Tamer Gülbek kimdir? Hayatı, Eserleri
1965 yılında Ankara’da dünyaya gelen Tamer Gülbek, 1983 yılında Kuleli Askerî Lisesi’ni ve 1988 yılında Boğaziçi Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı Bölümü’nü bitirdi. Aynı yıl Kuleli Askerî Lisesi’nde İngilizce öğretmenliğine başladı. 1995 yılında Marmara Üniversitesi İngiliz Dili Eğitimi Bölümü’nde yüksek lisansını tamamladı.
Haber Merkezi / Daha sonra İzmir Maltepe Askerî Lisesi’nde ve Ankara’da Kara Harp Okulu ve Bando Meslek Yüksek Okulu’nda öğretmenlik yaptı. 2012 yılında TSK’dan emekli oldu. 2013 yılında Cambridge Üniversitesi’nin CELTA Programı’nı İzmir Ekonomi Üniversitesi’nde tamamladı. 2013 yılından beri İzmir Ekonomi Üniversitesi Yabancı Diller Yüksek Okulu’nda okutman olarak çalışıyor. İzmir’de yaşıyor; evli.
İlk şiiri 1998 yılında Varlık dergisinde yayımlandı. Şiirleri, şiir üzerine yazıları, çevirileri ve söyleşileri Akatalpa, Bahçe, Bireylikler, Dize, E, Eliz Edebiyat, Heves, İle, İnsan Şiir Defteri, İz’im Sanat, Kavram Karmaşa, Kitap-lık, Kül, Ludingirra, Mahfil, Mühür, Öteki-siz, S’imge, Son Yeni Biçem, Şiiri Özlüyorum, Uç, Varlık, Virgül, Yeni Biçem vb. gibi dergi, fanzin, gazete ve eklerinde yayımlandı.
Yapıtları; Şiir: Zefiran, Suda Tuhaf Hareketler
İnceleme, Eleştiri; Şiirle Tutulan
Çevirileri; Alfred Lord Tennyson, Enoch Arden
Ödülleri; “Suda Tuhaf Hareketler” adlı dosyasıyla 2001 Orhon Murat Arıburnu Şiir Ödülü’nü aldı (Ödülü Hüseyin Peker’le paylaştı).
“Morg Cüzdanlarında İntihar”
ben yalnızca karşıya geçiyordum
sıvıların beyaz kuvvetini denemekten
ve algının salıncağını seslemekten geliyordum
birilerini buluyor
birilerini bulamıyordum
birilerini kovalıyor
birilerini kaçırıyordum
kumar-üstü bir gatsby gibi
yalnızca karşıya geçiyordum
emniyet baykuşunu unutmuştum bakışımda
dikkat komplosunu kurcalayan bir timsahtım
bir morgdan sıyrılarak
bir başkasına kaptırıyordum gölgemi
aslında yalnızca karşıya geçiyordum
takas ederek yüzümü
ve gözümü
görüş makinesinin metresiyle
iki doğu çıkıverdi önüme
ki iri ve caydırıcı kalyonum
yelken indiriverdi merhametine yokluğun
öyleyse soyun beni demedim ki
öyleyse düşürün arasına varlıkla yokluğun
ben yalnızca karşıya geçiyordum
geçerken kayıtlarına lodosun
morg cüzdanlarında bir intihar.
“Cılız Trenler İçin”
1.
köpükte kaybolmuş bir küvetten bakmak
şehrin terleyen yollarına
kafkalı bir şatodan bakar kadar.
2.
yeniden geldiğim tren hafızasıyla
birlikte yürüyoruz o eski notları
takvimler felsefeden mor.
3.
susuyoruz orada bir yılbaşı sabahını
üç beş çabukluk da silinip
denizde yalpalarken bir duvar.
4.
yanağını gülüşlere dayamış
tırpan şokları yaşarken sen
yerde bir tren iskeleti.
5.
bir kül şarkısı söylüyor kadın
kazarak tülbentten bir tüneli
eski bir kitabın cılız trenleri için.
6.
başka keşiflere bakıyorum sesli bir vazoyla
uzaktaki hafızasına bakıyorum ölülerin
çocukluğumda kaç kez serin kafka çarşafları.
