25 Şubat 1973 yılında Kayseri’de dünyaya gelen Bülent Özcan, Ahmet Ozan Akgüneş, Özlem Günay Aytekin, Can Ozan imzalarını da kullandı. İlk, orta ve lise öğrenimini Gaziantep’te tamamladı. 1995 yılında Anadolu Üniversitesi İşletme Fakültesini birinci sınıfta iken yarıda bıraktı.
Haber Merkezi / Londra’da Southgate, Nottingham’da New Kolejde okudu. Gaziantep’te yayınlanan Doğuş, Önder, Yeni Gazete, Sizin Gazete, Ekspres ve Arena gazetelerinde sanat yönetmenliği, Doğan ve Şok gazetelerinde yazı işleri müdürlüğü yaptı. Spor 27 gazetesinde felsefe, kültür ve sanat üzerine yazılar yazdı, şiir sergileri açtı ve Mayıs 1997 tarihinde Londra’ya yerleşti. Bülent Özcan Edebiyatçılar Derneği, Türkiye Yazarlar Sendikası ve Kilis Gazeteciler Cemiyeti üyesidir.
İlk şiiri Yeni Bir Gün, Türkiye Çocuk Dergisinde 18.08.1989 tarihinde yayımlandı. Diğer şiirleri Şafak (Yunanistan) Ses, Ana, Gülpınar, Hayat, Berfin Bahar, Çalı, Edebiyat Gündemi, Öteki-siz, Aykırı Sanat, Şiir Defteri, Ozan, Damla, Almanya’da Dem, Wird, Demokratik Gündem ile İngiltere’de Köşe Taşı, Avrupa, Olay gazete ve dergilerinde basıldı. 1998’de Türkiye Çocuk Dergisi tarafından yılın araştırmacısı seçildi.
Şiir sanatına yaptığı katkılarından dolayı Müzik Magazin dergisi Onur Ödülünü aldı. Bir Dünya Büyüyor Yüreğimde şiiriyle 1992’de İsveç Enternasyonal Jüri Özel ödülü Türkiye Dergisi-Bay Ajans tarafından düzenlenen Barış Şiir Yarışmasında ikincilik ödülü, aldı. Bazı şiirlerii bestelendi, bazıları Farsça, İngilizce dillerine çevrildi. Şair, Görüşmek Üzere (1983) adlı şiir kitabında serbest vezinle yazdığı aşk şiirleriyle sevgilisine seslenir.
Eserleri;
En Güzel Ben Ölürüm
Gelincik Tozları
“En Güzel Ben Ölürüm!..”
Böyle umut doluyken tepeden tırnağa
Böyle seviyorken seni amansız
Böyle değerliyken
Böyle yüceyken sevda
En güzel ben ölürüm
K e s i n!..
“Ezgisi mavi”
Usul usul açıyorsun içimde
düş ırmağı bir göğü güzelliyorsun
bir ezgi düşürüyorsun mavi
kanatlanıp güzü elliyorsun
Usul usul açıyorsun içimde
uzun bir zamanı demliyorsun
yokluktan geliyorsun hünerli
bir ömrü yeniden deniyorsun
Usul usul açıyorsun içimde
sözcük sözcük çoğalıyorsun
bir imge oluyorsun bu şiirde
dokunduğum an kanıyorsun
“Hepimiz Birer Kuklayız…”
Hepimiz birer kuklayız
Hayatta.
Rol yapıyoruz
Boyuna…
Hepimiz birer kuklayız,
İplerimiz, biribirimizin elinde.
Aldatıyor, aldanıyoruz
Üç öğün de…
