanlarından oluşan bir uzman ekibinin koordineli çabalarını gerektirebilir. Etkilenen bir çocuğun tedavisini sistematik ve kapsamlı bir şekilde planlayın.
Tedavi, spesifik anormalliklerin varlığı ve ciddiyeti dahil olmak üzere birçok faktöre bağlı olarak değişecektir; bireyin yaşı ve genel sağlığı; ve/veya diğer unsurlar. Belirli müdahalelerin kullanılmasına ilişkin kararlar, hekimler ve sağlık ekibinin diğer üyeleri tarafından, hastanın durumunun özelliklerine dayalı olarak hastayla dikkatli bir şekilde istişarede bulunularak alınmalıdır; potansiyel faydalar ve risklerin kapsamlı bir şekilde tartışılması; hasta tercihi; ve diğer uygun faktörler.
Hidrosefali ve serebellar bademcik ektopisi acil müdahaleyi ve bir beyin cerrahına sevki gerektirir. Hızla ilerleyen hidrosefali, beyin cerrahisi şantını gerektirebilir ve deneyimler, bazı hastaların minimal invaziv 4. ventrikülostomiden yararlandığını göstermektedir. Serebellar bademcik ektopisinin tedavisine ilişkin kılavuzlar daha az açıktır. Ancak cerrahi tedavi (posterior fossa dekompresyonu) duruma göre değerlendirilmeli ve çocuğun bakımıyla ilgilenen nörolog ve beyin cerrahı ile tartışılmalıdır. Varsa nöbetler bir nörolog tarafından yönetilmelidir.
MCAP ile ilişkili vasküler anomaliler, özellikle az veya küçükse, yaşamın ilk birkaç yılı içinde tedavi edilmeden (yani spontan remisyona uğrayarak) kaybolabilir veya kaybolabilir. Bazı hastalara lezyonların büyüklüğüne, konumuna ve yaygınlığına bağlı olarak lazer ablasyon tedavisi uygulandı. Bu nedenle bu vasküler anomalilerin uygun tedavisinin çocukla ilgilenen doktorlarla tartışılması gerekir.
Diğer tedaviler uygun şekilde fizyoterapi ve mesleki terapiyi ve özel eğitim hizmetlerini içerebilir.
