Ozan Eren Kimdir? Hayatı, Eserleri
21 Aralık 1984 yılında Şanlıurfa’da dünyaya gelen Ozan Eren, 2005’te Hacettepe Konservatuarı yarı zamanlı gitar bölümünü bitirdi. 2009’da, Bilkent Üniversitesi İşletme fakültesinden mezun oldu.
Haber Merkezi / Haziran, 2009’da “İkinci Perde” adlı müzik grubunu kurdu. Halen, ODTÜ Sosyoloji bölümünde yüksek lisans eğitimime devam ediyor.
Şiirleri bugüne dek, Edebiyat ve Eleştiri, Kıyı, Bireylikler, Damar, Berfin Bahar, Lacivert, Mühür, Koridor, Ekin Sanat, Şiiri Özlüyorum, Eliz ve Kurşun Kalem dergilerinde yayımlandı. Tüm çabasının; Octavia Paz’ın, “şairlerin öz yaşam öyküleri olmaz. Onların öz yaşam öyküsü yapıtlarıdır.” sözünden hareketle öz yaşam öyküsünü yazabilmek olduğunu söylüyor.
“Aynı nokta”
Bir gezgin yürüyor sokakta;
Dudaklarındaki türkü,
O an yazılmış sanki
Ve doğa eşlikte;
Her şey doğaçlama.
Bir gezgin yürüyor sokakta
Yolu ilk kez geçer gibi
Ve izliyor kendini
Yola bakan adımlarında.
Kendini söylüyor bir gezgin
Şehirlerde gördüğü yansımasına.
Gezginler yürüyor sokakta
Ayakları herkes gibi
Çocukluktan kalma.
Yollar yeniliyor kendini;
Varılan yine aynı nokta.
“Buruk bir tat ucuz bir tarife”
Sevgilimsin hayat
İntihar gecelerinden kalma
Ve bir o kadar inatçı,
yeni kulvarla
daha hızlı ölüme koşmakta.
Her ıslığa kayıp dudak,
Her sevişmede varılan uzak;
Çocukluk mahallelerimde
Mastürbasyon mevsimi
Susam Sokağı’nın yerini alacak.
Bir sarhoşluk anıysa gecelerim
Ve tek bir senfoniye yazılmışsa tüm şiirler
Ağaçsız bir sincap kadar mutluyum,
Adı unutulmuş bir sokak kadar çıkmaz;
Yani mesele, yüzümdeki çizgilerden karışık:
Çaresiz; tüm notalar,
Bisle başlayıp susacak.
Son kampanyalarda bana anlatılan
Yeni hattımla yâd etmek seni:
En ucuz tarifesiyle acının
“dakikası yalnız iki kontöre”
Yaralı aşklara kabuk bağlamak.
İntihar gecelerinden kalma
Sevgilimsin hayat.
“Kendine düşen kediler mezarlığı”
Kendine düşen kedileri diri diri gömerler;
alarm çalarım sesimden uzak.
Saatler, yüzünü döner hayatın;
köşede cinayetler…
Dilimde bedeniniz,
yalnızlıkların bekareti bozuk;
peşin peşin yakamam ışıkları,
karşılık bekler geceleriniz.
Mevsim sonları susar,
birikir taksitler.
Adımıdır insanın;
kedilerin gözlerinde baş aşağı düşer.
Bıçağım olur benim de ayaklarım;
yürürüm kanlı kanlı,
odama sığmaz ölümler.
Kendine düşen kedileri diri diri gömerler.
Kışa gizlenir yakalanması muhtemel zanlı;
postalları görünse karlar erir,
silinir iz:
Kar yağarım ağlamaklı.
