A. Osman Hakan Kimdir? Hayatı, Eserleri
1959 yılında Giresun’da dünyaya gelen A. Osman Hakan’ın tam adı Osman Hakan Arslan’dır. İlk öğrenimini Antalya’da orta eğitimini ise Uşak Lisesinde tamamladı. Yıldız Teknik Üniversitesi İnşaat Fakültesi İnşaat Mühendisliği Bölümünden mezun oldu.
Haber Merkezi / Bir süre Uşak’ta inşaat mühendisi olarak çalıştı. Daha sonra Uşak’tan ayrılarak İstanbul’a yerleşti. 1986 yılında bir grup arkadaşı ile birlikte Şiir Atı Yayıncılık’ı kurdu ve Şiir Atı dergisini çıkarmaya başladı. Aynı yıl şiir kitapları yayımlamaya başladı. Osman Hakan A. yaşamın halen İstanbul’da sürdürmektedir. Evli ve biri kız biri oğlan, iki çocuk babasıdır.
Osman Hakan A.’nın şiirleri, şiir üzerine yazı, eleştiri ve söyleşileri 1985’ten başlayarak Poetika, Şiir Atı, Gösteri, Bürde, Düşer, Sombahar ve Varlık dergileri ile Cumhuriyet Kitap ekinde yer aldı. Dil ve biçim kaygısının ağır bastığı şiirlerinde divan edebiyatının özelliklerinden yararlandığı, ince bir işçilik ile Behçet Necatigil ve Hilmi Yavuz şiirinin izini sürdüğü belirtildi.
Osman Hakan Gül Odası adlı şiiri ile 1984’de Behçet Necatigil Şiir Ödülü’nün sahibi oldu. Osman Hakan A., şiir üzerine kaleme aldığı ikinci kitabı Dil Şairin Ne’si Olur‘da şairlerin ana dile nasıl sahip olduğu bir biçimde şiir, dil, anlam ve gösterge sorunlarını da ele alarak Yahya Kemal Beyatlı şiiri üzerine durmuş, şairin şiir evrenini açıklamaya çalışmıştır.
“Çocuk ve ölüm”
Tüy
Rü’yâ bu. Yoksa başka bir âlem midir ölüm?
Tozlu sözler bahçesi, rüzgâr sözler!
Örterdi çocukluğu, kar gülü
Gecenin asasını düşürürdü, yıldızlar
Gümüş yılanlardı sözlerin
Çıkış yolunu tutan gülümseyiş
Söylenirdi…
Korku dökülüp yayılırdı geceye
Bakır tütsülerle solardı sanki
Ayın hançeri dolaşırdı yüzünde
Yıldız ölüleriyle süslenirdi düşlerim
Ürpertirdi yamaçların keskin dişleri
Dalgalar beyaz şövalyelerdi görürdüm
Gözlerinizle…
“Hat”
Bakış çiçeği, zamansız gece
Rüzgâr sözler! Gömülerin yatağı
Gecenin örtüsünü açar ay
Kuşkuyla yanar yüzünün yolları
Gözlerinden düşer şelaleler
Söylensin…
Ey beklenmedik basamak, serilmiş tüyler
Tozlarla örtülü aynanın adı sözdü
Anda bakıp şair kırardı kendini
Ey tutun aklın göçkuşlarını!…
Şüphe çığlıkları uzak hem kıyı
Düşerdi… bir dağ başka bir dağa
Ne kadar yakınsa o kadar
Yükleseniz gözlerimi bitmez
Gözlerinizle
Ey bu şiirin şairi!… Zaman neresi?
Kimdir Osman Hakan?
Durağı kalbim olan kimdi?…
Hangi Zaman içindeydim?
Hangi hayâl uğraktı bana?…
Perde içindeydi Gülyabani, herşey…
Perdeyi kaldır da görün!
Çöz düğümü! Ölüm sözleri
Hiçlik uğultuları saçsın
Sorulsun?…
