Leyla Şahin Kimdir? Hayatı, Eserleri
10 Aralık 1954 yılında Artvin’in Şavşat İlçesinde dünyaya gelen Leyla Şahin, Hacı Numan İlkokulu (1967), Beykoz Ortaokulu (1970), Üsküdar Kız Lisesi’ni (1974) bitirdi. Türkiye Birlik Gazetesi’nin kültür sayfasını ve bir müddet Şiir Ülkesi dergisini yönetti.
Haber Merkezi / Demokrat Gazetesi ve Akay yayınlarında çalıştı. Doğan Kardeş (“Türk Şehitleri” – 1967) ve Çevreye Işık dergilerinde ilk şiirleri yayımlandı. Şiirleriyle adını duyurdu. Bu şiirler Sesimiz, Direniş, Türkiye Yazıları, Güney, Demokrat, Varlık, Broy, Gösteri, Milliyet Sanat, Karşı, Atika, Şiir Ok ‘u, Düşler, Yaşasın Edebiyat gibi dergi ve gazetelerde yayımlandı.
Dikatini toplumsal yaşayışa yönlendiren Şahin, yaşanan insan çelişkilerini şiirleştirdi. 198 yılında Enver Gökçe Şiir Yarışmasında “Kırlangıç Yıldızı” adlı dosya ile ikincilik, 1989’da Hürriyet Gazetesi Şiir, 1990’da Yunus Nadi Şiir Yarışmasında mansiyon ödüllerini aldı. Türkiye Yazarlar Sendikası üyesidir.
Eserleri;
Kirlangiç Yildizi (1988)
Mayis Şarkilari (1989)
Çamağacı İyi Bekle Annemi (1991)
Atı Düşünmek (1996)
Aci Toplayan İpekli Çardak Kuşu (2000)
Ödülleri; Enver Gökçe Şiir Ödülü (1988)
“Bir yaz şiiri”
siz yeni bir yaş aldığınız zaman yaz geliyor.
iri ve sıcak yapraklar bir bahçe gibi
dolduruyor kalbimizin en güzel boşluğunu.
açıyor geniş ve dalgalı çiçeğini rüzgâr
güneyden kanat kanada dönen kırlangıçlar
bir masal gibi ısıtıyor evlerin alnını.
siz yeni bir yaş aldığınız zaman deniz başlıyor.
sabahsız ve kimsesiz dünya
sabahsız ve kimsesiz insan
kayayı delen incir gibi
şarkısına başlıyor…
siz yeni bir yaş aldığınız zaman gök derinleşiyor.
umut mavi bir uçurum ve nehir olup
akıyor kalbimize durmadan akıyor
kalbimizde sevda yaratmak için.
siz yeni bir yaş aldığınız zaman, zaman şiir oluyor,
kelimeler aşkla ısınmak için ay oluyor:
uyumuyor kelimeler bir daha ay uyumuyor…
hazirandan bir gül koparıp en ıssız
en yaralı olana veriyorsunuz
güneşin altında bir sevinç olsun diye
yaşayan her şeyde bir sevinç olsun diye
siz yeni bir yaş aldığınız zaman haziran başlıyor.
Haziran beyaz bir güldür ve kırmızı bir kalbi var.
“Derin dondurucu”
bazı şiirlerin zamanı hep yenidir bazı kitaplar bazı kentler
gibi terli
nehirler boyunca gider bir kuşluğa varmak için
güneşin altında oturur kayalarda ve göğe yakın yerleri süt
kokar
akan suda yıkanan yorgun ay geceden çıkıp usul usul
çimenlere gider yapraklara ve rüzgâra çevirir
gecenin gövdesini
açar uyumlu sessizlikte
acıyı çeker toprak havalandırır
saflıktan kurulu uygarlıkta
nasıl geçerse yaz öyle geçer gövdenin denizini
sabaha kadar sınayan rüzgâr
nehirlerin terli sesidir donmadan bulanmadan akan
Y harfi gibi zamanın yatağından kayayı söküp alan
ateşin sesi
karların sesi
bazı şiirlerin zamanı olgunlaşmış yürek gibi acıdan geçer
geceden
yıldız ağrılarından
hiçbir şey unutulmaz güneş altında her şey sırasını bekler
her şeyin dünyası yenidir güneşle bir kez yıkılmışsa insan
aşka düşürür yolunu taşa toprağa tahtaya kâğıda
suya düşürür
ağrıdağı’nı gördüğüm gün türkçe’ye çevirdim acılarımın
cümlesini
